Richard Webster - Odczytywanie aury.pdf - Richard Webster - morefaya2006

Richard Webster

Odczytywanie Aury

(PrzełoŜyła: Irena Stąpor)

SCANdal

Dla Eden, naszej pierwszej wnuczki

Wprowadzenie

W dzieciństwie chodziłem do szkoły prowadzonej przez księŜy. W kaŜdy czwartek

rano przed lekcjami szliśmy do kaplicy na mszę. Lubiłem muzykę, zawsze więc stawałem tak,

by móc obserwować pana Cardera, organistę, który uczył równieŜ muzyki i był najlepszym

nauczycielem, jakiego kiedykolwiek miałem.

Pewnego ranka przyglądałem się, jak pan Carder gra Bacha, i ze zdumieniem

zauwaŜyłem piękne barwy, które z niego emanowały, unosząc się ku wysoko sklepionemu

sufitowi. Widok ten mnie zachwycił, szturchnąłem więc siedzącego obok chłopca.

Popatrz, jakie piękne kolory powiedziałem.

Chłopiec spojrzał, jednak niczego nie zobaczył. Nie pamiętam, co powiedział, ale

powstrzymało mnie to przed opowiadaniem o kolorach komukolwiek innemu.

Od tamtej chwili widywałem kolory wokół pana Car dera niemal zawsze, gdy grał. Po

prostu nabrałem pewności, Ŝe się pojawią, i nie dziwił mnie ich brak wokół innych ludzi,

nawet wokół szkolnego księdza.

Wiele lat później po którymś z moich wykładów jeden ze słuchaczy podszedł do mnie

i zasugerował, Ŝe kolory mogły pochodzić z witraŜy w kaplicy. Wydawało mi się to

nieprawdopodobne, poniewaŜ dobrze znałem piękne wzory, które światło padające przez okna

w słoneczne poranki rzucało na zgromadzonych uczniów. Niemniej jednak wróciłem do

kaplicy i sprawdziłem organy ustawione były w taki sposób, Ŝe promienie przenikające przez

witraŜe nie mogły padać na organistę.

To właśnie wtedy zobaczyłem aurę po raz pierwszy. Miałem szczęście, Ŝe od razu

dostrzegłem kolory. Większość ludzi najpierw zauwaŜa niemal bezbarwną „otoczkę", a barwy

pojawiają się stopniowo. PoniewaŜ byłem dzieckiem, przyjąłem aurę jako coś naturalnego.

Nie analizowałem tego zjawiska, nawet nie myślałem o nim zbyt często. Czasami widywałem

aurę wokół nauczyciela muzyki, gdy grał na pianinie, natomiast nigdy, gdy prowadził lekcje.

Rok czy dwa lata później pan Carder został moim wychowawcą. Jego metoda

utrzymywania dyscypliny w klasie polegała na nagradzaniu dobrego zachowania czytaniem

ksiąŜki w kaŜde piątkowe popołudnie. Była to jego ulubiona lektura z dzieciństwa. Trzymał te

stare zniszczone kartki w rękach z czcią i miłością. Opowieść nas fascynowała i nasze

zachowanie w klasie poprawiało się z tygodnia na tydzień, poniewaŜ duŜo więcej frajdy nam

sprawiało śledzenie najnowszych przygód bohaterów ksiąŜki niŜ nauka matematyki. Gdy pan

Carder czytał, jego aura poszerzała się i otaczała go jaskrawymi kolorami.

Jako nastolatek czasami dostrzegałem aurę wokół innych ludzi, na ogół wtedy, gdy

entuzjastycznie opowiadali o czymś, co ich interesuje. Zdarzało się to jednak przypadkiem,

nigdy nie starałem się jej zobaczyć, ale teŜ nie dziwiło mnie, Ŝe ją widzę.

Mając siedemnaście lat, wysłuchałem kilku wykładów w Towarzystwie Teozoficznym

i dowiedziałem się, Ŝe temat jest duŜo głębszy, niŜ mi się wydawało. Zdziwiło mnie, Ŝe

większość słuchaczy bardzo cięŜko pracuje, by zobaczyć coś, co ja widziałem przez połowę

swojego Ŝycia, uwaŜając ten fakt za rzecz całkowicie naturalną. Chciałem im powiedzieć, Ŝe

za bardzo się starają, Ŝe lepiej by zrobili, rozluźniając się i pozwalając, aby się zdarzyło to, co

się ma zdarzyć, ale byłem zbyt nieśmiały i zamknięty w sobie.

Nadal uwaŜam, Ŝe widzenia aury najlepiej się uczyć w nastroju pogodnym. Jeśli się

zabierzesz do roboty z ponurą determinacją, zniknie element zabawy, a osiągnięcie sukcesu

stanie się prawie niemoŜliwe.

Miałem tego niezbity dowód wiele lat temu, gdy zaczynałem prowadzić zajęcia z

rozwoju zdolności parapsychicznych. Jedna z pań uczestniczących w spotkaniach

rozpaczliwie chciała zobaczyć aurę. ChociaŜ upominałem ją, by czerpała radość z naszych

ćwiczeń, traktowała kaŜde z nich jak sprawę Ŝycia i śmierci. Jej frustracja rosła, w miarę jak

kolejni uczestnicy warsztatów stwierdzali, Ŝe im się udało, a ona ciągle nic nie widziała.

Zabrała robione w klasie notatki do domu i zostawiła w salonie. Pewnego wieczoru przeczytał

je jej mąŜ. Był po dwóch kieliszkach i stwierdził, Ŝe mogłoby być zabawnie zrobić kilka

ćwiczeń. Z początku jego Ŝona nie chciała, poniewaŜ zawsze podkreślał swoją niewiarę w

widzenie aury. Zgodziła się jednak, nie chcąc mu się sprzeciwiać. Ku swemu zdumieniu

odkryła, Ŝe widzenie aury nie sprawia jej Ŝadnej trudności. Zdziwiła się jeszcze bardziej, gdy

się okazało, Ŝe jej mąŜ takŜe nie ma z tym problemu. MęŜa to przeŜycie tak przeraziło, Ŝe

musiało minąć kilka miesięcy, zanim dał się namówić na ponowne próby. Interesujący w tej

historii jest fakt, Ŝe pani ta nie widziała aury podczas zajęć, gdy bardzo się o to starała,

natomiast w domu, chcąc sprawić męŜowi przyjemność, z łatwością osiągnęła cel.

W ksiąŜce tej zawarłem wszystkie ćwiczenia z moich zajęć rozwoju zdolności

parapsychicznych. Jeśli będziesz je wykonywać jako element zabawy, na pewno uda ci się

zobaczyć i zinterpretować aurę.

* * *

Ludzie dostrzegali aurę od zarania dziejów. Wiele pradawnych rycin i rysunków na

skałach przedstawia postacie z dziwnym nakryciem głowy. Szczególnie wyraźnie widać to na

malowidłach z Val Camonica w północnych Włoszech. Niektórzy badacze twierdzą, Ŝe w

dawnych czasach ziemię odwiedzili goście z kosmosu. To moŜliwe, oczywiście, ale wydaje

się bardziej prawdopodobne, Ŝe są to prymitywne przestawienia aury, szczególnie iŜ głowy

niektórych postaci otoczone są rysunkami płomieni. Pióropusze noszone przez wodzów

Indian mogłyby przedstawiać aurę. RównieŜ kapłani Majów nosili nakrycia głowy zrobione z

piór.

Rys. A

Halo na dawnych obrazach.

Długo przed nadejściem Chrystusa głowy świętych na portretach otaczały świetliste

lub złote aureole (rys. A). MoŜna je zobaczyć na malowidłach pochodzących z Egiptu, Indii,

Grecji i Włoch. Bez wątpienia przedstawiają one aurę.

RównieŜ w świętych księgach wszystkich cywilizacji pojawiają się informacje o aurze.

Być moŜe głowę MojŜesza schodzącego z góry Synaj otaczała aureola „Gdy MojŜesz

zstępował z góry Synaj z dwiema tablicami Świadectwa w ręku, nie wiedział, Ŝe skóra na jego

Richard Webster - Odczytywanie aury.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: