Patofizjologia.doc

(50 KB) Pobierz
Patofizjologia : Wykład 1

Patofizjologia : Wykład 1

 

1 . Zdrowe i choroba , odporność ustroju .

 

Patofizjologia ogólna – nauka o prawach jakim podlegają procesy chorobowe

 

-          wyodrębniona w XII wieku , kiedy stało się jasne , że oby poznać rozwój zmian chorobowych ( patogeneza chorób) nie wystarczy stosować metod morfologicznych , ale trzeba użyć metod czynnościowych charakterystycznych fizjologii – narodziła się fizjologia patologiczna zwana obecnie patofizjologią .

 

Pojęcia zdrowia i choroby :

-          odnosi się do żywej istoty

-          definicja jednego z tych stanów jest nierozerwalnie związana z tym drugim

-          nie istnieje jednoznaczna granica pomiędzy stanem zdrowia i choroby

-          czynność ustroju w warunkach zdrowia lub choroby należy rozpatrywać w aspekcie :

·         biologicznym – dotyczącym struktury i funkcji w ustroju w sensie somatycznym

·         psychicznym – dotyczącym sfery psychicznej

·         socjalnym – dotyczącym wpływu środowiska socjologicznego na jednostkę w nim żyjącą

 

Rudolf Virchow ( 1821-1902):

-          nowoczesna koncepcja choroby pojawiła się od jego czasów , stwierdził , że choroba jest przejawem zjawisk życiowych , przebiegających w warunkach nieprawidłowych .

Klaudiusz Bernard (1812-1878)

-          prawidłowy ustrój cechuje zachowanie stałości środowiska wewnętrznego zwanego HOMEOSTAZĄ

Walter Cannon ( 1871-1954)

- opisał mechanizmy odpowiedzialne za utrzymanie homeostazy oraz ich funkcjonowanie w warunkach zdrowia i choroby

 

W  1974 rok Światowa Organizacja Zdrowia podała definicję zdrowia . Zdrowie to stan pełnego dobrego samopoczucia ( dobrostanu) fizyczne , psychiczne i społeczne , a nie tylko nieobecność choroby czy niedomaganie .

 

Potoczne choroba to zły stan zdrowia fizycznego i /lub psychicznego czemu towarzyszy konieczność pomocy lekarskiej lub społecznej .

 

Choroba przebiega i powstaje jako proces dynamiczny , na który składa się działanie czynników patogennych zaburzających homeostazę, oraz przeciwdziałających im mechanizmów wyrównawczych .

Homeostaza ( gr. Homois – podobny , równi i stasa – trwały )

Stan równowagi dynamicznej środowiska w którym zachodzą procesy biologiczne.

-          utrzymanie wewnętrznej równowagi i wymaga regulowania i /lub kontrolowania wartości najważniejszych parametrów wewnętrznych środowiska organizmu .

Należą do nich głównie:

-          temperatury ciała ( u stałocieplnych )

-          pH krwi i płynów ustrojowych

-          ciśnienie osmotyczne

-          objętość płynów ustrojowych (stan nawodnienia organizmu )

-          stężenie związków chemicznych w płynach ustrojowych ( np. glukozy, w osoczu)

-          ciśnienie parcjalne O2 i CO2 we krwi

Mechanizmy wytwarzania odporności i tym samym regulacji wartości parametru można podzielić na 2 grupy :

-          fizjologiczna ( np. zwiększająca częstość skurczów mięśni w celu podwyższenia temperatury ciała ) oraz

-          behawioralne – np. wyjście z cienia w tym celu

Adaptacja – ogół odczynów  czynnościowych i strukturalny zmieniający do utrzymania szeroko pojętej homeostazy w warunkach długo trwającego działania czynników środowiskowych .

 

Mechanizmy adaptacyjne działające na :

-          poziomie komórkowym

-          poziomie narządów

-          poziomie układowym

 

Jeśli określony parametr , mimo uruchomienia , odczynów regulacyjnych przekroczy granice regulacji fizjologicznej  odczyny fizjologiczne stają się wówczas odczynami patologicznymi  np. odmrożenia .

Czynniki chorobotwórcze :

v     czynniki zewnętrzne

·         biologiczne : wirusy, bakterie , grzyby , pasożyty , toksyny , substancje  układzie antygenów

·         fizyczne : chemikalia , gazy , zanieczyszczenia wody , powietrza , leki , alkohol , dym tytoniowy

·         społeczne : stres , brak higieny , zła dieta

Czynniki zewnątrzpochodne sprzyjające powstawaniu chorób to czynniki ryzyka.

v     Czynniki wewnątrzpochodne :

·         uwarunkowania genetyczne

·         płeć – ochronna rola estrogenów u kobiet i zwiększona predyspozycja do chorób autoimmunologicznych 

·         wiek – mniejsza wydolność układu odpornościowego u ludzi starszych

 

Nie zawsze działanie  czynników chorobotwórczych zewnętrznych wywołuje chorobę .

Odporność – jest to stan niewrażliwości lub zmniejszonej wrażliwości ustroju na czynnik zakaźny ( np. infekcje lub szkodliwe działanie innych antygenów )

 

                        

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                     Odporność nieswoista (naturalna , wrodzona )







 











Bariera fizyczna                                    komórka                                    Bariera chemiczna 

 

Skóra , błony śluzowe                           Neutrofile                                  pH , lipidy enzymy

                                                               Monocyty

                                                               Makrofagi

                                                               Eozynofile 

 

 

                                    Odporność swoista ( nabyta)







        Humoralna                                                         komórkowa 



       Limfocyty B                                                       Limfocyty T

       Przeciwciała                                                        limfokininy

 

 

Nowoczesne mechanizmy obrony :

 

 

Narząd

Aktywny komponent

Mechanizm działania

Skóra

Rogowaciejący nabłonek

Bariera mechaniczna , złuszczający komórki i niskie pH , umożliwia kolonizację

Drogi oddechowe

Rzęski , kaszel , kichanie , wydzieliny ślinowo- surowicze

Wydzielanie drobnoustrojów przemywanie powierzchni

Przewód pokarmowy

Kwas solny , perystaltyka jelit , złuszczanie nabłonka , fizjologicznie flora bakteryjna

Niskie pH uniemożliwia namnożenie utrudniona kolonizacja , wydzielanie bakteriocyn i substancji przeciwgrzybiczych konkurencja o habitat z patogenami    

Krew i wydzieliny

Laktoferyna , interofazowy TNF , liozyna mamferyna 

 

Inne ( działanie wszystkich wymienionych )

Układ dopełniacza osmotycznego , faza komórkowa

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Parowanie odpowiedzi swoistej i nieswoistej :

 

 

Nieswoista

Swoista

-          bardzo szybka (0-4 h ) wymaga aktywacji

-          receptory rozpoznające drobnoustroje są niezmienne

-          jest selektywna ( alarm atak nie są to własne struktury )

-          nie pozostawiają po sobie trwałej pamięci immunologicznej

-          niezależna od odpowiedzi swoistej 

-          rozwija się powoli czasem nawet kilka dni

-          receptory rozpoznające antygeny wykształcają się na nowo ,a w przypadku pierwotnej reakcji immunologicznej

-          jest swoista , ale mogą powstawać autoaktywne  limfocyty

-          pozostawiają wieloletnią pamięć

-          do jej rozwinięcia niemal zawsze jest odpowiedź nieswoista 

 

Rozwój nieswoistej reakcji obronnej :

-          składa się z :

-          rozpoznania obecności drobnoustrojów

-          zwiększenia przepuszczalność naczyń i utworzenie wysięgu zapalnego ( histaminy , kininy ,leukotieny )

-          ściąga do miejsca inwazji komórki układ D odpornościowy ( chemotaksja , fagocytoza)

-          rozpoznanie obecności  drobnoustrojów : komórki odpowiedzi nieswoistej rozpoznają charakterystyczne struktury drobnoustrojowe

-          które są określone jako wzorce molekularne w związku z patogenem PAMP

 

Niektóre cząsteczki PAMP :

-          mannany w ścianie drożdży (zymoza )

-          formylowate peptydy bakterii (IMEP)

-          składniki ścian komórkowych , LPS , peptydoglikozy

-          dwuniciowe DNA

 

Receptory rozpoznające wzorce u ludzi „receptory TOLL podobne” :

-          TLR 2 – monocyty , neutrofile , komórki dendrytyczne

-          TLR 4 – monocyty , neutrofile      

 

Efekty rozpoznania struktur PAMP przez wiążące je receptory :

-          rozpoznanie LPS przez TLR 4 , LBP , CD14 – inicjowanie i wzmocnienie odpowiedzi zapalnej

-          polisacharydy –rozpoznawane i wiązane przez CRP- aktywacji dopełniacza , opsonizacja , fagocytoza

-          rozpoznanie formylowanych peptydów bakterii (fMLP)- chemotaksja i indukcja wydzielania mediatorów zapalnych

 

Komórki odporności nieswoistej :

Neutrofile , monocyty , makrofagi , eozynofile , bazofile , komórki NK

 

Neutrofile są najliczniejsze ( 2 razy 109  na kg masy ciała  w ciągu doby w czasie infekcji nawet 10 razy więcej . We krwi krążą  6-20 godzin . przechodzą do tkanek gdzie żyją 1-2 dni.

Monocyty żyją we krwi 2-3 dni , przechodzą do tkanek i ulegają przekształceniu do makrofagów , które żyją 2-3 miesiące .

Neutrofile jaki i  makrofagi umierają w procesie apoptazy.

 

Rola neutrofilów w odporności nieswoistej :

-          jako pierwsze pojawiają się w miejscu inwazji na skutek czynników chemotaktycznych wydzielanych przez uszkodzone tkanki , miejscowe makrofagi na skutek czynników chemotaktycznych wydzielanych przez uszkodzone tkanki ,miejscowe makrofagi , są główną komórką ostrego stanu zapalnego

-          należą do profesjonalnych fagocytów ( właściwości żerne ) mają zdolność do fagocytozy i  wewnątrzkomórkowego zabijania pochłanianych patogenów

-          na drodze tlenowo zależnej – fagocytoza wywołuje w ciągu kilku sekund pobudzenie procesów oddychania i powstania  reaktywnych wysoce toksycznych form tlenu :

·         nadtlenek wodoru

·         rodniki hydroksylowe

·         tlen singlatowy

·         chloraminy

w reakcji katalizowa...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin