1. Selektywny wybór programów telewizyjnych, wspólne oglądanie, stworzenie podczas oglądania programu sytuacji umacniającej więź psychiczną między członkami rodziny oraz wspólne rozmowy po obejrzeniu programu. Rozmowy tego rodzaju mają istotne znaczenie wychowawcze, uczą bowiem młodzież wyrażania własnych opinii o programie. Rodzice powinni uczyć dzieci korzystania z telewizji w sposób racjonalny, aktywny, selektywny i krytyczny. Ważne jest, aby rodzice zdawali sobie sprawę, że nie tylko mass media, ale przede wszystkim lansowane przez nie wzory osobowe i wychowawcze będą decydowały o przyszłym modelu rodziny.
2. Zadaniem szkoły i nauczycieli powinno być przygotowanie do selektywnego i krytycznego odbioru telewizji. Nauczyciele powinni kształtować u uczniów umiejętność poznawania, rozumienia i przyswajania odbieranych przez nich treści telewizyjnych. Należy w szkołach wprowadzić problematykę rodzinną. W szczególności powinno się nadać należytą rangę przedmiotowi - wychowanie do życia w rodzinie.
3. Twórcy programów telewizyjnych powinni pamiętać o potrzebie przekazywania w rożnych programach dla młodzieży treści, które byłyby dostosowane do jej możliwości intelektualnych i zainteresowań, gdyż tylko ciekawa, przekonywująca, dostosowana do wielu zainteresowań i potrzeb treść programów ma szansę skutecznego oddziaływania wychowawczego. W celu zwiększenia pozytywnego wpływu telewizji należy bardziej wnikliwie przygotowywać programy pod względem ich wartości poznawczych, wychowawczych i artystycznych. W większym zakresie niż do tej pory należy dostarczać wzorców społecznego zachowania, a nie tylko rozrywkę.
mariolusia1