Turner_Linda_Ryzykantka_DzieciSzczescia5.pdf

Linda Turner

Ryzykantka

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Michael Hawk jak zwykle energicznie uściskał le

karza, a potem, kuśtykając, szybko wybiegł z gabine

tu. Myślami już był przy zabawce, jaką miał za chwilę

dostać od pielęgniarki w recepcji w nagrodę za dobre

zachowanie.

Doktor Lucas Greywolf z zasępioną miną odpro

wadził chłopca wzrokiem. Niech to diabli! Ten mały

potrzebuje dobrego ortopedy i operacji, ponieważ jego

złamana pół roku temu noga fatalnie się zrosła. A tym

czasem nie dostanie pewnie ani jednego, ani drugiego!

Jego ojciec był zwykłym robotnikiem i wszystko, co

zarobił, ledwo wystarczało jego rodzinie na jedzenie

i ubranie. Ubezpieczenie zdrowotne, operacje - te rze

czy były luksusem, na jaki jego rodzice nie mogli sobie

pozwolić.

- Nie zamartwiaj się z tego powodu - powiedziała

spokojnie Mary Littlejohn, pielęgniarka Lucasa. -

Przecież robisz wszystko co możesz.

- Ale to nie wystarcza - odparł zmęczonym gło

sem i ruszył w stronę umywalki. - Ten dzieciak będzie

przez cały życie utykał, a wcale, do jasnej cholery, nie

musi tak być! Gdybym mógł posłać go do Jackson,

do Jeremy'ego Stevensa...

- Ale nie możesz! - wtrąciła Mary z bezceremo-

nialnością starej przyjaciółki. - Jego rodzice są dumni,

nie przyjmą jałmużny. A ty pomagasz już tylu ludziom,

że niedługo zbankrutujesz!

- Nie zaczynaj! - jęknął.

Mógł sobie właściwie zaoszczędzić tego wysiłku.

Mary, która z racji wieku mogłaby być jego matką,

mówiła co myśli od pierwszego dnia pracy w jego ga

binecie - czyli od trzech lat, kiedy to otworzył przy

chodnię.

- Ktoś musi ci to powiedzieć, i tym kimś jestem

właśnie ja. Wiem, że wróciłeś tu dlatego, żeby pomagać

ludziom, ale we wszystkim trzeba zachować jakiś

umiar. Połowa z twoich pacjentów nigdy nie dotrzy

muje słowa i nie płaci, a ty to tolerujesz. W ten sposób

nikt rozsądny nie prowadzi interesu. Przecież sam masz

mnóstwo rachunków do płacenia.

- No i je płacę - odparł lakonicznie.

Nie miał zamiaru ścigać ludzi, którzy należne mu

pieniądze przeznaczali na jedzenie dla swych dzieci.

- Kto następny?

- Jane Birdsong - powiedziała, zaczynając odli

czać na palcach - potem stary Thompson, Bill Parsons,

Abigail Wilson, no i Rachel Fortune.

Lucas sięgał właśnie po kartę pani Birdsong, gdy

usłyszał ostatnie nazwisko.

- Fortune? - Spojrzał na Mary ze zdziwieniem. -

Czy to ktoś z rodziny lady Kate?

- Owszem. - W jasnoniebieskich oczach Mary

błysnęło rozbawienie. - Jeśli dobrze pamiętam, to cór

ka Jake'a, jedna z bliźniaczek...

- I ona chce się ze mną widzieć?

Słysząc podejrzliwość w jego głosie, Mary roze

śmiała się i pokiwała głową.

- Tak twierdzi. Musiała usłyszeć, co o tobie opo

wiadają. Jakim to jesteś wspaniałym lekarzem...

- Uspokój się, Mary! - prychnął. - Mówimy o ro

dzinie Fortune'ów, czy dobrze rozumiem? O tych nie

przyzwoicie bogatych ludziach, którzy zadają się

z Kennedymi i Rockefellerami? Lady Kate miała dość

pieniędzy, żeby kupić najdroższy szpital w kraju. Jakoś

nie wyobrażam sobie, żeby jej wnuczka musiała szukać

pomocy medycznej w wiejskiej przychodni. No, chyba

że umiera. Jak ona wygląda? Bardzo źle?

- Żartujesz chyba? Dużo bym dała, żeby w jej wie

ku tak wyglądać. Czy mam ją wprowadzić?

Lucas z zaciekawieniem skinął głową.

- Tak, do trójki - powiedział, po czym skrzywił

się i urwał.

Cóż on, do diabła, wyprawia?

W poczekalni siedzi kilku chorych, biednych ludzi,

którzy bez słowa skargi będą czekać tak długo, jak

długo im się każe, a on zaprasza Rachel Fortune jako

pierwszą? I to tylko dlatego, że nie ma pojęcia, czego

może od niego chcieć kobieta, której rodzina ma więcej

pieniędzy niż sam Pan Bóg?

- Nie, nie - mruknął. - Niech poczeka na swoją

kolej tak samo jak wszyscy. Wprowadź do trójki pana

Thompsona.

- Ty tu rządzisz - rzekła Mary, wzruszając ramio

nami, i poszła wypełnić polecenie szefa.

Rocky została zaproszona do gabinetu niespełna

dwie godziny później.

- Och, nie przyszłam tu na badanie - zwróciła się

zaskoczona do Mary. - Chciałabym z doktorem Grey-

wolfem omówić pewną sprawę. Wiem, że powinnam

była najpierw zadzwonić, ale bałam się, że nie znajdzie

dla mnie czasu i będę musiała czekać tygodniami.

- A pani nie chciała czekać - stwierdziła Mary

z uśmiechem pełnym zrozumienia.

Spojrzawszy w przenikliwe oczy starszej kobiety,

która wiele już w życiu widziała i nie tak łatwo było

wyprowadzić ją w pole, Rocky Fortune musiała się

roześmiać.

- No, wie pani... Urodziłam się miesiąc przed ter

minem i od tej pory nieustannie się śpieszę. A czy

u was jest zawsze taki ruch?

- Ruch? - powtórzyła Mary z błyskiem rozbawie

nia w oczach. - Dzisiaj jest wyjątkowo spokojnie. Na

ogół nie wychodzimy stąd przed ósmą wieczór.

Rozejrzawszy się po gabinecie i upewniwszy, że

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: