Coffman Elaine - 01 Bestia z Czarnego Zamku.pdf - Antologia - Zabłąkane serca - glinka7-1987

Elaine Coffman

Bestia z

Czarnego

Zamku

PROLOG

Szkocja w II poł. XVII w.

Pierwsze lata po bitwie pod Culloden Maar

Nie był wyższy niż przeciętny człowiek śmiertelny, ale

klątwy i mroczne przepowiednie sprawiały, że wydawał się

istotą z innego świata. Ostatni lord, jedyny, który ocalał z

potężnego klanu Macqueenów. Osamotniony i zgorzkniały,

co noc wychodził na mury Czarnego Zamku, niegdyś

fortecy nieugiętej, teraz prawie ruiny bez połowy dachu,

wznoszącej się majestatycznie nad skalistym stokiem.

Wychodził na mury, przykucał, i smagany porywistym

słonym wiatrem, patrzył w dal na północ, tam, gdzie za

oceanem jest Arktyka. Wyglądał wtedy tak samo dziko jak

wyspa, na której mieszkał. Tak samo zawzięty, jak jego

przodkowie, Celtowie i Wikingowie. I tak samo zimny i

bezlitosny jak Szkocja.

A był czas, kiedy śmiał się i kochał. Kiedy znany był pod

swoim chrześcijańskim imieniem jako Robert Macqueen. Ci

jednak, którzy go tak zwali, pomarli. Leżeli teraz w ziemi

zimni i milczący jak Głazy z Callanish. Wszyscy. Ostał się

tylko on jeden, człowiek teraz w środku umarły. Karmiący

się tylko nienawiścią, tak samo gorącą jak miłość, którą

kiedyś darzył innych.

Dla tych, co żyli na Szetlandach, stał się Bestią z Czarnego

Zamku. Ludżie szeptali, że kiedy księżyc w pełni srebrzy

chłostane wichrem mury starego zamku, długie czarne

włosy lorda robią się jeszcze dłuższe, a niebieskie oczy zmie-

niają barwę. Stają się jasnożółte, jak u wilka. Mało kto w to

nie wierzył, na całej bowiem wyspie nie było istoty, która

choćby raz nie słyszała upiornego zawodzenia, unoszącego

się ponad strumykami i ciemnym torfem porośniętym

krzewinkami wrzosu.

On szuka swojej zmarłej żony, mówiono wtedy. Każdy

przecież, kto żył na tych wyspach, znał tragiczną historię

ostatniego lorda z klanu Macqueenów.

Stał się człowiekiem-legendą, o którym szeptano za

zamkniętymi drzwiami, wzbudzającym litość i jednocześnie

największy strach. Zył on bowiem w miejscu

czarodziejskim, tam, gdzie Atlantyk styka się z Morzem

Północnym. To tutaj grzmiące wiry obracają potężnymi

kamieniami młyńskimi,· mieląc sól, tę przyprawę morskiej

wody.

A może to Czarny Zamek był miejscem przeklętym. Tak

twierdzili wieśniacy. Mówili, że tu właśnie, w wodach

oblewających wyspę, żyje zły duch Szetlandów, który.

ukazuje się na brzegu pod postacią białego konia. Biada

temu, kto wskoczy mu na grzbiet. Koń zabierze go na

zawsze w mroczną toń.

Każdego. Tylko nie jego, Bestię z Czarnego Zamku.

RODZIAŁ PIERWSZY

Nie zapominaj też o gościnności ...

gdyż przez nią niektórzy nie wiedząc, aniołom dali gościnę· *

Lady Anne CroEton siedziała w łodzi cichutko i skromnie.

Tylko z pozoru, ponieważ w lady Anne nic nie było potulne.

Jej bystry wzrok śledził każdy ruch bezzębnego osiłka

siedzącego u wioseł niewielkiej łodzi, którą przewożono ją

na brzeg. Było oczywiste, że umysł tego indywiduum jest

tak samo przesiąknięty rumem, jak umysł kapitana i lady

Anne powinna była wcześniej porządnie się zastanowić,

zanim wykupiła miejsce na statku o nazwie

"Misadventure"**.

Fala uderzyła o łódkę. Prysznic lodowatej wody

* Św. Paweł: List do Hebrajczyków, 13.2. Biblia Tysiąclecia,

Wyd. Pallottinum, Poznań-Warszawa 1983.

** Misadventure (ang.) - niepowodzenie, nieszczęście,

nieszczęśliwy wypadek. (Wszystkie przyp. - tłum.)

nie oszczędził najlepszej sukni lady Anne, także parasolki i

kapelusza] a na domiar wszystkiego gamoń przy y;iosłach

miał czelność się roześmiać. Cierpliwość lady Anne osłaniała

już tylko powłoczka cieniutka jak bibułka, dlatego

przyrzekła sobie, że jeszcze jeden powód do irytacji, a

parasolka zostanie użyta w sposób może nie całkiem zgodny

ze swoim przeznaczeniem.

Łódka zbliżała się do brzegu i Anne z rosnącym

podekscytowaniem popatrywała na miejsce, o którym pisał

jej ojciec. Z podekscytowaniem, ale i także z niepewnością.

Ojciec pisał o zamku Ravenscrag, tymczasem wyspa, do

której płynęli, wyglądała na bezludną. W dali majaczyły

tylko ruiny jakiejś starej budowli bez dachu, bardzo stareL

pochodzącej zapewne jeszcze z czasów króla Wilhelma*.

- Jesteś pewien, że to właściwe miejsce? - spytała. - Te

ponure ruiny w niczym nie przypominają zamku, o którym

pisał mi ojciec.

- Ale kapitan powiedział, że to tutaj.

Anne pojęła jego słowa z trudnością, może dlatego, że po

raz pierwszy słuchała człowieka nie posiadającego ani

jednego zęba. Miała wrażenie, jakby przemawiał do niej w

jakimś obcym języku.

Łódź natrafiła na dno. Otarła się o skały i zatrzymała się.

Marynarz wyskoczył z niej rączo, chwycił torby lady Anne i

wyniósł je na brzeg.

* Wilhelm I Zdobywca - książę Normandii, zwycięzca pod

Hastings, od 1066 r. król Anglii.

Potem równie rączo wskoczył z powrotem do łodzi i

spojrzał na Anne tak, jakby ona z rozmysłem opóźniała

chwilę, w której on mógłby odbić już od brzegu i wrócić na

statek.

Lady Anne zamknęła parasolkę i dostojnie powstała ze

swojego miejsca.

- Nie znajduję upodobania w fakcie, że będę niesiona na

brzeg przez cuchnącego nicponia - oświadczyła i uniósłszy

spódnicę na przyzwoitą wysokość, odważnie opuściła łódź.

Woda sięgała jej do ud, a nicpoń spojrzał na nią lubieżnie.

Czyli miarka się przebrała. Zamachnęła się i zdzieliła go

parasolką po głowie, dodając zjadliwie: - Przestań się tak na

mnie gapić, bo nie dość, że nie masz zębów, to stracisz

jeszcze te swoje przeklęte oczy! Natychmiast wracaj na

statek!

Nicpoń pojął rozkaz i kiedy zaczął wiosłować w kierunku

statku, zakotwiczonego w pewnej odległości od brzegu,

odwróciła się od niego plecami i skupiła się teraz całkowicie

Coffman Elaine - 01 Bestia z Czarnego Zamku.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: