Osborne Maggie - Nieznajoma.pdf - Osborne Maggie - glinka7-1987

MAGGIE OSBORNE

Lily, słysząc, że ciężka żelazna brama zamyka się za nią,

odetchnęła z ulgą. Tutaj, za potężnymi murami, powietrze było

czyste, świeże i pachniało wolnością, dokładnie tak, jak to

sobie wyobrażała.

Zdecydowanym krokiem ruszyła przed siebie. Chciała jak

najszybciej uciec od tego znienawidzonego miejsca. Wpat

rywała się w dal, gdzie gorące powietrze falowało nad polami

wysuszonej trawy. Na przestrzeni kilometrów widok był nie

zmiennie ten sam; tylko gdzieniegdzie ogromny kaktus sięgał

ramionami nieba.

Przez pięć lat, które jej wydawały się wiecznością, liczyła

minuty do chwili, gdy opuści to zapomniane przez Boga

miejsce. Teraz nareszcie czuła się wolna. Ocierając łzy, ze

wzruszeniem pomyślała o Rose. Tego dnia, kiedy została

aresztowana, oddała swoją małą córeczkę pod opiekę ciotki.

Często zastanawiała się, kiedy zobaczy Rose i znów będzie

mogła przytulić swoje maleństwo. Dzięki Bogu, teraz to wszyst

ko stanie się realne.

- Trzymaj swoje rzeczy - powiedział strażnik, rzucając na

ziemię wytartą torbę.

- Kiedy przyjedzie następny dyliżans? - zapytała z ożywie

niem, spoglądając w stronę drogi.

- Dopiero za trzy godziny.

- Poczekam- odparła; przez pięć lat zdążyła się przy-

zwyczaić do utrudnień. Odwróciła się i dostrzegła ławkę.

Miejsce nie było zacienione, ale dla niej nie miało to najmniej

szego znaczenia. Rozkoszowała się każdą kolejną chwilą spę

dzoną na wolności. Nikt jej nie rozkazywał; mogła się pogrążyć

w marzeniach o powrocie do Missouri i o spotkaniu z Rose.

Podniosła z ziemi torbę, która była wyjątkowo lekka. Podeszła

do ławki i usiadła na rozgrzanych drewnianych deskach.

Strażnik przyglądał się tumanom kurzu, które unosiły się

nad drogą.

- Musimy coś przedyskutować.

- Nie mam ochoty z tobą rozmawiać. Nie jestem ci nic

dłużna. - Odsunęła się od niego powoli. Wiedziała, że jest

wolna, ale wciąż drżała na jego widok. Bała się, że w każdej

chwili może ją wciągnąć za złowrogie mury. Położyła dłonie

na kolanach i zwiesiła głowę. Nie chciała go prowokować,

zdecydowała więc, że najlepiej będzie się nie odzywać. Spoj

rzała na jego zakurzone buty z brązowej skóry; na jednym

z nich widniała biała kropka. W więzieniu wielokrotnie za

stanawiała się, skąd się wzięła.

- Obiecałem, że złamię twój upór. Dam ci jeszcze jedną

lekcję. - Pochylił się do przodu i splunął na ziemię. - Czy

pamiętasz tego mężczyznę, który odwiedził nas sześć tygodni

temu? Nazywa się Paul Kazinski.

Lily odwróciła od niego wzrok. Przyglądała się, jak jego

plwocina wysycha w promieniach październikowego słońca.

Tak, doskonale pamiętała mężczyznę, o którym wspomniał

strażnik. Czuła się skrępowana, kiedy przez ponad godzinę

obserwował ją, gdy prała prześcieradła. Jego zainteresowanie

nie uszło uwagi innych kobiet; potem nie szczędziły jej złoś

liwych uwag i bolesnych kuksańców.

- Pan Kazinski ma dla ciebie propozycję.

Dopiero teraz podniosła głowę, żeby na niego spojrzeć.

Zmrużyła oczy.

- Nie interesują mnie żadne propozycje. - Fakt, że siedziała

teraz przed więzieniem dla kobiet w Yumie, dowodził między

innymi, że nie miała szczęścia do mężczyzn. Tak naprawdę

byli jej przekleństwem. Obiecała sobie, że już nigdy więcej

nie będzie miała do czynienia z żadnym z nich. Dostała

nauczkę, za którą przyszło jej słono zapłacić.

Usta strażnika wykrzywiły się w grymasie.

- Nie pochlebiaj sobie. To nie jest propozycja, o jakiej

myślisz. Gdyby Kazinski szukał dziwki, na pewno znalazłby

najlepszą. Wydaje ci się, że chciałby mieć w łóżku takiego

zranionego ptaszka jak ty? Wolne żarty.

Na usta Lily cisnęło się tyle przekleństw, tyle wściekłych słów.

Mogła mu przypomnieć, że zarówno on, jak i jego koledzy

uważali ją za całkiem atrakcyjną. Ale nadal znajdowała się zbyt

blisko żelaznej bramy, a dyliżans miał przyjechać najwcześniej za

trzy godziny. Wzięła głęboki oddech, zacisnęła zęby i milczała.

- Czy ty mnie słuchasz, Lily? Kazinski może pojawić się

tutaj w każdej chwili.

Dżentelmen, który niedawno odwiedzał więzienie, śpieszy

na spotkanie z więźniarką, która właśnie odzyskała wolność?

- Czego chce? - zapytała, prostując się na ławce. Ogarnął

ją niepokój.

- Porozmawiać, nic więcej.

Ale na tym nigdy się nie kończyło. Mężczyźni zawsze chcieli

czegoś więcej.

- Kim on jest i dlaczego miałabym z nim porozmawiać? -

Nie miała ochoty na rozmowę z Paulem Kazinskim ani z żadnym

innym mężczyzną. Pragnęła tylko wrócić do domu, do córki.

Przez ostatnie pięć lat nie myślała o niczym innym.

Strażnik odchylił się do tyłu.

- Król, tak właśnie nazywają Kazinskiego, jest politykiem,

a poza tym w całym Kolorado nie ma osoby, która by się z nim

nie liczyła. Od jakiegoś czasu odwiedza więzienia na zachodzie.

Doszły mnie słuchy, że myśli o poważnej reformie więzien

nictwa. - Znów pochylił się do przodu. - Jesteś mu coś dłużna.

Gdyby nie Paul Kazinski, nadal gniłabyś po drugiej stronie

muru. To właśnie on przyśpieszył pewne sprawy, żebyś mogła

przed terminem wyjść na wolność.

Jeżeli dzięki temu człowiekowi wcześniej wyszła z więzienia,

to była mu za to wdzięczna, ale nie wierzyła w jego dobre

intencje. Skoro ją stąd wyciągnął, na pewno oczekiwał zapłaty.

Zadrżała na myśl, czego może od niej chcieć. Zacisnęła dłonie

na kolanach.

- Dlaczego zainteresował się właśnie mną?

- Skąd mam wiedzieć? Może postanowił dać ci szansę

rozpoczęcia nowego życia. Jest to jeden z celów jego reformy. -

Spojrzenie strażnika zdradzało, że, podobnie jak Lily, nie

wierzy w dobre intencje Króla. - Wiem tylko tyle, że masz

wysłuchać jego propozycji.

Nie zdziwiła się, że strażnik wyraził zgodę, nie pytając ją

o zadnie. Przez pięć ostatnich lat spędzonych przez nią za

kratami Ephram Callihan był panem i władcą zarówno dla niej,

jak i dla innych więźniarek. Na jego rozkaz każda z nich mogła

dostać jedzenie na brudnych, śmierdzących talerzach. Każda

mogła spodziewać się, że na kolację nie zje nic oprócz chleba

i wody, jeżeli taka będzie jego wola. To on decydował, jak

powinny się ubierać i czesać. Spały, kiedy sobie tego życzył,

wstawały na jego rozkaz. Od jego humoru zależało, czy w ciągu

dnia miały godzinę wolnego i czy mogły się do siebie odzywać.

On ustanawiał reguły, według których musiały żyć.

Lily już dawno zapomniała, że może istnieć ktoś, kto ma

władzę nad strażnikiem. Teraz, gdy nagle zdała sobie z tego

sprawę, poczuła satysfakcję.

- A jeżeli nie zgodzę się na rozmowę z Kazinskim? -

zapytała zuchwałe. Wiedziała, że strażnik obawiając się Króla,

nie zrobi jej krzywdy. Jednak kiedy spojrzała na jego wściekłą

twarz, odsunęła się ze strachu przed jego silną ręką.

- Jesteś wolna dzięki Kazinskiemu, a to oznacza, że do

niego należysz. Jeżeli jeszcze nie rozumiesz, to powiem ci, że

wystarczy jedno jego słowo, i z powrotem znajdziesz się za tą

bramą.

Serce Lily zatrzymało się na chwilę.

- Jadę do domu, do Missouri- powiedziała, starając się

ukryć strach. Chciała, żeby jej głos brzmiał stanowczo i prze

konywająco. Spojrzała na strażnika tak, jak gdyby siła jej

spojrzenia miała go zetrzeć na pył.

- Zrobisz wszystko, co rozkaże ci Kazinski.

Na drodze prowadzącej do więzienia pojawił się powóz.

Osborne Maggie - Nieznajoma.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: