Sługa Boży, ks. Franciszek ...pdf

Sługa Boży, ks. Franciszek Blachnicki

http://www.mbkp.info/oaza/blachnicki.html

Sługa Boży, ks. Franciszek Blachnicki

» oaza

» kronika

» grupy

» animatorzy

» schola

» oazy letnie

» zdjęcia

» nasz kościół

» ruch oazowy

» święci

» modlitwy

» rok liturgiczny

» książka gości

» linki

Ks. Franciszek Blachnicki urodził się w 1921 r. w

Rybniku na Śląsku. Od samego dzieciństwa doświadczał

szczególnej opieki Bożej. Gdy miał 6 lat, bawiąc się z

bratem, wpadł do studzienki kanalizacyjnej. Stracił

przytomność, którą odzyskał dopiero w szpitalu. Po wielu

latach ksiądz Franciszek Blachnicki nazwie to wydarzenie

"pierwszym ocaleniem", ponieważ doświadczył wtedy - jak

był o tym przekonanym - działania Opatrzności Bożej.

W latach młodzieńczych, w życiu Franciszka Blachnickiego

wielką rolę odegrało harcerstwo. Tam nauczył się

kształtować własny charakter poprzez ćwiczenie woli, które

sprawiało, że stawał się "kimś". Harcerstwo było dla niego

- jak mawiał - "aniołem stróżem" jego młodości. Był to

ważny etap w jego życiu, gdyż charakterystyczne dla

harcerstwa wartości i metody wychowawcze, znalazły

później swe odzwierciedlenie w pracy z młodzieżą, w

grupach oazowych. Jednocześnie uczył się szukania sensu i

celu życia. Nie chciał się bawić, jak inne dzieci, dla samej

zabawy. Dla niego zabawa musiała być sensowna, coś dawać, coś w nim rozwijać. To

podejście zostało w ks. Blachnickim do końca: szukał tego, co potrzebne, co sensowne, co

rozwijające.

Warto zobaczyć

Próba scholi

Antonietta Meo

Ks. Franciszek Blachnicki zawsze postępował według planu. Zanim przystąpił do działania,

zawsze, już od młodzieńczych lat, musiał je zaplanować i przemyśleć. Nie zdawał się na

"powiew losu", ale sam twórczo kształtował rzeczywistość wokół siebie. Dziś wiemy, że to

przede wszystkim Bóg miał swój plan wobec Założyciela Ruchu Światło - Życie. By Boży

plan mógł być zrealizowany, nieraz plany młodego jeszcze Franciszka musiały zostać

pokrzyżowane. Planował zostać politykiem albo wojskowym, aby czynić dobro dla kraju.

Jednak na studia, które miały umożliwić karierę polityczną, nie został przyjęty, bo

wymagano wtedy odbycia najpierw służby wojskowej. Zgłosił się więc do wojska na

ochotnika, przeszedł roczne przeszkolenie i gdy w 1939 r. wybuchła wojna, był gotów z

męstwem i odwagą bronić ojczyzny. Jego garnizon został jednak otoczony przez siły

hitlerowskie i zmuszony do kapitulacji. Zamiast walczyć, już we wrześniu 1939 r., znalazł

się w obozie jenieckim. Pan Bóg nie pozwolił mu walczyć, bo Boży plan wobec niego był

inny.

Franciszek nie byłby sobą, gdyby dał się złamać: zaplanował ucieczkę z obozu, która się

powiodła i wrócił do Tarnowskich Gór, gdzie mieszkał przed wojną. Jeszcze jesienią 1939 r.

przystąpił do organizowania podziemnej grupy oporu, aby walczyć z okupantem. Okazało

się jednak, że jeden z wciągniętych do konspiracji chłopców, wydał wszystkie plany

gestapowcom. Franciszek, w porę ostrzeżony, zdołał uciec i ukryć się kilkaset kilometrów

od Śląska. I tu znowu Bóg pokrzyżował jego plany, by mógł się zrealizować Boży plan.

Wydawało się, że niebezpieczeństwo zostało zażegnane, ale już po

kilku miesiącach został przez Niemców wytropiony i aresztowany.

Zaczęły się długie przesłuchania, a następnie, w 1940 r. trafił do

nowotworzonego wtedy obozu w Oświęcimiu, gdzie został

zarejestrowany jako jeden z pierwszych więźniów. Spędził tam 14

miesięcy, z czego 10 w kompaniach karnych. Wciąż był dla Niemców

zbyt "niepokorny": szukał kontaktu ze światem zewnętrznym oraz "za

bardzo" troszczył się o współwięźniów.

Po jakimś czasie śledztwo prowadzone przez gestapo w sprawie

zorganizowanej przez Franciszka grupy oporu zostało wznowione, sam

Blachnicki został przewieziony do więzienia w Katowicach, a

następnie, przed sądem niemieckim, skazany na karę śmierci przez

ścięcie, za działalność przeciwko III Rzeszy. Dla młodego, dwudziestoletniego chłopca, który

był pełen życia, chciał pracować i walczyć dla dobra ojczyzny i ludzi, był to wielki szok.

Jednak Bóg i w takiej sytuacji - zdawałoby się bez wyjścia - dalej realizował swój plan.

Właśnie wtedy Franciszek Blachnicki doświadczał bolesnego obumierania tego wszystkiego,

co stanowiło istotę jego "pomysłu na życie": Bóg uciął mu wszelką możliwość działania

1 z 3

2008-07-22 14:33

Sługa Boży, ks. Franciszek Blachnicki

http://www.mbkp.info/oaza/blachnicki.html

opartego jedynie na ludzkich rachubach. Przebywając w celi śmierci i oczekując wykonania

wyroku, przechodził swoją "ciemną noc" oczyszczenia duchowego: zmagał się z pytaniem o

sens tego, co go spotkało. Światło przyniosła mu książka o Kazaniu na Górze. Czytając ją,

17 czerwca 1942 r., otrzymał łaskę wiary i przeżył głębokie nawrócenie. Odkrył, że zostało

mu darowane życie - życie wieczne! Był to najważniejszy dzień w jego życiu. Sam nazwał

go "nowym narodzeniem". Odtąd oczekiwał już na przyjście kata spokojnie, pełen pogody

ducha. Nie znaczy to, że wcześniej był niewierzący: był ochrzczony, wychowany w rodzinie

wierzącej i praktykującej. Jednak w więzieniu odkrył wiarę jako rzeczywistość żywą, jako

osobiste spotkanie z Bogiem. Do tej pory to on sam planował swoje życie, liczył na własne

talenty, których nigdy mu nie brakowało. W celi śmierci zobaczył, że wszystko, co ma jest

darem od Boga i od tej pory nie może już liczyć na siebie, ale na Boga. W końcu okazało

się, że został ułaskawiony, karę śmierci zamieniono mu na 10 lat ciężkiego więzienia po

zakończeniu wojny.

Jego nawrócenie zaowocowało podjęciem trudu służby tylko

jednemu Panu - Jezusowi. Zaczęły w nim rodzić się pierwsze idee

dojrzałego życia chrześcijańskiego, które rozbudowuje wokół tej

najważniejszej: osobistego przyjęcia Chrystusa jako Pana i

Zbawiciela do swojego serca. Dochodzi do wniosku, że człowiek nie

żyje po to, aby korzystać z życia (służyć samemu sobie), lecz by się

doskonalić, walczyć o ideał życia. Pragnął w ten sposób pogłębić

swoją wiarę i według niej układać życie codzienne. Wojenne

doświadczenia pokazały młodemu Franciszkowi jak płytkie jest

tradycyjne chrześcijaństwo. "Ludzie nabywają pewnych form,

pewnej ogłady: wypada - nie wypada, lecz w warunkach takich jak

obóz wychodzi to, co naprawdę siedzi w człowieku, jak i to, czego w

nim nie ma... Widziałem, że dla wielu chrześcijaństwo, religia to nie

samo życie, lecz pewna ilość nawyków" - mówił.

Czas do końca wojny spędził jako więzień będąc nieustannie przenoszonym między

więzieniami i obozami. Mimo, iż sam był schorowany, to gdzie tylko mógł angażował się w

organizowanie pomocy dla ciężko chorych współwięźniów. Gdy w 1945 r. na terenie

Niemiec, tuż po wojnie, znalazła go jego rodzona siostra, nie chciał wracać od razu do

domu, pozostał, aby do końca służyć opieką chorym z obozu. Na Śląsk wrócił w końcu lipca

i pomimo słabego zdrowia, już w początku sierpnia, zgłosił się do seminarium duchownego

w Katowicach. W seminarium był jednym z najzdolniejszych kleryków. Już wtedy odkrył

piękno liturgii, w której się rozmiłował, a także zdobywał pierwsze doświadczenia w pracy

na polu abstynenckim.

Pierwszą parafią Neoprezbitera były Tychy.

Tam zajął się formacją ministrantów. W

latach 50-tych była to jedyna grupa

działająca na terenie parafii. W swojej pracy

duszpasterskiej uwrażliwiał ministrantów na

to, by świadomie sprawowali powierzone im

funkcje w czasie liturgii. Ksiądz Franciszek

Blachnicki otrzymał od Boga dar

wypracowania nowego stylu pracy z

młodzieżą. W parafii Rydułtowy, gdzie

pracował najdłużej, powstała pierwsza "Oaza

Dzieci Bożych". Stąd też wyruszył z nimi na

pierwsze wakacyjne rekolekcje, które nazwał

"oazą" (rok 1953). Z biegiem lat oazy

przekształciły się w Ruch Światło-Życie,

obejmujący już nie tylko dzieci, ale także

młodzież, a z czasem i dorosłych wszystkich

stanów (powstają nawet oazy dla księży i

kleryków).

Chyba nie wszystko jednak zrozumieliśmy z zamysłu Założyciela

Oazy, gdyż wciąż jeszcze pokutuje przekonanie, że Ruch Światło-

Życie, to pomysł na pobożne spędzenie wakacji przez dzieci i

młodzieży, albo że "oaza" to program dla wybrańców, szukających

czegoś więcej, natomiast ogół katolików może zadowolić się

"programem minimalnym". Tymczasem, w zamyśle sługi Bożego

celem "ruchu oazowego" miała być odnowa Kościoła, zgodna z

zamysłem Soboru Watykańskiego II. U podstaw tegoż ruchu kryje

2 z 3

2008-07-22 14:33

Sługa Boży, ks. Franciszek Blachnicki

http://www.mbkp.info/oaza/blachnicki.html

się wizja przemiany parafii w środowisko autentycznego życia

chrześcijańskiego. "To, co robimy w oazach - mówił do księży

oazowiczów - to nie jest margines, to nie jest jakiś dodatek, my po

prostu wypracowujemy model życia chrześcijańskiego, który dzisiaj

jest postawiony całemu Kościołowi przez Sobór. Na razie daje się

to urzeczywistniać tylko w pewnych grupach elitarnych, powoli, na

zasadzie ruchu, ale musimy mieć świadomość, że to jest model

docelowy. To jest coś nie obok, ale właśnie w sercu

duszpasterstwa".

Ciąg dalszy »

Różaniec ze sługą Bożym ks. Franciszkiem Blachnickim

3 z 3

2008-07-22 14:33

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: