Ashley Anne - Tajemniczy opiekun.pdf - e booki - kamcia.20

Anne Ashley

Tajemniczy opiekun

Rozdział pierwszy

Znakomicie dobrane siwki, podziwiane przez wielu dostojnych członków Towarzystwa

Koryntyjczyków, wyłoniły si ħ spod jednego z najwspanialszych w Wiltshire el Ň bieta ı skich

łuków i zatrzymały na dziedzi ı cu stajennym.

Marcus Ravenhurst, wła Ļ ciciel pary rumaków, której mu powszechnie zazdroszczono, zaczekał,

a Ň stajenny wyskoczy z eleganckiej wy Ļ cigowej bryczki i przytrzyma za uzdy rzucaj Ģ ce łbami

konie, i ze zwinno Ļ ci Ģ sportowca zeskoczył na ziemi ħ .

Kiedy zmierzał w kierunku domu, zimny lutowy wiatr szarpał je Ņ dzieck Ģ peleryn Ģ , owijaj Ģ c j Ģ

wokół pot ħŇ nego ciała, i porywał zwi ħ dłe li Ļ cie, które wirowały nad Ļ cie Ň k Ģ , by w ko ı cu opa Ļę

na gnij Ģ ce po bokach stosy.

Marcus niezadowolony, patrzył na wysokie drzewa. Wreszcie dotarł do zapewniaj Ģ cego

wzgl ħ dn Ģ ochron ħ przed wichrem kamiennego ganku.

Dłoni Ģ w r ħ kawiczce uniósł kołatk ħ z wypolerowanego mosi Ģ dzu i kilkakrotnie ostro zastukał.

Dopiero po minucie lub dwóch ci ħŇ kie d ħ bowe drzwi stan ħ ły otworem. Marcusa powitał starszy

siwy słu ŇĢ cy:

- Jak Ň e to, panie Marcus! - wykrzykn Ģ ł z familiarno Ļ ci Ģ dopuszczaln Ģ u długoletniego lojalnego

sługi. Odsun Ģ ł si ħ na bok, Ň eby nieoczekiwany go Ļę mógł wkroczy ę do holu. - Ja Ļ nie pani nie

wspomniała, Ň e pana oczekuje.

- Bo nie oczekuje, Clegg. Jestem w drodze do Somerset i wpadło mi nagle do głowy zło Ň y ę

wizyt ħ . Bardzo krótk Ģ , zostan ħ tylko na jedn Ģ noc.

Marcus poło Ň ył r ħ kawiczki i bobrowy kapelusz z podwini ħ tym rondem na stoliku w holu, pozbył

si ħ peleryny, odsłaniaj Ģ c bł ħ kitny surdut o nienagannym kroju, Ļ nie Ň nobiały szal i opinaj Ģ ce

muskularne nogi płowo Ň ółte obcisłe spodnie bez jednej zmarszczki. Prostej elegancji

dwurz ħ dowej kamizelki nie zakłócały ani kieszonki, ani dewizka. Jedyn Ģ ozdob Ģ , na której

noszenie pozwalał sobie Marcus, był zwykły złoty sygnet, podkre Ļ laj Ģ cy sił ħ jego kształtnych

dłoni.

Jak zawsze, stary kamerdyner podziwiał wytworn Ģ prostot ħ stroju go Ļ cia. Uznał w duchu, Ň e na

całym Ļ wiecie nie znalazłoby si ħ chyba dziesi ħ ciu d Ň entelmenów, którzy potrafiliby nosi ę si ħ tak

dobrze, jak najstarszy wnuk jego chlebodawczyni.

- Ja Ļ nie pani jest w swoim prywatnym salonie, prosz ħ pana - obwie Ļ cił, odbieraj Ģ c peleryn ħ i

układaj Ģ c j Ģ z szacunkiem na przedramieniu. - Udam si ħ na gór ħ i poinformuj ħ o pa ı skim

przybyciu.

- Oszcz ħ d Ņ sobie fatygi, Clegg, sam si ħ zaanonsuj ħ . - Surow Ģ twarz Marcusa rozja Ļ nił rzadko na

niej goszcz Ģ cy u Ļ miech. - Nie lubi ħ , kiedy stawia si ħ m ħŇ czyzn ħ w niezr ħ cznej sytuacji, uchroni ħ

ci ħ wi ħ c przed tyradami i pytaniami, dlaczego przez kilka miesi ħ cy nie uznałem za stosowne

zło Ň y ę wizyty.

- Jak pan sobie Ň yczy. - Kamerdyner odpowiedział Ļ miertelnie powa Ň nym tonem, cho ę lekkie

wykrzywienie ust zdradziło jego rozbawienie. - Ka Ňħ tymczasem przygotowa ę dla pana pokój.

- Dzi ħ kuj ħ , Clegg. Dopilnuj, Ň eby mój stajenny dostał wszystko, czego potrzebuje.

Po pokonaniu schodów Marcus ruszył w prawo, w Ģ skim przej Ļ ciem prowadz Ģ cym do

prywatnych pomieszcze ı swojej babki. Zapukał i, nie czekaj Ģ c na odpowied Ņ , natychmiast

wkroczył do pokoju, zastaj Ģ c hrabin ħ wdow ħ usadowion Ģ w fotelu przy kominku, z pledem i

otwart Ģ ksi ĢŇ k Ģ na kolanach.

- Czy to jaki Ļ go Ļę , Clegg? - zapytała, nie odwracaj Ģ c si ħ nawet, by sprawdzi ę , kto si ħ pojawił w

drzwiach.

- Nie mog ħ wprost wyrazi ę swojej satysfakcji z tego, Ň e masz nadal wspaniały słuch, babciu.

- Ha! Ravenhurst! - Zmierzyła srogim spojrzeniem ulubionego wnuka, zmierzaj Ģ cego

zdecydowanie w jej kierunku. - Moje oczy nie widziały ci ħ od dwunastu miesi ħ cy. Zacz ħ łam ju Ň

my Ļ le ę , Ň e umarłe Ļ - poinformowała obcesowo.

- Ujmuj Ģ c rzecz Ļ ci Ļ lej, od trzech miesi ħ cy. - Kiedy z niewinn Ģ min Ģ całował j Ģ na powitanie w

policzek, w jego ciemnych oczach błysn ħ ła diabelska iskierka. - Ponadto, co zapewne

stwierdziła Ļ ju Ň z rado Ļ ci Ģ , jestem nadal zdrowy na ciele i umy Ļ le.

Odpowiedziała z szelmowskim chichotem:

- Ciało na pewno ci ħ nie zawiedzie, Ravenhurst. Jeste Ļ w tej rodzinie zdecydowanie najlepszym

okazem m ħ sko Ļ ci. Nie cechuje ci ħ wprawdzie uroda, o której warto by cho ę by napomkn Ģę -

kontynuowała z brutaln Ģ szczero Ļ ci Ģ , osłabiaj Ģ c nieco wymow ħ wcze Ļ niejszego komplementu -

ale si ħ nie przejmuj. Nie ka Ň da kobieta da si ħ zwie Ļę urodziw Ģ twarz Ģ .

Stan Ģ ł tyłem do kominka, ogrzewaj Ģ c poły surduta; z leniw Ģ czuło Ļ ci Ģ skierował spojrzenie w

dół, na hrabin ħ . Poza tym, Ň e babka chodz Ģ c, korzystała z hebanowej laski i miała siwe włosy

skryte teraz pod uroczym koronkowym czepkiem, nic nie zdradzało, Ň e ma ju Ň siedemdziesi Ģ t

pi ħę lat.

Jej skóra zachowała gładko Ļę , szare oczy spogl Ģ dały z o Ň ywieniem, a umysł, ku konsternacji jej

najstarszego syna i dotkliwemu zakłopotaniu jego Ň ony, nadal zachował bystro Ļę , j ħ zyk za Ļ

zło Ļ liwo Ļę . Wielu truchlało przed jej otwarto Ļ ci Ģ i uszczypliwymi uwagami, jednak nie Raven-

hurst. Jego babka zaliczała si ħ do nielicznej grupy osób, które podziwiał i wielbił.

- Nigdy nie aspirowałem do miana Adonisa, babciu.

- Bardzo słusznie. To, jak wygl Ģ da człowiek bogaty niczym krezus, nie ma wi ħ kszego znaczenia

dla szanuj Ģ cych si ħ dam w wieku sposobnym do zam ĢŇ pój Ļ cia.

- Nie jestem a Ň tak bogaty - zaprotestował.

- Nie próbuj mydli ę mi oczu! Jeste Ļ jednym z najwi ħ kszych bogaczy, st Ģ paj Ģ cych po tej ziemi -

Uniosła głow ħ i wpatrywała si ħ w niego w milczeniu, a Ň wreszcie rzuciła: - Jak długo zamierzasz

tak stercze ę , ogrzewaj Ģ c tyłek przy moim kominku, chłopcze? Id Ņ , nalej sobie kieliszek madery.

Jest z piwnicy Henry'ego. To jedyny przejaw inteligencji, jaki odkryłam

u swojego najstarszego syna: naprawd ħ potrafi wybra ę wino.

Skoro ju Ň si ħ tym zajmujesz, nalej tak Ň e dla mnie.

Marcus posłusznie ruszył do stolika, na którym dostrzegł karafk ħ .

- Ostatnio kiedy ci ħ odwiedziłem, dowiedziałem si ħ , Ň e doktor Pringle powiedział, i Ň wolno ci

wypija ę tylko jeden mały kieliszek wina do wieczornego posiłku.

- Niech zaraza wydusi wszystkich lekarzy! - zawołała bezlito Ļ nie starsza pani. - Có Ň mo Ň e

wiedzie ę ten głupiec? Je Ļ li s Ģ dzisz, Ň e o tej porze b ħ d ħ sobie psuła Ň oł Ģ dek herbat Ģ , to si ħ grubo

mylisz!

Wiedz Ģ c na podstawie wieloletniego do Ļ wiadczenia, Ň e dalsze protesty i tak nic by nie dały,

Marcus sumiennie napełnił dwa kieliszki i wr ħ czył jeden poirytowanej babce, po czym opadł na

fotel po drugiej stronie kominka. Kiedy spróbował wybornej madery i usadowił si ħ wygodniej,

zapytał grzecznie, czy hrabia Styne przebywa w rezydencji.

- Nie. - Hrabina wdowa udzieliła odpowiedzi nie bez satysfakcji. - Zabrał t ħ swoj Ģ Ň on ħ z twarz Ģ

jak serwatka do Kentu w odwiedziny do jej matki. Nie spodziewaj si ħ ich w ci Ģ gu tygodnia, a

przy odrobinie szcz ħĻ cia dwóch. Czy chciałe Ļ si ħ z nim zobaczy ę ?

- Nie mog ħ sobie przypomnie ę , bym kiedykolwiek wyraził pragnienie ujrzenia mojego

szacownego wuja Henry'ego - odparł beznami ħ tnie, wywołuj Ģ c tym znaczne rozbawienie babki.

- Uwa Ň am jednak, Ň e powinien co Ļ zrobi ę z ro Ļ linami wokół domu. Przez te drzewa we wn ħ trzu

jest cholernie ponuro, babciu. W ogóle cały teren to ha ı ba. Nie ma tu nic ładnego.

- Byłabym ci wdzi ħ czna za niew Ļ ciubianie nosa w nie swoje sprawy, Marcus! Dopóki ja

mieszkam w Dower House, dopóty Ň adne z tych drzew nie zostanie Ļ ci ħ te. Zapewniaj Ģ mi osłon ħ

przed w Ļ cibskimi spojrzeniami z pałacu. A Wilkins wkrótce uporz Ģ dkuje ogród, gdy tylko

pozwoli mu na to reumatyzm.

Rodzinne gniazdo hrabiego Styne zajmowało Ļ rodek ogromnego parku, około ę wier ę mili od

Dower House. Kto Ļ , kto pragn Ģ łby szpiegowa ę stamt Ģ d hrabin ħ wdow ħ , musiałby doprawdy

mie ę sokoli wzrok. Marcus zdawał sobie jednak spraw ħ , Ň e tak Ň e w tym punkcie spór byłby

strat Ģ czasu, zmienił wi ħ c temat, wypytuj Ģ c grzecznie, acz z wyra Ņ nym brakiem zainteresowania,

o zdrowie pozostałych członków rodziny.

Poniewa Ň hrabina wdowa uznała za stosowne obdarzy ę zmarłego hrabiego a Ň sze Ļ cioma

dowodami swoich uczu ę , upłyn ħ ło nieco czasu, zanim sko ı czyła narzeka ę na pi Ģ tk ħ

pozostałych dzieci i ich liczne potomstwo.

- Agnes była moim pierwszym kurcz Ģ tkiem i ukochanym, Ravenhurst, nigdy nie robiłam z tego

sekretu. Twoja matka była zdecydowanie najlepsza z nich wszystkich.

- Mo Ň e nie jestem bezstronny, ale te Ň tak uwa Ň am - odpowiedział z rzadk Ģ u niego nut Ģ czuło Ļ ci

w głosie.

- Nigdy nie s Ģ dziłam, Ň e prze Ň yj ħ którekolwiek z moich dzieci. - Smutno pokr ħ ciła głow Ģ . - I to

wła Ļ nie moj Ģ mał Ģ Agnes! Chyba nigdy nie doszła do siebie po Ļ mierci twojego ojca. Stanowili

wyj Ģ tkow Ģ par ħ . Pobrali si ħ z miło Ļ ci.

Nie odpowiedział.

Po dłu Ň szym milczeniu i gł ħ bokiej zadumie nad strat Ģ , jak Ģ poniosła przed sze Ļ cioma laty i po

której dot Ģ d si ħ nie otrz Ģ sn ħ ła, hrabina uniosła wreszcie głow ħ i posłała pytaj Ģ ce spojrzenie

jedynemu potomkowi swojego ukochanego dziecka.

Ciekawiło j Ģ , co skłoniło Marcusa do zło Ň enia jej niespodziewanej wizyty.

- Nie chciałem, by Ļ odkryła, Ň e przeje Ň d Ň ałem niemal pod twoimi drzwiami i nie zatrzymałem

si ħ - wyja Ļ nił. - Udaj ħ si ħ do Somerset.

- Tak? A przy okazji zamierzasz odwiedzi ę t ħ swoj Ģ podopieczn Ģ w Bath? Dziwne, wła Ļ nie

niedawno o niej my Ļ lałam. Agnes i jej matka bardzo si ħ przyja Ņ niły.

Kształtna m ħ ska dło ı , unosz Ģ ca kieliszek do ust, znieruchomiała w pół drogi.

- Nie. Nie miałem takiego zamiaru.

Nieznaczna zmiana tonu głosu Marcusa nie uszła uwagi jego babki. Przez dłu Ň sz Ģ chwil ħ

wpatrywała si ħ badawczo we wnuka, a Ň wreszcie zapytała surowo:

- Nigdy nie odwiedzisz tego dziecka, Ravenhurst? Odstawił kieliszek na stolik umieszczony

wygodnie z boku fotela, zerwał si ħ na nogi i znowu stan Ģ ł tyłem do kominka.

- Ona jest pod dobr Ģ opiek Ģ - odparł tonem granicz Ģ cym z opryskliwo Ļ ci Ģ . - Umie Ļ ciłem j Ģ w

seminarium w Bath, a potem zainstalowałem kuzynk ħ Harriet w starym domu mamy przy Upper

Camden Place, Ň eby zaj ħ ła si ħ dziewczyn Ģ . Co kwartał wypłacam jej pieni Ģ dze na Ň ycie. Ma

wszystko, czego potrzebuje; mój sekretarz pilnuje tych spraw.

Babka nadal spogl Ģ dała z wyrzutem; Marcus czuł, Ň e wyja Ļ nienia jej nie przekonały.

- Có Ň jeszcze miałbym uczyni ę ? - spytał. - Nic nie wiem o dziewczynach w wieku szkolnym.

- Szkolnym? - powtórzyła. - Czy twój umysł szwankuje, Marcus? Sarah Pennington rzeczywi Ļ cie

ucz ħ szczała kiedy Ļ do szkoły, ale jej matka wpadła pod ten rozp ħ dzony powóz niecałe cztery

miesi Ģ ce po tym, kiedy twoja droga mama od nas odeszła. Dziewczyna musi mie ę teraz co

najmniej dziewi ħ tna Ļ cie lat.

- Tak? I có Ň z tego?

Wpatrywała si ħ w niego z widoczn Ģ zło Ļ ci Ģ .

- To córka chrzestna Agnes, Marcus. Nie s Ģ dz ħ , by oczekiwanie, Ň e po Ļ wi ħ cisz nieco uwagi jej

przyszło Ļ ci, stanowiło przesad ħ . Dlaczego, na przykład, nie zafundowa ę jej wyjazdu do Londynu

w sezonie? Bath jest w porz Ģ dku i wiem, Ň e droga Agnes wolała je od Londynu, Sarah jednak z

pewno Ļ ci Ģ byłoby łatwiej znale Ņę stosownego kandydata na m ħŇ a w stolicy. A je Ļ li przypomina

matk ħ , spodziewam si ħ , Ň e jest bardzo ładna. Otrzymuje przynajmniej wystarczaj Ģ ce Ļ rodki?

- Nie jest dziedziczk Ģ , je Ļ li to masz na my Ļ li, lecz pobiera uposa Ň enie całkiem nie do

pogardzenia.

- No to jeste Ļ my w domu! Porozmawiam z twoj Ģ ciotk Ģ Henriett Ģ , kiedy wróci z Kentu. Wiosn Ģ

zabiera do Londynu twoj Ģ kuzynk ħ Sophi ħ , nic nie stoi wi ħ c na przeszkodzie, by zaj ħ ła si ħ

równie Ň Sarah. Och, mog ħ si ħ zreszt Ģ sama podj Ģę funkcji jej przyzwoitki.

- Nie ma potrzeby, Ň eby Ļ wyje Ň d Ň ała - odparł niemal oboj ħ tnie. - Je Ļ li postanowi ħ sfinansowa ę

sezon towarzyski Sarah Pennington, a jeszcze nie podj Ģ łem decyzji, Harriet si ħ ni Ģ zajmie,

przecie Ň za to jej płac ħ .

- Phi. Ta głupia g ħĻ - zadrwiła hrabina. - Je Ļ li nie zachowasz ostro Ň no Ļ ci, Ravenhurst, b ħ dziesz

j Ģ utrzymywał do ko ı ca Ň ycia. Wiesz przecie Ň , Ň e si ħ hazardowała i doprowadziła swojego m ħŇ a

niemal do ruiny. - Wpatrywała si ħ z namysłem w ogie ı za plecami wnuka. - S Ģ dz ħ jednak, Ň e nie

miałe Ļ wtedy wyboru, poza, rzecz jasna, skorzystaniem z pomocy kuzynki. Ja sama chciałabym

uczyni ę co Ļ wi ħ cej, ale... wkrótce po Ļ mierci Agnes... byłabym kiepskim towarzystwem dla

dziecka.

Wyraz czuło Ļ ci zast Ģ pił w jej oczach rozdra Ň nienie.

- Uwierz mi, babciu, wyrzuty sumienia s Ģ tu nie na miejscu. Sarah ma si ħ wystarczaj Ģ co dobrze.

Latami otrzymywałem niezwykle długie i przera Ņ liwie nudne listy od kuzynki Harriet. Znam

sytuacj ħ i nie mam co do tego najmniejszych w Ģ tpliwo Ļ ci. A sezon towarzyski? - Przez chwil ħ

milczał, zamy Ļ lony. - Oczywi Ļ cie nie sprzeciwiam si ħ temu pomysłowi, du Ň o jednak zale Ň y od

okoliczno Ļ ci.

- Och? - Starsza pani spojrzała kpi Ģ co na wnuka. - Jakich okoliczno Ļ ci?

- Jest bardzo prawdopodobne, co ci ħ z pewno Ļ ci Ģ ucieszy, Ň e w nieodległej przyszło Ļ ci mnie

samego skr ħ puj Ģ mał Ň e ı skie p ħ ta - wyznał Marcus.

- Najwy Ň szy czas, Ň eby Ļ urz Ģ dził u siebie pokój dziecinny, Ravenhurst! - Tylko błysk w szarych

oczach zdradził, Ň e nowina j Ģ uradowała. - Któ Ň jest szcz ħĻ liw Ģ wybrank Ģ ? Czy j Ģ znam?

- By ę mo Ň e. To najstarsza córka Bamforda. Była zar ħ czona z moim przyjacielem Charlesem

Templetonem. Je Ļ li pami ħ tasz, zgin Ģ ł par ħ lat temu w wypadku je Ņ dzieckim, kilka tygodni przed

planowanym Ļ lubem. Spadł z konia i skr ħ cił sobie kark.

- Tak, pami ħ tam wypadek. Nie przypominam sobie jednak tej dziewczyny. Ładna?

- Ładna? - powtórzył Marcus. Ze zmarszczonymi brwiami wpatrywał si ħ w wyimaginowany

punkt na Ļ cianie, jakby z trudem przywoływał z pami ħ ci obraz przyszłej Ň ony. - Nie, tak bym jej

nie okre Ļ lił. Jest do Ļę przystojna, pewna siebie i pow Ļ ci Ģ gliwa. Nie uwa Ň am tego za wad ħ . Ma

dwadzie Ļ cia sze Ļę lat. Nie pierwszej młodo Ļ ci, rozumiesz, ale nie odpowiadałaby mi młoda

panienka, oczekuj Ģ ca, Ň e b ħ d ħ nieustannie wokół niej ta ı czył. Znamy si ħ na tyle długo, by mie ę

pewno Ļę , Ň e b ħ dzie nam razem dobrze. Tak - kontynuował, jakby chciał przekona ę samego

siebie - Celia Bamford to idealna kandydatka na Ň on ħ . Wie, czego si ħ od niej oczekuje. A

zreszt Ģ , kiedy obdarzy mnie synem lub dwoma, nie b ħ dzie powodu, Ň eby Ļ my mieli si ħ cz ħ sto

widywa ę .

Ashley Anne - Tajemniczy opiekun.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: