Potem, musisz wiedzieć, idzie kłótnia z wielkodusznym Karną. Następnie marsz oddziałów obu stron na pole bitwy. Kolejny (rozdział) nazywa się Liczenie rathów i atirathów. Potem jest przybycie posłańca Uluki, który rozpala gniew (Pandawów). Następnym jest Opowieść o Ambie. Potem idzie opowieść o powołaniu Bhiśmy na głównego dowódcę. Kolejny rozdział nosi nazwę Stworzenie wyspiarskiego obszaru Dźambu; potem jest Bhumi; dalej sprawozdanie z powstawania wysp. Następnie idzie Bhagawad Gita, a potem Śmierć Bhiśmy. Potem powołanie Drony (na głównego dowódcę); dalej zniszczenie Sansaptaków. Później śmierć Abhimanju, a następnie ślubowanie Ardźuny (że zabije Dźajadrathę). Potem śmierć Dźajadrathy, a następnie
Ghatotkaczy. Dalej, musisz wiedzieć, idzie zaskakująco ciekawa Opowieść o śmierci Drony. Kolejny jest rozdział Wypuszczenie broni zwanej Narajana. Potem, trzeba Ci wiedzieć, jest Karna, a dalej Salja. Następnie jest Zanurzenie się w jeziorze, a potem Starcie na maczugi (pomiędzy Bhimą i Durjodhaną). Później idzie Saraswata, a potem Opisy świętych przybytków, dalej zaś Genealogie. Potem idzie Sauptika z opisem haniebnych zdarzeń. Następnie idzie Aisika o męczących zdarzeniach. Potem idzie Dźalapradana - ofiary wody cieniom zmarłych, dalej zaś Płacz kobiet. Następny rozdział musi być znany jako Śraddha, opisujący pogrzebowe obrzędy, dokonane dla zabitych Kaurawów. Później idzie Zniszczenie Rakśasy Ćarwaki, który przybrał wcześniej postać Brahmina (aby oszukać Judhiśthirę). Potem Koronacja mądrego Judhiśthiry. Kolejny rozdział nosi nazwę Griha prawibhaga. Następnie idzie Śanti, dalej Radźadharma nusasana, później Apaddharma, następnie Mokśadharma. Następne noszą nazwy, odpowiednio, Śuka-prasna-abhigamana, Brahma-prasna nusana, pochodzenie Durwasy, spory z Mają. Kolejny należy znać jako Anusasanika. Potem - wniebowstąpienie Bhiśmy. Później Ofiara z konia, który to rozdział, kiedy się go czyta, oczyszcza z wszystkich grzechów. Następny trzeba znać jako Anugita, w której znajdują się słowa duchowej filozofii. Idące za nim rozdziały nazywają się Aśramwasa, Puttradarśana (spotkanie z duchami synów-nieboszczyków), oraz Przybycie Narady. Kolejny nazywa się Mausala, obfitujący w straszne i okrutne zdarzenia. Potem idzie Maha prasthanika oraz Wniebowstąpienie. Następne jest Puranam, które nosi nazwę Khilwansa. Na końcu mieszczą się Wisznuparwa, figle i wyczyny Wisznu jako dziecka, zniszczenie Kamsy i wreszcie niezwykle cudowna Bhawiśja parwa (w której są przepowiednie odnośnie przyszłości).
Szlachetny Wjaasa ułożył te 100 parw (działów), których powyższe jest jedynie skrótem: podzieliwszy je na osiemnaście, syn Suty wypowiedział je po kolei w lesie Naimiśa, następująco:
W Adi parwie zawarte są Pauśja, Pauloma, Astika, Adiwansa watara, Samwa, spalenie domu z laku, zabicie Hidimby, zniszczenie Asury Baki, Ćitraratha, Swajamwara Draupadi, jej małżeństwo po powaleniu rywali w wojnie, przybycie Widury, przywrócenie, wygnanie Ardźuny, porwanie Subhadry, podarowanie i przyjęcie małżeńskiego wiana, spalenie lasu Khandawa oraz spotkanie z Mają. Pauśja parwa mówi o wielkości Utanki, a Pauloma o synach Bhrigu. Astika opisuje narodziny Garudy oraz Nagów (węży), ubijanie oceanu, zdarzenia związane z narodzinami niebiańskiego rumaka Uććhaihśrawy, wreszcie, ród panujący Bharaty - jak opisane w Ofierze Węży dokonanej przez króla Dźanamedźaję. Sambhawa parwa opowiada o narodzinach różnych królów i bohaterów praz o narodzinach mędrca Kriszny Dwaipajany; o częściowych wcieleniach Dewów, powstaniu Danawów i Jakśów o wielkim męstwie, oraz węży, Gandharwów, ptaków i wszystkich stworzeń; wreszcie o życiu i przygodach króla Bharaty - przodka rodu, który od niego wziął swoją nazwę - syna, narodzonego Sakuntali w pustelni ascetycznego Kanwy. Parwa ta opisuje również wielkość Bhagarathi oraz narodziny Wasów w domu Santanu i ich wniebowstąpienie. W tej parwie są również opowiedziane narodziny Bhiszmy, jednoczącego w sobie części energii innych Wasów, jego wyrzeczenie sie królewskości i przyjęcie przezeń sposobu życia Brahmaćarji, jego trzymanie się ślubowań, jego ochrona Ćitrangada, a po śmierci Ćitrangady jego ochrona młodszego brata tamtego - Wićitrawirji i osadzenie go na tronie; narodziny Dharmy wśród ludzi wskutek klątwy Animondawji; narodziny Dhritaraśtry i Pandu mocą błogosławieństw Wjaasy, a także narodziny Pandawów; knowania Durjodhany, aby wysłać synów Pandu do Waranawaty oraz inne ciemne zamiary synów Dhritaraśtry odnośnie Pandawów; potem porada udzielona po drodze Judhiśthirze przez dobrze życzącemu Pandawom Widurę - w języku mleććhów - kopanie dziury, spalenie Puroćany i śpiącej kobiety z warstwy ptaszników wraz z jej pięcioma synami w domu z laku; spotkanie Pandawów z Hidimbą w strasznym lesie i zabicie jej brata Hidimby przez Bhimę o wielkim męstwie. Narodziny Ghatotkaćy; spotkanie Pandawów z Wjaasą i zgodnie z jego poradą ich pobyt w przebraniach w domu pewnego Brahmina w mieście Ekaćakra; zniszczenie Asury Baki i zdumienie ludności na widok tego; nadzwyczajne narodziny Kriszny i Dhrisztadjumny; odejście Pandawów do Pańcali zgodnie z poleceniem Wjaasy, a w równej mierze w pragnieniu zdobycia ręki Draupadi, po otrzymaniu wieści o Swajamwarze z ust pewnego Brahmina; zwycięstwo Ardźuny nad Gandharwą o imieniu Angaraparna na brzegu Bhagirathi, jego zwarcie przyjaźni z tym przeciwnikiem i usłyszenie od owego Gandharwy opowieści o Tapati, Wasiszcie i Aurwie. Parwa ta mówi o podróży Pandawów do Panćali, zdobyciu Draupadi przez Ardźunę pośród wszystkich Radźów (królów), po przebiciu przezeń (strzałą) celu; a w wynikłej walce o klęsce Salji, Kamy i wszystkich innych koronowanych głów z rąk Bhimy i Ardźuny o wielkiej dzielności; o stwierdzeniu przez Balaramę i Krisznę na widok tych niezrównanych wyczynów, że tymi bohaterami są Pandawowie; o przybyciu tych (dwóch) braci do domu garncarza, gdzie przebywali Pandawowie; o przygnębieniu Drupady, gdy dowiedział się, że Draupadi ma być poślubiona pięciu mężom; o cudownej opowieści o pięciu Indrach, przedstawionej wskutek tego; o nadzwyczajnym i zrządzonym przez Boga weselu Draupadi; o wysłaniu przez synów Dhritaraśtry Widury jako posłańca do Pandawów; o przybyciu Widury i zobaczenie przezeń Kriszny (? - his sight to Krishna); o siedzibie Pandawów w Khandawa-prastha, a potem o ich rządach nad połową królestwa; o ustaleniu przez synów Pandu - posłusznych zaleceniu Narady - kolejki w cieszeniu się małżeńskim towarzystwem Kriszny (Draupadi). Podobnie, przedstawiona tu jest opowieść o Sundzie i Upasundzie. Parwa ta mówi następnie o odejściu Ardźuny do lasu zgodnie ze ślubowaniem, po tym jak ujrzał Draupadi i Judhiśthirę siedzących razem, gdy wszedł do izby żeby wziąć broń dla uratowania bydła pewnego Brahmina. Następnie parwa ta opisuje, jak Ardźuna spotkał się po drodze z Ulupi, córką pewnego Nagi; potem opisuje jego odwiedziny w różnych świetych miejscach; narodziny Wabhruwahany; wyzwolenie przez Ardźunę pięciu niebiańskich panienek, zamienionych w aligatory przez przekleństwo pewnego Brahmina; spotkanie Madhawy z Ardźuną w świętym miejscu zwanym Prabhasa; porwanie Subhadry przez Ardźunę - do czego namówił go jej brat, Kriszna - w cudownym wozie, poruszającym się po lądzie, w wodzie i w powietrzu zgodnie z życzeniem jego kierowcy; odejście do Indraprasthy, z wianem; poczęcie w łonie Subhadry owego cudu męstwa, Abhimanju; rodzenie dzieci przez Jadźnaseni; potem wycieczka Kriszny i Ardźuny dla przyjemności nad brzegi Jamuny i zdobycie przez nich dysku oraz słynnego łuku Gandiwa; uratowanie Maji przez Ardźunę oraz ucieczka wężą - i poczęcie syna przez owego najlepszego z Risich, Mandapalę, w łonie ptaka Sarngi. Ta parwa jest podzielona przez Wjaasę na 227 rozdziałów. Owe 227 rozdziałów zawiera 8 884 śloki (wiersze).
Następny jest rozległy parwa (dział), zwany Sabha czyli zgromadzenie; pełen treści. Jego przedmiotem są: założenie wielkiego dworu przez Pandawów; dokonany przez nich przegląd swej świty; opis Lokapalów przez Naradę, dobrze znającego obszary niebianskie; przygotowania do ofiary Radźasuja; uwolnienie przez Wasudewę księżniczek, uwięzionych na górskiej przełęczy; wyprawa Pandawów na powszechny podbój; przybycie książąt z daniną na ofiarę Radźasuja; zniszczenie Sisupali podczas ofiary, w związku z ofiarowaniem arghji; wyszydzenie Durjodhany przez Bhimę na tym zgromadzeniu; smutek i zawiść Durjodhany na widok wielkości skali dokonanych przygotowań; oburzenie Durjodhany, wskutek tego i przygotowania do gry w kości; pokonanie Judhiśthiry w grze przez podstępnego Śakuniego; uwolnienie przez Dhritaraśtra jego nieszczęsnej synowej, Draupadi - zanurzonej w morzu nieszczęścia, spowodowanego tamtym hazardem, jak łódź tagana burzowymi falami. Próby Durjodhany, żeby ponownie wciągnąć Judhiśthirę w tę grę; oraz wygnanie pokonanego Judhiśthiry z jego braćmi. Te treści stanowią dział, nazwany przez Wjaasę Sabha Parwa. Parwa ten jest podzielony na 78 części, o najlepszy z Brahminów; liczy 2 507 ślok.
Potem idzie trzeci parwa, zwany Aranjaka (dotyczący lasu). Parwa ten opowiada o udaniu się Pandawów do lasu i o obywatelach, którzy podążyli za mądrym Judhiśthirą; o wielbieniu przez Judhiśthirę Dewy dnia, zgodnie z zaleceniami Dhaumji, aby otrzymać w darze moc utrzymywania zależnych o niego Bramhinów - jedzeniem i piciem; o stworzeniu pożywienia poprzez łaskę Surji; dalej jest tam opisane wypędzenie przez Dhritaraśtrę Widury, który zawsze mówił to, co niosło dobro jego panu; przybycie Widury do Pandawów i jego powrót do Dhritaraśtry na prośbę tego ostatniego; knowania nikczemnego Durjodhany - namawianego do tego przez Karnę - żeby zniszczyć przemierzających las Pandawów; pojawienie się Wjaasy, który odwodzi Durjodhanę, koniecznie chcącego pojechać do owego lasu; historia Surabhi; przybycie Maitreji; nakreślenie Dhritarasztrze przezeń drogi działania; przeklęcie Durjodhany przez niego; zabicie Kirmiry w boju przez Bhimę; przybycie Pańćalów i książąt z rodu Wriszni do Judhiśthiry, po tym jak dowiedzieli się o jego porażce z rąk Śakuniego w nieuczciwej grze hazardowej; uśmierzenie gniewu Kriszny przez Dhanandźaję; zawodzenia Draupadi przed Madhawą; dodanie jej otuchy przez Krisznę; upadek Sauwy również został tu opisany przez Risiego; także zawiezienie przez Krisznę Subhadry i jej syna do Dwaraki; oraz zawiezienie przez Dhrisztadjumnę syna Draupadi do Pańćali; wejście synów Pandu do romantycznego lasu Dwaita; rozmowa Bhimy, Judhiśthiry i Draupadi; przybycie Wjaasy do Pandawów i obdarzenie przez niego Judhiśthiry mocą Pratismriti; następnie, po odejściu Wjaasy, usunięcie się Pandawów do lasu Kamjaka; wędrówki Ardźuny o niezmierzonym męstwie w poszukiwaniu broni; jego bój z Mahadewą, przybyłym w przebraniu myśliwego; jego spotkanie z Lokapalami i otrzymanie od nich broni; jego podróż do obszarów Indry, po broń i późniejszy niepokój Dhritaraśtry; płacze i zawodzenia Judhiśthiry przy spotkaniu z czcigodnym, wielkim mędrcem Brihadaswą. I tu następuje święta i bardzo wzruszająca opowieść o Nali, obrazująca cierpliwość Damajanti oraz charakter Nali. Potem poznanie przez Judhiśthirę tajemnic gry w kości, od owego wielkiego mędrca; następnie przybycie Risiego Lomasy z niebios do miejsca, gdzie przebywali Pandawowie i otrzymanie przez tych szlachetnych mieszkańców lasu wiadomości, przyniesionych przez Risiego o ich bracie Ardźunie, zażegnującym (niebezpieczeństwo?) w niebie; później pielgrzymka Pandawów do różnych świętych miejsc, zgodnie z przesłaniem od Ardźuny i zdobycie w wyniku tej pielgrzymki przez nich wielkiej zasługi i cnoty; potem pielgrzymka wielkiego mędrca Narady do świątyni Putasta; również pielgrzymka wielkodusznych Pandawów. Tutaj następuje pozbawienie Karny jego kolczyków, przez Indrę. Tutaj jest też wypowiedziana ofiarna wspaniałość Gaji; następnie opowieść o Agastji, w której Risi ów zjadł Asurę Watapiego, oraz o jego małżeńskim połączeniu z Lopamudrą w pragnieniu potomstwa. Potem opowieść o Riśjaśrindze, który od samego czasu chłopięctwa przyjął sposób życia Brahmaćarji. Następnie jest historia Ramy o wielkiej dzielności, synu Dźamadagniego, w której opowiedziana została śmierć Kartawirji i Hajhajasów; dalej spotkanie pomiędzy Pandawami a Wrisznimi w świętym miejscu zwanym Prabhasa, następnie opowieść o Su-kanji, w której Ćjawana, syn Bhrigu, sprawia, że bliźniaczy Aświnowie piją, podczas ofiary króla Sarjati, sok Soma (z czego zostali wcześniej wykluczeni przez innych Dewów) i w której oprócz tego jest pokazane, w jaki sposób sam Ćjawana zdobył wieczną młodość. Później została opisana historia króla Mandhaty; następnie historia księcia Dźantu; i to, jak król Somaka, poprzez złożenie swego jedynaka w ofierze zyskał stu innych synów; potem znakomita opowieść o jastrzębiu i gołębiu; następnie badanie króla Siwi przez Indrę, Agniego i Dharmę; potem opowieść o Asztawakrze, w której dochodzi do słownej rozprawy, podczas ofiary Dźanaki, pomiędzy tym Risim, a pierwszym spośród logików, Wandim synem Waruny; pokonanie Wandiego przez wielkiego Asztawakrę i uwolnienie przez tego Risiego jego ojca z głębin oceanu. Później jest opowieść o Jawakricie, zaś następnie o wielkim Risim Raiwji; później odejście (Pandawów) do Gandhamadany i ich zamieszkanie w schronieniu zwanym Narayana; dalej podróż Bhimaseny do Gandhamadany na prośbę Draupadi. Spotkanie przez Bhimę, po drodze w zagajniku bananowym, Hanumana syna Pawany, o wielkiej sile.
Kąpiel Bhimy w zbiorniku wodnym i zniszczenie tamtejszych kwiatów dla zdobycia kwiatu o słodkim zapachu (którego poszukiwał); jego późniejsza bitwa z Rakśasami i Jakśami o wielkim męstwie, w tym z Hanumanem; zniszczenie Asury Dźaty przez Bhimę; spotkanie (Pandawów) z królem-mędrcem Wriśaparwą; ich odejście do schronienia Arśtiśena i pobyt w nim; podburzanie Bhimy przez Draupadi; następnie opowiedziane jest wejście Bhimaseny na wzgórza Kailaśa, jego straszliwa bitwa z potężnymi Jakśami prowadzonymi przez Hanumana; potem spotkanie Pandawów z Wajśrawaną (Kuwerą) oraz spotkanie z Ardźuną po zdobyciu przez niego dla celów Judhiśthiry wielu niebiańskich broni; następnie przerażające starcie Ardźuny z Niwatakawaćami zamieszkującymi Hiranjaparwę oraz z Paulomami i z Kalakejami; ich zniszczenie z rąk Ardźuny; początek pokazu niebiańskich broni przez Ardźunę przed Judhiśthirą, powtrzymanie tego (potem) przez Naradę; zejście Pandawów z Gandhamadany; pochwycenie Bhimy w lesie przez potężnego węża, ogromnego jak góra; wypuszczenie go ze splotów tego węża po tym, jak Judhiśthira odpowiedział na pewne pytanie; powrót Pandawów do lasów Kamjaka. Tutaj opisane jest ponowne pojawienie się Wasudewy w celu ujrzenia synów Pandu; przybycie Markandeji i różne opowieści, historia Prithu syna Weni, opowiedziana przez owego wielkiego Risiego; opowieści o Saraswati i Risim Tarkhji. Po nich idzie opowieść o Matsji; inne stare opowieści przedstawione przez Markandeję; opowieści o Indradjumnie i Dhundhumarze; potem historia cnotliwej żony; historia Angiry, spotkanie i rozmowa Draupadi z Sathjabhamą; powrót Pandawów do lasu Dwaita; potem pochód żeby zobaczyć cielęta i niewola Durjodhany; a kiedy porywano owego łotra, uratowanie go przez Ardźunę; tutaj jest sen Judhiśthiry o jeleniu; potem powtórne wkroczenie Pandawów do lasu Kamjaka; tutaj jest też długa opowieść o Wrihidraunice. Tu jest także podana opowieść o Durwasie; następnie porwanie z tego schronienia Draupadi przez Dźajadrathę; pościg szybkiego jak wicher Bhimy za tym porywaczem i upokarzające zgolenie głowy (korony) Dźajadrathy ręką Bhimy. Tutaj jest długa opowieść o Ramie, w której pokazane jest, jak Rama Swoim męstwem zabił w bitwę Rawanę. Tutaj przedstawiona jest również opowieść o Sawitri; potem pozbawienie przez Indrę Karny jego kolczyków; następnie podarowanie Karnie przez zadowolonego Indrę Śakti (pocisku), o wartości takiej, że zabijała tylko jedną osobę - tę, w którą się nią cisnęło; potem opowieść zwana Aranja, w której Dharma udzielil porad swemu synowi (Judhiśthirze); w której też, poza tym jest przedstawione, jak Pandawowie po uzyskaniu pewnego dobrodziejstwa udali się na zachód. Wszystko to jest zawarte w tej trzeciej Parwie zwanej Aranjaka, złożonej z 269 części. Liczba jej ślok wynosi 11 664.
Idący dalej rozległy Parwa (dział) nosi nazwę Wirata. Pandawowie, przybywszy na władztwa Wiraty, zobaczyli na cmentarzu na obrzeżach miasta wielkie drzewo śami, na którym ukryli swoją broń. Tu jest opisane ich wejście do miasta i ich pobyt pod przebraniem. Nastęnie zabicie przez Bhimę nikczemnego Kićakę, który nieprzytomny z pożądania szukał Draupadi; wyznaczenie przez ksiecia Durjodhanę sprytnych szpiegów i wysłanie ich na wszystkie strony dla wykrycia Pandawów; ich niepowodzenie w odkryciu potężnych synów Pandu; pierwsze zagarnięcie bydła Wiraty przez Trigartów i straszliwa bitwa, jaka nastąpiła; pojmanie Wiraty przez wrogów i uratowanie go przez Bhimasenę; uwolnienie również bydła przez tego Pandawę; zagarnięcie bydła Wiraty ponownie, przez Kuru; klęska wszystkich Kuru w walce z pojedynczym Ardźuną; wyswobodzenie królewskiego bydła; nadanie przez Wiratę swej córki, Uttary, Ardźunie, aby przyjął ją w imieniu swego syna, zrodzonego z łona Subhadry - owego Abhimanju, niszczyciela wrogów. Takie są treści tej obszernej Parwy Wirata. Wielki Risi Wjaasa ułożył je w 67 siedem odcinków. Liczba ślok wynosi tu 2050.
"Posłuchaj następnie o piątej Parwie, którą należy znać jako Udjoga.
Kiedy Pandawowie, spragnieni zwycięstwa, przebywali w miejscu nazywanym Upaplawja, Durjodhana i Ardźuna udali się w tym samym czasie do Kriszny i powiedzieli: "Powinieneś nam dopomóc w tej wojnie." Wielkoduszny Kriszna, gdy padły te słowa, odparł: "O pierwsi z ludzi - doradca w mojej osobie, co nie będzie walczył i jeden akśauhini wojsk [ponad 200 tysięcy ludzi]: które z tych mam dać któremu z Was?" Ślepy na to co dla niech korzystne, głupi Durjodhana poprosił o wojsko, podczas gdy Ardźuna poprosił o Kriszny jako niewalczącego doradcę. Potem jest opisane jak króla Madry idącego na pomoc Pandawom, oszukał po drodze podarkami i gościnnością Durjodhana i skłonił go do dania podarunku, a potem poprosił o jego pomoc w bitwie; jak Salja, dawszy słowo Durjodhanie, udał się do Pandawów i pocieszył ich, opowiadając o zwycięstwie Indry (nad Writrą). Następnie idzie wysłanie przez Pandawów swego Purohity (kapłana) do Kaurawów. Potem opisane jest, jak król Dhritaraśtra o wielkim męstwie, słysząc słowa owego Purohita o Pandawach oraz opowieść o zwycięstwie Indry postanowił wysłać swojego Purohita i posłał ostatecznie Sandźaję jako wysłannika do Pandawów, z pragnenia pokoju. Tutaj została opisana bezsenność Dhritaraśtry, spowodowana niepokojem po usłyszeniu wszystkiego o Pandawach i ich przyjaciołach, Wasudewie i innych. To właśnie na tę okoliczność Widura udzielił mądremu królowi Dhritaraśtrze różnych, pełnych mądrości porad. Tutaj również Sanat-sudźata przedstawił niespokojnemu i smucącemu się władcy znakomite prawdy duchowej filozofii. Następnego dnia Sandźaja powiedział, na dworze Króla, o tożsamości Wasudewy i Ardźuny. I to właśnie wówczas znakomity Kriszna, wiedziony dobrocią i pragnieniem pokoju, udał się Sam do stolicy Kaurawów, Hastinapury, aby wprowadzić pokój. Potem jest odrzucenie przez księcia Durjodhanę misji Kriszny, przybyłego aby poczynić starania o pokój dla dobra obu stron. Tutaj została przedstawiona opowieść o Damwodwawie; potem o tym, jak szlachetny Matuli szukał dla swojej córki męża; następnie opowieść o wielkim mędrcu Galawie; dalej opowieść o szkoleniu i dyscyplinie syna Biduli. Potem pokazanie przez Krisznę, przed zgromadzonymi Radźami, jego mocy Jogicznych, gdy poznał złe zamiary Durjodhany i Karny; potem o wzięciu przez Krisznę Karny na Swój rydwan i udzielenie mu porady, odrzuconej przez tegoż z powodu pychy. Dalej powrót Kriszny, owego chłostacza wrogów, z Hastinapury do Upaplawji opisanie przezeń Pandawom wszystkiego, co się wydarzyło. To właśnie wówczas ci ciemiężyciele wrogów, Pandawowie, usłyszawszy o wszystkim i naradziwszy się wspólnie odpowiednio, poczynili przygotowania do wojny. Nastęnie jest marsz z Hastinapury - na bitwę - żołnierzy pieszych, koni, wojowników rydwanowych i słoni. Dalej opowieść o oddziałach obu stron. Następnie wysłanie przez Durjodhanę Ulukiego, jako wysłannika do Pandawów, w przeddzień bitwy. Potem opowieść o różnego rodzaju wojownikach rydwanowych. Dalej opowieść o Ambie. Wszystko to zostało opisane w piątym Parwie Bharaty, noszącym nazwę Udjoga, obfitującym w zdarzenia dotyczące wojny i pokoju. O asceci, wielki Wjaasa ułożył w tym Parwie 186 odcinków. Liczba ślok, ułożonych w nim przez wielkiego Risiego wynosi 6 698.
Potem przedstawiony jest Bhiśma Parwa, pełen cudownych wydarzeń. Sandźaja opowiedział w nim o powstawaniu obszaru znanego jako Dźambu. Tutaj jest opisane wielkie przygnębienie wojska Judhiśthiry, jak też dzika walka, toczona przez dziesięć kolejnych dni. W Parwie tej, szlachetny Wasudewa, uzasadnieniami opartymi na filozofii ostatecznego wyzwolenia rozproszył skrupuły Ardźuny, płynące z uwagi na wzgląd, jaki ten miał dla swych krewnych (których był w przeddzień zabijania). Tutaj wielkoduszny Kriszna, dbały o pomyślność Judhiśthiry, widząc zadawane (wojsku Pandawów) straty, zsiadł prędko z rydwanu i pobiegł - z nieustraszoną piersią i biczem woźnicy w dłoni - aby zabić Bhiśmę. W tym Parwie również Kriszna smagnął też przeszywającymi słowami Ardźunę, dzierżcę Gandiwy i pierszego w boju spośród wszystkich, co władają bronią. Tutaj ów pierwszy z łuczników, Ardźuna, umieściwszy na rydwanie przed sobą Śikhandina i przebijając Bhiśmę najostrzejszymi strzałami, powalił go z jego rydwanu. Tu Bhiśma leżał rozciągnięty na łożu ze strzał. Ten obszerny Parwa jest znany jako szósty dział Bharaty. Zostało w nim ułożonych 117 odcinków. Liczba ślok to 5 884, jak powiedział Wjaasa znający dobrze Wedy.
Potem opowiedziany jest cudowny Parwa zwany Drona, pełen zdarzeń. Najpierw jest mianowanie głównym dowódcą wojska wielkiego instruktora w sprawach broni, mianowicie Drony; potem ślubowanie złożone przez tego wielkiego mistrza broni, że schwyta w boju mądrego Judhiśthirę, dla zadowolenia Durjodhany; następnie odwrót Ardźuny z pola bitwy przed Sansaptakami, pźźniej powalenie Bhagadatty, podobnego w bitwie do Indry, wraz ze słoniem Supritiką, przez Ardźunę; dalej śmierć nastoletniego bohatera Abhimanju, samotnego i niewspomaganego, z rąk wielu maharathów, włącznie z Dźajadrathą; następnie, po śmierci Abhimanju, zniszczenie w boju przez Ardźunę siedmiu akśauhini wojsk a potem Dźajadrathy; później wejście Bhimy o potężnych ramionach i owego pierwszego z wojowników rydwanowych, Satjaki, w zastępy Kaurawów, nie do przebicia nawet dla Dewów w poszukiwaniu Ardźuny na rozkaz Judhiśthiry i zniszczenie resztek Sansaptaków. W Drona Parwie opisana jest śmierć Alambuśy, Śrutajusa, Dźalasandhy, Śomadatty, Wiraty, wielkiego wojownika rydwanowego Drupady, Ghatotkaćy i innych; w Parwie tej Aśwatthaman, wzbudzony ponad miarę po tym, jak w boju padł jego ojciec, uwolnił straszną broń Narajana. Następnie chwała Rudry w związku ze spaleniem (trzech miast). Później przybycie Wjaasy, który opowiada o chwale Kriszny i Ardźuny. To właśnie w tej wielkiej Parwie Bharaty, opisani są wszyscy wspomniani bohaterscy wodzowie i książęta. Liczba odcinków wynosi tu 170. Liczba ślok, ułożonych w Drona Parwie przez Risiego Wjaasę, syna Parasary i posiadacza prawdziwej wiedzy - po długim okresie medytacji - to 8 909.
Następnie idzie cudowny Parwa o nazwie Karna. Jest w nim przedstawione mianowanie mądrego króla Madry woźnicą Karny. Następnie opowieść o upadku Asury Tripury. Później wymiana szorstkich słów przez wyruszajacych na pole bitwy Karnę i Salję, dalej opowieść o łabędziu i wronie, wypowiedziana z obraźliwym zamysłem; zamiarem obrażenia; później śmierć Pandji z rąk wielkodusznego Aśwatthamana; dalej śmierć Dandaseny; następnie Dardy; potem groźne ryzyko dla Judhiśthiry w pojedynku sam na sam z Karną przed obliczem wszystkich wojowników; później wzajemny gniew Judhiśthiry i Ardźuny; następnie uspokojenie Ardźuny przez Krisznę. W Parwie tej Bhima, wypełniając swe ślubowanie, rozpruwszy w bitwie pierś Dussasany, pił krew z jego serca. Później Ardźuna zabił w pojedynku wielkiego Karnę. Czytelnicy Bharaty nazywają tę Parwę ósmą. Jest tu 69 odcinków, a liczba ślok wynosi 4 964.
Następnie przedstawiona jest cudowna Parwa zwana Salja. Kiedy wszyscy wielcy wojownicy zostali zabici, król Madry został głównodowodzącym wojska (Kaurawów). Opisane zostały tu starcia, jedno po drugim, wojowników na rydwanach. Potem jest opis tego, jak wielki Salja padł z rąk Judhiśthiry Sprawiedliwego. Jest tu również śmierć Śakuniego w bitwie, z rąk Sahadewy. Gdy jedynie mała resztka oddziałów pozostała przy życiu po tej niezmiernej rzezi, Durjodhana udał się do jeziora i zrobiwszy dla siebie miejsce w jego wodach legł tam na jakiś czas. Potem jest opisane otrzymanie przez Bhimę wieści o tym od ptaszników; następnie to, jak poruszony obraźliwymi przemowami inteligentnego Judhiśthry, Durjodhana - nigdy niezdolny do znoszenia zniewag - wyszedł z wody. Potem następuje starcie na maczugi pomiędzy Durjodhaną i Bhimą, dalej przybycie, podczas tego starcia, Balaramy; następnie jest opisana świętość Saraswati; potem dalszy ciąg walki na maczugi; później złamanie Durjodhanie w boju ud, przez Bhimę maczugą. Wszystko to zostało opisane w tej cudownej, dziewiątej Parwie. Liczba części wynosi w niej 59, a liczba ślok, ułożonych przez wielkiego Wjaasę - głosiciela sławy Kaurawów - 3 220.
Następnie opiszę Parwę zwaną Sauptika, o strasznych zdarzeniach. Po odejściu Pandawów, potężni wojownicy rydwanów - Kritawarman, Kripa i syn Drony przybyli wieczorem na pole bitwy i ukrzeli tam króla Durjodhanę leżącego na ziemi ze złamanymi udami, pokrytego krwią. Wówczas wielki wojownik rydwanów, syn Drony, o strasznym gniewie, ślubował: "bez zabicia wszystkich Pańćalów łącznie z Dristadjumną, oraz wszystkich Pandawów z wszystkimi ich sprzymierzeńcami, nie zdejmę z siebie zbroi". Po wypowiedzeniu tych słów ci trzej wojownicy odchodząc od Durjodhany weszli do lasu - właśnie zachodziło wówczas słońce. Gdy siedzieli nocą pod wielkim drzewem banjanowym, zobaczyli jak sowa zabija liczne wrony, jedną po drugiej. Widząc to, Aśwatthaman z sercem pełnym wściekłości na myśl o losie swego ojca, postanowił zabić śpiących Pańćalów. Udawszy się do bramy obozu, ujrzał tam potężnego Rakśasę o przerażającym obliczu, głową sięgającego samego nieba, strzegącego wejścia. Widząc tego Rakśasę, będącego przeszkodą dla wszystkich jego broni, syn Drony ułagodził prędko nabożeństwem trójokiego Rudrę. Potem w towarzystwie Kritawarmana i Kripy zabił wszystkich synów Draupadi, wszystkich Pańćalów z Driśtadjumną i innymi, wraz z ich krewnymi, którzy spali w nocy nie podejrzewając niczego. Wszyscy zginęli tej zgubnej nocy, z wyjątkiem pięciu Pandawów i wielkiego wojownika Satjaki. Ci uciekli dzięki radom Kriszny, następnie woźnica Driśtadjumny przyniósł Pandawom wieść o rzezi śpiących Pańćalów przez syna Drony. Wtedy Draupadi dotknięta nieszczęściem po śmierci swych synów i braci, i ojca, usiadła przed swymi panami postanawiając zabić się głodówką. Potem Bhima o straszliwym męstwie, poruszony słowami Draupadi, postanowił przynieść jej zadowolenie i chwytając prędko maczugę podążył w gniewie za synem swego nauczyciela wojennego rzemiosła. Syn Drony, ze strachu przed Bhimaseną i skłaniany przez przeznaczenie, a także powodowany gniewem wypuścił pewną niebiańską broń, mówiąc: "To jest dla zniszczenia wszystkich Pandów"; wówczas Kriszna, mówiąc: "To się nie stanie", zneutralizował mowę Aśwatthamana. Widząc niszczycielskie zamiary podłego Aśwatthamana, Dwaipajana i Kriszna wypowiedzieli na niego klątwy, które ten odwzajemnił. Potem Pandawa pozbawił tego potężnego wojownika rydwanów, Aśwatthamana, klejnotu na jego głowie i chełpiąc się ich powodzeniem, podarował go Draupadi. Tak oto wypowiadana jest dziesiąta Parwa, zwana Sauptika. Wielki Wjaasa ułożył to w osiemnastu częściach. Liczba ślok, również ułożonych (w niej) przez tego wielkiego wypowiadacza świętych prawd wynosi 870. W Parwie tej zostały połączone razem przez owego wielkiego Risiego dwie Parwy, zwane Sauptika i Aisika.
Po tym została wypowiedziana niezwykle wzruszająca Parwa o nazwie Strii. Dhritaraśtra o proroczym oku, dotknięty nieszczęściem po śmierci swych dzieci i poruszany wrogością do Bhimy, połamał na części posąg z twardego żelaza, zręcznie umieszczony przed nim przez Krisznę (jako zastępstwo za Bhimę). Potem Widura, usuwając miłość nieszczęśnego Dhritaraśtry do ziemskich rzeczy, dowodzeniem wskazującym ostateczne wyzwolenie, pocieszył tego mądrego władcę. Dalej zostało opisane, jak nieszczęśny Dhritaraśtra w towarzystwie kobiet swego domu udał się na pole bitwy Kaurawów. Tu następują wzruszające zawodzenia żon zabitych bohaterów. Później - gniew Gandhari i Dhritaraśtry oraz utrata przez nich świadomości. Potem te kobiety Kśatrija zobaczyły owych bohaterów - swych niepowracających synów, braci i ojców - leżących martwo na polu. Następnie idzie uśmierzenie przez Krisznę gniewu Gandhari, nieszczęsnej po śmierci swoich synów i wnuków. Potem spalenie ciał nieżywych Radźów, z odpowiednimi obrzędami, przez owego władcę o wielkiej mądrości i pierwszego spośród wszystkich prawych ludzi (Judhiśthirę).
saisiwoham