Aura człowieka - najważniejsze informacje.pdf - Aura - yoanix

Aura człowieka – najważniejsze informacje.

Co to jest aura?

Według słownika, aura to niewidzialna emanacja lub pole energetyczne, które otacza wszystko,

co żyje. A ponieważ istnieje ono wokół wszystkiego, również skała czy stół kuchenny mają aurę.

W rzeczywistości aura, otaczając całe ciało, stanowi również część każdej komórki i

odzwierciedla całą życiową energię w jej nawet najmniej uchwytnych przejawach. Można więc ją

uznać raczej za przedłużenie ciała niż za coś, co je otacza. Nazwa pochodzi od greckiego słowa

aura oznaczającego bryzę. Energia przepływająca przez nią odzwierciedla naszą osobowość, tryb

życia, myśli i emocje. Aura wskazuje na stan, w jakim jest nasz umysł, ciało i dusza.

Niektórzy twierdzą, że aura to po prostu zjawisko elektromagnetyczne, które nie ma większego

znaczenia. Inni wierzą, że składa się na nią iskra życia i w niej właśnie przebywa nasza wyższa

świadomość, dostarczająca energii niezbędnej do życia i działania. Jeszcze inni uważają, że aura

jest odbiciem nas samych, zachowującym dokładny zapis naszej przeszłości i teraźniejszości, a

nawet przyszłości.

Naukowcy są zgodni, że każdy z nas ma fizyczną aurę złożoną z materii i pól energetycznych,

które ją otaczają. W stosunku do otoczenia człowiek jest istotą ciepłą, wszyscy mamy termiczny

gradient i wynikające z jego istnienia prądy powietrza w pobliżu ciała. Nasz organizm emituje

energię podczerwoną. Otaczają nas również elektrostatyczne i elektryczne pola jonów. Ponadto

emitujemy niskie poziomy radiacji elektromagnetycznej (fale radiowe) oraz promieniowanie o

niskiej częstotliwości wynoszące aż sto kilocykli (kiloherców).

Kolory aury

Jednak aura zawiera również kolor, a ten powstaje ze światła. Isaac Newton wykazał to pierwszy,

gdy w 1666 roku obserwował promień słońca, który, przechodząc przez pryzmat, tworzył tęczę.

Było to rewolucyjne odkrycie, ponieważ do tamtej chwili wszyscy myśleli, że barwa stanowi

przyrodzoną cechę każdego przedmiotu. Jak wszyscy ludzie wyprzedzający swój czas, Newton

został wyśmiany. Nie zrażając się tym, wykonywał kolejne eksperymenty i zaobserwował, co się

dzieje, gdy światło przechodzi przez dwa pryzmaty. Promień z pierwszego pryzmatu został

rozbity na tęczę, która ponownie stała się jednorodnym światłem po przejściu przez drugi

pryzmat. To była odpowiedź na uwagi krytyków Newtona, że kolor znajduje się już w szkle

pryzmatu, a promień słoneczny tylko go stamtąd wydobywa.

Isaac Newton odkrył refrakcję. Światło załamuje się w czasie przechodzenia przez pryzmat.

Czerwień ulega mniejszemu załamaniu niż inne barwy, ponieważ ma najdłuższą falę. Fiolet

natomiast ma falę najkrótszą, podlega więc najsilniejszemu załamaniu. Chociaż czerń i biel

nazywamy kolorami, w istocie są to przeciwstawne bieguny odpowiednio ciemności i światła. Sir

Isaac Newton udowodnił, że białe światło zawiera w sobie wszystkie kolory.

Goethe opisał to bardzo wymownie: “Barwy są cierpieniem światła”. Chciał przez to powiedzieć,

że w miarę słabnięcia wibracji białego światła stają się widoczne różne kolory.

Gdy światło dociera do powierzchni jakiegoś przedmiotu, pochłania część barw. My widzimy

tylko te kolory, które zostały odbite. Tak więc zielony liść wydaje się nam zielony, ponieważ

pochłonął wszystkie inne kolory.

Ciemne kolory są bardziej chłonne niż jasne. Dlatego latem mamy skłonność do noszenia jasnych

ubrań. Mam przyjaciela, który przez cały rok ubiera się wyłącznie na czarno. Latem bardzo się

poci, chociaż jego ubrania wykonane są z lekkich materiałów. Dzieje się tak dlatego, że czerń

pochłania wszystkie kolory widma świetlnego.

Światło przemieszcza się w przestrzeni w postaci fal z prędkością około 300 000 km/sek.

Niektóre z tych fal mają ponad 160 000 km długości, inne natomiast są mikroskopijne. W środku

znajduje się widmo optyczne, wąskie pasmo energii, które możemy zobaczyć.

Szybkość światła określił duński astronom, Olaf Roemer, dopiero w 1679 roku. W tamtych

czasach było to pojęcie rewolucyjne. Przedtem wierzono bowiem, że światło po prostu jest i nie

potrzebuje czasu, by się przemieszczać.

Co ciekawe, nasza aura nie stanowi żadnej formy światła, jak się na ogół błędnie sądzi. Świadczy

o tym fakt, że chociaż dzisiejsze urządzenia badawcze potrafią wykryć każdą część widma

świetlnego, to jednak nie wykrywają aury. Ludzka zdolność widzenia tego zjawiska to swego

rodzaju jasnowidzenie. Nie należy się jednak tym martwić, gdyż umiejętność ta jest właściwa

każdemu człowiekowi.

W latach sześćdziesiątych John Ott, wybitny badacz zjawisk świetlnych, odkrył, że oczy

spełniają dwie różne funkcje. Światło dostające się do oka jest przekazywane do mózgu przez

nerw optyczny, co pozwala nam widzieć. Ott zauważył również, że jądra komórek w siatkówce

oka przyjmują światło i przekazują informację do podwzgórza. Podwzgórze – wypukłość

wielkości niewielkiej śliwki u podstawy mózgu – zawiaduje wieloma ważnymi funkcjami, np.

poczuciem równowagi, pociągiem seksualnym, wagą ciała i odpornością na stres. Kontroluje ono

również gruczoł przysadkowy, który z kolei wpływa na wszystkie gruczoły dokrewne. John Ott

wysunął teorię, że światło musi mieć wpływ na wzrost i zdrowie człowieka na nieświadomym

poziomie. Odkrycie to jest wykorzystywane w leczeniu barwą i określaniu stanu zdrowia

odzwierciedlającego się w aurze.

Chociaż światło nie tworzy aury, jest niezbędne, by można było ją zobaczyć. Aura rozrasta się i

rozprzestrzenia w promieniach słońca, a kurczy w pomieszczeniach. W całkowitych

ciemnościach zmniejsza się jeszcze bardziej, jednak nie znika zupełnie. Można ją dostrzec w

postaci małych, cienkich, błękitnawych linii energii. Będąc dzieckiem, lubiłem chować się pod

kołdrą i przysuwać do oczu palce, by widzieć delikatne linie energii tańczące między nimi.

Od dawna pewni ludzie potrafili dostrzegać aurę. Jednak naukowcy dopiero niedawno

potwierdzili istnienie niewidocznej “otoczki”, którą osoby uzdolnione parapsychicznie zawsze

umiały zobaczyć.

Kto i jak widzi aurę?

Wielu ludzi widzi aurę w dzieciństwie, a potem traci tę zdolność. To, że nagle ujrzałem aurę

wokół nauczyciela muzyki, nie było więc niczym nadzwyczajnym. Dopiero gdy dorastamy i

dowiadujemy się, że jest to rzekomo niemożliwe, tracimy tę zdolność. Na szczęście dzisiaj wielu

nauczycieli i rodziców ma większą wiedzę niż kilka dziesięcioleci wstecz. Starają się oni

rozwinąć parapsychiczny potencjał swoich dzieci. Mamy jednak jeszcze długą drogę przed sobą.

W miarę jak twoja świadomość aury będzie się rozwijać, zauważysz, że od czasu do czasu

będziesz spontanicznie dostrzegać to zjawisko u niektórych osób. Najczęściej będzie się tak

działo nie bez powodu. Niespodziewanie spotkasz kogoś, na kim ci zależy, i ciesząc się, że go

spotkałeś, nagle zobaczysz jego aurę. Może to nawet być swego rodzaju ostrzeżeniem, jeśli jego

aura jest ciemna. Wokół osoby, która wpadła w złość, prawdopodobnie zobaczysz

brudnoczerwoną poświatę. Kiedy ktoś postępuje szlachetnie lub jest szczodry, jego aura

rozszerza się i na krótko staje się bardzo wyraźna. Kiedyś na przyjęciu przeżyłem smutną chwilę

– dostrzegłem aurę człowieka stojącego w głębi pokoju. Była słaba i nikła. Zrozumiałem, że

człowiek ten źle się czuje. Dwa dni później zmarł. Długo się zastanawiałem, dlaczego nagle

zobaczyłem jego aurę, podczas gdy nie dostrzegłem jej u nikogo innego z obecnych na przyjęciu.

Dzisiaj sądzę, że sygnalizowała ona, iż człowiek ten gotuje się do zmiany wcielenia.

Aura występuje w różnych postaciach. Na ogół bywa postrzegana jako pole energetyczne, które

ze wszystkich stron otacza ciało niczym ogromne jajo W istocie wiele osób opisało ją jako

“złotawe jajo”. Najczęściej aura rozciąga się na blisko metr we wszystkich kierunkach. Uważa

się powszechnie, że im pełniejszy rozwój duchowy człowieka, tym większa jest jego aura.

Podobno Budda emanował poświatą na kilka kilometrów. Wewnątrz tego dużego jajka znajdują

się linie siły i energii, promieniujące we wszystkich kierunkach i odzwierciedlające myśli,

uczucia, zdrowie i potencjał człowieka .

Aura składa się z pól energii, które stykają się ze sobą pod kątem prostym. Pierwsze z nich

porusza się pionowo w górę i w dół ciała. Prostopadle do niego energia przepływa wokół ciała

poziomo. Na koniec inne fale energii emanują z kręgosłupa i głowy ku zewnętrznym częściom

aury. Wszystkie one krzyżują się i tworzą gęstą sieć energii magnetycznej.

Aura ma kilka warstw. Niektórzy ludzie o zdolnościach parapsychicznych potrafią je dostrzec

(nazywa się je ciałem subtelnym), a większość ludzi po odpowiednim treningu dostrzega

przynajmniej trzy z nich. Według tradycyjnej interpretacji, każda warstwa odpowiada innej sferze

życia. Na przykład psychiczna aura zarządza procesem myślowym, a aura astralna – emocjami.

Jednak w codziennym życiu posługujemy się na ogół mieszaniną ich obu. Używamy emocji,

myśląc, i nawet jeśli naszym postępowaniem rządzą emocje, proces myślowy nie zanika. Mamy

świadomość, że wszystko Przenika się nawzajem i łączy ze sobą, patrzymy więc na aurę raczej

jako na całość.

Wyjątek stanowi sobowtór eteryczny. Jest to niezwykle delikatna, niemal niewidoczna otoczka

wokół ciała mierząca od 0,5 do 1,5 cm . Warstwa ta poszerza się w czasie snu i kurczy na jawie.

Przypomina akumulator, który ładuje się przez noc.

Ludzie, którzy uczą się dostrzegać aurę, widzą sobowtóra eterycznego jako przestrzeń między

ciałem fizycznym a właściwą aurą. Jednak w miarę doskonalenia umiejętności postrzegania aury

zdają sobie sprawę, że ma on szarawy odcień, a także nieustannie migocze, porusza się i zmienia

kolor. Ten ciągły ruch wewnątrz sobowtóra eterycznego tworzy bardzo zróżnicowane, delikatne i

świetliste zabarwienie. Sobowtóra eterycznego zwiemy czasem aurą zdrowia, ponieważ choroba

odznacza się na niej ciemną smugą lub zaburzeniem ruchu. W najgorszym wypadku świetlista

otoczka może przypominać ciemny, nieruchomy staw. O złym stanie zdrowia można również

wywnioskować z utraty zabarwienia sobowtóra eterycznego. Prawdopodobnie dlatego często mu

się przypisuje kolor szary. Co ciekawe, chorobę można dostrzec, zanim zainteresowana osoba

zda sobie sprawę, że coś jej dolega. Jeśli ludzie uświadamiają to sobie, mogą poczynić kroki

mające na celu odzyskanie zdrowia i witalności, zanim zdarzy się nieszczęście. Nic więc

dziwnego, że wielu duchowych uzdrowicieli zajmuje się eterycznym sobowtórem.

Jeden z moich przyjaciół, który bardzo dużo palił, uwolnił się od nałogu, gdy mu powiedziano, że

jego aura jest szara. W ciągu kilku tygodni aura odzyskała swoją poprzednią jasną barwę. Gdyby

mój znajomy nie rzucił palenia, zapadłby poważnie na zdrowiu. Jego aura wyraźnie ostrzegała

przed grożącą mu chorobą.

