Jak być dobrym opiekunem-.pdf

KSI

„Przez zamiecie i burze przejdziesz

w szarym mundurze,

tylko stopieñ siê zmieni i sznur...”

– taki napis znajduje siê na okazyjnie

nabytym przeze mnie kiedyœ kubku.

Pomyœla³am, ¿e na szczêœcie wœród burz i zamieci,

zw³aszcza tych, z których wy³aniamy siê

z now¹ podk³adk¹, towarzyszy nam wierny,

troskliwy, a czasem mêcz¹cy wspó³towarzysz

– OPIEKUN PRÓBY.

BYÆ DOBRYM

HM. BEATA KARG

OPIEKUNEM...

Zastanawialiœmy siê kiedyœ „komisyjnie”

(czyli w gronie cz³onków komisji stopni in-

struktorskich) nad cechami idealnego opie-

kuna próby. Nieod¿a³owanej pamiêci Irek

Becela (œp. instruktor naszego hufca, cz³onek

KSI, pedagog, autorytet dla wielu instrukto-

rów i opiekun prób instruktorskich) twierdzi³,

¿e wzorcowy opiekun to amalgamat Mistrza,

Wygi i Druha. Mistrz wie wszystko – nie ist-

niej¹ przepisy, regulaminy czy zasady, w któ-

rych siê nie orientuje, nie ma pytañ, na które

nie umie udzieliæ odpowiedzi. Jednym s³owem

– Mistrz to mistrz! Wyga dla odmiany, uz-

brojony w doœwiadczenie, potrafi w g¹szczu

przepisów i zasad wskazaæ wydeptane (i wy-

godniejsze) œcie¿ki. Druh zaœ, jak wierny przy-

jaciel, wyrozumiale traktuje niepowodzenia

i dba, by po upadku szybko wyleczyæ siê z ob-

ra¿eñ, jest obok, wspiera. Jak jednak powinny

uk³adaæ siê proporcje tego wzorcowego amal-

gamatu?

oboje prze¿yliœmy ten rok bez wiêkszych

szkód na psychice. Teraz ju¿ wiem, ¿e in spe

instruktor potrzebuje Wygi i Druha, którym

zza pleców wyziera nieod³¹czny Mistrz. Bo

z przysz³ym przewodnikiem trzeba ostro¿nie

– nie jest mu potrzebny niedoœcig³y idea³,

przera¿aj¹cy swoim mistrzostwem. Potrzeb-

ny jest za to ktoœ, kto wiernie i nieustêpliwie

bêdzie trwa³ przy jego boku. Poka¿e, jak roz-

mawiaæ z dyrektorem szko³y idealnej na noc-

leg podczas rajdu, wyt³umaczy, jak powinien

wygl¹daæ preliminarz, doradzi, na które

warsztaty metodyczne siê wybraæ. Próby prze-

wodnikowskie wymagaj¹ od opiekuna wiel-

kiej cierpliwoœci i wyrozumia³oœci, wiêc teraz

ju¿ nie matkujê swoim podopiecznym, a sta-

ram siê ich wspieraæ i wyci¹gaæ z emocjonal-

nych zapaœci.

wymagam samodzielnoœci i rzetelnoœci. Na

tym etapie próba powinna byæ jak ogieñ, któ-

ry niszczy albo hartuje. Mojego œrodowiska nie

staæ na komendantów-amatorów i namiestni-

ków-kombinatorów, tym bardziej ¿e trudno

nad ich prac¹ czuwaæ tak, jak siê czuwa nad

dru¿ynowym. Próba podharcmistrzowska to

naprawdê ciê¿ka praca dla opiekuna, zw³asz-

cza gdy przychodzi czas jej podsumowania.

Trzeba wtedy odró¿niæ obiektywne przeszko-

dy od nieudolnoœci w dzia³aniu, okreœliæ, czy

pod zmêczon¹ twarz¹ kryje siê czyste z³oto czy

odpustowy tombak.

...próby hm.

Sam¹ przyjemnoœci¹ s¹ natomiast próby

harcmistrzowskie – to po prostu wspó³praca

Wygi z Wyg¹, Mistrza z... Ta próba ma przy-

gotowaæ nie tylko instruktora z wy¿szym stop-

niem, ale tak¿e przysz³ego opiekuna prób

instruktorskich. To ogromne wyzwanie dla

opiekuna, to niejako odpowiedzialnoœæ nie

tylko za jednego podopiecznego, ale i poœred-

nio za kolejne pokolenia instruktorów. Uff...

...próby pwd.

Próbê swojego pierwszego podopieczne-

go prze¿ywa³am bardziej chyba ni¿ on sam,

a ju¿ na pewno bardziej ni¿ swoje próby.

Ka¿de zrealizowane zadanie wydawa³o mi siê

wrêcz cudem natury i techniki, zas³uguj¹cym

na upamiêtnienie. Wydawa³o mi siê, ¿e po-

winnam swojemu podopiecznemu przekazaæ

WSZYSTKO, co wiem i umiem, i to najle-

piej za jednym razem. Zapomnia³am w tym

przejêciu, ¿e oprócz mnie s¹ jeszcze inni in-

struktorzy, z którymi bêdzie siê on styka³.

Przecie¿ w wielu dziedzinach s¹ lepszymi ode

mnie fachowcami, przecie¿ od czasu do cza-

su trzeba popracowaæ z kimœ nowym, ot,

choæby po to, ¿eby popatrzeæ na inn¹ twarz

i poznaæ inny punkt widzenia! Na szczêœcie

...próby phm.

Inaczej rzecz siê ma z próbami pod- i harc-

mistrzowskimi. Na tym etapie rozwoju in-

struktor potrzebuje Wygi i Mistrza. Po lekko

przestraszonym kandydacie na instruktora nie

ma ju¿ œladu. Podharcmistrz, ¿e o harcmistrzu

nie wspomnê, podejmuje zadania, przy któ-

rych realizacji musi go wspieraæ fachowiec –

praktyk i teoretyk.

Teraz najwa¿niejsze jest przemyœlenie, co

chcê w ¿yciu robiæ, kim byæ. Potem nadcho-

dzi wyznaczenie celu próby, okreœlenie w³a-

œciwego dla siebie miejsca w œrodowisku,

okreœlenie zadañ i sposobu ich realizacji.

W trakcie realizacji prób znika we mnie Mi-

³osierna Matka-Polka – od podharcmistrza

Jedno jest pewne. Ka¿da próba, bez wzglê-

du na zdobywany stopieñ, jest bardzo indywi-

dualna i wymaga od opiekuna innego podejœcia.

Ka¿da jest nowym doœwiadczeniem.

Nie na darmo opiekunem próby mo¿e byæ

instruktor ze stopniem „mistrzowskim”.

hm. Beata Karg

jest przewodnicz¹c¹ Krêgu Instruktorów Kszta³c¹cych „BMW”,

przewodnicz¹c¹ KSI HufcaStargard Szczeciñski

C ZUWAJ | 12.2003

BYÆ DOBRYM

OPIEKUNEM...

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: