Konspekt uroczystości przedszkolnej dla dzieci 5 – letnich
pt. „Polska – moja Ojczyzna”
Temat: Umiejętność wprowadzania dzieci nieśmiałych do społeczności przedszkolnej w oparciu o uroczystość pt. „Polska – moja Ojczyzna”.
Hasła programowe: Nabywanie świadomości narodowej: mówimy po polsku, jesteśmy Polakami, nasz kraj to Rzeczpospolita Polska. Doskonalenie własnej wymowy.
Cele ogólne: Angażowanie dzieci nieśmiałych do uczestnictwa w imprezach ogólnoprzedszkolnych. Kształtowanie postawy patriotyzmu. Rozbudzanie szacunku dla symboli narodowych.
Cele operacyjne:
Dziecko:
- nabywa pewności siebie w trakcie indywidualnych występów,
- wzmacnia swoją osobowość,
- zna symbole narodowe,
- poprawnie zachowuje się w czasie śpiewania hymnu,
- poszerza słownictwo i doskonali dykcję,
- rozwija pamięć,
- śpiewa melodyjnie, rytmicznie tańczy.
Rodzaje aktywności: słowna, muzyczna, ruchowa
Metody:
- pogadanka,
- pokaz,
- recytacje, śpiew,
- ekspresja muzyczno - ruchowa
Formy:
- zbiorowa,
- indywidualna,
- występ artystyczny
Środki dydaktyczne:
duża flaga narodowa, polskie godło, kontur Polski z zaznaczoną rzeką Wisłą oraz stolicą – Warszawą, napis „Polska – moja Ojczyzna”, ilustracje przedstawiające Warszawę, Kraków oraz różne polskie regiony, małe flagi państwowe dla poszczególnych dzieci, stroje ludowe: krakowskie i góralskie, ciupagi, dzwoneczek, kaseta magnetofonowa z nagraniami piosenek i tańców, wiersze o tematyce patriotycznej zaczerpnięte z książki H. Kruk „Wybór literatury do zabaw i zajęć w przedszkolu”.
Przebieg imprezy:
1. Wprowadzenie dzieci w tematykę uroczystości „Polska - moja Ojczyzna” poprzez pogadankę na temat symboli narodowych oraz informacje dotyczące obchodów Święta Niepodległości. Pokaz flagi i godła oraz konturu Polski ze wskazaniem Warszawy i rzeki Wisły.
2. Wspólne odśpiewanie hymnu narodowego – zwrócenie uwagi na właściwą, wyprostowaną postawę.
3. Prezentacja przez dzieci wiersza pt. „Katechizm dziecka polskiego” Wł. Bełzy w formie dialogu (dziecko nieśmiałe odpowiada na pytania rówieśnika).
- Kto ty jesteś?
- Polak mały.
- Jaki znak twój?
- Orzeł Biały.
- Gdzie ty mieszkasz?
- Między swemi.
- W jakim kraju?
- W polskiej ziemi.
- Czym ta ziemia?
- Mą ojczyzną.
- Czym zdobyta?
- Krwią i blizną.
- Czy ją kochasz?
- Kocham szczerze.
- A w co wierzysz?
- W Polskę wierzę.
4. Indywidualna recytacja utworu Wł. Domeradzkiego „Ojczyzna”.
Wszystko dokoła:
dom i przedszkole,
fabryczne dymy,
żelazna kolej...
kwiaty przy oknie,
klon koło bramy,
słoneczny uśmiech
kochanej mamy...
I las, co cieniem
dzieci zaprasza –
wszystko to Polska,
Ojczyzna nasza.
5. Deklamacja wiersza „Znak” M. Łaszczuk (występuje troje dzieci, jedno z nich prezentuje godło).
Czy ty wiesz, jaki to znak:
w czerwonym polu
biały ptak?
- Wiem -
odpowiedział Jędrek mały -
to jest znak Polski:
Orzeł Biały.
6. Wspólna recytacja utworu Cz. Janczarskiego „Barwy ojczyste” (dzieci trzymają w rękach małe flagi).
Powiewa flaga, Czerwień - to miłość,
gdy wiatr się zerwie. biel - serce czyste…
A na tej fladze Piękne są nasze
biel jest i czerwień barwy ojczyste.
7. Śpiew grupowy piosenki „Nasze polskie ABC”.
I. Już w przedszkolu dzieci wiedzą,
co to Wisła, co to Bałtyk,
że na Śląsku leży węgiel,
a znów góry to są Tatry.
Taki polski elementarz,
raz zobaczysz i pamiętasz.
Ref. Nasze polskie ABC,
każde dziecko o nim wie.
Wchodzi w głowę, wchodzi w serce
jak literka po literce.
Coraz lepiej czytasz je,
nasze polskie ABC.
II. Kiedy będę taki duży,
jak na przykład są rodzice,
z książek, z kina i z podróży
poznam kraju okolice.
Jak zakładka-Wisły wstążka,
no, a Polska jest jak książka.
Ref. Nasze polskie ABC…
8. Prezentacja wiersza „Piękna jest nasza ziemia” Cz. Janczarskiego (kolejne zwrotki recytują pary dzieci, wśród których są dzieci nieśmiałe)
Piękna jest nasza ziemia,
przejrzysty nad nią błękit..
Piękna jest nasza mowa
i pieśni, i piosenki.
Piękna jest nasza Wisła
od gór dalekich do morza.
Piękne są nasze dęby,
topola, sosna i brzoza.
Strumień jest piękny i łąka,
i zboża fala złocista.
I piękna jest Warszawa
w blasku neonów i okien,
i szybki lot odrzutowca
co ginie pod obłokiem.
Piękny jest Biały Orzeł.
Piękna jest biel i czerwień.
Piękna nasza Ojczyzno,
kochać będziemy cię wiernie!
9. Recytacja indywidualna wiersza J. Tuwima „Warszawa” (dziecko prezentuje dużą ilustrację przedstawiającą Warszawę).
Jaka wielka jest Warszawa!
Ile domów, ile ludzi!
Ile dumy i radości
W sercach nam stolica budzi!
Ile ulic, szkół, ogrodów,
Placów, sklepów, ruchu, gwaru,
Kin, teatrów, samochodów
I spacerów, i obszaru!
Aż się stara Wisła cieszy,
Że stolica tak wyrosła,
Bo pamięta ją maleńką,
A dziś taka jest dorosła.
10. Deklamacja utworu „Wisła” Cz. Janczarskiego (troje dzieci recytuje samodzielnie kolejne zwrotki).
Wisła błękitna,
szara Wisła,
najmilsza rzeka
i najbliższa
Płynęła tutaj
przed wiekami
i zawsze jest tu
wiernie
z nami.
Owija wstęgą
Kraków sławny
i płynie
płynie
do Warszawy
W Gdańsku na Wisłę morze czeka,
śpieszy tam Wisła,
polska rzeka
jest mi najmilsza
i najbliższa.
I zawsze,
gdy o Polsce myślę,
myśl – jak rybitwa-
jest przy Wiśle.
11. Wspólny śpiew piosenki „Płynie Wisła, płynie” (sł. Cz. Janczarski).
I. Płynie Wisła, płynie
po polskiej krainie,
po polskiej krainie.
Zobaczyła Kraków,
pewnie go nie minie. bis
II. Zobaczyła Kraków,
wnet go pokochała,
wnet go pokochała.
A w dowód miłości
wstęgą opasała. bis
III. Płynie Wisła, płynie
A dopóki płynie,
Polska nie zaginie. bis
12. Indywidualna recytacja wiersza „Na hali” H. Ożogowskiej (dziecko ubrane w strój góralski, w ręku trzyma dzwoneczek).
Na hali, na hali,
na zielonej hali
słychać, że już owce
górale wygnali.
Pasą się owieczki,
brzękają dzwoneczki,
lecą aż pod Giewont
góralskie piosneczki.
13. Grupowa prezentacja utworu „Góry nasze, góry” J. Porazińskiej.
Góry nasze, góry!
Hale nasze, hale!
Kto was zna tak dobrze,
jako my, górale!
Wy, wysokie szczyty!
Kto was przewędrował?
Góral rodowity.
14. Taniec do piosenki „W murowanej piwnicy” w wykonaniu chłopców ubranych w stroje góralskie(w rękach trzymają ciupagi).
I. W murowanej piwnicy II. Tańcowałbym, gdybym mógł,
tańcowali zbójnicy. gdybym nie mioł krzywych nóg.
Kazali se piknie grać Ale krzywe nózki mom,
i na nózki spozirać. Co podskoce, to się gną.
15. Recytacja wiersza „Krakowianka” A. Świerszczyńskiej (dziewczynka i chłopiec ubrani w stroje krakowskie).
Jestem sobie Krakowianka, Patrzcie tylko, mili moi.
mam warkoczyk po kolanka, Krakowiaczek przy mnie stoi.
Mam na głowie śliczny wianek- Prawą nóżką przytupuje,
taki zwyczaj Krakowianek. zaraz ze mną zatańcuje.
16. Wspólny taniec – „Krakowiak” (dzieci ubrane w stroje krakowskie).
17. Podsumowanie. Dzieci dokonują samooceny swoich występów. Nauczyciel chwali ich prezentacje, podkreślając znaczenie występów dzieci nieśmiałych.
5
asia6211