Wróżki

Autor : Charles Perrault

Pewna wdowa miała córkę i pasierbicę. Sama była kobietą pyskatą, nieuprzejma, a jej Franusia taka jak jej matka. Natomiast pasierbica była inna, była uśmiechnięta, miła, uprzejma. Jedynie wdowa kochała tylko Franusie, pasierbice nie lubiła i dawała jej najgorsze prace. Np., kazała jej nosić ciężkie wiadra z wodą od odległego strumienia. Wszyscy wiemy ze nad strumieniem lubią przebywać wróżki Nieraz widziały jak dziewczyna dźwigała ciężkie wiadra z woda lub pomagała staruszka, dziecinie  przejść po kładce. wróżki ceniły dobre słowa niczym klejnoty. zanim zdecydowały się na zamienienie słów w klejnoty musiały się przekonać czy pasierbica jest naprawdę taka miła i uczynna. jedna z wróżek przemieniła się w staruszkę. wyszła wiec na ścieżkę i zaczęła pojękiwać i sapała. podeszła do dziewczynki i powiedziała że chce jej się pic. Pasierbica umyła dzban nalała czystej wody i dała pic staruszce. wtedy usłyszała śpiew wróżek o tymże słowa są niczym klejnoty. Wtedy babuleńka zdjęła przebranie i okazała się wróżką i obiecała dziewczynie ze dostanie cenę daru. Gdy dziewczyna przyniosła wodę do domu. Macocha zaczęła na nią krzyczeć gdy, pasierbica zaczęła się tłumaczyć z jej ust wyleciały klejnoty. Opowiedziała wszystko macosze. Macocha posłała nad staw Franusie. Gdy Franusia usłyszała że po ścieżce idzie zmęczona staruszka, Franusia brzydko odpyskowała jej. Gdy wróżki to usłyszały to z ust dziewczyny zaczęły wychodzić żaby i węże. Gdy Franusia wróciła gady wypełniły cała izbę . Macoch wygoniła pasierbicę do lasu. W lesie polował Książe gdy zobaczył dziewczynę to się w niej zakochał, a ona w nim. Wkrótce wzięli ślub i żyli długo i szczęśliwie.