HODOWLA2.doc

JAN ŚWITAŁA gr.VIII

Temat: PROJEKT ZALESIANIA GRUNTÓW POROLNYCH.

1.  Za zalesianiem nieużytków porolnych przemawiają względy ekologiczne . W miarę liczącego się zwiększania lesistości kraju (możliwego przede wszystkim przez zalesianie gruntów porolnych ) oczekiwać można intensyfikacji korzystnego i pożądanego oddziaływania lasów na środowisko przyrodnicze , a więc zaistnienia takich zjawisk jak:

·         Wpływanie lasu na łagodzenie niekorzystnego bilansu wodnego , obniżanie ekstremalnych wielkości przepływu wód powierzchniowych oraz utrzymywanie pożądanego poziomu wód gruntowych i głębinowych .

·         Przeciwdziałanie obserwowanym już na znacznych obszarach procesom erozji i stepowienia gleb .

·         Przeciwdziałanie postępującym procesom ogólnej degradacji gleby oraz stymulowanie pozytywnych procesów glebotwórczych .

·         Korzystne modyfikowanie mikroklimatu we wnętrzu lasu i na obszarach do niego przylegających .

·         Polepszanie warunków życia populacji ludzkiej na obszarach zurbanizowanych i uprzemysłowionych , a także –zaspokajania jej potrzeb w zakresie wypoczynku w środowisku przyrodniczym .

Założenie uprawy na gruncie porolnym  zostanie poprzedzone rozpoznaniem  warunków glebowych umożliwiającym zakwalifikowanie zalesianego nieużytku do tzw. potencjalnego typu siedliskowego lasu .

Nieużytek ten znajduje się w Dzielnicy Puszczy Kampinoskiej Krainy Mazowiecko- Podlaskiej (IV . 2) , zajmuje pow. 11 ha.

Warunki glebowe tego terenu stanowi gleba darniowo-bielicowa właściwa , słabo zbielicowana ; wytworzona z piasków akumulacji lodowcowej (piasek luźny , żwirowaty ),

o pH. 5,0 , co wskazuje na siedlisko Bśw .

Niekorzystne warunki fizyczne oraz silne zachwaszczenie stworzą konieczność stosowania przed ich zalesieniem dość intensywnych zabiegów uprawowych . Mają one na celu poprawę struktury gleby , zwiększenie aktywności biologicznej i udostępnienie zawartych w niej trudno przyswajalnych składników pokarmowych . Z tego względu po wcześniejszej kontroli zapędraczenia , zostanie wykonana orka pełna na głębokość przekraczającą dotychczasową uprawę rolniczą , tzn. nieco poniżej 30 cm ( chodzi tu m.in.o zlikwidowanie podeszwy płużnej  ).Do orki pełnej zostanie użyty pług rolniczy .

Po jesiennym wykonaniu orki pełnej nastąpi jej spulchnienie pogłębiaczem leśnym wiosną .

Na powierzchni gdzie zostanie wykonana orka pełna konieczne będzie wyznaczenie przed sadzeniem rzędów sadzenia w odpowiednich odstępach .

2.  Według „Zasad Hodowli Lasu” zalecane jest wprowadzenie takiego składu gatunkowego jak:

·         Gat główny : So 70

·         Gat domieszkowy : Dbcz 15 Brz 10

·         Gat pomocniczy : (Jrz , Olsz) 5

So jest podstawowym gatunkiem wprowadzanym na siedlisko Bśw . Jest to gat . podatny na hubę korzeniową . W celu zmniejszenia szkód wyrządzanych przez ten grzyb , zaleca się możliwie duży udział domieszek gatunków bardziej odpornych na jego działanie tj. Brz , Dbcz , Olsz , Jrz .

Występowanie gat. liściastych doskonali  przebieg wszelkich procesów glebotwórczych , uaktywnia obieg biogenów , sprzyja naturalnemu infekowaniu gleb porolnych grzybami leśnymi . Powoduje więc w konsekwencji większą stabilność tworzonych sztucznie na tych gruntach zbiorowisk drzewiastych , a także przyspiesza i stabilizuje powstawanie w tych warunkach siedliska leśnego .

Brz i Olsz zostaną wprowadzone jako przedplon po to by można było wprowadziś gatunek docelowy .Celem jest stworzenie odpowiedniej osłony przed nadmierną insolacją i wiatrem , a także wzbogacenie gleby przez opad liści i rozkład ścioły .

3.  Na gruntach porolnych trzeba zwrócić szczególną uwagę na nie przesuszenie  sadzonek roznoszonych po zalesianej powierzchni jak również na staranne sadzenie wykluczające zawijanie i uszkodzenie korzeni .

Więźba sadzenia dla poszczególnych gatunków będzie luźna aby możliwie najbardziej opóźnić termin niezbędnych cięć pielęgnacyjnych .

Spowoduje to , że drzewostan stanie się odporniejszy i nie poniesie się szkód od huby korzeniowej . Podstawową drogą wkraczania infekcji do zdrowego drzewostanu są pniaki po drzewach ściętych w pierwszych cięciach w młodym drzewostanie oraz wszelkiego rodzaju rany i mechaniczne uszkodzenia sadzonek i drzew .

4. 

Stan sadzonek używanych do zakładania upraw na gruntach porolnych determinuje w znacznym stopniu późniejszy wzrost i rozwój wprowadzanych na te powierzchnie nasadzeń .

Wymaga się więc , aby używany tu materiał sadzeniowy był wyłącznie pierwszej klasy jakości .Materiał zdrowy pierwszej klasy jakości stwarza możliwość zabezpieczenia sadzonek przed infekcją huby korzeniowej .

Najlepiej jest sadzić nie rozbudzone  sadzonki .

Konieczne jest również osłanianie korzeni sadzonek w czasie ich transportu w celu zabezpieczenia przed przesuszeniem .

Zaleca się , aby sadzonki przeznaczone do zakładania upraw na gruntach porolnych hodowane były w warunkach uwzględniających stosowanie szczepień mikoryzowych .

5.  Istotne szkody w nasadzeniach na gruntach porolnych może powodować zwierzyna .

Przeciwdziałanie tym szkodom polega na stosowaniu  zabezpieczeń chemicznych (repelentów) odstraszających zwierzynę swoim smakiem lub zapachem np. „Emol”.

Zwalczanie chwastów na międzyrzędach zostanie wykonane broną talerzową , z ręcznym uzupełnieniem tego zabiegu w rzędach wokół sadzonek .

CW w nasadzeniach na gruntach porolnych ograniczyć można tylko do dwu zabiegów wykonywanych w odstępie 4-5 lat . Mają one głównie na celu stworzenie przez cięcie odpowiednio dobrych warunków rozwoju dla wszystkich wprowadzonych do uprawy gatunków drzew .

Podczas CW jak i CP  cięcia należy ograniczyć do minimum . Zabiegi te wykonuje się zimą lub wczesną wiosną ( ze względu na małą ilość zarodników huby korzeniowej w powietrzu ).

Koniecznym zabiegiem jest zabezpieczenie świeżo ściętych pniaków przed hubą korzeniową  biologicznie poprzez PG IBL .

...