KROK W KROK ZA GWIAZDĄ
(inscenizacja o Trzech Mędrcach dla dzieci młodszych)
Osoby:
Mędrcy: Melchior (w turbanie, z lunetą, na wielbłądzie, z kadzidłem)
Kacper (w zawoju, z księgą, na słoniu, z mirrą)
Baltazar (w arabskiej chuście, z mapą i kompasem, na koniu,
ze złotem)
Król Herod (w koronie, z kosztownym berłem i mieczem)
Maryja (w białej chuście i niebiesko-szarej sukni)
Józef (w szarym zawoju i tunice, z torbą na ramieniu i z gałązką palmy)
SCENA 1
(ściana z oknem we wschodnim stylu, za którym widać gwiazdy, które obserwuje przez lunetę Melchior; z boku siedzi nad rozłożoną księgą Kacper, a w kółko ze zwiniętą mapą pod pachą chodzi Baltazar)
Baltazar:
Melchiorze nasz, badaczu gwiazd i znaków Zodiaku –
Wszystkie je znasz… Czy szukasz może nowego znaku?
Melchior:
Patrzcie, jest nowa gwiazda! Inna niż każda!
Gwiazda wędrująca – najjaśniej świecąca!
Kacper (czytając księgę):
A w mojej księdze jest o niej słowo,
Że ona będzie wszystkich gwiazd królową…
Że będzie znakiem Króla nad Królami…
Baltazar (rozwija mapę i wyjmuje kompas):
Gdzie ona wędruje? Czy za nią ruszamy?
Bo czuję jakby szum skrzydeł Anioła…
Jakby ktoś z daleka nas wzywał i wołał!
(zbierają akcesoria i szykują się do podróży)
Ale jeśli mamy trafić do Króla nad Królami,
Nie możemy wyruszyć z pustymi rękami.
Ja wezmę kadzidło – pali się je przed królem…
Kacper:
A ja mirrę – lekarstwo na choroby i bóle…
A ja mam tutaj najcenniejsze złoto,
Które nawet królowie przyjmują z ochotą.
Mędrcy (razem):
Gwiazda błyszczy przed nami,
Dary dla Króla mamy,
Karawanę zbieramy, no i wyruszamy!
SCENA II
(tło - ciemne niebo z gwiazdami i z jedną najjaśniejszą, Mędrcy wędrują na niby wierzchowcach, czyli głowach wielbłąda, słonia i konia na kijkach;
co i raz stają, patrzą przez lunetę, w mapę i do księgi)
Mędrcy (razem śpiewają na melodię „Pójdźmy wszyscy do stajenki”):
Wędrujemy przez pustynię,
Gwiazda z oczu nam nie ginie –
Wędrujemy dniem i nocą,
Lecz pytamy, gdzie i po co.
Jest tu miasto z królem jakimś,
Więc spytamy go o znaki:
O jakiego króla chodzi,
Co miał się tu gdzieś narodzić.
(gwiazdy przygasają, robi się jasno)
SCENA III
(poprzednia ściana z oknem, w którym siedzi wyniośle król Herod z berłem i mieczem; pod nim stają Mędrcy)
Królu Herodzie – jesteśmy mędrcami,
Gwiazd, map i ksiąg mądrych zwykle się pytamy…
Lecz ty nam teraz powiedz,
bo gwiazda przygasła przed nami…
Gdzie mógł się narodzić ten Król nad Królami?
Herod:
A to niespodzianka!
Ja tu jestem królem!
Od poranka do poranka –
W ogóle i w szczególe!
Nie wiem nic o królu nowym…
Ale zaraz zapytam
Nasze mądre głowy…
(odwraca się i słychać mieszane głosy)
Moi mędrcy mówią, że to gdzieś w Betlejem,
Ale ja nic nie wiem, co się tutaj dzieje…
Idźcie i go znajdźcie, a ja pójdę potem,
Bo muszę pomyśleć, co zrobić z tym kłopotem
SCENA IV
(znów niebo z gwiazdami i jedną najjaśniejszą i Mędrcy wędrują śpiewając na melodię „Pójdźmy wszyscy…”; znów zerkają przez lunetę):
Wędrujemy do Betlejem,
Choć król nie wie, co się dzieje.
Gwiazda znowu nam zabłysła –
O, nad grotą już zawisła.
To nie pałac, ale grota –
Nie ma tutaj nic ze złota…
Czy to ten Król nad Królami –
Z księgi Słowo nad słowami?
SCENA V
(grota z rozpiętego ciemnego materiału, tuż nad nią wisi jasno świecąca gwiazda; Maryja siedzi na ziemi z Dzieciątkiem na kolanach, obok Józef z gałązką palmy jakby chłodził Dzieciątko lub odganiał mucha; może leżeć maskotka osła)
Maryja (śpiewa na melodię „Gdy śliczna Panna”):
Mój Ty Maleńki Królu nad królami –
Gwiazdy kłaniają się Ci z Aniołami.
Lilililaj Maleńki Dziedzicu…
Lilililaj, Boski Królewiczu.
Patrz, tu przybyli za gwiazdą panowie.
Jak tu trafili, każdy z nich opowie.
Lilililaj…
(gwiazda świeci jaśniej, Melchior składa lunetę, Kacper zamyka księgę, Baltazar zwija mapę)
Nic nam nie musi wróżyć,
Że koniec już podróży!
I koniec też z wróżbami, z Zodiaku znakami…
… i z horoskopami, i z przepowiedniami…
… gdy leży tu przed nami ten Król nad królami!
I choć dziw to nad dziwy,
To jest to Bóg prawdziwy,
A kłania się Mu wszystko –
Pokłońmy się my też nisko.
(klękają i kłaniają się do ziemi)
Hej, Kacprze, Baltazarze!
Niech każdy dać coś w darze
Królowi Maleńkiemu,
Choć z wszystkich Największemu.
Ja składam kadzidło – dar dla Króla Królów!
A ja mirrę – cud lekarstwo - od chorób i bólów!
A ja to, na co patrzą i biorą z ochotą –
Wszyscy, nawet królowie – pieniądze, czyli złoto!
(wszyscy śpiewają na melodię „Pójdźmy wszyscy”):
Witaj Królu nad Królami,
Królujący nad gwiazdami!
Ale i w tej grocie małej,
Choć Twym domem niebo całe.
Nie wrócimy do Heroda –
Na takiego czasu szkoda.
Anioł teraz drogę wskaże –
Każdy z nas jest misjonarzem!
(św. Józef wyjmuje z gwiazdy trzy zapalone lampki, a Mędrcy niosąc je w górze znikają za kurtyną lub zapalają lampki innym wśród publiczności)
SZARYTKA