Fortuna.pdf

(58 KB) Pobierz
TOWARZYSKA GRA LOGICZNA
„F O R T U N A”
Gra, którą proponujemy jest fascynująca. Nie ma ona nic wspólnego z
hazardem.
Poruszamy się w świecie fikcji, operujemy umownymi pieniędzmi, które
spełniają jedynie rolę rekwizytów. Spośród czterech graczy tylko jeden może
zdobyć „Fortunę". Ażeby osiągnąć ten cel musi wszystkich konkurentów
doprowadzić do ruiny, wyeliminować z gry.
Przenieśmy się teraz na planszę, to znaczy do Warszawy z pierwszych lat XX
wieku. Niewiele budynków przetrwało do naszych czasów, część
rekonstruowaliśmy. Warszawa tych lat była piękna, wspaniałe gmachy
użyteczności publicznej, bogata architektura... Była piękna, ale niesłychanie
zatłoczona. Miasto otoczone fortami zachowało swoje granice z końca XVIII
wieku. Na terenie zaledwie dwukrotnie większym od dzisiejszego Śródmieścia
mieszkało blisko osiemset tysięcy ludzi, średnio na hektar 243 osoby, podczas
gdy w Warszawie roku 1980 przypada 3.2 osoby na hektar. Ta ciasnota
doprowadziła do rozwoju spekulacji placami budowlanymi. Były to przecież łata
prosperity. Warszawa w krótkim czasie stała się silnym ośrodkiem
przemysłowym, a przede wszystkim handlu międzynarodowego.
Kolej Warszawsko - Wiedeńska otwarła drogę do Krakowa i Zagłębia
Dąbrowskiego, i dalej do całej Europy południowo-zachodniej. Z Dworca
Terespolskiego odchodziły pociągi do Moskwy, co dawało połączenie z Dalekim
Wschodem, a także Kijowem i Odessą. Z dworca Petersburskiego podróżowało
się do Grodna, Wilna i stolicy Imperium — Petersburga.
Warszawa przełomu XIX i XX wieku, to wielkie i bogate miasto, siedziba
oligarchii bankowo-finansowej oraz miejsce zamieszkania i pracy setek tysięcy
robotników, drobnych kupców, służby, artystów, inżynierów, spekulantów i
graczy giełdowych.
Tereny budowlane podlegały wszystkim prawom i zasadom gry rynkowej. Ceny
za parcele przy ulicy Marszałkowskiej wahały się około 100 rubli za metr
kwadratowy, ale w kwietniu 1899 roku Towarzystwo Budowy Hoteli zapłaciło za
plac na rogu Marszałkowskiej i Widok po 223 ruble za metr. Na tej parceli pod
numerem Marszałkowska 102, powstał „Hotel Wiedeński", tuż obok dworca
kolei Warszawsko - Wiedeńskiej. To był interes.
W 3 lata potem za metr kwadratowy placu w pobliżu tego dworca żądano już
300 rubli. W okolicach Ogrodu Saskiego, Senatorskiej, w Alejach Ujazdowskich
ceny były jeszcze wyższe.
W 1901 roku wykończono budowę Hotelu Bristol - Krakowskie Przedmieście 44.
Czterysta pokoi w cenie 2—2,5 rubla za dobę.
Znakomita restauracja, obiad z sześciu dań za 1,5 rubla. Przyjeżdżający kupcy
ze Wschodu i Zachodu. Miasto modernizuje się. W 1902 roku elektrownia na
Powiślu dała pierwszy prąd. W 1903 roku na ulice Warszawy wyjechał pierwszy
elektryczny tramwaj. Bogacze jeżdżą nadal powozami.
Zapraszamy właśnie na spacer po tej Warszawie.
ZASADY GRY
Zasadą gry jest kupić, wydzierżawić lub sprzedać nieruchomości tak korzystnie,
aby osiągnąć przewagę nad przeciwnikami i ewentualnie stać się zwycięzcą.
Gracze rozpoczynając od pola „start" przesuwają pionki wokół tablicy zgodnie z
ruchem wskazówek zegara. Gdy pionek gracza znajdzie się na parceli wolnej,
to znaczy będącej jeszcze w posiadaniu Banku, ma prawo wykupić japo cenie
nominalnej. Gdy rezygnuje z transakcji — Bank wystawia parcelę na licytację i
przechodzi ona na własność oferującego najwięcej.
Właściciel nieruchomości (parceli) ma prawo i obowiązek inkasować sumy
dzierżawne od przeciwników, których pionek stanął na polu będącym jego
własnością.
Dzierżawy są znacznie podwyższone, jeżeli parcela jest zabudowana. Opłaca
się więc inwestować. W razie kłopotów finansowych właściciel nieruchomości
ma prawo zastawić ją pod hipotekę w Banku.
Na planszy znajduje się trzydzieści jeden pól, które można wykupić od Banku.
Wszystkich pól jest czterdzieści cztery. Trzynaście, których nie można wykupić,
to pola decydujące o szansach albo o niespodziewanych kłopotach gracza.
Gracz może otrzymać urlop, dostać się do szpitala, grożą mu remonty domów,
podatek od luksusu itp.
Trzeba starać się chwycić szansę, umieć wybrnąć z kłopotów. Nawet pobyt w
szpitalu w pewnym etapie gry może okazać się korzystny.
REKWIZYTY
Kolorowa plansza, imituje obszar Śródmieścia Warszawy sprzed
osiemdziesięciu lat. Na planszy zaznaczone są parcele z nazwami
autentycznymi warszawskich hoteli z tamtej epoki, które przeznaczone są na
sprzedaż, jak również koleje, restauracje, obiekty użyteczności publicznej
(nazwy autentyczne).
- Pionki dla graczy.
- Trzydzieści domków i dziesięć hoteli.
- Dwa zestawy kart po szesnaście sztuk: talia „losu" i talia „szansy".
- Trzydzieści jeden kart własności pól, które można kupić od Banku. Na każdej
karcie wydrukowana jest wartość pola (parcele itp.) i wysokość czynszów
dzierżawnych za te pola.
- Komplet pieniędzy.
PRZYGOTOWANIE DO GRY
Planszę rozkładamy na stole. Karty „szansy" i „losu" po potasowaniu układamy
koszulkami do góry na oznaczonych na planszy miejscach. Gracze wybierają
pionki, które będą ich reprezentowały w ruchach po planszy. Każdy gracz
otrzymuje po 20.000 dukatów. Pozostałe pieniądze, karty własności, domki i
hotele pozostają w Banku. Jeden z graczy obejmuje funkcję bankiera (patrz
dalej „Bank").
START
Kolejność wykonywania ruchów wyznacza się przez losowanie. Jeden z
kompletu żetonów rozrzucamy na stole numerami do dołu. Gracze ciągną
żetony, posiadacz najwyższej liczby zaczyna.
Po losowaniu gracze zajmują miejsca przy stole, według „starszeństwa"
wyciągniętych liczb. Każdy z graczy otrzymuje dwanaście żetonów
ponumerowanych od 1—12. Żetony zastępują kostki do gry. Posługiwanie się
nimi w dużym stopniu eliminuje przypadkowość, zmusza do myślenia i
przewidywania ponieważ, żetony gracze układają przed sobą numerami (1—
12) odkrytymi, tak że wszyscy gracze nawzajem orientują się w możliwościach
ruchów przeciwników. Wykonując ruch, tracimy jeden z żetonów (odkładamy
go na bok) i przesuwamy pionek o tyle pól, ile widniało na żetonie.
Każda kolejka w grze, to strata jednego żetonu, możliwości decyzji stają się
coraz bardziej ograniczone. Trzeba pamiętać o tym, że po wyłożeniu wszystkich
żetonów (12 kolejek) otrzymujemy je z powrotem. W trzynastej kolejce znów
dysponujemy pełnym kompletem od 1—12.
WYŚCIG
W pogoni za „Fortuną” gracze swoimi pionkami okrążają wielokrotnie planszę.
Za każde przekroczenie „startu” bankier wypłaca 2.500 dukatów. Jeśli pionek
zatrzyma się na polu „start” gracz, pomimo że rozpoczyna nowe okrążenie traci
prawo do wypłaty. Nic traci jednak, jeżeli znajduje się na polu „start” po
wyciągnięciu tego polecenia z talii „szansy”.
PARCELA DO SPRZEDANIA
Gdy pionek gracza znajduje się na polu nie sprzedanym, gracz ma prawo
wykupić prawa własności po cenie nominalnej. Jeżeli gracz decyduje się na
kupno, płaci Bankowi należność i otrzymuje kartę prawa własności, którą
odkrytą kładzie przed sobą. W przypadku gdy gracz rezygnuje z kupna, Bank
wystawia tę własność na licytację. Cena wywoławcza jest zawsze podstawą
wartości nominalnej wydrukowanej na karcie. W licytacji może brać również
udział gracz, który przed chwilą zrezygnował z transakcji. Prawo własności
uzyskuje oferujący najwyższą cenę, wpłaca do Banku zadeklarowaną i sumę i
otrzymuje kartę własności.
WYPŁATA CZYNSZÓW
Gdy gracz postawi pionek na polu będącym własnością innego gracza, wpłaca
czynsz dzierżawny zgodnie z wykazem na karcie własności. Jeżeli parcela jest
zabudowana, czynsz znacznie wzrasta.
Właściciel kompletu posesji jednakowego koloru, pobiera podwójny czynsz
dzierżawny. Jeśli nawet któraś z parceli jest zastawiona, to za pozostałe
pobiera się czynsz podwójnie.
Wysokość czynszu podana jest na każdej parceli, a jej wysokość zależy od
stopnia zabudowania.
Uwaga: Jeśli zapomnimy upomnieć się o należny czynsz dzierżawny, a
następny gracz dokona ruchu, tracimy prawo do tego czynszu.
DOMY
Domy można kupować tylko od Banku i można jest stawiać na poszczególnych
parcelach tylko wtedy, jeśli się jest właścicielem całej posesji (kompletu
jednakowego koloru kart).
Przekład: Jeśli właścicielowi udało się nabyć parcele: Metropolu, Wiedeńskiego i
Continentalu (komplet kolorowy — niebieski), może on kupić dom lub domy
aby je na tych parcelach wystawić. Jeśli kupił jeden dom, może go postawić na
jednej z trzech parceli. Następny dom może wznieść na niezabudowanej
jeszcze parceli, sąsiadującej z zabudowaną. Poszczególne posesje muszą być
zabudowane równomiernie. Różnica w zabudowie nie może wynosić więcej niż
jeden domek na sąsiadujących parcelach jednakowego koloru. Cena, którą
gracz musi zapłacić Bankowi za każdy dom jest napisana na karcie własności
danej parceli. Zasada równomierności zabudowy dotyczy nie tylko inwestycji.
Gdy gracz decyduje się sprzedać domy Bankowi, zdejmuje je z planszy, musi
trzymać się tych samych reguł.
HOTELE
Gracz ma prawo postawić na każdej swojej parceli hotel. Nie wolno jednak
zbudować hotelu nie mając uprzednio na parceli czterech domów. Gracz kupuje
hotel od Banku, płacąc cenę wskazaną na karcie własności. Stawiając hotel
oddaje Bankowi domy z parceli, na której postawił hotel. Na jednej parceli
można postawić tylko jeden hotel.
BRAK BUDYNKÓW
Gdy Bank nie ma domów na sprzedaż, gracze, którzy chcą zabudować swoje
parcele, muszą czekać, aż któryś z przeciwników zwróci posiadane domy do
Banku (odsprzedaż lub wymiana na hotele).
SPRZEDAWANIE WŁASNOŚCI
Parcele, całe posesje, koleje, restauracje i obiekty użyteczności publicznej
mogą być przedmiotem transakcji pomiędzy graczami. Nie ma żadnych
ograniczeń cen. Negocjacje prowadzone są jawnie. Sprzedający może kolejno
przedstawiać swoją ofertę pozostałym graczom. Dozwolone są transakcje
wiązane, wymiana własności uzupełniona odpowiednim ekwiwalentem
pieniężnym.
Jednakże nie wolno sprzedawać parceli zabudowanej, a nawet niezabudowanej,
jeżeli na innej należącej do tej samej posesji (grupy kolorowej) stoją jakieś
domy. Przed transakcją między graczami właściciel jest zobowiązany
odsprzedać Bankowi wszystkie domy z całej posesji (koloru), nawet jeżeli
odsprzedaje tylko jedną parcelę. Domy i hotele może kupować tylko Bank i
zawsze płaci za nie pól ceny nominalnej. Hotel ma wartość pięciu domów.
Gracz może sprzedać cały hotel jako pięć domów i odsprzedać tylko część z
nich. Obowiązuje jednak zasada równomierności zabudowy posesji.
HIPOTEKI (zastawy)
Wszystkie własności można zastawić, wartość hipoteczna jest wydrukowana na
karcie własności. Zastawić wolno tylko w Banku.
Domów i hoteli nie wolno zastawiać. Bank płaci za nie pół ceny nominalnej,
gracz traci do nich jakiekolwiek prawa. Jeżeli gracz zastawia parcelę
zabudowaną, przed zastawem musi sprzedać Bankowi zabudowania, z całej
grupy kolorowej, nawet jeżeli zastawia tylko jedną parcelę tak aby zasada
równomierności zabudowy została zachowana. Za zastawione parcele, czy
obiekty nie pobiera się czynszów. Należy się jednak czynsz za inne własności z
tej samej grupy, które nie zostały zastawione. Przy wykupie zastawu gracz
wpłaca do Banku wartość hipoteczną (którą pobrał) plus 10%. Gracz który
zastawia własność, zatrzymuje jej posiadanie i żaden inny gracz nie może
nabyć do niej prawa przez spłatę długu hipotecznego. Właściciel zastawionej
własności może ją sprzedać innemu graczowi po dowolnej cenie. Nowy
właściciel musi spłacić Bankowi dług hipoteczny plus 10%.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin