cwiczenia_jezyka(1).doc

Ćwiczenia języka — ćwiczenia mają­ce na celu doskonalenie zmiany kształtu i położenia masy języka oraz precyzyjności i szybkości ruchów specyficznych dla arty­kulacji głosek. Ćwiczenia języka rozpoczyna się od du­żych ruchów na zewnątrz jamy ustnej.

Przy­kłady ćwiczeń (według stopnia trudności):

l) wysuwanie języka na zewnątrz i cofanie w głąb jamy ustnej; język wykonuje pozio­me ruchy ze skrajnej pozycji przedniej do skrajnej tylnej; w pozycji przedniej jest wy­dłużony i zaostrzony (nie dotyka warg), w pozycji tylnej — masa języka jest maksy­malnie skrócona;

2) przy opuszczonej żuchwie język w pozycji spoczynkowej (neutralnej) przesuwa się do tyłu do skraj­nej pozycji i następnie powraca do poprzed­niego położenia;

3) wysuwanie języka na zewnątrz jamy ustnej w kształcie  grotu;

4) wysuwanie na zewnątrz jamy ustnej ję­zyka w kształcie  grotu i wykonywanie poziomych ruchów wahadłowo od jednego do drugiego kącika ust (język nie powinien dotykać wargi dolnej, należy unikać współ-ruchów żuchwy);

5) wysuwanie języ­ka na zewnątrz jamy ustnej w postaci roz­płaszczonej (kształt łopaty); język może zajmować różne pozycje względem warg i zębów: a) jest ułożony między wargami, które kontaktują się z nim od góry i od dołu, b) opiera się na wardze dolnej, c) nie do­tyka zębów i warg, d) jest ułożony między zbliżonymi siekaczami, e) oparty jest jedy­nie na siekaczach dolnych;

6) lekko wysu­nięty z jamy ustnej język opiera się na dolnej wardze i przyjmuje na przemian kształt  łopaty i  grotu;

7) rozszerzanie i zwę­żanie masy języka wewnątrz jamy ustnej, opieranie go o dolne, a następnie o górne siekacze;

8) wysuwanie języka na zewnątrz jamy ustnej w kształcie łopaty i  gro­tu, język nie dotyka zębów i warg;

9) wy­suwanie daleko na zewnątrz jamy ustnej ję­zyka, który wykonuje kolisty ruch w lewo i w prawo;

10) zaginanie wysuniętego ję­zyka w kształcie  łopaty możliwie najwy­żej w kierunku nosa (język ściśle przylega do górnej wargi), a następnie ten sam układ na dolnej wardze;

11) zaginanie wysunię­tego języka w kształcie  grotu możliwie najwyżej w kierunku nosa (język ściśle przy­lega do górnej wargi), a następnie ten sam układ na dolnej wardze;

12) zaginanie wy­suniętego języka w kształcie  łopaty możliwie najwyżej do wędzidełka wargi gór­nej a następnie ten sam układ do wędzideł­ka wargi dolnej;

13) zaginanie zaostrzonego języka do góry i do dołu, wewnątrz i na zewnątrz jamy ustnej (język nie dotyka do warg);

14) oblizywanie zębów i zewnętrznej powierzchni dziąseł pod wargami w prawo i w lewo, usta są zamknięte;

15) oblizywanie warg: przód języka wykonuje ruch kolisty po czerwieni warg, najpierw w prawo, po­tem w lewo;

16) oblizywanie warg ze stop­niowym zwiększaniem wielkości ich otwar­cia;

17) oblizywanie warg ze stopniowym zwiększaniem średnicy ruchów języka, lek­ko rozchylone wargi pozostają nieruchome;

18) język w kształcie  grotu układamy na wardze górnej, wciągamy go w głąb jamy ustnej; język ślizga się po powierzchni sie­kaczy, dziąseł, podniebienia twardego moż­liwie jak najdalej w kierunku jamy gardło­wej, a następnie w ten sam sposób powraca do pozycji wyjściowej;

19) język w kształ­cie  łopaty układamy na wardze górnej, wciągamy go w głąb jamy ustnej; język śli­zga się po powierzchni siekaczy, dziąseł, pod­niebienia twardego możliwie jak najdalej w kierunku jamy gardłowej, a następnie w ten sam sposób powraca do pozycji wyj­ściowej;

20) przy opuszczonej żuchwie ruch języka na przemian do górnych i dol­nych dziąseł;

21) przy otwartej jamie ustnej przód języka dotyka na przemian ostatnich zębów trzonowych  po obu stronach żuchwy i szczęki (unikać współruchów żuchwy).

22) Dotykanie zaostrzonym przodem języka różnych  punktów w jamie ustnej:

poszczególnych górnych i dolnych zębów, podniebienia twardego i miękkiego;

23) ułożenie  języka w kształcie  rulonika;

24) język ułożony  w kształcie   rulonika, dmuchamy w ten sposób, że powietrze przepływa tylko przez rulonik;

25) przy nieruchomym języku w kształcie  rulonika rozciągamy wargi na boki;

26) (ćwiczenie przygotowujące  do artykulacji i s, z) język ułożony w kształcie rulonika wewnątrz jamy ustnej tuż za  zębami; po zbliżeniu siekaczy  i spłaszczeniu warg dmuchać powietrze przez rulonik

27) kilkakrotnie zagwizdać;

28) ułożenie języka  w kształcie   łyżeczki;

29) (ćwiczenie przygotowujące do artykulacji sz, ż), przy układzie języka w kształcie  łyżeczki  wewnątrz jamy ustnej zbliżamy siekacze, zaokrąglamy wargi i dmuchamy na język; jeśli boki języka  zostaną dociągnięte do górnych zębów otrzymamy prawidłowe brzmienie głosek szumiących;

30) (ćwiczenie przygotowujące do artykulacji głosek k, g) unoszenie i opuszczanie tyłu języka; przód języka opiera się o dolne zęby lub dziąsła, tył języka wykonuje rytmiczne ruchy, unosząc się i opadając na dno jamy ustnej;

31)  przyciskanie  górnej powierzchni przodu języka do podniebienia twardego tuż za dziąsłami;

Boki języka zakrywają zęby górne; przy tym układzie należy opuszczać i unosić żuchwę;

32) przyciskanie górnej powierzchni przodu języka do podniebienia twardego tuż za dziąsłami; boki języka zakrywają. zęby górne; przy lekko opuszczonej szczęce, nagłe oderwanie języka od podniebienia z charakterystycznym szmerem (mlaskanie);

33) przyciskanie górnej powierzchni przodu języka do podniebienia twardego tuż za dziąsłami; boki języka zakrywają zęby górne; przy tym układzie spłaszczanie i zaokrąglanie warg przy pod­niesionej i opuszczonej szczęce;

34) język ułożony płasko przylega do bocznych zę­bów i dziąseł szczęki górnej, luźny przód języka wykonuje ruch do zębów górnych i dolnych, następnie do górnych i dolnych dziąseł;

35) (ćwiczenie przygotowujące do artykulacji głoski r) język ułożony płasko przylega do bocznych zębów i dziąseł szczę­ki górnej; język wielokrotnie uderza o dzią­sła górne, następnie zaleca się kilkakrotnie wymówić głoski t (ttttt) i d (dddd); w dal­szej części ćwiczeń zalecamy zbliżyć przód języka do dziąseł na odległość około l mm i dmuchać na język. Przykłady zabaw dla dzieci:

l) zabawa Języczek na defiladzie;

2) Chory kotek— dzieci słuchają bajecz­ki Stanisława Jachowicza czytanej przez logopedę (lub nauczyciela), a w momentach, w których mowa o jedzeniu (wymieniane są nazwy potraw, które lubi kotek), oblizują się;

3) zabawa Języczek-wędrowniczek,

4) za­bawa Parskanie źrebaczka;

5) zabawa Koci grzbiet.

Ćwiczenia języka należy prowadzić tak długo, aż ćwi­czący będzie umiał położyć język ściśle tam, gdzie chce z dostateczną szybkością i do­kładnością.

Na podstawie „Z logopedią na Ty. Podręczny słownik logopedyczny” E.M. Skorek