Poła linia przekazu naszej praktyki.docx

Poła linia przekazu naszej praktyki

Autor: Detlev Göbel
Tlumaczenie, opracowanie: Wojtek Tracewski

Longczen Njingthig

Poła nauczana przez Lamę Ole pochodzi z tradycji Longczen Njingthig szkoły Njingmapa tybetańskiego buddyzmu. Longczen Njingthig zawiera najgłębsze nauki Maha Ati, "Wielkiej Doskonałości". Maha Ati i Mahamudra uchodzą za najwyższe nauki buddyzmu, są metodami pozwalającymi osiągnąć oświecenie w najkrótszym czasie. Dla ludzi, których głównymi przeszkadzającymi uczuciami są gniew i duma, najodpowiedniejsza jest Maha Ati, natomiast dla tych o silnym pożądaniu, Mahamudra. Madhjamiki, wolniejszej drogi studiowania, opierającej się przede wszystkim na intelektualnym zrozumieniu, nauczał Budda ludzi, których najsilniejszym przeszkadzającym uczuciem było pomieszanie. "Njingthig", dosłownie: "Kropla Serca", nazywane są najgłębsze nauki w Maha Ati. Zależnie od linii przekazu wyróżnia się różne rodzaje Nijngthig. Najbardziej znane spośród nich to: Wima Njingthig, Khandro Njingthig, Karma Njingthig i Longczen Njingthig.
Wima Njingthig i Khandro Njingthig pochodzą z czasów, gdy buddyzm dotarł do Tybetu. Tradycja założona przez wielkiego indyjskiego uczonego Wimalamitrę została nazwana Wima Njingthig. Nazwa Khandro Njingthig określa natomiast tradycjęĘpochodzącą od Guru Rinpocze. Obie przetrwały jako termy, ukryte skarby Dharmy. Później zostały odnalezione przez reinkarnacje uczniów Guru Rinpocze. Nauki Longczen Njingthig przekazał Padmasambhawa w klasztorze Samje królowi Tybetu Trisong Detsenowi, Jeszie Tsogjal, swej głównej tybetańskiej partnerce i wielkiemu uczonemu Wajroczanie. Ostatecznie zostały one ukryte jako termy. Nauki te stanowią połączoną esencję Wima Njingthig i Khandro Njingthig. Wieleset lat później zostały one odnalezione przez Dzigme Lingpę, uchodzącego za reinkarnację zarówno króla Trisong Detsena, jak też Wimalamitry. Nazwa "Longczen" ma różne przyczyny; jedną z nich jest to, iż Dzigme Lingpa miał wiele wizji Longczen Rabdżam i w ten sposób otrzymał od niego przekazy i przeżył pełne doświadczenie Dzogczen. Longczen Rabdziam, współczesny III Karmapie Rangdziung Dordże, uchodził za największego uczonego tradycji Njingma. Był reinkarnacją księżniczki Pemasal, której Guru Rinpocze udzielił przekazu Khandro Njingthig.
Karma Njingthig wreszcie to nauki Maha Ati utrzymane przez Karmapę Rangdziung Dordże. W czasach III Karmapy w tradycji Njingma nie było w pewnym okresie nikogo, kto mógłby zostać dzierżawcą tych najwyższych nauk, ponieważ jest do tego niezbędne również posiadanie pełnego ich doświadczenia.

Dharmakaja:Samantabhadra (tyb. Kyntu Zangpo; pol. Wszechdobry)

W tradycji Njingma stan prawdy, Dharmakaja, przedstawiany jest symbolicznie w formie prabuddy Kyntu Zangpo. Wszystkie nauki Dharmy pochodzą ostatecznie ze stanu prawdy, pełnego poznania prawdziwej natury rzeczywistości.

' Sambogakaja:Wadżrasattwa(tyb. Dordże Sempa, pol. Diamentowy Umysł)

Z bezforemnego stanu prawdy manifestują sięĘspontanicznie oba foremne stany, by przynosić pożytek istotom. Funkcją pierwszego z nich, stanu radości lub sambogakaji, jest pomaganie tym istotom, które w dużym stopniu oczyściły już swój umysł, bodhisattwom. Stan ten w tym kontekście reprezentowany jest w tradycji Njingma przez Diamentowy Umysł.

Nirmanakaja:Prahewadżra(tyb. GarabDordże)

Stan wypromieniowania jest manifestacją oświecenia na poziomie fizycznym, pomaga również tym istotom, które nie osiągnęły jeszcze poziomów bodhisattwów. Pierwszym ze świata ludzi dzierżawcą Dzogczen był Garab Dordże, wypromieniowanie buddy Diamentowego Umysłu. Urodził się w królewskiej rodzinie w Uddijanie, kraju dakiń (teren dzisiejszego Pakistanu) . Już jako mały chłopiec wykazywał wiele szczególnych cech dowodzących, że nie był zwyczajnym dzieckiem. W wieku siedmiu lat pokonał jakoby pięciuset uczonych w filozoficznej debacie, w ogóle wcześniej nie studiując. Następnie do trzydziestego drugiego roku życia medytował na pewnej górze w chacie z trawy. Otrzymał tam bezpośredni przekaz od Diamentowego Umysłu i urzeczywistnił stan buddy. Wraz z dakiniami spędził trzy lata zapisując te nauki. Przez resztę życia medytował i nauczał w Sitawana na słynnym, starym cmentarzu położonym na wschód od Bodhgaja. Podobne place kremacyjne były w dawnych Indiach pełnymi mocy miejscami, które zamieszkiwały dakinie, duchy, dzikie zwierzęta i jogini, tym ostatnim otoczenie takie zapewniało możliwość praktykowania bez przeszkód i każdego dnia przypominało o przemijaniu. Tutaj Garab Dordże spotkał swego głównego ucznia Mandziuśrimitrę.

Mandziuśrimitra(tyb. DziampelSzenjen)

Mandziuśrimitrze, który pochodził z rodziny bramińskiej i był uczonym, Mandziuśri przepowiedział w wizji: " Jeśli chcesz w tym samym życiu osiągnąć oświecenie, udaj się do Sitawana". Postąpiwszy zgodnie z tą wskazówką, Mandziuśrimitra spotkał tam Garaba "Dordże i studiował u niego Dharmę przez siedemdziesiąt pięć lat. Po śmierci nauczyciela uporządkował otrzymane nauki, a następnie, jak mówią teksty, medytował przez 109 lat w Sosadwipa, na innym polu kremacyjnym, położonym na zachód od Bodhgaja. Przypisywanie niezwykle długiego życia jemu i niektórym innym mistrzom tego czasu może mieć dwie przyczyny. Jedną była tradycja liczenia sześciu miesięcy jako roku, drugą zaś fakt, że wielu wielkich joginów osiągało dzięki praktyce urzeczywistnienie długiego życia.

Szri Singha(tyb. PaldziSenge)

Szri Singha urodził się w Chinach i był wielkim uczonym w dziedzinie światowych nauk. W jednej z wizji Kochające Oczy przepowiedział mu, że jeśli uda się do Sosadwipa i będzie tam praktykował, osiągnie urzeczywistnienie. Jako przygotowanie Szri Singha studiował przez siedem lat tantry na świętej górze Wu Tai Czan w Chinach. Po powtórnej wizji Kochających Oczu wykonywał przez trzy lata jedną praktykę, której rezultaty, cudowne moce, umożliwiły mu potem w bardzo krótkim czasie dotarcie do Sosadwipa w Indiach. Tam spotkał Mandziuśrimitrę, u którego uczył się następnie i praktykował przez dwadzieścia pięć lat. Po śmierci mistrza powrócił do Chin. Tam dokonał klasyfikacji najwyższych nauk, które otrzymał i medytował długo na cmentarzu Sildżin.

'Dżniana Sutra(tyb. Jeszie Do)

Dżniana Sutra urodził się w pozakastowej rodzinie we wschodnich Indiach. Osiągnąwszy dojrzały wiek zamieszkał jako jeden z pięciuset uczonych w Bodhgaja. Kiedy pewnego razu przechadzał się tam z innym uczonym, Wimalamitrą, ukazał im się Diamentowy Umysł i polecił, by udali się do Chin, mieli tam osiągnąć oświecenie. Diamentowy Umysł powiedział im, że przez pięćset żywotów byli uczonymi i nie osiągnęli urzeczywistnienia, i że teraz również im się to nie uda, jeśli będą postępowali tak, jak do tej pory. Wimalamitra wyruszył od razu do Chin. Otrzymał tam nauki od Szri Singhi i po powrocie opowiedział Dżniana Sutrze o swych doświadczeniach. Kiedy Dżniana Sutra następnie sam udał się do Chin, również spotkał Szri Singhę, otrzymywał od niego nauki przez długi czas i wreszcie spędził szesnaście lat medytując na to, czego się nauczył. Później powrócił do Indii. W przeciwieństwie do Wimalamitry, otrzymał od Szri Singhi pełen przekaz i udzielił go następnie Wimalamitrze.

Wimalamitra(tyb. Drime Szenien)

Wimalamitra urodził się w średnio zamożnej rodzinie w zachodnich Indiach. Pewnego dnia w czasie spaceru w wizji Diamentowy Umysł polecił jemu i Dżniana Sutrze, by udali się do Chin. Wimalamitra odbył podróż do Chin, gdzie przez dwadzieścia lat uczył się Dharmy od Szri Singhi. Następnie powrócił do Indii. Opowiedział Dżniana Sutrze o swych przeżyciach. Został też jego uczniem, gdyż Dżniana Sutra, który również odbył dawniej podróż do Chin, otrzymał od Szri Singhi głębsze nauki. Po tym, kiedy jego nauczyciel Szri Singha zmarł, Wimalamitra był przez dwadzieścia lat nauczycielem pewnego indyjskiego króla, a następnie przez siedem lat praktykował na jednym z pól kremacyjnych.
Król Tybetu, Trisong Detsen chcąc sprowadzić Dharmę do swego kraju, zaprosił doń Wimalamitrę. Przybywszy na miejsce, Wimalamitra wraz z Guru Rinpocze i Wajroczaną wziął intensywny udział w umacnianiu Dharmy w Tybecie. Sprowadzone tam przez niego głębokie nauki zostały od jego imienia nazwane Wima Njingthig. Po spędzeniu w Tybecie trzynastu lat Wiamalamitra udał się do Chin na górę Wu Tai Czan, gdzie urzeczywistnił "tęczowe ciało wielkiego przekształcenia". Oznacza to, że ciągle jeszcze żyje tam w formie niemożliwej do rozpoznania przez zwyczajne istoty i będzie wysyłał swe wypromieniowania, dopóki buddyzm będzie istniał na świecie.

Pema Dziungne,(tyb. Guru Rinpocze skt. Padmasambhawa)

Guru Rinpocze, wypromieniowanie Buddy Amitaby, pojawił się zgodnie z wieloma przepowiedniami historycznego Buddy Siakjamuniego w Uddijanie, dzisiejszym Pakistanie. Jest powiedziane, że każdemu z tysiąca buddów naszej epoki, jako wyraz jego wyzwalającej nauki, będzie towarzyszył Guru Rinpocze. Padmasambhawa doprowadził do rozkwitu przede wszystkim nauki Diamentowej Drogi. W założonej przez siebie linii Njingma tybetańskiego buddyzmu, uważany jest za drugiego buddę. To przede wszystkim dzięki jego aktywności Dharma została umocniona w Tybecie. Począwszy od 810 roku Guru Rinpocze spędził ponad pięćdziesiąt lat w Tybecie.

Trisong Detsen(790, 858)

Król Tybetu Trisong Detsen zaprosił doń uczonego Szantarakszitę, by z jego pomocą zbudować pierwszy tybetański klasztor. Szantarakszita nie mógł poradzić sobie jednak z przeszkodami ze strony duchów i demonów. Poradził więc królowi, by zaprosił również indyjskiego mistrza Padmasambhawę. Trisong Detsen zastosował się do tej wskazówki i z pomocą Padmasambhawy zbudowano klasztor Samje. Potem zaprosił do Tybetu wielu innych indyjskich uczonych, kazał kształcić tłumaczy i wspierał przełożenie wszystkich ważnych tekstów na tybetański. Król Trisong Detsen był uczniem Padmasambhawy.

Jeszie Tsogjal

Jeszie Tsogjal zasłynęła jako jedna z największych jogiń Tybetu, uchodzi za wypromieniowanie Dordże Pamo, Tary i innych aspektów buddy. Jako młoda kobieta została jedną z żon króla Tybetu, Trisong Detsena. Ten podarował ją swemu nauczycielowi Padmasambhawie jako ofiarę z okazji inicjacji. Od tamtej pory była partnerką _i główną uczennicą Guru Rinpocze. Otrzymała prawie wszystkie nauki, których udzielił on w Tybecie i dzięki praktykowaniu ich osiągnęła najwyższe urzeczywistnienie. Wraz z Guru Rinpocze ukryła w Tybecie i w innych miejscach jego nauki jako termy (ukryte teksty Dharmy, które później odnajdywane były przez uczniów Padmasambhawy) .

Njang Tingdzin Zangpo

Njang Tingdzin Zangpo jako dziecko był towarzyszem zabaw króla Trisong Detsena. To o nim mówiono później, że potrafił przez siedem lat nieprzerwanie siedzieć w medytacji. Namówił on króla, by zaprosił do Tybetu mistrza Wimalamitrę. Njang Tingdzin Zangpo był uczniem Wimalamitry i Guru Rinpocze. Otrzymał od obu z nich najwyższe przekazy. Później pokonał demona Dordże Legpę, który pustoszył wschodni Tybet burzami gradowymi, w ten sposób Dordże Legpa został strażnikiem Dharmy.

Dangma Lingjel Gjaltsen

Dangma Lingjel Gjaltsen uchodził za wypromieniowanie Wimalamitry. Miał wizję Dordże Legpy, po której odnalazł i urzeczywistnił nauki Dharmy, ukryte przez Njang Tingdzin Zangpo. Po piętnastu latach od odnalezienia nauk wyruszył na poszukiwanie odpowiedniego ucznia, któremu mógłby przekazać swe doświadczenie. Wreszcie spotkał go w osobie Senge Łangczuga.

Dzietsyn Senge Łangczug

Senge Łangczug...