BIBLIJNE CZARNE CHARAKTERY T.J.Craughwell.pdf

BIBLIJNE CZARNE CHARAKTERY

O BIBLIJNYCH ZŁYCH CÓRKACH, WYRODNYCH, SYNACH,

ZDRADLIWYCH BRACIACH I O TYM,

CZEGO MOŻEMY SIĘ DZIĘKI NIM NAUCZYĆ

Autor Thomas J. Craughwell

Wydawnictwo „esprit”

SPIS TREŚCI

WPROWADZENIE 5

1. KAIN - Pierwszy czarny charakter 11

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆ HISTORIAKAINA? 21

2. CHAM - Na co się tak patrzysz? 27

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA CHAMA? 41

3. CÓRKI LOTA - Najgorsze grzesznice w Biblii 45

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIACÓREK LOTA? 53

4. JAKUB - Podwójny kłopot 59

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA JAKUBA? 70

5. DZIESIĘCIU STARSZYCH SYNÓW JAKUBA - Psychologia tłumu 77

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA DZIESIĘCIUSYNÓWJAKUBA? 90

6. JÓZEF I JEGO BRACIA - Nikt nie lubi strojnisiów 93

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆ HISTORIAJÓZEFA? 103

7. SYN SZELOMIT - Uważaj, co mówisz 109

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA SYNASZELOMIT? 115

8. MOABITKI I MADIANITKI - Fałszywe boginie 119

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA MOABITEKIMADIANITEK? 127

9. MIKA EFRAIMITA - Uroki pogaństwa 129

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA MIKIEFRAIMITY? 138

10. ABIMELEK - Grzechy syna 141

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA ABIMELEKA? 154

11. CHOFNI I PINCHAS - Sojusz bezbożników 159

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA CHOFNIEGOIPINCHASA? 166

12. CHANUN - Chcesz się bić? 171

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA CHANUNA? 178

13. AMNON - Diabeł z sąsiedztwa 183

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA AMNONA? 194

14. ABSALOM - Fortuna kołem się toczy 201

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA ABSALOMA? 213

15. SZEBA - Król na jeden dzień, głupiec na wieczność 219

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆ HISTORIASZEBY? 228

16. ADONIASZ - Niedoszły władca 231

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA ADONIASZA? 243

17. ROBOAM - Król Skorpion 247

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA ROBOAMA? 262

18. OCHOZJASZ I ATALIA - Wartości rodziny Izebel 265

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA OCHOZJASZAIATALII? 278

19. CHŁOPCY Z BETEL - Kogo nazywasz łysym? 283

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA CHŁOPCÓWZ BETEL? 292

20. MANASSES - Mały Książę 295

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA MANASSESA? 303

21. SALOME - Taniec śmierci 307

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆ HISTORIASALOME? 315

22. SYN MARNOTRAWNY - Koniec balu 319

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIASYNA MARNOTRAWNEGO? 329

23. JAN MAREK - Zostać czy odejść? 335

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIAJANA MARKA? 347

24. BERENIKA - Królowa rozpusty 351

CZEGOMOŻENASNAUCZYĆHISTORIA BERENIKI?

364

PODZIĘKOWANIA 366

WPROWADZENIE

Uwaga, nadchodzą! Bohaterowie, których poznacie na kartach tej książki, to największe

rzezimieszki spośród wszystkich postaci biblijnych - prawdziwy koszmar dla każdego

rodzica. Mordowali. Gwałcili. Żyli w kazirodczych związkach. Wyśmiewali Boga i Jego

proroków. Buntowali się przeciwko swoim rodzicom. A jedna mała przebiegła lisica

zażądała nawet głowy nieprzyjaciela na misie.

Po co pisać książki o takich potworach? Jest jeden ważny powód: taka książka może

pomóc rodzicom nabrać zdrowego dystansu do problemów z własnymi dziećmi.

Oczywiście możemy złościć się, że nasza córeczka jest niejadkiem, a synek nie chce

przyzwyczaić się do nocniczka, ale pomyślmy też o dobrych stronach - przynajmniej nie

sprzedali swojego młodszego brata handlarzom niewolników. Poza tym opowieści o

złym zachowaniu są po prostu bardziej wciągającą lekturą niż „żywoty świętych" -i z

pewnością lepiej odzwierciedlają dzisiejsze życie rodzinne.

Człowiek jest istotą złożoną, co wyjaśnia, dlaczego nawet najbardziej zdeprawowani

bohaterowie biblijni mieli pewne godne podziwu cechy. Kain ciężko pracował. Jakub

bardzo kochał swoją matkę. Absalom był obdarzony charyzmą. Syn marnotrawny

potrafił wyprawić świetne przyjęcie. Natomiast Salome, choć wiele jej można zarzucić,

naprawdę potrafiła tańczyć. Kłopoty tych i innych bohaterów tej książki wynikały

częściowo z tego, że nie potrafili właściwie wykorzystać otrzymanych od Boga talentów

lub reagowali w szokująco wręcz wypaczony sposób na naturalne, zdrowe impulsy.

