Gospodarka-wodno_elektrolitowa.doc

GOSPODARKA WODNO-ELEKTROLITOWA
 

Równoważnik chemiczny

q     liczba gramów danej substancji, która reaguje z 1 g wodoru lub z inną substancją równoważną tej ilości wodoru

q     liczba gramów danej substancji = masa atomowa (cząsteczkowa) podzielona przez wartościowość tej substancji

0,001 część równoważnika => mEq

Substancje oddziałują na siebie w odpowiednich stosunkach równoważnikowych – ułatwia to określenie stosunków ilościowych zachodzących w reakcjach

Stężenie elektrolitów w płynie pozakomórkowym śródnaczyniowym

PRAWO RAOULTA

q     dodanie do rozpuszczalnika substancji, która się w nim rozpuszcza powoduje zmianę jego cech fizykochemicznych - następuje:

              - zmniejszenie parowania rozpuszczalnika

              - zmniejszenie temperatury zamarzania

              - zwiększenie temperatury wrzenia

              - zwiększenie ciśnienia osmotycznego

q     stopień zmian cech fizykochemicznych rozpuszczalnika zależy od ilości cząsteczek rozpuszczonych

Ciśnienie osmotyczne

q     wartość ciśnienia wywieranego na półprzepuszczalną błonę przez dwie ciecze, które ta błona rozdziela

q     wielkość ciśnienia osmotycznego wynika z różnicy stężeń związków chemicznych lub jonów w roztworach po obu stronach błony

q     dla roztworu o stężeniu c w kontakcie poprzez membranę z czystym rozpuszczalnikiem, ciśnienie osmotyczne definiowane jest przez równanie van 't Hoffa:

                                                        π = c R T

π – ciśnienie osmotyczne [osm]

c – stężenie substancji [mol/L]

T – temperatura [K]

q     równanie van 't Hoffa jest słuszne dla roztworów bardzo rozcieńczonych

q     gdy membrana nie przepuszcza jonów ani większych cząstek, jedyny sposobem na wyrównanie stężeń jest przepływ małych cząsteczek rozpuszczalnika

q     dla roztworów silnie rozcieńczonych, ciśnienie osmotyczne na granicy roztworów o stężeniach c1 i c2 można wyrazić wzorem:

                                                        π = (c1 –c2) R T

π -ciśnienie osmotyczne [osm]

R –stała gazowa [8,31J/mol∙K]

T –temperatura [K]

c1, c2 – stężenia związków chemicznych lub jonów [mol/L]

Pomiar ciśnienia osmotycznego

- poprzez pomiar ciśnienia wymaganego do zatrzymania przepływu rozpuszczalnika przez błonę

Ciśnienie osmotyczne roztworu koloidalnego

q     ma taki sam sens fizyczny jak dla roztworów rzeczywistych

q     ciśnienie, które należy przyłożyć do błony półprzepuszczalnej od strony roztworu koloidalnego, aby zahamować przechodzenie czystego rozpuszczalnika do roztworu

q     ciśnienie osmotyczne roztworów koloidalnych jest znacznie niższe niż dla roztworów rzeczywistych

Molalność (osmolalność) – liczba moli substancji osmotycznie czynnych (osmolitów) zawartych w 1000 g rozpuszczalnika.

Molarność (osmolarność) – liczba moli substancji osmotycznie czynnych w 1 L roztworu.

Ciśnienie osmotyczne 1 mola substancji nie dysocjującej = 1 osmol [Osm].

0,001 Osm = mOsm

1mOsm <=> 19,3 mmHg

Ciśnienie osmotyczne roztworu, w którym znajduje się więcej niż jedna substancja rozpuszczona = suma cząstkowych ciśnień osmotycznych wywołanych poszczególnymi substancjami.  

Molalność (osmolalność) – obliczamy ze wzoru:

                            Molalność [mol/kg H2O] = f ∙ n ∙ c

f – współczynnik aktywności osmotycznej badanej substancji

n – liczba osmotycznie czynnych cząsteczek powstających w roztworze z jednej cząsteczki rozpuszczonej

c – stężenie danej substancji [mol/kg H2O]

Molalność roztworów oznacza się metodą krioskopową wyznaczając temperaturę ich zamarzania:

1 mol dowolnej substancji obniża punkt zamarzania o 1,84°C

Molalność surowicy można w przybliżeniu obliczyć ze wzoru:

Molalność surowicy [mmol/kg H2O]

                                                     ...