naprawa układu hamulcowego.PDF

• Jakkolwiek w nowoczesnych

samochodach, zarówno osobowych jak i

ciężarowych, powszechnie stosuje się

hamulce tarczowe, wiele pojazdów nadal

jest wyposażonych w hamulce bębnowe

lub tarczowo-bębnowe.

•Bęben hamulca jest mocowany do piasty śrubami.

W czasie eksploatacji następuje zużycie roboczej

powierzchni bębna - staje się ona chropowata oraz

występują na niej rysy lub wyczuwalne dotykiem

zagłębienia. Ponadto, wskutek nagrzewania się

bębna w czasie hamowania oraz panujących

wówczas naprężeń, bęben odkształca się –staje się

owalny lub stożkowy. Naprawa takiego bębna

polega na przetoczeniu go lub przeszlifowaniu,

najczęściej na specjalnych obrabiarkach. Bębny

można również toczyć i szlifować na dokładnych

obrabiarkach uniwersalnych o odpowiednich

wymiarach, pod warunkiem, ze bęben musi być

zamocowany w specjalnym uchwycie (trzpieniu),

umożliwiającym właściwe środkowanie w czasie

obróbki.

• Niewłaściwe środkowanie bębna powoduje

bicie powierzchni ciernej w stosunku do osi

koła, co jest przyczyną powstawania

pulsujących naprężeń w elementach hamulca

w czasie hamowania. Współpracująca ze

szczękami powierzchnia powinna być jak

najgładsza. Chropowata powierzchnia

przyspiesza także większe zanieczyszczenie

powierzchni trących, a tym samym

zmniejszenie skuteczności hamowania.

•Zżyte, lub pęknięte okładziny szczęk hamulcowych wymienia się na nowe.

Okładziny szczęk hamulcowych wymienia się podobnie jak okładziny cierne

sprzęgła. Do nitowania okładzin, a także do wiercenia i nawiercania

otworów służą specjalne urządzenia. Nakładane okładziny dociska się do

szczęk, a następnie nituje się je, zachowując właściwą kolejność zaciskania

nitów, zapewniając prawidłowe ułożenie się okładzin. Po przynitowaniu

okładzin szlifuje się parami na właściwa średnicę za pomocą specjalnych

szlifierek. Okładziny cierne wszystkich szczęk hamulcowych kół jednej osi

wymienia się jednocześnie .

• Oprócz okładzin ciernych w szczekach hamulcowych zużywają się:

powierzchnia współpracująca z rozpieraczem, otwór sworznia oraz

elementy regulacyjne. Szczęki najczęściej regeneruje się napawaniem.

• Regeneracja powierzchni współpracującej z rozpieraczem może także

polegać na przyspawaniu nakładki. Regeneracja szczęki nie może

spowodować zmiany jej wymiarów geometrycznych ( np. położenia środka

otworu na sworzeń względem środka krzywizny łuku szczęki ).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: