Neels_Betty_Mezczyzna_dla_Daisy.pdf

BETTY NEELS

Mężczyzna

dla Daisy

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Było ciepłe lipcowe popołudnie. Promienie słońca

oświetlały nieprzerwany strumień dzieci, wylewający

się na cichą ulicę z jednego z solidnych wiktoriańskich

domów. Tak wyglądało regulaminowe wychodzenie.

Pani Gower-Jones, która była właścicielką przedszko

la i z dumą podkreślała jego przynależność do wyż

szych sfer, karciła spojrzeniem hałaśliwe dzieci. Gdy

matki i nianie podjeżdżały małymi, zgrabnymi fiata

mi, większymi mercedesami i roverami, dzieci zbierały

się na korytarzu. Wychodziły pod opieką jednej z wy

chowawczyń.

Dziś była to młoda, dość pulchna dziewczyna

o jasnobrązowych włosach, uczesanych w pleciony

kok, który nie dodawał jej uroku. Miała zbyt szerokie

usta, mały, zadziorny nos i silnie zarysowany podbró

dek. Całość uzupełniała para szarych oczu, ocienionych

gęstymi, długimi rzęsami. Pani Gower-Jones często

żaliła się najstarszej z wychowawczyń, że ta dziewczyna

nie ma stylu, ale musiała przyznać, że dzieci bardzo ją

lubią i że nawet najbardziej nieznośnego przedszkolaka

potrafi łagodnie nakłonić do posłuszeństwa.

Gdy ostatnie dziecko zostało przekazane w mat

czyne ręce, dziewczyna zamknęła drzwi i weszła do

pierwszego z pokoi, usytuowanych po obu stronach

szerokiego korytarza. Krzątały się tam dwie dziew

czyny, usuwając ślady dziecięcych zabaw. Na widok

wchodzącej podniosły głowy.

- Dzięki Bogu, że jutro sobota! - wykrzyknęła

starsza. - I dzień wypłaty. Ron zabiera mnie dziś do

Dover. Jedziemy do Boulogne po zakupy. A ty,

Mandy? - zapytała, zgarniając kolorowe klocki do

plastikowego wiaderka.

- W szóstkę jedziemy do Bournemouth - odpowie

działa Mandy, wycierając stolik. - Ledwo się zmieś

cimy w samochodzie, ale czy to ważne? Przecież

w Winter Gardens jest dansing.

Obie popatrzyły na dziewczynę, która właśnie do

nich dołączyła.

- A ty, Daisy? - zapytała jedna z nich.

Daisy pomyślała, że dopytują się o to w każdy

piątek nie dlatego, że naprawdę chcą wiedzieć. Po

prostu nie chcą być niemiłe.

-Och, nie wiem - odpowiedziała jak zwykłe

i uśmiechnęła się.

Przywrócenie kilku pokoi zabaw do stanu dosko

nałości, wymaganego przez panią Gower-Jones, zaję

ło ponad godzinę. Dopiero po zlustrowaniu pomiesz

czeń chlebodawczyni wręczyła dziewczętom koperty

z zapłatą, przypominając, aby w poniedziałek rano

stawiły się w pracy punktualnie o wpół do dziewiątej.

Mandy i starsza od niej Joyce wyszły w pośpiechu,

żeby zdążyć na minibus do Old Sarum, gdzie miesz

kały, a Daisy wyprowadziła rower z szopy na tyłach

budynku i pojechała do domu. Z Salisbury do Wilton

było pięć kilometrów. Przez całą drogę myślała o zbli

żającym się weekendzie i o obowiązkach, które wzięła

na swoje barki kilka lat temu, gdy umarł ojciec.

Matka rozpieszczana przez cały okres małżeństwa,

teraz czuła się całkiem zagubiona. Nie była w stanie

zająć się rachunkami, podatkami i wydatkami domo

wymi, które zawsze należały do obowiązków ojca.

Daisy obserwowała, jak matka staje się coraz bardziej

przygnębiona i zagubiona, aż w końcu przejęła spra

wy w swoje ręce. Utrzymywała porządek w do

mowych finansach i chroniła matkę przed zmar

twieniami.

We wszystkim pomagała jej młodsza siostra. Pa

mela miała piętnaście lat i chodziła do szkoły. Była

mądrą dziewczyną i uparcie dążyła do tego, żeby

zostać kimś, choć zdawała sobie sprawę, że nie będzie

to łatwe. Życie matki stanowiło dla niej przestrogę.

Widziała, że Daisy jest przez to nieszczęśliwa, chociaż

nigdy o tym nie rozmawiały. Jednak rozsądek pod

powiadał Pameli, że nic nie można na to poradzić.

Słodka, kochana Daisy nigdy nie miała chłopca i trze

ba przyznać, że urodą nie przypominała gwiazdy

filmowej. Pamela zaś już dawno zdecydowała, że musi

zdobyć jak najlepsze oceny, dostać się do college'u

i rozpocząć karierę naukową. Zamierzała też wyjść za

kogoś bogatego, kto rozwiąże ich problemy. Wierzy

ła, że to osiągnie, bo jest bardzo ładna i dokładnie

wie, czego chce od życia.

Kiedy Daisy weszła do domu, zastała matkę w ku

chni przy łuskaniu fasoli. Wzrostem dorównywała

starszej córce, włosy miała lekko przyprószone siwi

zną, a na ładnej twarzy malował się smutek.

-Kochanie, na kolację, miały być kotlety cielęce,

ale zapomniałam je kupić...

Daisy cmoknęła matkę w policzek.

- Zaraz po nie pojadę, mamo. Jak przyjdzie Pam,

nakryje do stołu.

Wsiadła na rower i pojechała w stronę skrzyżowa

nia. Rzeźnik miał sklep po drugiej stronie. Gdy

dojechała do świateł, zapaliło się czerwone. Zsiadła

z siodełka i niecierpliwie czekała, aż wreszcie będzie

mogła ruszyć dalej. O tej porze ruch był bardzo duży,

a światła jak na złość nie chciały się zmienić. Tuż obok

zatrzymał się ciemnoszary rolls-royce. Z niekłama

nym podziwem błądziła po nim wzrokiem, gdy nagle

poczuła, że kierowca na nią patrzy. Zrobiło się jej

nieswojo. Zmarszczyła czoło na widok delikatnego

uśmiechu na przystojnej twarzy tego mężczyzny o cie

mnych włosach i oczach. Szkoda, że właśnie zmieniło

się światło i samochód cicho odjechał. Daisy nie

mogła oprzeć się wrażeniu, że w tej chwili przydarzyło

się jej coś ważnego.

- Śmieszne - powiedziała tak głośno, że mijający

ją przechodzień spojrzał ze zdziwieniem.

Gdy wróciła, Pamela była już w domu i razem

zabrały się do przygotowania kolacji.

- Jaki ładny dzień. Przyjemnie go spędziłaś? - za

pytała Pamela.

-Nie najgorzej. Myślę, że nowe dzieci są w po

rządku. W tym kwartale mam ich czworo, a więc

w sumie piętnaścioro. Dwójka nowych to bliźniaki,

dziewczynka i chłopiec. Podejrzewam, że będą z nimi

kłopoty...

- Myślałam, że pani Gower-Jones przyjmuje tylko

dzieci z odpowiednich domów - zauważyła pani

Pelham.

- Ależ one są odpowiednie; ich ojciec jest baro-

netem czy kimś w tym rodzaju - powiedziała wymi

jająco Daisy. - Mają prawie po cztery lata i sądzę, że

jeszcze przed końcem kwartału doprowadzą mnie do

rozpaczy.

-A kwartał dopiero się zaczął - roześmiała się

Pamela.

Po kolacji Daisy usiadła przy stole i zajęła się

rozdzielaniem pieniędzy na dom, przejazdy szkolnym

autobusem i kieszonkowe. To, co zostało - a nie było

tego wiele - schowała do starego pudełka po herbat

nikach. Dzięki jej pensji i rencie matki jakoś dawały

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: