Miami- Wstęp.pdf

miami

Welcome to Miami

Przyby³em do Miami w kilka lat po

katastrofie, jako jeden z pierwszych

naiwniaków z Pó³nocy, których po-

pchn¹³ mit. Do dzi miech mnie bie-

rze, gdy sobie przypomnê, jak to

wszystko siê zaczê³o. Jeden kole despe-

racko potrzebowa³ benzyny, wiêc

opchn¹³em mu kanister w zamian za

discmana, kilka CD-ków i paczkê bate-

rii. Wywali³em kankê dobrej zupy na

kulturê, miechu warte, pomyla³em,

przygl¹daj¹c siê swemu trofeum. Kum-

ple mnie wymiej¹... Ale na³o¿y³em s³u-

chawki i w³¹czy³em badziewie.

I mnie zatka³o.

Facet podnieca³ siê Miami, a wtóro-

wa³ mu chór lasek. Z rozdziawion¹ gêb¹

s³ucha³em, jak facio zawodzi, a przed

oczyma przesuwa³y mi siê zapamiêta-

ne z dawnych lat obrazy. Widzia³em

palmy, piaszczyste pla¿e, bia³e hotele z

tysi¹cami jasnych okien, opalonych fa-

cetów i dziewczêta w sk¹pych szmat-

kach... Wszystko widzia³em, jak po ta-

blecie Tornado! Siedzia³em w moim che-

vym, puszcza³em piosenkê na okr¹g³o

i rycza³em jak bóbr. Potem odpali³em

furê i ruszy³em na po³udnie.

Baterie wyczerpa³y siê jak¹ godzi-

nê póniej, ale utwór zna³em ju¿ na

pamiêæ, a w g³owie mia³em jasn¹ wi-

zjê. Po cholerê kto mia³by waliæ rakie-

tami w Miami, miasto pla¿ i hoteli? Po

co? Waszyngton, Pentagon, Nowy Jork,

du¿e orodki przemys³owe, bazy wojsko-

we, pewnie, ale Miami? Nie szkoda g³o-

wicy na orodek wczasowy? Dusi³em

peda³ gazu, a¿ resory chevyego jêcza-

³y na wybojach US 1 - by³em pewien, ¿e

dokona³em odkrycia. By³em pewien, ¿e

jestem pierwszym cz³owiekiem z Pó³-

nocy, który uwiadomi³ sobie, ¿e Flory-

da jest czysta. ¯e jest nietkniêta i nie-

ska¿ona. ¯e poza papuzim ³ajnem nic

tam nie spad³o. ¯e ¿ycie biegnie tam

beztrosko jak przed wojn¹.

Dopiero póniej który z miejsco-

wych przypomnia³ mi o przyl¹dku Cape

Canaveral i g³ównym Orodku Kosmicz-

nym imienia JFK, sk¹d wystrzeliwano

ca³y ten nasz kosmiczny bajzel, sateli-

ty, rakiety, nasz¹ misjê na Marsa w

2016 i nawet Orbitala. To przecie¿ z

Canaveral wylatywa³y te wszystkie

cudeñka, które z orbity namierza³y

ruskich, potem Chiñczyków, Arabów i

kogo tam jeszcze. Trudno o bardziej

strategiczny cel.

A nawet jeli ów zbuntowany, steru-

j¹cy bombami i rakietami komputer, po-

czu³ nag³y przyp³yw uczuæ patriotycz-

nych i omin¹³ kosmiczn¹ oborê JFK, to

przecie¿ obok le¿a³a Patric Air Force

Base. Czego takiego nigdy by nie prze-

oczy³.

I tak te¿ siê sta³o.

O La Habanie równie¿ nie zapomnia³.

Nie wiadomo, ile g³owic walnê³o w tych

miami

nieszczêsnych komunistów, ale starczy-

³o, by podmuch eksplozji zamieni³ Mia-

mi w...

Powoli, ubiegam fakty. Chevy wysiad³

mi gdzie przy ruinach Jacksonville na

pó³nocy Florydy. Opyli³em go kilku miej-

scowym za amunicjê do Glocka, wodê i

okulary przeciws³oneczne. Umiechali

siê dziwnie, jeden nawet wprost spy-

ta³, czy nie chcia³bym jakiej strzelby

na s³onie. Nie s¹dzi³em, ¿e to koniecz-

ne, a poza tym mia³em ju¿ niewiele

gambli. Ledwie starczy³o na kilka bate-

ryjek do discmana.

Ju¿ po trzech dniach wêdrówki przez

Florydê by³em pewien, ¿e jeli kiedy

siê dowiem, ¿e Will Smith prze¿y³ ka-

taklizm, to bez namys³u jeszcze raz

zaryzykujê tê trasê, by osobicie go

rozszarpaæ na kawa³ki. Przez bite trzy

miesi¹ce przedziera³em siê przez d¿un-

glê i mokrad³a, ucieka³em przed aliga-

torami i mutkami i b³¹dzi³em wród

resztek dawnych miast i miasteczek.

Walczy³em z wszechogarniaj¹cym upa-

³em, zabójcz¹ wilgotnoci¹ powietrza i

w³asn¹ s³aboci¹. Moim najwiêkszym

wrogiem okaza³a siê jednak rozpacz -

wiedzia³em ju¿, ¿e pope³ni³em potwor-

ny b³¹d.

Z wolna przekonywa³em siê, ¿e Mia-

mi sprzed kataklizmu nie mog³o prze-

trwaæ. Widzia³em to w oczach napotka-

nych ludzi, twardych, zahartowanych,

¿yj¹cych jedynie dniem dzisiejszym.

Uczy³em siê tego ka¿dego dnia, prze-

dzieraj¹c siê przez gêstwinê dusznej,

florydzkiej d¿ungli, snuj¹c siê poboczem

zniszczonej US 1, czy patrz¹c na kolej-

ne, poroniête rolinnoci¹ ruiny Mc Do-

nalds. Discmana odda³em ma³omówne-

mu tubylcowi, który zgodzi³ siê prze-

wieæ mnie na swej tratwie przez Ever-

glades. Okulary s³oneczne i czêæ amu-

nicji da³em kilku ludziom z zagubionej

we mgle wioski na bagnach - zajêli siê

mn¹, gdy opad³a mnie gor¹czka bagien-

na, choæ nie musieli.

D¿ungla te¿ pobra³a op³atê. Skalecze-

nie na lewej stopie szybko przerodzi³o

siê w j¹trz¹c¹ ranê, a potem... Nigdy

wczeniej nie mia³em okazji poznaæ

smrodu gangreny, ale gdy którego wie-

czoru nachyli³em siê, by zmieniæ opa-

trunek, rozpozna³em go od razu. Gloc-

ka wzi¹³ miejscowy felczer w zamian

za amputacjê.

Gdy w koñcu dotar³em do Miami, by-

³em wrakiem. Nie mia³em broni ani

samochodu, moje cia³o by³o zniszczone,

a nadzieja przepad³a na zawsze. Gdy

jednak spojrza³em na wypalone, poro-

niête rolinnoci¹ hotele, krzywe,

osmolone drapacze chmur bez okien i

labirynty stoj¹cych w b³ocie chatynek,

uwiadomi³em sobie, ¿e droga przez

mêkê odmieni³a mnie ca³kowicie. Nie

by³em ju¿ obcy - by³em cz³owiekiem

st¹d. Jednym z tych twardych goci, co

to pieszo po Florydzie wêdruj¹.

Tylko ¿e cholernie s³ono za to zap³a-

ci³em.

W lad za mn¹ dotarli inni. Póniej

pojawili siê te¿ tacy, którzy st¹d wyje-

chali i ponieli w wiat wieci o krainie

krokodyli, gor¹czki b³otnej i twardych

sukinkotów. To dobrze. Niech ludzie

wiedz¹, ¿e s³oneczne Miami, takie, ja-

kie widzi siê na przedwojennych wide-

oklipach czy pocztówkach, nie istnieje

ju¿ dawno. Niech nie pêdz¹ tu na ³eb

na szyjê w poszukiwaniu mitycznej

krainy wiecznej zabawy - niech ju¿ le-

piej pêdz¹ zwyk³e ¿ycie w szarych, za-

pylonych ruinach, gdzie nie ma wody,

lekarstw i nadziei, a jedynym s¹siadem

jest banda mutków. Tak bêdzie dla nich

lepiej.

Bo Miami, có¿. Jakby to uj¹æ. Miami

sta³o siê prawdziwym piek³em.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: