Franken „Psychologia motywacji”, str. 413-427
OPTYMIZM I NADZIEJA
1. Scheier, Carver- gdy cel wydaje się osiągalny, to wysilamy się, jeśli nie- zmiejszamy zaangażowanie i w końcu rezygnujemy
2. Alloy, Abramson- postawa optymistow czasem jest nierealistyczna
3. Taylor- czasem optymiści zyja w swiecie iluzji, gdyz nie potrafia przyjąć do wiadomości tego, ze sprawy przyjęły zły obrot
4. Paradoksalnie jednak optymiści osiągają wielkie rzeczy (np. Edison, zarowka)
5. Kiedy sprawy Ida dobrze miedzy optymizmem i pesymizmem nie ma dużej roznicy
6. Tillich „głupim latwo o nadzieje, madrym- trudno. Każdy może się zatracic w głupiej nadziei, ale prawdziwa nadzieja jest czyms rzadkim i cennym”.
7. Seligmann- optymizm i nadzieja to przyjecie określonego stylu wyjaśniania
8. Synder- optymizm wynika z posiadanego wizerunku siebie samego
9. Scheier, Carter- optymizm to korzystne dla nas oczekiwanie wydarzen w obliczu problemow, poslugujac się LOTem (life orientation scale) wykazali związek miedzy optymizmem a stanem zdrowia i szybkością rekonwalescencji
10. ogolnie: optymizm przejawia się oczekiwaniem pomyslengo dla nas rozwoju wydarzen niezależni od umiejętności, podczas gdy nadzieja wiaze się z działaniami służącymi urzeczywistnieniu celu, podpowiada ze droga do osiegniecia celu sa nasze umiejętności i wytrwalosc
11. Marshall, Wortman, Kusulas, Hernig, Vickers, Robinson-Whelen, Kim, macCallum, Kiecolt-Glaser- optymizm i pesymizm nie sa swoimi przeciwnościami
12. pesymizm= neurotyczność i afekt negatywny, wyizolowanie, optymizm= ekstrawersja i afekt pozytywny, otwartosc
13. szczescie to tez pozytywny afekt i ekstrawersja, jednak optymizm wiaze się jeszcze z oczekiwaniem na dobre nawet w obliczu zlego
14. Lionek Tiger- wykształcenie się postawy optymistycznej było korzystne adaptacyjnie, pomagala ona przetrwac w trudnych chwilach; kiedy zostajemy zranieni wydzielane sa endorfiny (euforia, lagodzenie bolu); uczucie optymizmu i nadziei= endorfiny, serotonina i in.
15. Nesse- nadzieja to uczucie prospołeczne, to troska o nawiązywanie dobrych stosunkow z innymi i dibanie o środowisko, bo wtedy przyszłość jawi się w jasnych barwach
16. coraz wieksza liczba badaczy traktuje style myslenia jako nawyki (a więc styl myślenia powinno się umieć stosunkowo łatwo zmienić) <- na tym opiera się program Seligmana
17. tak samo, jak optymizm, również nadzieja wiąże się z przyjętym stylem wyjaśniania, optymizm jest jednak pojęciem szerszym
18. Seligmann porównał swój test na optymizm z testami profilu kariery zawodowej i przeprowadził badania mierzące jak się ma optymizm/pesymizm/ wyniki z testu profilu kariery zawodowej do sukcesów w sprzedaży (przewaga sukcesów optymistów rosła wraz z upływem czasu)
19. na sukcesy w nauce składa się nie tylko inteligencja, ale i motywacja
20. przyczyną opuszczania się w nauce często bywa depresja
21. Dweck, Licht- 2 grupom dzieci: optymistów i pesymistów dano do rozwiązywania zadania; dopóki były one łatwe wszystkim szło dobrze, kiedy zaczęły się pojawiać zadania nierozwiązywalne- pesymiści spadli do poziomu 1 klasy, a optymiści zatrzymali się na poziomie klasy 4.
22. szczególne zagrożenie dla osiągnieć intelektualnych mają 2 czynniki: pesymizm i dramaty życiowe, przyczyniają się one do słabych wyników i do depresji (Seligmann)
23. również studentom optymizm pomaga osiągać lepsze wyniki niż można by przypuszczać
24. Peterson śledził stan zdrowia 150 studentów-> optymiści chorzy na raka żyją dłużej oraz 2krotnie rzadziej odwiedzają lekarzy i łapią infekcje
25. Visintainer, Volpicelli, Seligmann- poddali szczury treningowi wyuczonej bezradności i treningowi radzenia sobie w trudnych sytuacjach, nastepnie wszczepili im komórki mięsaka- szczury z gr 1. odrzuciły nowotwór w 27%, a w 2. w 70%, wniosek: trening wyuczonej bezradności osłabia czynności ochronne organizmu
26. propagowanie optymizmu może jednak prowadzić do lekceważenia innych czynników (złych emocji, pesymizmu), które również bywają korzystne adaptacyjnie (Robinson-Whelen)
27. pesymiści i optymiści róznią się co do wtórnej oceny sytuacji, optymiści chętniej rozważają różne możliwości rozw. Zadania (Chang)
28. Petersom- propagowanie koncepcji zbiorowego optymizmu (by uniknąć egoizmu i chciwości)
29. Synder- nadzieja składa się z 2 podst. Komponentów będących formami myślenia: myślenie kierunkowe „(opracowanie sposobów osiągania celu), myślenie sprawcze ( myśli związane z podejmowaniem działań na wybranej drodze), nadzieja to wiara („chcieć to móc”), obydwa składniki są współzależne
30. Scheier i Carter- najlepszym prognostykiem zachowań jest oczekiwanie wyniku, Synder- kładąc nacisk na wyniki nie będziemy potrafili wyjaśnić ludzkich zachowań
31. Synder- nadzieja pozwala działać w obliczu stresu i przeszkód
32. eksperyment, 3 grupy o wyskim, średnim i niskim wskaźniku nadziei, cel: bdb na koniec roku, dla części z każdej grupy inf. O otrzymaniu cząstkowej oceny dst.; wyniki: osoby o wysokim wskaźniku nadziei wykazywały się największą aktywnością w zakresie myślenia sprawczego i kierunkowego (Yoshinobu)
33. Synder, Langelle- ludzie o wysokim wskaźniku nadziei mają więcej celów
34. Synder, Sigmon, Harris- ludzie o wysokim wskaźniku nadziei wyznaczają sobie trudniejsze zadania
35. Anderson- studencki o wyższym wskaźniku nadziei, przewidywali, że dostaną wyższe oceny niż stud. O niskim wsk.n. i ich przewidywania się potwierdzały
36. Curry- nadzieja ma przełożenie na wyniki w sporcie, konsekwentne dążenie do celu jest nawet ważniejsze od wysokiej samooceny
37. PODSUMOWANIE:
- Scheier i Carter- optymizm to uogólnione oczekiwanie korzystnego rozw. Wydarzeń
- Tiger- optymizm dostarcza motywacji do działania i nagradza zachowania spełniające korzystną adaptacyjnie funkcję
- zwolennicy teorii uczenia się- optymizm to nabyty styl myślenia
- Seligmann- optymiści uważają porażki i komplikacje za chwilowe, zależne od konkretnej sytuacji, wywołane przyczynami zewnętrznymi
- wraz z Hollandem, Frejmanem Seligmann opracował program ABCDE, którego celem jest zmiana myślenia pesymistycznego na bardziej optymistyczny, program ABCDE skłania do odpowiedzi na 4 pytania: Co przemawia za słusznością mojej interpretacji? Czy istnieją interpretacje alternatywne? Jakie są konsekwencje mojego stanowskia? Czy moja postawa jest dla mnie korzystna?
- Synder- poznawcza teoria- nadzieja obejmuje poczucie sprawczości działania oraz świadomość istnienia wielu dróg do celu
38. Bowlby, Mikulincer, Florian, Weller, McIntyre, Dusek, Strage- relacje między rodzicami a dzieckiem wpływają na wiele adaptacyjnych emocji i zachowań
39. Ainsworth, Lehar, Water, Wall, Bowlby- pozytywne i negatywne efekty rożnych stylów wychowania charakteryzuje teoria przywiązania, wg której zdolność dziecka i rodziców do zbudowania bezpiecznej fundamentalnej więzi kształtuje stosunek dziecka do świata, poczucie bezpieczeństwa z kolei pozwala dziecku eksplorować otoczenie, uczy budować interakcje społ. I jest podst. Zaufania, korzyści te utrzymują się do wieku dojrzałego
40. wg psychologii ewolucyjnej rodzina zapewnia dziecku bezpieczeństwo
41. Buck- mechanizmy, które pozwalają już niemowlętom budować więź (uśmiech, przytulanie) są zakorzenione w systemie afektu prospołecznego
42. Buck- z więzi wynikają 2 motywacje: potrzeba spełniania oczekiwań i potrzeba bycia kochanym (chęć dostosowania się do grupy, a grupie zależy nie na indywidualistach, lecz na wypełnianiu zadań służących przetrwaniu); im bardziej ktoś kocha i jest ceniony, tym bardziej grupa go chroni- wzajemna zależność, elastyczność ludzkiego zachowania
43. bezpieczna więź łagodzi lęk, poczucie bezpieczeństwa pozwala się skupić nie tylko na przetrwaniu
44. Ainsworth- 3 style przywiązania będące wynikiem stylu traktowania dziecka przez matkę:
- styl bezpieczny- dziecko eksploruje otocznie i nawiązuje kontakt z matką
- styl lękowo- ambiwalentny- matka czasem lekceważy potrzeby dziecka, dla dziecka ważniejsze jest nawiązywanie więzi z matką niż eksploracja otoczenia
- styl unikający- matka ignoruje dziecko i dziecko zaczyna jej unikać, dziwna eksploracja
45. Hazan, Shaker, Bradshaw- potrzeba więzi u dzieci jest prototypem więzi u dorosłych (dorośli bezpiecznym stylu więzi czerpią więcej satysfakcji z pracy i mniej boją się oceny)
46. Greenberger, McLaughlin- ludzie o stylu więzi bezpiecznej szukają pomocy u innych
47. Cohen, McKay, Taylor- ludzie dysponujący silnymi systemami wsparcia (np. w rodzinie) podnoszą się szybciej niż inni
48. wsparcie społecznie= wsparcie emocjonalne+ wsparcie informacyjne+ wsparcie materialne+ wsparcie w zakresie oceny
49. McClelland- gotowosc do współpracy z innymi (afiliacje) oraz poczucie sprawstwa wiążą się z silną reakcją odpornościową i dobrym stanem Zdrowia
50. Schuster, Kessler, Aseltine- wsparcie współmałżonka jest ważniejsze od wsparcia przyjaciół
51. Lefcourt, Martin, Saleh- wsparcie skuteczniej łagodzi stres u osób z wewnętrznym umiejscowieniem źródła kontroli
52. Kessler, Heath, Neale, Eaves- we wsparciu dużą rolę odgrywa czynnik genetyczny, znaczenie wsparcia zależy bardziej od tego, kto je otrzymuje niż od tego, kto go udziela
53. Myers- ludzie o silnie rozwiniętej duchowości są szczęśliwsi, gdyż mają zaspokojoną potrzebę sensu życia, Ellison, Gay, Glass- wsparcia udziela im wspólnota religijna
54. METODA ABC-DE SELIGMANA
Krok 1.: Rozpoznawanie trudności, przekonań i konsekwencji (ABC)
Krok 2.: Oderwanie uwagi, wewnętrzna dyskusja i energetyzacja (DE)
55. uczucie szczęścia jest 50% dziedziczone
56. szczeście wiąże się ze zdolnością przezwyciężania lęku oraz z umiejętnością planowania
57. jako przykład szczęścia często podaje się stan przypływu
58. aktywne radzenie sobie łagodzi stres i lęk, wydziela się norepinefryna
59. Bandura- ludzie unikają niebezpiecznych sytuacji ze strachu, że sobie nie poradzą
Klamca_7