Córki Lota odczuwały dobre i godne pochwały pragnienie założenia rodziny, ale sposób,

w jaki do tego dążyły, wywołuje dreszcze. To w pełni zrozumiałe, że dziesięciu synów

Jakuba zareagowało gniewem na wieść o gwałcie na ich siostrze Dinie, lecz to, co zrobili

później - łamiąc wszystkie prawa moralne, dopuszczając się oszustwa, zemsty i zbrodni

na niewinnych ludziach - zasługuje na potępienie.

Czasami rodzice mają pośredni udział w złym postępowaniu swoich dzieci. Ponieważ

Dawid nie spisał się jako ojciec (ani tym bardziej jako król, który ma przecież wymierzać

sprawiedliwość) i nie ukarał Amnona za gwałt na Tamar, Absalom postanowił wziąć

sprawy w swoje ręce i samodzielnie wyrównać rachunki z bratem. Z kolei Jakub, gdyby

nie był jawnie faworyzowany przez swoją matkę Rebekę, być może nie dopuściłby się

okrutnego oszustwa -nie okradł swojego brata Ezawa i nie zrobił głupca z umierającego

ojca. A czy może dziwić, patrząc na ponurą historię rodziny Heroda, że ten ród dochował

się tak wielu typów spod ciemnej gwiazdy?

Jednak oprócz najbardziej oczywistych wniosków - takich jak: nie zabijaj młodszego

brata, nie trwoń odziedziczonego majątku na alkohol i panienki - z tych historii można

również wyciągnąć wiele głębszych lekcji. Od trzech i pół tysiąca lat czytelnicy Biblii

przekonują się, że ta święta księga, choć tak wiekowa, jest wiecznie aktualna. Przemawia

do każdego pokolenia, oferując ponadczasowe odpowiedzi i rozwiązania różnych

problemów i dylematów. Nawet w najbardziej szokujących opowieściach o biblijnych

czarnych charakterach znajdziemy trafne wskazówki, które mogą nam pomóc wzmocnić

osłabione więzi w rodzinie - lub nie dopuścić do ich osłabienia - oraz odbudować, pogłę-

bić i wzmocnić naszą relację z Bogiem.

Każdy rozdział kończy się serią krótkich, przystępnych rozważań, które mają

pozwolić czytelnikom wyciągnąć cenne wnioski nawet z najbardziej przerażających

historii biblijnych. Na przykład opowieść o synu Szelomit, który zbluźnił przeciwko

Imieniu Bożemu, uczy nas szacunku dla Boga i Jego Imienia, lecz również przybliża nam

złe następstwa dyskryminacji i przypomina, że słowa mogą być bronią. Mamy też

historię kuzyna Barnaby, Jana Marka, który swoją nieumiejętnością skupienia uwagi i

brakiem zaangażowania tak zirytował Pawła Apostoła, że ten zerwał przyjaźń z

Barnabą- Pierwsza część tej historii bardzo do nas przemawia, ponieważ żyjemy w

społeczeństwie, w którym bardzo wielu ludzi ucieka przed jakimkolwiek zaangażowa-

niem. Jednak dalsza część opowieści o Janie Marku, ukazująca jego dojrzałość i

pojednanie z Pawłem, również zawiera cenne wskazówki - uczy, że wzrost duchowy

wymaga czasu i wysiłku.

Komentarze znajdujące się na końcu każdego rozdziału, wzbogacone cytatami z

Pisma Świętego dla wzmocnienia siły przekazu, mogą posłużyć za punkt wyjścia do

dyskusji z rodziną lub przyjaciółmi. Można je także wykorzystać podczas codziennej

modlitwy.

Na koniec kilka słów o bohaterach tej książki. Niektórzy z nich to jeszcze dzieci - jak

Manasses czy chłopcy z Betel, którzy naśmiewali się z proroka Elizeusza. Inni - jak

Salome, syn marnotrawny i Jakub - są nastolatkami, a jeszcze inni, jak na przykład

Amnon, Absalom, Adoniasz czy córki Lota, mają po dwadzieścia parę lat. W tym gronie

znaleźli się również bohaterowie bezimienni, których znamy tylko z imienia ich matki

lub ojca, oraz ofiary błędnego wychowania (na przykład Atalia i Berenika) czy sprawcy

wielkich tragedii w swoich rodzinach (klasycznym przykładem jest tutaj Kain, ale do tej

kategorii można też zaliczyć Chofniego i Pinchasa, synów arcykapłana Helego).

Oczywiście nie stawiamy biblijnych czarnych charakterów za wzór postępowania.

Historie tych postaci można potraktować jako swego rodzaju ostrzeżenie: czytając o

Chamie, Moabitkach czy Mice Efraimicie, dowiadujemy się, kogo na pewno nie

powinniśmy naśladować.

Być może tak bardzo przyzwyczailiśmy się szukać życiowych wskazówek jedynie w

przypowieściach Jezusa i listach św. Pawła, że zapomnieliśmy o mądrości życiowej, jaką

można znaleźć w opowieściach o innych bohaterach biblijnych: w tym również o

złoczyńcach i rozpuszczonych bachorach.

A zatem sięgnijcie po Pismo Święte, zaproście do wspólnej lektury znajomych i

sąsiadów i przygotujcie się na nieoczekiwane porady dotyczące życia rodzinnego i

duchowego płynące z opowieści o dwudziestu czterech najbardziej zdeprawowanych,

krnąbrnych i zepsutych biblijnych czarnych charakterach.

1. KAIN Pierwszy czarny charakter

Rdz 4,1-16

Idylla ogrodu Eden skończyła się w momencie, gdy Ewa, za namową węża-kusiciela,

zjadła zakazany owoc. Kain i Abel - synowie Adama i Ewy - nic nie wiedzieli o świecie, w

którym żyli kiedyś ich rodzice. Dotknęły ich jednak ponure konsekwencje upadku

pierwszych ludzi: rywalizacja pomiędzy rodzeństwem, morderstwo, bunt przeciwko

Bożym nakazom. Zazdrosny, rozżalony i w swojej opinii wiecznie pokrzywdzony Kain

wyładował swoją frustrację na niczego niepodejrzewającym bracie Ablu.

Kain i jego młodszy brat Abel zaczynali naprawdę od zera - byli pierwszymi

„przedsiębiorcami", wszystko zawdzięczali własnej pracy. Kain zajął się uprawą roli, a

Abel został pasterzem. Na świecie było jeszcze wtedy bardzo niewielu ludzi, więc bracia

nie mieli żadnej konkurencji. Taka sytuacja to marzenie każdego kapitalisty.

Pracowali ciężko. Od chwili gdy Adam i Ewa zostali wyrzuceni z Edenu, pierwsza

rodzina musiała w pocie czoła zarabiać na życie. W tym upadłym świecie dla Kaina

codziennością były ciernie i osty na polu, ptaki i szkodniki pustoszące uprawy, susze na

przemian z powodziami i wszystkie inne plagi związane z rolnictwem.

Życie Abla też nie było usłane różami. Każdego dnia owcom trzeba było zapewnić

świeżą trawę i czystą wodę. Kiedy stado wyczyściło już pastwisko do gołej ziemi, Abel

musiał szukać innego, najlepiej położonego w pobliżu zbiornika wody. Przenosząc się z

miejsca na miejsce, czasami musiał ruszać na poszukiwanie zabłąkanych owiec.

Zostawiał wtedy resztę stada na pastwę wilków, lwów, niedźwiedzi i innych zwierząt,

które - od momentu gdy Ewa zjadła zakazany owoc - nie żywiły się już roślinami, lecz

mięsem. Kiedy po godzinie-dwóch Abel wracał ze zgubioną owieczką, nieraz okazywało

się, że wystraszone stado rozbiegło się na wszystkie strony, a w trawie leżały

pozostałości po kolacji wilka - krwiste kawałki baraniny.

CODZIENNAHARÓWKA

W tamtych czasach świat był samotnym i przerażającym miejscem. W ogrodzie Eden

Adam i Ewa byli idealnie szczęśliwi i całkowicie bezpieczni. Wieczorową porą Bóg

zstępował z nieba i przechadzał się po ogrodzie, gawędząc z parą pierwszych ludzi. W

zestawieniu z uciążliwym życiem poza ogrodem wspomnienia z tych cudownych dni na

pewno były dla Adama i Ewy trudne do zniesienia, zwłaszcza że każdy kęs pożywienia,

każdy centymetr kwadratowy schronienia przed upałem, chłodem, wiatrem i deszczem,

każdy strzęp ubrania, którym zakrywali swoje nagie ciała, musieli zdobywać codzienną

wyczerpującą pracą.

Jakie to było uczucie, kiedy Adam po raz pierwszy naciągnął sobie mięsień, a Ewa

rozcięła dłoń? Pierwsze poparzenie, pierwszy pęcherz, pierwsza drzazga, pierwsza

choroba - to musiało być dla nich przerażające. Do kogo mogli się zwrócić o pomoc?

Oczywiście do Boga. Chociaż Bóg nie spacerował już w ich towarzystwie i nie okazywał

im swojej życzliwości w ten serdeczny sposób, jaki pamiętali z ogrodu Eden, nadal był

blisko.

Kain i Abel przysłuchiwali się opowieściom rodziców o szczęśliwych czasach w

Edenie i z nich dowiedzieli się, dlaczego ich stamtąd wyrzucono.

Może to właśnie wtedy Kain zaczął pielęgnować w sobie urazę do Pana Boga. Z punktu

widzenia Kaina, codzienne cierpienia jego rodziny były zbyt wielkie - w końcu jego

matka zerwała tylko jakiś owoc z drzewa. Jego zdaniem, kara była nieproporcjonalna do

winy.

Jako nastolatki, Kain i Abel zdążyli już „okrzepnąć" w swojej pracy. Starszy Kain był

bardziej dojrzały fizycznie od Abla, a po latach ciężkiej pracy na polu również silniejszy

od młodszego brata. Natomiast Abel wciąż jeszcze miał w sobie coś z chłopca.

DWIEOFIARY

W upadłym świecie obaj bracia na pewno doznali już wielu rozczarowań. Jednak nie

zawsze wiodło im się źle: zdarzały się też okresy, kiedy owce były bezpieczne i zdrowe, a

zbiory obfite. Przy jednej z takich okazji Abel zaproponował bratu, żeby wspólnie złożyli

ofiarę Bogu. Każdy z braci zbudował mały, kwadratowy ołtarz z polnych kamieni, ułożył

na nim suche drewno i poszedł wybrać ofiarę.

Abel wrócił, niosąc w ramionach pięknego baranka bez skazy. „Abel składał (...)

pierwociny

ze swej trzody i z ich tłuszczu" - pisze autor Księgi Rodzaju. Z odruchu kochającego i

wdzięcznego serca Abel oddał Bogu to, co miał najcenniejsze. Krzemiennym nożem

poderżnął gardło barankowi, ułożył jego ciało na ołtarzu i rozpalił ogień.

A jak postąpił Kain? „Kain składał dla Pana w ofierze płody roli". To zdanie brzmi jak

zwykłe stwierdzenie faktu, ale brak jakiejkolwiek wzmianki o tym, że Kain złożył w

ofierze „pierwociny" czy najlepszą część zbiorów, już od trzech i pół tysiąca lat zwraca

uwagę czytelników tej opowieści. Jak żałośnie musiała wyglądać na ołtarzu mizerna

sterta obtłuczonych owoców i przejrzałych warzyw oraz garść zapleśniałych kłosów

pszenicy. Trudno byłoby o bardziej wyraźną różnicę między dwoma ofiarami - i nie

uszło to uwadze Boga. Z ołtarza Abla wystrzelił wielki jasny płomień, a kłąb gęstego

dymu wzniósł się wysoko w niebo. Tymczasem marna ofiara Kaina tliła się jak mokre

drewno, a wątła smużka dymu spływała w dół po kamieniach ołtarza.

Pomiędzy wierszami opowieści z Księgi Rodzaju możemy wyczytać, że Kain miał

ukryte pretensje do Pana Boga. W przeciwieństwie do Abla, który w dowód

wdzięczności za błogosławieństwo niebios z radością ofiarował Bogu to, co miał

najlepsze, Kain wciąż myślał o tym, jak wielkim nakładem swojej pracy i swoich sił

uzyskał dobre zbiory. W życiu Kaina nie było miejsca dla Boga, więc nie widział żadnego

sensu w ofiarowywaniu Bogu czegokolwiek, a już na pewno nie najlepszej części swoich

plonów.

Z ołtarza Abla wystrzelił wielki jasny płomień, a kłąb gęstego dymu wzniósł się wysoko w

niebo. Tymczasem marna ofiara Kaina tliła się jak mokre drewno, a wątła smużka

dymu spływała w dół po kamieniach ołtarza.

Najwyraźniej Kain pielęgnował w sobie tę urazę już od dłuższego czasu, a Bóg, który

czyta w ludzkich sercach tak łatwo, jak Ty czytasz tę książkę, dobrze o tym wiedział. Kain

nie chciał składać Bogu żadnej ofiary, więc Bóg jej nie przyjął.

GRZECHLEŻYUWRÓT

Gdy Kain odszedł od swojego ołtarza i nędznej, odrzuconej przez Boga ofiary, jego serce

napełniło się gniewem. W końcu na budowę tego ołtarza zmarnował mnóstwo czasu,

który mógł przeznaczyć na pracę na polu. Pożywienie, które wyprodukował sam, bez

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: