ODISSEAS ELITIS-Wiersze.pdf

1979

ODISSEAS ELITIS

Odisseas Elitis, właściwe nazwisko: Odisseas Alepoude-

lis, urodził się w 1911 roku na Krecie. W 1935 roku ukoń-

czył studia prawnicze w Atenach i wtedy też debiutował

na łamach „Nowin Literackich" będących sztandarową try-

buną greckiej awangardy poetyckiej.

Elitis wiele lat spędził we Francji; przyjaźnił się z poetami

i malarzami, m.in. z Reverdym, Bretonem, Eluardem, Tzarą,

Matissem, Picassem, Chagallem; tłumaczył dramaty Girau-

doux, Geneta, Brechta; był członkiem najzaszczytniejszych

międzynarodowych stowarzyszeń artystycznych.

Twórczość Elitisa wywodzi się z zafascynowania francus-

kim surrealizmem, lecz szybko zakorzeniła się w nurcie

egejskim, ukazując swe nierozerwalne związki ze zmysło-

wą, słoneczną, grecką przyrodą. Po katakliźmie wojny Eli-

tis bardziej ewoluował w stronę przesłań etycznych i his-

toriozoficznych, starał się zapisać dramaty współczesnych

społeczeństw.

Obok twórczości poetyckiej i translatorskiej zajmował

się także eseistyką i malarstwem.

Ważniejsze książki: Orientacje (1940), Słońce pierwsze

(1943), Pieśń heroiczna i żałobna dla podporucznika,

który padł w Albanii (1945), Godny jest ( i960), Mono-

gram (1971), Willa Natasza ( 1974).

Malowidło ścienne

Zakochując się i przez wiele wieków będąc

w morzu nauczyłem się pisać i czytać

Tak że teraz za głębinami dostrzegam

nawarstwione pokolenia jak górę która wznosi się

zanim poprzednie zniknie w oddali

Przed głębinami to samo:

Ciemnoszara butelka i młoda wiotka

Eleni oparta bokiem ciała o zwapniałą skałę

Napełniająca kielich Madonny winem druga połowa

jej ciała już była po drugiej stronie w Azji

I malowidło w całości przemieszczone w niebo

z żółtymi ptakami o haczykowatych dziobach

i słońcami

Nikos

Chadzinikolau

Szliśmy polami

Szliśmy polami cały dzień

Z kobietami słońcami i psami

Graliśmy śpiewaliśmy piliśmy wodę

Świeżą wytrysłą z wieków

Po południu stanęliśmy na chwilę

Patrząc sobie głęboko w oczy

Z naszych piersi wyfrunął motyl

Był bielszy

Niż gałązka rosnąca na brzegu snów naszych

Wiedzieliśmy że nigdy nie zginie

I że nie pamięta jaką larwę dźwiga

Wieczorem rozpaliliśmy ognisko

I śpiewaliśmy tańcząc wokoło

Ogniu piękny ogniu nie żałuj pni

Ogniu piękny ogniu nie dochodź do popiołu

Ogniu piękny ogniu spal nas

A życie oddaj

Czujemy życie chwytamy je za ręce

Patrzymy w oczy i ono nam patrzy w oczy

I jeśli to co nas oszołamia jest magnesem, wiemy,

I jeśli to co wywołuje ból jest złem, rozumiemy.

Czujemy życie idziemy przodem

I pozdrawiamy jego zdziesiątkowane ptaki

Jesteśmy z dobrego pokolenia.

Nikos

Chadzinikolau

Pogoda nieobecności

Wszystkie chmury spowiadały się ziemi —

ich miejsce moje zajęło pragnienie.

I gdy na moich włosach posmutniała

zuchwała ręka

melancholijnie zwinąłem się w kłębek.

Czas zapomniał się o zmierzchu

Bez pamięci

Ze swoim milczącym drzewem migdałowym

W stronę morza

Zapomniał się o zmierzchu

Bez szumu skrzydeł

Z nieruchomym wyrazem

W stronę morza

— O zmierzchu

Bez miłości

Z upartą twarzą

Zwróconą ku morzu...

Wabi mnie ta cisza.

Nikos

Chadztnikolau

Maria Nefeli

To poligamia — kochać i śnić.

Jeśli nie oprzesz jednej nogi poza Ziemią,

nie utrzymasz się na niej.

Smutek pięknieje —

upodabniamy się do niego.

Niestety i Ziemia

naszym kosztem się kręci.

Gdy słyszysz „Porządek",

ludzkie mięso pachnie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: