18 10/2013 grudzień 2013
Granda
Monika Brodka
P
B
rzyznam, ze nie spodziewałam się aż takiej muzycznej metamorfozy po artystce. Byłam przekonana, że nowa płyta w niczym mnie nie zaskoczy, a raczej będzie tym co Brodka prezentowała do tej pory: grzecznym popem, który trafia do każdego przeciętnego słuchacza. Płyta zaskoczyła bez dwóch zdań. Zaskoczyła bogatym instrumentarium ,niebanalnymi, czasem wręcz komicznymi tekstami, a także eksperymentami wokalnymi. Monika bawi się własnym głosem i nawet dobrze jej to wychodzi. Dzięki temu płyta nie jest monotonna. Muzyka zakręcona, nieco cyrkowa, z bogactwem smaków zarówno gorzkich ,jak i słodkich. Choć sama Brodka nie chce ,,szufladkować” tego co robi , na płycie usłyszymy folk z elektroniką, pop dla bardziej wymajających, a także momentami drapieżny rock. Prowokujące zestawienie słów, bardziej dojrzałe teksty, sprawiają że ,,Granda” zbiera szereg pozytywnych recenzji i nominacji do nagród. Mimo iż płyta pojawiła się na rynku dość niedawno, zdobyła już status złotej płyty. Do współpracy Monika zaprosiła muzyków z zespołu Pustki oraz Pogodno, a także swojego ojca. Jest to bez wątpienia dobra płyta na polskim rynku muzycznym ,zwłaszcza jeśli chodzi o scenę muzyki alternatywnej. Jedyną rzeczą ,której mogłabym się czepić jest fakt, że niektóre kawałki brzmią podobnie do utworów zespołu Hey. Mimo to 11 utworów, jakie znalazły się na krążku powodują we mnie lekki niedosyt i nadal czekam na dalsze przemiany artystki. Wierzę, że jeszcze nie raz pozytywnie mnie zaskoczy.
pojo