k4.doc

(37 KB) Pobierz

rewalidacja osób z wadą słuchu

 

1.       wychowanie słuchowe

·         tworzenie zasobu doświadczeń akustycznych, analogicznych do zasobu takich doświadczeń u ludzi normalnie słyszących oraz rozwinięcie tą droga mowy, która pomaga przezwyciężać wtórne zaburzenia towarzyszące uszkodzeniu słuchu i umożliwia nawiązanie kontaktu z otoczeniem;

·         zadania:

- wprowadzenie dziecka z wadą słuchu w świat dźwięków, wyrabianie orientacji  w środowisku akustycznym; drogi:

o        okazjonalnie (od niemowlęctwa);

o        przez specjalne ćwiczenia (2-3 razy dziennie po kilka minut)

- prawidłowe kształtowanie pojęć, wzbogacanie treści pojęć o cechy akustyczne;

- poprawa wyrazistości artykulacji w wyniku autokontroli tejże (słuchanie własnego głosu)

- ułatwienie odbioru informacji drogą dwukanałową;

- uaktywnienie resztek słuchowych;

- wychowanie estetyczne, muzyka

- wychowanie społeczne

·         etapy:

1)       budzenie uwagi akustycznej

2)       rozwijanie różnicowania „z grubsza”

3)       różnicowanie prostych znaków językowych, wyraźnie kontrastowych;

4)       różnicowanie trudniejszych znaków językowych, różniących się niewiele;

5)       ocena krytyczna własnej mowy i jej korygowanie

·         działy:

A.      zapoznanie z bodźcami akustycznymi:

a)       zwrócenie uwagi na bodźce akustyczne ze środowiska dziecka, kojarzenie dźwięku ze źródłem, lokalizowanie źródła;

b)       zwrócenie uwagi na bodźce akustyczne wydawane podczas manipulowania przedmiotami, narzędziami;

c)       zwrócenie uwagi na dźwięki wydawane podczas manipulowania instrumentami perkusyjnymi;

d)       dźwięki instrumentów muzycznych, muzyka

e)       zapoznanie z głosami zwierząt

f)        głosy ludzi

B.      rozróżnianie bodźców akustycznych; dwa etapy: odbiór optyczno-słuchowy, odbiór słuchowy;

a)       rozróżnianie dwóch łatwych sygnałów akustycznych;

b)       rozróżnianie trzech łatwych sygnałów akustycznych;

c)       rozróżnianie sygnału akustycznego wg tempa wolno-szybko;

d)       rozróżnianie sygnałów akustycznych wg natężenia głośno-cicho;

e)       rozróżnianie i powtarzanie różnych sygnałów akustycznych wg określonego rytmu;

f)        rozróżnianie i powtarzanie określonej ilości sygnałów akustycznych;

g)       rozróżnianie różnych sygnałów akustycznych wg czasu trwania długo-krótko;

h)       odróżnianie różnych sygnałów akustycznych ze środowiska dziecka od dźwięków instrumentów muzycznych, muzyki, a następnie głosu ludzkiego;

i)        odróżnianie głosów zwierząt od głosu ludzkiego;

j)        ćwiczenia rozróżniające dla głosu ludzkiego;

C.      ćwiczenia w optyczno-słuchowym odbiorze mowy i jej rozpoznawaniu;

a)       odbiór optyczno-słuchowy łatwych całości językowych (wyraz, krótkie zdanie), stosując: odbiór graficzny + odbiór artykulacyjny + odbiór słuchowy;

b)       odbiór optyczno-słuchowy, bez obrazu graficznego, czyli: obraz artykulacyjny + odbiór słuchowy;

c)       odbiór wyłącznie słuchowy

·          

2.       terapia mowy

·         ćwiczenia dobierane ze względu na:

- wiek dzieci;

- stopień ubytku słuchu

- poziom rozwoju mowy;

- występujące nieprawidłowości artykulacyjne;

- zaburzone wskutek ubytku słuchu funkcje psychiczne;

- występujące zaburzenia emocjonalne;

·         elementy programu terapii mowy dzieci niedosłyszących klas I-III:

I.  ćwiczenia oddechowe:

- usprawniają aparat oddechowy

- zwiększają pojemność płuc

- kształcą ruchy przepony

- uczą ekonomicznego zużywania powietrza w czasie mówienia

- różnicują fazy oddychania (wdech - wydech)

- wydłużają fazę wydechową

- działają uspokajająco

II.                       ćwiczenia głosowe

- ustawienie wysokości głosu, właściwej dla danej osoby

- ustawienie głosu – wyrobienie umiejętności kierowani głosu na „maskę”

- wyrobienie umiejętności modulowania wysokości głosu

- ćwiczenia na samogłoskach: a, o, u, e, y, i;

- ćwiczenia na spółgłoskach półotwartych nosowych: m, n

III.                     ćwiczenia narządów mowy

- usprawnienie ruchowe szczeki dolnej, warg, języka i podniebienia miękkiego; zwłaszcza języka;

- spółgłoski: r, s, z, c, dz, ś, ź, ć, dż itp.;

IV.                    ćwiczenia artykulacyjne

- wywoływanie głosek, których dziecko nie posiada; korekcja wymowy głosek; uczenie prawidłowych ruchów artykulacyjnych;

- metody:

o        wzrokowa – porównanie własnego układu narządów mowy z demonstrowanym przez nauczyciela;

o        słuchowa – pozwala rozróżnić dźwięki wadliwe i prawidłowo artykułowane;

o        mechaniczna – pomaga w ustawieniu narządów mowy, gdy dziecko nie potrafi osiągnąć jej przy pomocy innych metod;

o        uwrażliwiania miejsc artykulacyjnych – dotyk szpatułką lub smarowanie np. miodem miejsca artykulacji;

o        czuciowa – wykorzystywanie wrażeń dotykowych i czucia skórnego w połączeniu z innymi metodami;

o        przekształceń artykulacyjnych – opieranie się na głoskach poprawnie artykułowanych i uzyskiwanie z nich innych głodek zbliżonych;

- kształtowanie nawyku poprawnej artykulacji;

- przechodzenie od wyizolowanej głoski do sylaby, po czym do wyrazów a następnie wypowiedzi samodzielnych;

V.                       ćwiczenia słuchu awerbalnego

- wykształcenie umiejętności rozróżniania siły dźwięków, ich wysokości i rytmu;

- potrzebna przy percepcji akcentów, melodii, wydzielaniu z ciągu mówionego wyrazów i zdań oraz ich znaczenia;

VI.                    ćwiczenia słuchu mownego (werbalnego)

- kształtowanie słuchu fonematycznego (rozróżnianie dźwięków mowy, ich analizowanie i syntetyzowanie) i pamięci słuchowej;

- ważne przy nauce czytania i pisania

VII.                  ćwiczenia odczytywania mowy z ust

- jednocześnie z nauką mowy i mówienia;

- praca nad:

o        dźwiękami mowy – związki między analizatorem wzrokowym i artykulacyjnym;

o        całymi wyrazami i zdaniami – mechanizm kontroli i nauka czytania z ust całych kompleksów wyrazowych;

VIII.                ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej

- etap przygotowawczy do nauki czytania i pisania oraz odczytywania mowy z ust;

- wzrok kompensuje ubytek słuchu – sprawny analizator wzrokowy warunkiem prawidłowego postrzegania;

IX.                    ćwiczenia manualne

- urozmaicenie zajęć rewalidacyjnych;

- zmniejszenie chaotycznych ruchów dzieci nadpobudliwych psychoruchowo oraz pobudzenie do działania dzieci zahamowanych;

- usprawnienie zdolności manipulacyjnych rąk, koordynacji ruchu pod kontrolą wzroku – mała motoryka;

X.                       podstawowe grupy tematyczne zawierające materiał językowy

XI.                    wskazówki dla rodziców

·          

1

http://members.lycos.co.uk/nonameuwb/

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin