ZARZĄDZENIE Nr 498 KOMENDANTA GŁÓWNEGO POLICJI z dnia 24 maja 2004 r.doc

MOSSBERG

Główną zaletą strzelby gładkolufowej, w porównaniu z pełnowymiarowym pistoletem bojowym, jest znacznie większa zdolność obalająca strzału, oczywiście pod warunkiem trafienia. W przypadku strzelby 12. kalibru, najczęściej stosowanego w celach bojowych, pocisk śrutowy o masie ponad 30 g opuszcza lufę z prędkością ponad 300 m/s, czyli porównywalną z prędkością wystrzelonego z lufy pistoletowej pocisku z naboju 9 mm Parabellum. Przy założeniu, że sylwetkę przeciwnika trafi chociażby połowa znajdujących się w pocisku śrucin, sumaryczna ich energia kinetyczna i tak wychodzi co najmniej dwukrotnie większa niż pocisku pistoletowego. Na dodatek porażenie wieloma mniejszymi i słabszymi pociskami na ogół działa o wiele skuteczniej w sensie natychmiastowego przewrócenia przeciwnika niż punktowe, chociaż i głębokie, obrażenie zadane przez pocisk pistoletowy. Mimo pozornej łatwości zatrzymania poszczególnych śrucin przez indywidualne osłony kuloodporne (kamizelki), efekt uderzenia całością (czy nawet częścią) masy pocisku powinien przewrócić i uczynić niezdolnym do walki przeciwnika osłoniętego kamizelką. Na dodatek obszar porażenia śrutem, zwłaszcza względnie drobnym, powiedzmy "zerówką" lub nawet drobniejszym (fot. 1, po lewej stronie), już na odległości 10-15 m na pewno nie zmieści się na części sylwetki osłoniętej kamizelką, lecz pokryje również głowę (twarz), szyję, górne kończyny, miednicę przeciwnika. Właśnie taką odległość można uznać za dystans najskuteczniejszego zastosowania strzelb śrutowych w walce, a taki śrut - za najbardziej odpowiedni do używania przy obronie budynków. Wystarczająco skutecznym na krótkich dystansach walki (miejsce trafienia pocisku z takiego śrutu z odległości 3-5 m przypomina świeżą mielonkę) śrut nie przebija jednak ścianek działowych, drzwi itp. Wobec tego zagrożenie dla osób postronnych można uznać za znajdujące się w rozsądnych granicach. Jeśli zakłada się prawdopodobieństwo walki w otwartym terenie (np. podczas obrony konwoju lub obszernego nie zaludnionego obiektu), można pokusić się o załadowanie strzelby nieco grubszym śrutem, np. "trzy zera" (średnica śrucin około 4,5 mm) - fot. 1, po prawej stronie. Taki śrut będzie raził na wspomnianych odległościach najskuteczniej. Zdecydowanie odradzam zastosowania przebijających karoserie samochodów loftek o średnicy 7-8 mm (fot. 2, po prawej stronie), a tym bardziej pocisków kulowych typu "breneka" (fot. 2, po lewej stronie), ponieważ zachowują one zdolność rażenia przy przypadkowym trafieniu na dystansach wielokrotnie większych niż strzelający jest w stanie kontrolować podczas walki. Loftki pozostają groźne na odległości ponad 500 m, breneka może zabić nawet na odległości powyżej 1000 m. Dla porównania, śrut "trzy zera" traci zdolność rażenia na dystansie 250-300 m, drobniejszy - na jeszcze krótszych dystansach. Jednocześnie drobniejszy śrut jest mniej skłonny do rykoszetów od twardych powierzchni, np. ścian czy chodników. Nie ma w tym żadnego cudu, skoro średnice poszczególnych śrucin są porównywalne z wielkością chropowatości powierzchni.
(...)
 

ZARZĄDZENIE Nr 498
KOMENDANTA GŁÓWNEGO POLICJI

z dnia 24 maja 2004 r.

w sprawie wzorów i typów wprowadzanej na uzbrojenie Policji broni gładkolufowej typu MOSSBERG kal. 12/76 oraz SDASS IMPERATOR kal. 12/76

(Dz.Urz.KGP 04.10.45)

W związku z § 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 listopada 2000 r. w sprawie uzbrojenia Policji (Dz. U. z 2001 r. Nr 14, poz. 139) postanawia się, co następuje:

§ 1. Na uzbrojenie Policji wprowadza się broń gładkolufową:

1) MOSSBERG kal. 12/76;

2) SDASS IMPERATOR kal. 12/76.

§ 2. Z broni, o której mowa w § 1, dopuszcza się strzelanie następującymi rodzajami amunicji:

1) nabój specjalny z pociskiem "BRENEKA" - W8MP,

2) nabój specjalny śrutowy "LOFTKA" - LFT-6.8,

3) nabój z pociskiem gumowym "BĄK",

4) nabój z pociskiem gumowym "CHRABĄSZCZ",

5) nabój z pociskiem proszkowym "PR-PIK-94-M"; "PR-PIK-98",

6) nabój z pociskiem proszkowo-obezwładniającym "CS-94-M"; "CS-98",

7) nabój ćwiczebny typu "huk-błysk" - ONS-2000.

§ 3. 1. Instrukcję broni gładkolufowej Mossberg kal. 12/76 stanowi załącznik nr 1 do zarządzenia, będący rozdziałem l i II dotychczasowego załącznika nr 1 zarządzenia nr 2/94 Komendanta Głównego Policji z dnia 17 stycznia 1994 r. w sprawie wprowadzenia na uzbrojenie Policji broni gładkolufowej typu MOSSBERG kal. 12/76 oraz SDASS IMPERATOR kal. 12/76.

2. Instrukcja broni gładkolufowej SDASS IMPERATOR kal. 12/76 stanowi załącznik nr 2 do zarządzenia, będący rozdziałem l i II dotychczasowego załącznika nr 2 zarządzenia nr 2/94 Komendanta Głównego Policji z dnia 17 stycznia 1994 r. w sprawie wprowadzenia na uzbrojenie Policji broni gładkolufowej typu MOSSBERG kal. 12/76 oraz SDASS IMPERATOR kal. 12/76.

3. Warunki taktyczno-techniczne, warunki użycia oraz warunki bezpieczeństwa amunicji, o której mowa w § 2, określono w załączniku nr 3 do niniejszego zarządzenia.

§ 4. Traci moc zarządzenie nr 2/94 Komendanta Głównego Policji z dnia 17 stycznia 1994 r. w sprawie wprowadzenia na uzbrojenie Policji broni gładkolufowej typu MOSSBERG kal. 12/76 oraz SDASS IMPERATOR kal. 12/76 zmienione zarządzeniem nr 22/96 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 1996 r.

§ 5. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania.

Załącznik nr 3 do zarządzenia nr 498
Komendanta Głównego Policji
z dnia 24 maja 2004 r.

WARUNKI TAKTYCZNO-TECHNICZNE, WARUNKI UŻYCIA ORAZ WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA UŻYTKOWANIA AMUNICJI KAL. 12/70 DO STRZELB GŁADKOLUFOWYCH

AMUNICJA
kal. 12/70 do strzelb gładkolufowych

1. Rodzaje amunicji

1.1. Do strzelb gładkolufowych powtarzalnych stosuje się następujące rodzaje amunicji:

1) nabój specjalny z pociskiem "BRENEKA" - W8MP;

2) nabój specjalny śrutowy "LOFTKA" - LFT-6.8;

3) nabój z pociskiem gumowym "BĄK";

4) nabój z pociskiem gumowym "CHRABĄSZCZ";

5) nabój z pociskiem proszkowym "PR-PIK-94M", "PR-PIK-98";

6) nabój z pociskiem gazowym (proszkowo-obezwładniającym) "CS-94M", "CS-98";

7) nabój ćwiczebny typu "huk-błysk" - "ONS-2000".

1.2. Podstawowe charakterystyki nabojów wymienionych w pkt 1.1 podane są w tabeli nr 1 i nr 2.

TABELA NR 1

Podstawowe dane taktyczno-techniczne naboi kalibru 12/70

TABELA NR 2

Strefy rażenia naboi kaI. 12/70