Nawet nasze myśli mogą zmienić wygląd sobowtóra eterycznego. Jeśli nieustannie mamy

negatywne lub wrogie myśli, dadzą się one w końcu dostrzec w tej warstwie aury. Natomiast

pozytywne myśli i czyny mają zbawienny wpływ na stan naszego zdrowia i samopoczucia i także

odzwierciedlają się w naszym sobowtórze eterycznym.

Szczegóły aury

Ciało eteryczne otacza właściwa aura. Niektórzy ludzie potrafią dostrzec kilka odrębnych

warstw, na Wschodzie określanych mianem kosha (”warstwa”). Aura rozciąga się na

kilkadziesiąt centymetrów. Czasami dostrzegają ją i odczuwają ludzie zupełnie nie

zainteresowani parapsychologią, niewiele wiedzący na ten temat. Ćwicząc, każdy może nauczyć

sieją widzieć i czuć. W słonecznym świetle aura zdaje się powiększać, a jej wibracja się nasila i

prawdopodobnie dlatego czujemy się bardziej pełni życia i energii latem niż zimą.

Aura widziana po raz pierwszy wydaje się niemal biała i przypomina obłok. Stopniowo, w miarę

rozwoju umiejętności jej widzenia, zaczynamy dostrzegać kolory. Każda aura ma swój

podstawowy kolor, który zawiera ważne informacje o człowieku, ukazując jego emocjonalną,

psychiczną i duchową naturę.

Oprócz tego z ciała poprzez aurę emanują różnobarwne promienie. Niektórzy uważają je za fale

myśli – z pewnością to, co myślimy, ma bardzo duży wpływ na otaczającą nas poświatę. Stąd

niewątpliwie pochodzą takie wyrażenia jak “czerwony ze złości” czy “zielony z zazdrości”.

Myśli przepływają i nie należy ich traktować jako stały element aury. Nikt nie bywa “czerwony

ze złości” całymi tygodniami czy miesiącami. Jednak negatywne myśli i emocje mogą wywołać

stałe zmiany w aurze: wspaniałe, wibrujące barwy stają się matowe, odpychające, a nawet złe.

U niektórych ludzi wewnątrz aury występują różne figury geometryczne. Uważa się na ogół, że

mają one symboliczne znaczenie. Na przykład koło symbolizuje spełnienie i głębokie

zadowolenie. Trójkąt może oznaczać, że dana osoba chroni innych lub ktoś chroni ją samą.

Gwiazda oznacza duże zdolności parapsychiczne.

Ponadto czasami można dostrzec strzały, spirale, stożki, krzyże, półksiężyce itp. Strzały

pojawiają się często wtedy, gdy człowiek pozostaje pod wpływem stresu, szczególnie

długotrwałego. Krzyże oznaczają trudności w podejmowaniu decyzji i spotyka się je głównie w

aurze ludzi niezdecydowanych czy nieśmiałych. Spirale, stożki i półksiężyce wskazują na ogół na

poważne myśli. Co ciekawe, rzadko sieje widuje w aurze ludzi wykonujących stymulujące

umysłowo zawody, natomiast są widoczne u osób, które z jakiegoś powodu częściej

wykorzystują swój umysł niż zwykle. Wielokrotnie widziałem je u kogoś, kto zyskiwał duchową

świadomość, ale starał się ją oprzeć na logice.

Niektóre z tych kształtów odzwierciedlają pojedyncze myśli, a wtedy trwają zaledwie kilka

sekund i znikają. Dzieje się tak dlatego, że większość z nas nie potrafi zatrzymać jednej myśli

przez dłuższy czas. Jeśli kształty te symbolizują cały nasz umysł, mogą istnieć miesiącami,

latami czy nawet przez całe życie. Dostrzega się je na ogół u intelektualistów i ludzi rozwiniętych

duchowo.

Nasza aura przez cały czas współdziała z aurą innych. Gdy spotykamy kogoś, kto jest nam miły,

obie aury otwierają się i łączą ze sobą (rys. 1.5). Aura dwóch głęboko w sobie zakochanych osób

tworzy jeden wspaniały, wibrujący obłok . Gdy widzimy kogoś, kogo nie lubimy, obserwujemy,

jak jedna aura odpycha drugą (rys.1.6). Czy zdarzyło ci się spotkać kogoś, kto wydał ci się

antypatyczny, pozornie bez żadnego powodu? Twoja aura została odrzucona przez aurę tego

drugiego człowieka, ostrzegając cię, byś się do niego nie zbliżał. Osoba przepełniona wyłącznie

negatywnymi myślami, stopniowo wszystkich od siebie odepchnie.

Aura człowieka - najważniejsze informacje.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: