WRZENIE I KRZEPNICIE ROZTWORW.doc

(290 KB) Pobierz
WRZENIE I KRZEPNIĘCIE ROZTWORÓW

           WRZENIE I KRZEPNIĘCIE ROZTWORÓW

 

 

Roztwory substancji mają inne temperatury wrzenia i krzepnięcia niż czyste rozpuszczalniki.

Substancje mało lotne (ciecze o wysokich temperaturach wrzenia lub ciała stałe) podwyższają temperaturę wrzenia i obniżają temperaturę krzepnięcia roztworu w stosunku do czystego rozpuszczalnika.

Substancje łatwo lotne (ciecze o niskich temperaturach wrzenia) obniżają temperaturę wrzenia roztworu w stosunku do czystego rozpuszczalnika.

Wielkość obniżenia lub podwyższenia temperatury wrzenia czy krzepnięcia roztworu w stosunku do tych temperatur dla czystego rozpuszczalnika zależy od stężenia roztworu.

 

 

 

 

Ponieważ wrzenie cieczy jest związane z ciśnieniem pary nasyconej nad tą cieczą to można wnioskować, że ciśnienie pary nasyconej zależy od stężenia roztworu.

  pi  = pio  xi

Mówi o tym prawo Raoulta:

 

 

Prężność pary danego składnika nad roztworem jest proporcjonalna do ułamka molowego tego składnika w roztworze. Przy czym pio jest prężnością pary nad czystym składnikiem i.

 

 

 

 

 

 

 

   Prężnością  pary  nazywa się ciśnienie jakie w danej temperaturze             

                                         wywiera para nasycona.

 

Dla układu dwuskładnikowego prężność pary nad roztworem będzie równa:

                                        p  =  p1  +  p2

a ponieważ:

 

        p1 = x1 × p1o            p2 = x2 × p2o          x1 +  x2 = 1

             

                p =  x1 × p1o + x2 × p2o   =  p1o (1-x2) + p2o × x2   



p = p1o  +  x2  (p2o  - p1o)

     

 

    czyli, że

 

prężność pary nad roztworem jest liniową funkcją składu roztworu.

 

 

 

 

                                 T = const                    

 













                p             

p = p1  + p2

                                                                    p2o           p1nad czystą substancją A

                                                                                           (np. rozpuszczalnik)



                                                                                    p2 – nad czystą substancją B

                                                                                          (np. substancja rozpuszczona)

              p1o                          p2                                     

 

                                        p1

                 

            

            100% A                                   100% B

               0% B                              0%A

                        xB ®        ¬ xA                       

 

  

Twrz B o wyższej prężności pary   <    Twrz A  o niższej prężności pary                  

                                                                                                                    

 

W przypadku, gdy substancja rozpuszczona jest nielotna, tzn.

 

                                        p2o = 0

 

powyższa zależność wynosi:

 

                  p = p1 = p1o × x1 = p1o (1-x2)



   p1o – p                      Dp

  ----------  =   x2  =     -------

     p1o                          p1o

 

 

 

 

 

Względne obniżenie prężności pary rozpuszczalnika nad roztworem jest równe ułamkowi molowemu substancji rozpuszczonej w roztworze

Czyli:

 

 

 

  Prawo Raoulta stosuje się ściśle tylko do roztworów doskonałych, w których nie ma oddziaływań pomiędzy składnikami. W roztworach rzeczywistych występują odchylenia od tego prawa, które mogą mieć różny charakter.           

·    ODCHYLENIA UJEMNE

jeżeli:   fA-A ~  fB-B  <  fA-B  ® ciśnienie pary nasyconej nad roztworem będzie niższe niż to przewiduje prawo Raoulta , bo: cząsteczki chętnie przebywają w roztworze i trudniej przechodzą do fazy gazowej.

·    ODCHYLENIA DODATNIE

jeżeli:   fA-A ~  fB-B  >  fA-B ® ciśnienie pary nasyconej nad roztworem będzie wyższe niż to przewiduje prawo Raoulta, bo: cząsteczki łatwiej będą przechodzić do fazy gazowej.

 

Roztwory, które wykazują minimum lub maksimum na krzywej ciśnienia pary nasyconej (lub na krzywej temperatury wrzenia) nazywa się azeotropami. Te roztwory, które nie wykazują tej cechy – nazywa się zeotropami.

 

Prawo Raoulta dla roztworów substancji nielotnych:

 

  pA  =  pAo  ×  xA

 

 

pAo  - ciśnienie pary nasyconej rozpuszczalnika nad samym 

                  rozpuszczalnikiem

xA – ułamek molowy rozpuszczalnika w roztworze

pA - ciśnienie pary nasyconej rozpuszczalnika nad roztworem

pAo -  pA

-------------  =  xB

      pAo





Ponieważ     XA + XB = 1   to           

 

 

 

                                                                                               ułamek molowy

Względne obniżenie ciśnienia pary nasyconej rozpuszczalnika nad roztworem substancji nielotnej jest wprost proporcjonalne do ułamka molowego składnika nielotnego w roztworze

                                                                     substancji nielotnej w roztworze

 

 

 

EBULIOMETRIA 

 

Zmiana ciśnienia pary nad roztworem wiąże się z podwyższeniem lub obniżeniem jego temperatury wrzenia i krzepnięcia w stosunku do tych temperatur dla czystego rozpuszczalnika.

D Twrz = Keb ×  m`

Zmiana ta wyraża się zależnością:

 



zmiana temperatury wrzenia roztworu

stała ebulioskopowa

 

 

                                                                     stężenie wyrażone w ilości moli                                                 

                                                                             substancji rozpuszczonej w 1 kg                   

         m` = n / mrozp                                     rozpuszczalnika (tzw. molalność)



                                                                                               







                                        n = m / M

                                

masa substancji rozpuszczonej [kg]             masa  molowa substancji rozpuszczonej

                       Keb × m

      D Twrz  =  -----------

                       M  × mrozp

                            

 

             Dla:             m = M       oraz     mrozp = 1 kg

D Twrz  =  Keb

                                                           

                                    Stała ebulioskopowa równa jest zmianie           

                                   temperatury wrzenia roztworu zawierającego 1 mol substancji rozpuszczonej w 1 kg rozpuszczalnika w stosunku do temperatury wrzenia czystego rozpuszczalnika. Jest to wielkość charakterystyczna dla rozpuszczalnika i nie zależy od rodzaju substancji rozpuszczonej.    

 

KRIOMETRIA

 

D Tkr = Kkr ×  m`

Roztwory substancji nielotnych mają inne, niż czyste rozpuszczalniki,  temperatury krzepnięcia. Zmianę temperatury krzepnięcia roztworu w zależności od jego stężenia wyraża zal...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin