Otóż on napisał jako pierwszy treny o nie zasłużonej dla społeczeństwa osobie - swojej córce .
Było to działanie nowatorskie, ponieważ w tamtych czasach takie zachowanie nie miało miejsca.
1. Stoicyzm- postawa życiowa polegająca na zachowaniu spokoju wewnętrznego, harmonii ducha i opanowanie w trudnych sytuacjach życiowych.
Epikureizm - filozofia życia szczęśliwego, wg której przyjemność prowadzi do szczęścia (najwyższego celu) a jego warunkiem wystarczającym jest brak cierpień.
Jan Kochanowski to najwybitniejszy poeta renesansu. Do filozofii stoickiej i epikurejskiej zawiązuje w szczególności w swoich trenach. Po śmierci swojej ukochanej córki Urszuli ( dla której napisał wiersz "tren"), poeta stworzył cykl 19 trenów, wydano je w roku 1580. Tren to gatunek poezji okolicznościowej- żałobnej a więc w Kochanowski pisał o cierpieniu. Cierpiący ojciec - poeta - poszukuje prawd ostatecznych, dyskutuje z autorytetami starożytnej filozofii, próbuje opisać ból i śmierć w formułach renesansowego klasycyzmu. Np: W Trenie IX kochanowski drwi z mądrości. Poeta wylicza szereg wartości utożsamianych ze stoicką mądrością, by w ostatnich wersach dramatycznie stwierdzić,że dążenie do niej było stratą czasu. Stoicka mądrośc to zatem wartość fałszywa. Nie jest tarczą przeciwko cierpieniu. W Trenie IX zawarte są słowa "Terazem nagle ze stopniów ostatnich zrzucony" jest to metafora, która plastycznie ukazuje rozczarowanie do stoicyzmu, pojmowanego wcześniej jako wzniosły trud wspinania się na szczyt mądrości.
Różnice :1.Makbet i Edyp są bohaterami literackimi dwóch różnych epok. 2.Inny sposób zdobycia władzy.3.Edyp nie ponosi winy za swoje czyny, a Makbet W pełni odpowiada, za to, co robi.4.Edyp jest postacią statyczną (Nie zmienia się w trakcie trwania utworu). Makbet natomiast jest postacią dynamiczną.Podobieństwa :1.Edyp i Makbet stają się bohaterami tragicznymi.2.Zarówno Makbet jak i Edyp przeżywają konflikt wewnętrzny w trakcie swoich działań.3.Obydwaj bohaterowie ponoszą zasłużoną karę za swoje czyny.
Cechy dramatu elżbietańskiego:
§ łamie zasadę trzech jedności: czasu, miejsca i akcji,
§ nie stosuje zasady decorum, czyli stosowności, wprowadzając do gatunku wysokiego, jakim jest tragedia,
§ także osoby niskiego stanu oraz styl często graniczący z komicznym,
§ bohaterów cechowała zmienność, łatwość popadania w skrajne emocjonalne stany,
§ pojawiają się istoty fantastyczne,
2. Cechy teatru elżbietańskiego
· pierwszy budynek teatralny zbudowany był w kształcie czworoboku (zdarzały się później sześcioboczne) o owalnie zaokrąglonych wnętrzach
- scena, na niewysokim podium, otoczona była trzypiętrową widownią
- nad sceną znajdował się balkon służący za okno w zamku, miejski mur albo wzgórze
· przedstawienie rozpoczynało się wczesnym popołudniem, a bilety wstępu należały do dość drogich
· obowiązywała umowność scenograficzna, gdyż twórcy liczyli na siłę wyobraźni widzów
- uboga scenografia – jedynie kostiumy pełne były przepychu i bogactwa, chociaż, bez względu na czas akcji, pochodziły z czasów Elżbiety I- brak kurtyny
· tekst literacki wygłaszany ze sceny był najważniejszy w spektaklu
- obnoszono tablice z objaśnieniem miejsca akcji
· w rolach kobiecych występowali chłopcy i mężczyźni
- pierwsza kobieta wystąpiła w roli Desdemony w 20 lat po zamknięciu (upadku) teatru elżbietańskiego
· likwidacja teatrów elżbietańskich nastąpiła w roku 1642
- dokonali jej purytanie
· elementy dramatu elżbietańskiego
- sensacyjny wątek- jaskrawość i brutalizm scen- wiersz biały
§ zwiększa się ilość osób na scenie,
§ pojawiają się sceny batalistyczne.
karolina0215