100-000-Pieni-Milarepy.pdf

“Sto tysięcy pieśni Milarepy”

Część pierwsza

Milarepa poskramia i nawraca demony

Spis rozdziałów

1 Opowieść o Czerwonej Skale w Dolinie Klejnotu....................................................................2

2 Wyprawa do Laczi....................................................................................................................9

3 Pieśń znad górskich łańcuchów..............................................................................................17

4 Wyzwanie Mądrej Demonicy..................................................................................................28

5 Milarepa w Ragmie.................................................................................................................42

6 Milarepa w Kangpen Namka Dzong......................................................................................49

7 Radosna pieśń jogina..............................................................................................................52

8 Milarepa i gołąb......................................................................................................................62

9 Zakątek Wadżry na Szarej Skale............................................................................................67

10 Milarepa pierwszy raz spotyka Reczungpę..........................................................................73

11 Nauka o “Rzadkiej możliwości praktykowania dharmy”......................................................77

12 O pastuchu poszukującym umysłu........................................................................................80

13 Pieśń urzeczywistnienia........................................................................................................88

14 Rola kobiety w dharmie........................................................................................................91

15 Pieśń w karczmie................................................................................................................100

16 Uczeń-rzezimieszek............................................................................................................105

17 Spotkanie nad Srebrnym Potokiem....................................................................................106

18 Pieśń o kiju.........................................................................................................................129

19 Dwadzieścia jeden napomnień............................................................................................136

20 Spotkanie Milarepy z Kharcziung Repą.............................................................................137

21 Ostrzeżenia dla Darmy Łangcziuga....................................................................................141

22 Konkurs cudów na Śnieżnej Górze Tise.............................................................................146

23 Oświecenie Reczungpy.......................................................................................................152

24 Przemiana umierającego bonisty.........................................................................................163

25 Wyzwanie mądrej dziewczyny............................................................................................176

26 Myśliwy i jeleń....................................................................................................................187

27 Zaproszenie od króla Nepalu..............................................................................................195

28 Najazd bogini Tseringmy....................................................................................................201

29 Przemiana bogini Tseringmy...............................................................................................212

Rozdział 1

1 Opowieść o Czerwonej Skale w Dolinie Klejnotu

Pokłon wszystkim guru.

Pewnego razu wielki jogin Milarepa przebywał w Orlim Zamku w Dolinie Klejnotu 1 [Czerwonej

Skale], pochłonięty praktyką mahamudr y 2 . Gdy poczuł głód, postanowił przygotować jakiś posiłek, ale

szybko zorientował się, że w jaskini nie było żadnego jedzenia, wody, opału, soli, oleju czy mąki.

“Wygląda na to, że zaniedbałem zbyt wiele spraw!” – powiedział – “Muszę wyjść i nazbierać trochę

drewna.”

I wyszedł. Jednak kiedy zebrał naręcze gałęzi, rozpętała się nagła burza. Wiatr dmuchał na tyle

silnie, że rozrzucał zbierane drewno i darł zniszczone szaty Milarepy. Kiedy ten starał się przytrzymać

ubranie, wichura rozrzucała gałęzie, kiedy chciał je pozbierać, wiatr porywał ubranie. [Sfrustrowany]

Milarepa pomyślał: “Chociaż praktykuję dharmę 3 i od tak dawna żyję w odosobnieniu, wciąż nie

pozbyłem się lgnięcia do ego! Jakiż jest pożytek z praktyki dharmy, jeśli nie można pokonać chwytania

się ego? Jeśli wiatr chce, niech rozrzuca moje gałęzie. Niechaj rozwiewa moje szaty, jeśli sobie tego

życzy!”. Myśląc w ten sposób, przestał walczyć. Jednak z powodu osłabienia wywołanego

niedożywieniem, z następnym podmuchem wiatru Milarepa nie był w stanie już dłużej oprzeć się burzy,

osunął się na ziemię i zemdlał.

Kiedy powróciła mu świadomość, burzy już nie było. Wysoko na gałęzi drzewa Milarepa ujrzał

strzępy swej odzieży, powiewające na lekkim wietrze. Milarepę uderzyła zupełna daremność tego świata

i jego spraw; wypełniło go potężne uczucie wyrzeczenia. Usiadł więc pod skałą i ponownie zagłębił się

w medytacji.

Wkrótce pojawił się kłąb białych chmur, które rozpościerały się od Doliny Dro Ło 4 aż po daleki

wschód. “Pod zwałem chmur leży świątynia mojego guru, Wielkiego Marpy Tłumacza” 5 – zadumał się

Milarepa – “On i jego żona nauczają teraz pewnie doktryn tantry, dając moim braciom inicjację i

instrukcje. Tak, mój guru tam jest. Och, gdybym tak mógł pójść i go zobaczyć...”. Kiedy Mila pomyślał

o swoim guru, w jego sercu powstała niezmierzona, nie do zniesienia tęsknota. Oczy wypełniły mu się

łzami i zaczął śpiewać pieśń pt. “Rozmyślania o moim guru”:

Rozważania o Tobie, Ojcze Marpo,

Przynoszą ulgę cierpieniom.

Ja, żebrak, dla Ciebie śpiewam tę żarliwą pieśń.

Ponad Czerwoną Skałą w Dolinie Klejnotu,

Na wschodzie płyną kłęby białych chmur.

Pod nimi, jak ryczący słoń,

Wznosi się góra;

Za nią, jak skaczący lew, wyłania się szczyt.

W świątyni Doliny Dro Ło jest wielki skalny tron;

Kto na nim teraz zasiada?

Czy to Marpa Tłumacz?

Gdybyś to był Ty, radowałbym się szczerze.

Choć nie czczę Cię wystarczająco, chciałbym Cię zobaczyć.

Mimo słabej wiary, chciałbym do Ciebie dołączyć.

Im więcej medytuję, tym bardziej tęsknię za swoim guru.

Czy Twoja żona, Dagmema, nadal z Tobą jest?

Żywię dla niej większą wdzięczność niż dla własnej matki.

Jeśli tam jest, bardzo bym się cieszył.

1 2 3 4 5

Pomimo odległości, pragnąłbym ją ujrzeć.

Pomimo uciążliwej drogi, chciałbym do niej dołączyć.

Im więcej się zastanawiam, tym częściej myślę o Tobie;

Im więcej medytuję, tym więcej myślę o swoim guru.

Jakże byłbym szczęśliwy, mogąc przyłączyć się do zgromadzonych,

Którym być może objaśniasz właśnie tantrę Hewadżr y 6 .

Mimo prostego umysłu, chciałbym studiować.

Mimo niewiedzy, chciałbym recytować.

Im więcej się zastanawiam, tym częściej myślę o Tobie.

Im więcej medytuję, tym więcej myślę o swoim guru.

Być może teraz udzielasz czterech symbolicznych inicjacji 7

Ustnego przekazu 8 ;

Jakże byłbym szczęśliwy, mogąc przyłączyć się do zgromadzonych.

Chociaż brak mi zasługi, chcę dostać inicjację;

Chociaż jestem zbyt biedny, by złożyć ofiary, pragnę jej.

Im więcej się zastanawiam, tym częściej myślę o Tobie;

Im więcej medytuję, tym więcej myślę o swoim guru.

Być może nauczasz teraz sześciu jog Narop y 9 ;

Gdybym mógł tam być, byłbym szczęśliwy.

Mimo miernej pilności, pragnę się uczyć.

Mimo kruchej wytrwałości, chcę praktykować.

Im więcej się zastanawiam, tym częściej myślę o Tobie.

Im więcej medytuję, tym więcej myślę o swoim guru.

Mogą tam być bracia z Y i Tsang

Gdyby byli, byłbym szczęśliwy.

Mimo, iż moje doświadczenie i urzeczywistnienie są niewielkie,

Chciałbym porównać je z doświadczeniami braci.

Choć dzięki oddaniu i głębokiej wierze nie oddzieliłem się od Ciebie,

Przechodzę tortury, bo pragnę Cię ujrzeć.

Ta żarliwa tęsknota zabija mnie,

Ta straszliwa męka dusi mnie.

Proszę, mój miłosierny guru, uwolnij mnie z tej udręki.

Ledwo Milarepa skończył, pojawił się Czcigodny Dzietsy n 10 Marpa na tęczowym obłoku podobnym

do sześciokolorowej szaty. Z obliczem spowitym w niegasnącą jasność, jadąc na bogato zdobionym

lwie, zbliżył się do Milarepy.

“Wielki Czarowniku 11 , mój synu, dlaczego z tak głębokim wzruszeniem – zapytał – wołałeś mnie w

rozpaczy? Z czym się tak borykasz? Czy nie dotrzymujesz wiary swojemu guru i opiekunowi buddzie?

Czy zewnętrzny świat omamia cię przeszkadzającymi myślam i 12 ? Czy osiem światowych wiatrów 13

wyje w twojej jaskini? Czy strach i tęsknota osłabiają twoją siłę? Czy nie ofiarowałeś swojemu guru i

trzem klejnotom 14 wiecznej służby? Czy nie ofiarowałeś swojej zasługi czującym istotom 15 sześciu

światów 16 ? Czy sam nie osiągnąłeś takiego stanu oświecenia, że możesz oczyścić swe negatywne czyny

7 8 9 10

i osiągnąć wiele zasług? Nic nie jest w stanie nas rozdzielić. Dlatego też dla dobra dharmy i wszystkich

czujących istot nie ustawaj w medytacji”.

Natchniony tym nieskończenie radosnym widzeniem Milarepa zaśpiewał w odpowiedzi:

Kiedy widzę oblicze swego guru i słyszę jego głos,

Ja, żebrak, jestem pobudzony przez pranę w sercu 17 .

Gdy rozpamiętuję nauki guru,

Wzrasta w mym sercu cześć i szacunek.

Jego miłosierne błogosławieństwo wstępuje we mnie;

A wszystkie przeszkadzające myśl i 18 odchodzą.

Moja gorliwa pieśń, zwana “Rozmyślania o moim guru”,

Na pewno została przez Ciebie,

Mój nauczycielu, usłyszana;

Wciąż jednak przebywam w ciemnościach.

Błagam, ulituj się nade mną, zaopiekuj!

Nieposkromiona wytrwałość

Jest najwspanialszym darem dla mojego guru.

Najlepszym sposobem, aby go zadowolić,

Jest znoszenie trudów medytacji.

Samotne przebywanie w jaskini

Jest szlachetną służbą dakiniom 19 .

Całkowite oddanie się świętej dharmie

Jest najlepszą służbą buddyzmowi.

Tak więc poświęcenie życia dla medytacji

Jest pomocą bezradnym przyjaciołom,

Czującym istotom!

Rozmiłowanie się w chorobie i śmierci

Jest błogosławieństwem oczyszczającym negatywne czyny;

Odmawianie zakazanej strawy pomaga

W osiągnięciu urzeczywistnienia i oświecenia;

Odwzajemniając szczodrość mego ojca guru

Medytuję nieustannie.

Mój guru, błagam, użycz swej opieki!

Pomóż żebrakowi wytrwać w tej samotni.

Podniesiony na duchu, Milarepa przyodział się i zaniósł gałęzie do jaskini. Przeraził się jednak,

znajdując w niej pięć indyjskich demonów z oczami wielkimi, jak spodki. Jeden z nich siedział na łóżku

i nauczał, dwa inne słuchały kazania, następny przygotowywał i ofiarowywał jedzenie, a ostatni czytał

książki.

Wciąż osłupiały, Milarepa pomyślał: “To na pewno emanacje lokalnych bóstw, które mnie nie lubią.

Chociaż mieszkam tu od tak dawna, nie złożyłem im żadnej ofiary ani nie pozdrowiłem ich”. Zaczął

zatem śpiewać “Pieśń chwalącą bóstwa Czerwonej Skały w Dolinie Klejnotu”:

Odosobnione miejsce, w którym stoi moja chata,

Jest miłe buddom.

Mieszkają tu urzeczywistnione istoty

I ja samotne mam tu schronienie.

Ponad Czerwoną Skałą w Dolinie Klejnotu

Szybują białe chmury;

W dole rzeka Tsang łagodnie płynie;

Pomiędzy nimi zaś krążą dzikie sępy.

Pszczoły brzęczą wśród kwiecia,

Odurzone zapachem;

Ptaki nurkują i buszują w drzewach,

Wypełniając przestrzeń swym śpiewem.

W Dolinie Klejnotu

Młode jaskółki uczą się fruwać,

Małpy uwielbiają huśtać się i skakać,

A bestie biegać i gonić,

Podczas gdy ja praktykuję dwa umysły bodh i 20

I rozkoszuję się medytacją.

Wy, lokalne demon y 21 , duch y 22 i bóstwa,

Wszyscy przyjaciele Milarepy

Wypijcie nektar życzliwości i współczucia

I powróćcie do swoich siedzib!

Indyjskie demony nie zniknęły, ale złowróżbnie wpatrywały się w Milarepę. Dwa z nich ruszyły z

miejsca, jeden wykrzywiając twarz i przygryzając dolną wargę, a drugi okrutnie zgrzytając zębami.

Trzeci, podchodząc z tyłu, zaśmiał się przeraźliwie i głośno krzyknął. Wszystkie chciały przestraszyć

Milarepę ohydnymi grymasami i gestami.

Milarepa, wyczuwając ich haniebne zamiary, rozpoczął praktykę gniewnego buddy, głośno recytując

pełną mocy mantrę 23 . Jednak demony nie odchodziły. Ogarnięty wielkim współczuciem, zaczął nauczać

je dharmy; wciąż jednak były obecne. W końcu Milarepa oświadczył: “Dzięki miłosierdziu Marpy, w

pełni uświadomiłem sobie, że wszystkie istoty i wszystkie zjawiska są przejawem czyjegoś umysłu. Sam

umysł jest odbiciem pustki-świetlistości 24 . Jakiż jest sens wszystkiego wokoło i jakimże jestem głupcem,

chcąc fizycznie rozproszyć te projekcj e 25 ! ”.

I nieśmiało zaśpiewał “Pieśń urzeczywistnienia”:

Ojcze guru, który zwyciężyłeś cztery demon y 26 ,

Kłaniam się Tobie, Marpo Tłumaczu.

Ja, którego widzisz, człowiek znany,

Syn Darsena Gharmo 27 ,

Byłem żywiony w łonie swojej matki

I wypełniłem trzy nadi 28 .

Jako dziecko spałem w kołysce,

Jako młodzieniec strzegłem drzwi,

Jako mężczyzna żyłem w wysokich górach.

Chociaż burza na szczycie jest przeraźliwa

Nie lękam się.

Chociaż przepaść jest stroma i ryzykowna,

Nie boję się.

Ja, którego widzisz, człowiek znany,

Jestem synem królewskiego ptaka 29 .

Będąc w jaju, wykształciłem skrzydła i pióra.

Jako dziecko spałem w kołysce;

Jako młodzieniec strzegłem drzwi;

Jako mężczyzna poszybowałem w niebo.

Chociaż jest ono szerokie i wysokie,

Nie boję się;

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: