Frost Amanda - Miłość w Nowym Jorku.pdf - Romanse - AWM

Amanda Frost

Miłość w

Nowym Jorku

Rozdział 1

Alice siedziała przy swoim laptopie Hawletta Packarda i z

niechęcią patrzyła na tekst, który dopiero co napisała. Po

chwili z dezaprobatą pokręciła głową, podświetliła tekst i

nacisnęła klawisz Delete.

Odruchowo znów zaczęła stukać w klawiaturę, po chwili

przerwała, przebiegła wzrokiem kilka napisanych na nowo

zdań i popatrzyła w zamyśleniu przed siebie.

- Dziś nic z tego nie będzie - wymamrotała i zniechęcona

wyłączyła komputer.

Była okropnie zmęczona. Aby dotrzymać terminu oddania

tekstu, musiała poświęcić na pracę prawie całą poprzednią

noc. Nic dziwnego, że była wykończona. Popatrzyła na

zegarek. Jeszcze wcześnie, dopiero ósma.

Wstała ociężale i podeszła do okna. Z przyzwyczajenia

ściągnęła mocniej pasek białego szlafroka, wyjrzała przez

okno i spojrzała z góry na idących ulicą ludzi w dole.

Z niewiadomego powodu była dziś wytrącona z

równowagi, zupełnie, jakby czekała, że się coś wydarzy.

Niespokojnie bawiła się paskiem szlafroka.

Nie ma sensu pisać dalej tego artykułu, pomyślała i

ziewnęła. Im wcześniej pójdę do łóżka, tym lepiej.

Weszła do łazienki, umyła zęby i właśnie miała zamiar

wyszczotkować sobie włosy, gdy niespodziewanie zadzwonił

gong przy drzwiach - pamiątka z wycieczki do Chin.

Kto to może być? Nie spodziewała się nikogo. Gong

zadźwięczał ponownie. Ktokolwiek to był, z pewnością nie

należał do cierpliwych. Alice z wahaniem nacisnęła przycisk

domofonu. - Kto tam? - zapytała.

- To ja, Susan! - usłyszała głos swojej przyrodniej siostry.

Susan? Alice zdziwiła się. Susan odwiedzała ją bardzo

rzadko.

Otworzyła drzwi do mieszkania i czekała na górze na

wchodzącą powoli po schodach Susan.

Na klatce schodowej ukazała się posągowa blondynka o

wyrazistych rysach twarzy, które jednak przesłaniał zbyt

intensywny makijaż.

- Przepraszam, powinnam była zatelefonować wcześniej,

ale podjęłam decyzję w ostatniej chwili. Koniecznie muszę z

tobą porozmawiać - wyrzuciła z siebie Susan.

- Wejdź! Miło cię widzieć - odezwała się Alice.

- Mam nadzieję, że nie przeszkadzam - powiedziała

Susan, rzucając okiem na szlafrok siostry.

- Nie, skądże. Napijesz się czegoś?

- Tak, poproszę o herbatę. - Susan zdjęła płaszcz. Miała

na sobie obcisłą sukienkę, o nieco jednak, jak na gust Alice,

zbyt śmiałym dekolcie.

- Zaraz zaparzę. - Alice zniknęła w kuchni. Susan

tymczasem rozejrzała się po pokoju.

- Umościłaś sobie tu miłe gniazdko - pochwaliła, gdy

Alice wróciła z miseczką florentynek.

- Staram się, żeby było przyjemnie, zwłaszcza że dużo

pracuję w domu. Potrzebuję do tego przyjemnej atmosfery.

- Zazdroszczę ci, to musi być wspaniałe, pracować jako

dziennikarka. Chętnie bym się z tobą zamieniła. Mój zawód,

niestety, nie jest taki interesujący.

- W zawodzie dziennikarza nie ma niczego

interesującego. Przede wszystkim to ciężka praca. Masz do

czynienia z szefami o ilorazie inteligencji równym

temperaturze pokojowej, musisz dotrzymywać absurdalnie

krótkich terminów, nawet gdyby pisanie było ostatnią rzeczą,

na którą masz w danej chwili ochotę. Ty po pracy możesz

wrócić do domu i wszystkie sprawy zawodowe zostawić za

sobą. Gdy ja przychodzę do domu, zawsze widzę przed sobą

klawiaturę komputera. Ale nie mówmy o tym. O czym

chciałaś ze mną rozmawiać?

Susan rzuciła spojrzenie na swoje paznokcie pomalowane

na kolor marsjańskiej zieleni.

- W pewnym sensie to, z czym przychodzę, ma związek z

twoją pracą.

Alice popatrzyła na nią ze zdziwieniem. - To znaczy?

- Chyba muszę opowiedzieć od początku. Ale czuję się

tak... tak głupio. - W oczach Susan pojawiły się łzy.

Westchnęła głęboko.

Alice serdecznie uścisnęła jej rękę. - Jeżeli nie możesz, nie

musisz mi o tym opowiadać. Lepiej poczęstuj się

florentynkami.

- I tak jestem za gruba. Gdy patrzę na ciebie, wstyd mi.

Tym razem chciałabym wytrzymać dietę. - Susan znowu

westchnęła.

- Dobrze wyglądasz, Susan, naprawdę...

- Nie mydl mi oczu, Alice. Ty nigdy nie umiałaś kłamać.

Gwizdanie czajnika chwilowo zwolniło Alice od

odpowiedzi. Poszła do kuchni.

Odwiedziny Susan i osobliwy nastrój, w jakim się

znajdowała, dziwiły ją. Dlaczego Susan potrzebowała jej

pomocy? Miała przecież tylu przyjaciół. Pomimo że były

przyrodnimi siostrami, nigdy nie były specjalnie ze sobą

zżyte.

Alice zaparzyła herbatę i postawiła filiżanki, cukier, mleko

i cytrynę na tacy. Chciała się w końcu dowiedzieć, co leżało

Susan na sercu.

- Nie wiem, czy pijesz herbatę z mlekiem, czy z cytryną,

więc przyniosłam jedno i drugie - powiedziała Alice i

odstawiła tacę na mały stolik.

- Zadziwiasz mnie, Alice. Znasz mnie w końcu prawie od

dziecka. Przecież musisz pamiętać, że piję tylko z cytryną.

- Przepraszam, Susan. Nie zwracam uwagi na takie

rzeczy. Te sprawy są raczej twoją specjalnością.

Susan skrzywiła usta. - Mówisz to z ironią? Ach, daj

spokój, nie sprzeczajmy się. Jestem dziś wystarczająco

zdenerwowana. - Zawahała się i znienacka prawie

wykrzyknęła: - Jestem bezrobotna!

- Straciłaś pracę? - powtórzyła z niedowierzaniem Alice.

Popatrzyła współczująco na Susan i powiedziała cicho: -

Mogę sobie wyobrazić, jak się czujesz, ale to nie koniec

świata. Masz dobre wykształcenie i szybko znajdziesz coś

innego. Jeżeli ty...

- Ale nie wiesz jeszcze wszystkiego - wtrąciła Susan. -

David Bagley jeszcze zapłaci za to, co mi zrobił. Wykorzystał

mnie i okłamał. Obiecał, że się ze mną ożeni, ponieważ

wiedział, że się czegoś domyślam. Gdy tylko zorientował się,

że nie mogę mu nic udowodnić, rzucił mnie. Naprawdę go

kochałam! To znaczy, zanim zorientowałam się, że coś knuje.

Wiem dobrze, że coś knuje. Musisz mi pomóc, Alice. Po

prostu musisz.

Alice wzruszyła bezradnie ramionami. - Zupełnie nie

rozumiem, o czym mówisz.

- Pracujesz dla pisma, które z pewnością byłoby

zainteresowane zdemaskowaniem oszusta, człowieka, który

nabiera ludzi! Obiecaj mi chociaż, że zainteresujesz tym

swojego szefa.

- Nie mogę tego zrobić, Susan. To niemożliwe, jeżeli nie

ma dowodów...

- Idź do niego! Na pewno znajdziesz wszystkie dowody,

jakich potrzebujesz. Proszę, Alice! Dotąd jeszcze nie prosiłam

cię o żadną przysługę, a przecież jesteśmy przyrodnimi

siostrami. Ten człowiek musi zostać zdemaskowany. - Susan

coraz bardziej unosiła się gniewem.

Frost Amanda - Miłość w Nowym Jorku.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: