Mannitol (Rpz)
Mannitol
Diureticum, antioedematicum
ATC: B 05 BC
Polfa-Kutno
Wykaz: B
inj.: (20,0%) flakon 250 ml
Lz.
inj.: (20,0%) flakon 100 ml
Skład
100 ml zawiera 20 g D-mannitolu.
Działanie
Środek o działaniu osmotycznym, podanie dożylne zwiększa gradient ciśnienia osmotycznego, powoduje redystrybucję płynu z tkanek do naczyń, zmniejsza ciśnienie śródczaszkowe i środgałkowe, zwiększa objętość
osocza, działa moczopędnie na drodze osmotycznaj, nie jest metabolizowany w organizmie, nie ulega wchłanianiu zwrotnemu w nerkach, wydala się z moczem w stanie nie zmienionym. Efekt działania zależy od dawki i od szybkości podania.
Wskazania
Obrzęk mózgu, podwyższone ciśnienie śródgałkowe nie reagujące na inne leczenie, przednerkowa niewydolność nerek, obrzęki pochodzenia nerkowego, w marskości wątroby, diureza wymuszona w zatruciach
barbituranami, narkotykami.
Przeciwwskazania
Nerkowa niewydolność z bezmoczem, niewyrównana niewydolność krążenia, obrzęk płuc, hiperosmolarność osocza, ciąża, krwawienia śródczaszkowe - może nasilić krwawienie.
Działania niepożądane
Rzadko przewodnienie, szczegónie podany zbyt szybko lub w nerkowej niewydolności nerek, zaburzenia elektrolitowe, hiperosmolarność z uczuciem pragnienia, nasilenie niewydolności krążenia, obrzęk płuc, bóle głowy, drgawki, pokrzywka, dreszcze, biegunka.
Interakcje
Nasila działanie moczopędne leków saluretycznych, z neomycyną występuje zwiększona oto- inefrotoksyczność.
Dawkowanie
Podaje się wyłącznie dożylnie. Dorośli: obrzęk mózgu i nadciśnienie śródczaszkowe - 1,5-2,0 g/kg m.c. w czasie 30-60 minut; rozległe zabiegi naczyniowe i kardiochirurgiczne - 50-100 g mannitolu podczas lub
bezpośrednio po zabiegu w ciągłym wlewie kroplowym, przy niedostatecznej diurezie dawkę można powtórzyć; obrzęki i wodobrzusze - 100 g mannitolu w ciągu 4-8 h; zatrucia - 5-10% roztwór w ciągłym wlewie
dożylnym, tak długo, jak jest to potrzebne dla utrzymania wzmożonej diurezy, do łącznej dawki dobowej 200 g. Dzieci w obrzęku mózgu: 0,5-1,0 g/kg m.c. w 10-20% roztworze, we wlewie kroplowym, przez 30 minut - 1
h, w razie konieczności powtarzać co 6-8-12 h. U chorych z oligurią lub podejrzeniem niewydolności nerek przed leczeniem należy podać dawkę próbną - 0,2 g/kg m.c. w ciągu 3-5 minut, pozytywnym efektem dawki
próbnej jest uzyskanie diurezy 40 ml/h, jeżeli nie odniesie efektu powinna być powtórzona, niezwiększenie się diurezy nakazuje uznanie leczenia mannitolem za niecelowe. Podczas leczenia należy prowadzić ścisłą
kontrolę diurezy. Przy szybkim podawaniu wysokich dawek należy prowadzić kliniczną ocenę stanu nawodnienia chorego, poziomu sodu i potasu w osoczu, równowagi kwasowo-zasadowej.
kasica171