Wśród Izraelitów, którzy dostali się do niewoli babilońskiej, był młody chłopiec imieniem Daniel. Pochodził ze znakomitej i pobożnej rodziny izraelskiej i bardzo kochał Pana Boga. Król babiloński Nabuchodonozor wybrał go wraz z trzema innymi młodzieńcami: Chananiaszem, Azariaszem i Miszaelem do służby na swoim dworze. Wcześniej jednak musieli ukończyć specjalną szkołę. Babilońscy nauczyciele uczyli chłopców swojego języka, historii i obyczajów, a nawet nadali im babilońskie imiona. Wszyscy czterej chłopcy byli silni i zdrowi, byli pilnymi i zdolnymi uczniami; a nade wszystko kochali swego Boga. Przez trzy lata pobytu w babilońskiej szkole ani razu nie złamali żadnego z obowiązujących ich izraelskich praw. Za to Pan Bóg im błogosławił, a Daniel otrzymał od Boga dar tłumaczenia snów.
(według Księgi Daniela)
Jaś 12 (1999) s. 15
AnetaMiriam