Po zakończeniu czynności planistycznych należy przejść do zaprojektowania zasobów logistycznych, wymaganych do obsługi planowanych strumieni ładunków. Zakładana przepustowość sieci dostaw, z uwzględnieniem prognoz wielkości strumieni ładunków, jest podstawą do projektowania wielkości i wydajności zasobów logistycznych sieci dostaw.
Przepustowość sieci dostaw określa maksymalną wielkość przepływającego strumienia ładunków sieci dostaw w jednostce czasu, np. 35000 jł/dobę. O przepustowości całej sieci decyduje zarówno przepustowość poszczególnych zasobów składowych sieci (magazynów, floty transportowej) jaki i organizacji dostaw (np. ograniczenie przepustowości centrum dystrybucji może spowodować, że część dostaw będzie realizowana bezpośrednio – od dostawcy do odbiorcy).
Dysponując wynikami analiz popytu i potrzeb materiałowych, lokalizacji odbiorców i dostawców, potencjału podwykonawców, tworzymy algorytm planowania i projektowania sieci dostaw, który obejmuje cztery podstawowe etapy działań.
Jednak popyt na rynku jest zmienny, pojawiają się nowi partnerzy i konkurenci (tworząc nowe szanse i zagrożenia). Jedne produkty mają swój schyłek, inne rozwój sprzedaży na rynku, zmieniają się koszty realizacji dostaw, powodując, że poszukiwane są wciąż nowe rozwiązania logistyczne realizacji dostaw. Wszystkie te zmienne uwarunkowania powodują, że algorytm planowania sieci dostaw jest objęty ciągłą kontrolą i pętlą sprzężenia zwrotnego.
W sieci dostaw występują dwa główne obszary planowania dostaw
ü w sieci dystrybucji – planowanie dostaw wyrobów gotowych;
ü w sieci zaopatrzenia – planowanie dostaw materiałów i komponentów do produkcji.
W strukturze sieci dystrybucji potrzeby są kumulowane na kolejnych szczeblach planowania, gdyż potrzeby wielu odbiorców końcowych na rynku są zaspokajane przez jedno centrum dystrybucji, a potrzeby wielu centrów dystrybucji są zaspokajane przez producenta określonych produktów.
Producent na potrzeby wytwarzania wyrobu gotowego i realizacji procesu produkcyjnego wymaga realizacji dostaw materiałów komponentów od dostawców i podwykonawców, w sieci zaopatrzenia. W strukturze sieci zaopatrzenia i kooperacji produkcyjnej potrzeby są rozpraszane i rozdzielane na poszczególnych dostawców i podwykonawców.
Planowanie potrzeb w sieci dostaw obejmuje cały ciąg planowania, począwszy od planowania potrzeby odbiorcy (np. planowania popytu klienta), poprzez planowanie zaspokojenia tych potrzeb (np. planowanie zapasu), po planowanie dostaw uzupełniających zapas – planowanie wielkości i czasu dostawy .
Oba wyróżnione obszary (dystrybucji i zaopatrzenia) mają zbliżone metodyki i zasady planowania potrzeb. W planowaniu potrzeb dystrybucji wyrobów gotowych wykorzystywana jest metoda DRP (Distribution Requirements Planning), natomiast w planowaniu potrzeb materiałowych w sieci zaopatrzenia, wykorzystywana jest metoda MRP (Material Requirements Planning).
slawbb