twórcze ujęcie natury i krajobrazu. obudź w sobie fotograficzny zmysł helion.pdf

spis treści

w s t ę P

nau K a w i D z e n ia

rozdział 1

n i e z B ę D n y e l e m e n t : ś w iat ł o

rozdział 2

e l e m e n t y Ko m P o z yC J i

rozdział 3

t wo r z e n i e w i z ua l n e J g ł ę B i

rozdział 4

Ko m P o n o wa n i e o B r a z u

rozdział 5

P r a C a z Ko l o r e m

rozdział 6

105

ru C H i e K s P r e s Ja

115

rozdział 7

e f e K t y a r t y s t yC z n e

127

rozdział 8

g ł ę B s z e s P o J r z e n i e

137

rozdział 9

o C e na P o s t ę P ó w

147

rozdział 10

l i s ta s P r z ę t u

154

m at e r ia ły ź r ó D ł o w e

157

s Ko r o w i D z

159

{ r o z D z i a ł 4 }

tworzenie

wizualnej głębi

Jako fotografowie musimy nauczyć się osłabiać siłę naszych przekonań. Gdy podchodzisz do przedmiotów,

koncentruj na nich wzrok, rozglądaj się na lewo, przenoś spojrzenie na prawo. obserwuj, jak rosną, gdy się

przybliżają, i jak się ze sobą łączą lub jak się od siebie różnią, kiedy zmieniasz pozycję. stopniowo powstają

między nimi relacje — niekiedy ich charakter wydaje się być ostateczny. Wtedy rób zdjęcie.

— AAron sIskInd

D obre światło i ciekawe elementy planu

nie gwarantują dobrego zdjęcia. trzeba jeszcze pomyśleć nad

stworzeniem z nich ujmującej kompozycji, która ma w sobie głębię i narrację.

Jeśli nie masz kontroli nad perspektywą, twojemu obrazowi zabraknie głębi.

Jeśli właściwie nie skomponujesz kadru, twoja fotograia będzie chaotyczna

i niejasna. Jeśli natomiast nie znasz właściwości obiektywów, którymi się

posługujesz, możesz nie wykorzystać ich możliwości, dzięki którym mógłbyś

przedstawić fotografowaną scenę bardziej ekspresywnie. rzecz polega na tym,

aby tworzyć sugestywne obrazy, a kompozycję i perspektywę opracowywać

intuicyjnie i podświadomie. można się tego nauczyć dzięki praktyce. z treści

kolejnych dwóch rozdziałów dowiesz się, jak opanować tajniki kompozycji

i perspektywy oraz jak w najlepszy sposób wykorzystywać obiektyw.

wysPa Clare, irlanDia. U podnóża wysokich i monumentalnych klifów rozbijają się morskie fale.

Na wiosnę rozkwita zawciąg nadmorski i przepięknie barwi łąki wzdłuż urwiska. Zastosowałam umiarkowanie

szeroki kąt, kwiaty umieściłam blisko dolnej krawędzi kadru i pozwoliłam krawędzi klifu wprowadzić patrzącego

w scenę. Przy wiecznie zasnutym chmurami niebie ponad klifem znajdującym się na drugim planie zdjęcie oddaje

klasyczne piękno zachodniej części irlandii. obiektyw 24 – 105 mm, ogniskowa 34 mm, f/14, 1/25 s

Perspektywa

Perspektywę deiniuje się jako sposób

postrzegania obiektów na podstawie ich

ułożenia przestrzennego względem siebie

oraz względem patrzącego, a w tym

przypadku względem aparatu fotograicznego.

wykorzystanie zasad perspektywy zwiększa

siłę oddziaływania zdjęcia. Dzięki perspektywie

przedmioty większe (na pierwszym planie)

wydają się bliższe niż obiekty w tle. Krótko

mówiąc, perspektywa nadaje fotograii

wrażenie głębi, nawet jeśli jest to tylko

złudzenie, bo zarejestrowany obraz jest

przecież dwuwymiarowy.

Jedynym sposobem zmiany perspektywy

jest zmiana pozycji lub punktu widzenia.

Jeżeli nie zmieniasz pozycji, to perspektywa

sceny (tj. związek między obiektami

w kadrze) widzianej przez sześć różnych

długości ogniskowych pozostaje taka sama,

mimo że kąt widzenia, w zależności od długości

ogniskowej, jest węższy lub szerszy. Kiedy

zmienia się długość ogniskowej, zmienia się

kadrowanie, a nie perspektywa. aby zobaczyć,

jak zmiana pozycji zmienia perspektywę,

wykonaj następujące ćwiczenie: znajdź scenę,

na której znajduje się obiekt, do którego możesz

się zbliżyć, oraz tło złożone z różnorodnych

elementów. może to być np. twój kolega siedzący

na ławce w parku. Kiedy będziesz się do niego

przybliżał, zauważ, jak zmienia się związek

między nim a przedmiotami na drugim planie.

twój kolega będzie się wydawał większy, podczas

gdy rozmiar tła zmieni się tylko nieznacznie.

zwróć jednak uwagę, że wzajemne położenie

przedmiotów drugoplanowych i ich położenie

w stosunku do kolegi zmieniło się, ponieważ

wchodząc w scenę, zmieniłeś perspektywę.

spróbuj wykorzystać wnioski z powyższego

ćwiczenia przy fotografowaniu krajobrazu.

wyobraź sobie łąkę, na której leżą głazy

PoNiżej: CyPrysy i Droga

DoJazDowa, tosKania,

włoCHy. typowy widok

w toskanii. Dzięki perspektywie

zbieżnej na zdjęciu oddane

jest poczucie dali nawet

przy normalnym kącie

widzenia obiektywu.

obiektyw 24 – 105 mm,

ogniskowa 60 mm, f/18, 1/20 s

roZKŁaDóWKa, s. 66 – 67:

monument Valley, utaH.

spodobał mi się ten fragment

starego drewna i tekstura

otaczającego go piasku.

Zbliżyłam i zniżyłam obiektyw

szerokokątny, aby przerysować

widok drewna i stworzyć

wrażenie niemal abstrakcyjnego

związku z otoczeniem, dzięki

czemu ukazany jest bezkres

doliny. obiektyw 17 – 40 mm,

ogniskowa 17 mm, f/16, 1/100 s

twórCze uJęCie natury i KraJoBrazu

o osobliwych kształtach, a na drugim planie

znajdują się góry. znaczenie głazów w kadrze

będzie za każdym razem inne, w zależności

od tego, czy będziesz obchodził je od lewej

strony do prawej, zbliżał się, czy cofał. różny

także będzie ich wzajemny związek. Kiedy się

przybliżasz, głazy stają się większe, ale górskie

tło pozostaje względnie takie samo. Pozycja

z bliska podkreśla znaczenie kamieni i czyni

z nich przedmiot zdjęcia, tworząc jednocześnie

wrażenie głębi poprzez ich związek z tłem.

aby wyrazić w zdjęciu zamierzoną głębię,

trzeba znaleźć najlepszy punkt widzenia dla

kompozycji. Kiedy przyjedziesz na plener,

przespaceruj się dokoła sceny z zasłoniętym

jednym okiem (w taki sposób „widzi” aparat)

i obserwuj, w jak wielkim stopniu zmienia się

związek między obiektami a tłem. Jeśli to

możliwe, sprawdź, jaki efekt uzyskuje się dzięki

spojrzeniu z góry lub z dołu. w którymś

momencie poczujesz, że elementy sceny łączą

się ze sobą i że znalazłeś właściwy punkt

widzenia tego, na co pragniesz zwrócić uwagę.

zawsze lubię spędzić trochę czasu, aby

poznać krajobraz, który fotografuję.

Przez lata udało mi się wypracować metodę,

za pomocą której rozpracowuję każdą scenę.

Pytam siebie, co uważam za najbardziej

interesujące i w jaki sposób mogę to podkreślić.

odpowiedź pomaga mi szybciej ustalić punkt

(pozycję) i kąt widzenia (ogniskową).

najważniejsza może być dla mnie np. nietypowa

formacja skalna, skrawek ziemi, na którym

rosną piękne purpurowe kwiaty, lub jedno

i drugie. Jest to intuicyjny proces, podczas

którego rozpoznaję emocje, jakie wzbudza

we mnie dana scena. Jak wcześniej wspomniano

w niniejszej książce, aby stworzyć dobre zdjęcie,

trzeba mieć wyraźną świadomość tego, co się

chce wyrazić.

sosna DługowieCzna,

wsCHoDnia Kalifornia.

te dwa zdjęcia ilustrują,

jak można stworzyć bardziej

sugestywny związek między

dwoma obiektami poprzez zmianę

pozycji i zbliżenie. Na zdjęciu,

które przedstawia szerszą scenę

(na dole, po lewej), brak

elementów przyciągających

uwagę i zaakcentowania, które

drzewo jest ważniejsze. W mało

kreatywny sposób użyłam tu

obiektywu szerokokątnego,

aby uchwycić całą scenę. robiąc

drugie zdjęcie (na dole, po prawej),

podeszłam bliżej do jednego

drzewa, uczyniłam z niego

element dominujący i pokazałam

jego związek z drzewem na drugim

planie. taki punkt widzenia

wprowadza też patrzącego

w scenę. obiektyw 17 – 40 mm,

ogniskowa 21 mm, f/16, 1/16 s

tworzenie wizualneJ głęBi

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: