KONSTRUOWANIE PROGRAMÓW INDYWIDUALNYCH.14
Podstawa prawna odnosząca się do obowiązku opracowywania indywidualnego programu edukacji ucznia z niepełnosprawnością intelektualną.
► Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67,
poz. 329 z późn. zm.)
Art. 1. System oświaty zapewnia w szczególności:
4) dostosowanie treści, metod i organizacji nauczania do możliwości psychofizycznych uczniów, a także możliwość korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej i specjalnych form pracy dydaktycznej,
5)możliwość pobierania nauki we wszystkich typach szkół przez dzieci i młodzież niepełnosprawną oraz niedostosowaną społecznie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi oraz predyspozycjami
5a) opiekę nad uczniami niepełnosprawnymi przez umożliwianie realizowania zindywidualizowanego procesu kształcenia, form i programów nauczania oraz zajęć rewalidacyjnych,
Art. 22a. 1. Nauczyciel ma prawo wyboru programu wychowania przedszkolnego, programu nauczania.
2. Nauczyciel ma prawo opracowania własnego programu wychowania przedszkolnego lub programu nauczania.
► Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 września 2004 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów (Dz.U. z 2004r. Nr 199, poz. 2046.)
§ 6.1. Nauczyciel jest obowiązany na podstawie opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej dostosować wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom.
§ 10.2.klasyfikacja śródroczna ucznia z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym polega na okresowym podsumowaniu jego osiągnięć edukacyjnych z zajęć edukacyjnych, określonych w szkolnym planie nauczania, z uwzględnieniem indywidualnego programu edukacyjnego opracowanego dla niego i zachowania ucznia.....
► Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym w szkołach podstawowych, gimnazjach i oddziałach przysposabiających do pracy
Wskazówki ogólne
1. Działalność edukacyjna szkoły (dydaktyczna, wychowawcza i rewalidacyjna) opiera się na indywidualnych programach edukacyjnych, ustalonych dla każdego ucznia na podstawie wielospecjalistycznej oceny poziomu jego funkcjonowania i zawierających realne, szczegółowe cele, zadania i treści, mieszczące się w strefie najbliższego rozwoju ucznia, które pozostają w zbieżności z celami, zadaniami i treściami niniejszej podstawy programowej.
2. Indywidualne programy edukacyjne opracowuje zespół nauczycieli i specjalistów pracujących z uczniem.
ZASADY KONSTRUOWANIA INDYWIDUALNEGO PROGRAMU EDUAKCYJNEGO
1. NALEŻY PAMIĘTAĆ O PODSTAWOWYCH ZAŁOŻENIACH WAŻNYCH W PRACY Z UCZNIEM, TAKICH JAK:
► Budowanie pozytywnego kontaktu emocjonalnego
► Doskonalenie sprawności ruchowych , czynności umysłowych i umiejętności społecznych
► Stosowanie pozytywnych wzmocnień i promowanie atmosfery sukcesu
► Stopniowanie trudności
► Wykorzystywanie materiału konkretnego, bliskiego dziecku, szczególnie na początku prezentacji nowego zadania
2. WYBIERAJĄC METODY, FORMY PRACY I ŚRODKI DYDAKTYCZNE UWZGLĘDNIAMY ZASADY ORTODYDAKTYKI W SZCZEGÓLNOŚCI:
► Zasadę gruntownej znajomości dziecka i przychodzenia mu z racjonalną, specjalistyczną pomocą.
► Zasadę dostosowania poczynań pedagogicznych do możliwości i potrzeb uczniów oraz warunków środowiskowych:
o Zasada indywidualizacji wymagań, metod, doboru środków dydaktycznych oraz organizacji i tempa pracy,
o Zasada przystępności treści nauczania,
o Zasada stopniowania trudności.
► Zasada aktywnego i świadomego udziału dziecka w procesie nauczania- uczenia się.
► Zasada wszechstronnej poglądowości i przykładu.
► Zasady trwałości osiągnięć, umiejętności korzystania z nich i dalszego ich doskonalenia:
o Zasada systematyczności (planowy i logiczny układ materiału nauczania),
o Zasada trwałości wiedzy (stałe utrwalanie nabytych wiadomości i umiejętności),
o Zasada wiązania teorii z praktyką (zastosowanie w życiu codziennym).
3. UWZGLĘDNIAMY SPECYFIKĘ KSZTAŁCENIA DZIECI I MŁODZIEŻY Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM W STOPNIU UMIARKOWANYM I ZNACZNYM POLEGAJĄCĄ NA:
► całościowym, zintegrowanym wychowaniu i nauczaniu
► wielozmysłowym poznaniu
► uwzględnianiu, podczas ustalania kierunków pracy z uczniem, prawa do rozwoju we własnym tempie
► kryterium doboru treści jest ich przydatność dla ucznia
4. OPRACOWYWANY PROGRAM MUSI UWZGLĘDNIAĆ CELE, ZADANIA I TREŚCI PODSTAWY PROGRAMOWEJ KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO DLA UCZNIÓW Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM W STOPNIU UMIARKOWANYM I ZNACZNYM.
Propozycja struktury indywidualnego programu edukacji ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym i znacznym:
1. Wstęp - krótka charakterystyka programu i koncepcji w nim zawartych. Odwołanie się do specyfiki pracy z dzieckiem z upośledzeniem umysłowym.
2. Charakterystyka dziecka z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym:
► Ogólne informacje dotyczące funkcjonowania umysłowego, emocjonalnego, ruchowego , społecznego.
► Informacje wynikające z diagnozy możliwości i potrzeb dziecka, dla którego opracowywany jest indywidualny program
3. Źródła informacji o dziecku i metody oraz narzędzia wykorzystywane w celu dogłębnego i rzetelnego poznania dziecka.
4. Główne założenia programu odwołujące się do zasad ortodydaktyki oraz podstawy programowej.
5. Opis organizacji pracy z uczniem w ramach np. zespołu integracyjnego ustalony wspólnie z nauczycielami prowadzącymi zajęcia.
6. Charakterystyka opieki specjalistycznej nad dzieckiem – kto uczestniczy w sprawowaniu tej opieki i w jakim zakresie (nauczyciel wychowawca, nauczyciel wspomagający, logopeda, psycholog ..)
7. Realne, uwzględniające indywidualne potrzeby i możliwości ucznia, szczegółowe cele edukacyjne zbieżne z celami podstawy programowej.
8. Zadania, które chcemy realizować pracując z dzieckiem sprzyjające jego rozwojowi i odpowiadające potrzebom ucznia.
9. Treści zbieżne z podstawą programową. Można wyodrębnić pewne obszary edukacyjne zgodnie z zajęciami odbywającymi się dla zespołu klasowego, w którego skład wchodzi dziecko. Należy jednak pamiętać o ścisłej korelacji treści nauczania i wychowania (zgodnie z założeniami podstawy programowej).
10. Zintegrowane oddziaływania rewalidacyjne wspierające rozwój ucznia podczas zajęć opisane w formie planu uwzględniającego zaburzone funkcje i ćwiczenia usprawniające je wprowadzane podczas zajęć lekcyjnych.
11. Procedury osiągania założonych celów obejmujące metody i formy pracy z uczniem.
12. Ocena ucznia. W opisie należy uwzględnić następujące założenia:
► Ocena dziecka z upośledzeniem jest procesem gromadzenia wszelkich informacji o nim i ma służyć przede wszystkim nauczycielowi
► Ocena ma umożliwiać prawidłowe projektowanie działań edukacyjno - terapeutycznych, zgodne z tempem pracy dziecka i jego możliwościami
► Celem oceny jest dokładne monitorowanie poziomu rozwoju dziecka
► Ocena ma pełnić funkcję motywacyjną
► Ocena ma stanowić źródło informacji dla rodziców o postępach ucznia i jego trudnościach
► Ocena bieżąca, śródroczna, roczna i końcowa jest oceną opisową.
► Oceniamy wkład pracy dziecka i poczynione postępy a nie jego wiedzę. Bierzemy pod również uwagę: zainteresowanie i zaangażowanie oraz stopień samodzielności podczas wykonywania zadań
► Nie wartościujemy negatywnie braku postępów
1. Ewaluacja programu: cele ewaluacji i narzędzia
2. Zakończenie i bibliografia.
Częścią składową programu będą wymagania edukacyjne czyli przewidywane osiągnięcia ucznia ustalone we współpracy z nauczycielami organizującymi proces edukacyjny.
...
tosiu08