To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 15 lis 2010. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.
Skocz do: nawigacji, szukaj
Członkowie Światowej Organizacji Handlu
Światowa Organizacja Handlu (ang. World Trade Organization (WTO)) – organizacja międzynarodowa z siedzibą w Genewie. WTO stanowi kontynuację Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT), została powołana w 1994 w Marrakeszu (Maroko), w ramach tzw. rundy urugwajskiej GATT.
Światowa Organizacja Handlu rozpoczęła działalność w 1995, a jej siedzibą jest Genewa. Polska była jednym z państw założycielskich – stosowne porozumienie ratyfikowała już w 1995. Głównym zadaniem Światowej Organizacji Handlu jest liberalizacja międzynarodowego handlu dobrami i usługami, prowadzenie polityki inwestycyjnej wspierającej handel, rozstrzyganie sporów dotyczących wymiany handlowej, przestrzegania praw własności intelektualnej. Kraje przystępujące do WTO zobowiązane są do dostosowania wewnętrznego ustawodawstwa do norm Światowej Organizacji Handlu oraz udzielania koncesji handlowych podmiotom zagranicznym. Są tu określone sytuacje kiedy ma miejsce handel usługami:
• sprzedaż transgraniczna
• świadczenie i konsumpcja usług za granicą
• obecność handlowa za granicą
• fizyczna obecność świadczących usługi
Przewodniczącym WTO jest Pascal Lamy. Organizacja, wg stanu na lipiec 2008, liczyła 153 członków. Ostatnim państwem przyjętym w szeregi organizacji jest Republika Zielonego Przylądka.
Porozumienie dotyczące Rolnictwa (The Agreement on Agriculture – AoA) jest produktem negocjacji podczas Rundy Urugwajskiej GATT (General Agreement on Tariffs and Trade – Ogólnego Porozumienia o Taryfach Celnych i Handlu) odbywającej się w latach 1986-1994. Runda Urugwajska stała się podstawą założenia WTO (World Trade Organization – Światowa Organizacja Handlu). AoA określa zasady handlu międzynarodowego i pośrednio produkcji oraz zakazuje wykorzystywania pozataryfowych środków. Porozumienie pozwala państwom na pewną swobodę stosowania kroków, jakie pragną one podjąć w swoim sektorze rolnym. Nielimitowane wydatki są dozwolone przy programach wspierających farmerów osiągających niskie dochody i posiadających ograniczone środki w krajach rozwijających się, przy programach ubezpieczeniowych i infrastrukturalnych, publicznych giełdach żywnościowych (przy cenach światowych). Programy mające związek z dopłatami rządowymi do specjalnych plonów i poziomów produkcji dozwolone są na podstawie tzw. Blue Box, który pozwala bogatym krajom płacić swoim farmerom za redukcję produkcji.
Chociaż preambuła porozumienia nawiązuje do bezpieczeństwa żywności, to samo porozumienie stanowi niewłaściwe ramy dla realizacji tego celu. AoA jest prostą przesłanką idei, że występujące mniejsze bariery handlu pozwalają na łatwiejsze zaspokojenie popytu na żywność. Subsydia eksportowe są tego doskonałym przykładem.
Podczas Szczytu Ministerialnego w Ad-Dauha w listopadzie 2001, członkowie WTO zgodzili się na podjęcie rozmów dotyczących wielu różnorodnych negocjacji, włączając rolnictwo. Zakończenie tych wszystkich dyskusji przewidziano na styczeń 2005. Komitet WTO ds. Rolnictwa spotkał się w czerwcu 2002 w Genewie na pierwszych negocjacjach dotyczących środków wspierających eksport. Kolejne spotkanie dotyczyć będzie dostępu do rynku i wewnętrznym programom pomocowym.
Wstępne negocjacje wykazały kłopotliwe różnice występujące między grupami krajów. Grupa Cairns kontynuuje naciski w celu eliminacji wszelkich form dopłat eksportowych, istotne polepszenie dostępu do rynku ( włączając w to głębokie cięcia taryfowe) oraz poważną redukcję wewnętrznego wspierania dla handlu i produkcji rolnej. Unia Europejska jest skłonna przedyskutować te problemy, lecz nie wszystkie w takiej skali i obszarze, jak Grupa Cairns. Unia wnosi także zagadnienia pozahandlowe, takie jak ochrona zwierząt, czy wynagradzanie rolników za prowadzone przez nich usługi publiczne, których rynek nie refunduje (chodzi o tzw. rolnictwo wielofunkcyjne). Zwolennikami takich płatności są także: Norwegia, Korea Południowa, Japonia i Szwajcaria.
Kraje rozwijające się są podzielone. Niektóre z nich są głównie eksporterami i należą do Grupy Cairns, inne zaś są importerami żywności i zainteresowane są zastosowaniem środków ochrony przed płynnością kosztów importu. Większość krajów rozwijających się należy raczej do importerów netto żywności niż do dużych eksporterów. Prowadzony jest duży lobbing na rzecz wzrostu dostępu do rynku i zmniejszenia dopłat w krajach rozwijających się podczas gdy one starają się o maksimum elastyczności dla siebie a także o ochronę poziomu życia swoich rolników i zabezpieczenie swojego eksportu na światowym rynku.
Z porozumieniem wiążą się trzy zasadnicze problemy: ignoruje ono rzeczywistość globalnego rynku rolnego, wspiera rolnictwo przemysłowe i nie zdaje egzaminu jeśli chodzi o szeroko zróżnicowane potrzeby w krajach znajdujących się na różnych poziomach rozwoju.
Zasady, na których opiera się WTO:
• zasada niedyskryminacji
• kraje mają działać na rzecz obniżania barier handlowych
• wszystkie kraje powinny korzystać z, tzw. klauzuli największego uprzywilejowania
• w wypadku podniesienia przez jakiś kraj ceł powyżej uzgodnionego poziojmu, kraj ten musi zapewnić rekompensatę za doznane szkody ekonomiczne swym partnerom handlowym.
Zadania, przed którymi stoi WTO:
• "nadzór nad stosowaniem przez poszczególne kraje obniżek clenych i eliminowaniem barier pozataryfowych
• promowanie postulatu, iż gospodarka światowa korzysta na wolnym handlu, redukcji ceł i innych środków polityki protekcjonistycznej
• rozstrzyganie sporów i konfliktów w zakresie handlu światowego
• monitorowanie tendencji w handlu międzynarodowym i gospodarce światowej (...)
• udzielanie pomocy krajom słabiej rozwiniętym w adoptowaniu postanowień Rundy Urugwajskiej" ( K. Budzowski, S. Wydymus 2000, s.30)
• liberalizacja handlu produktami rolnymi i usługami
15 kwietnia 1994 r. w Marakeszu w Maroko, na sesji ministralnej kończącej Rundę Urugwajską, sygnowano jej Akt Końcowy, a wraz z nim Porozumienie Ustanawiające WTO- Światową Organizację Handlu. Podjęto decyzję, że organizacja rozpocznie działalność 1 stycznia 1995 r. Wśród 122 sygnatariuszy była również Polska. Do końca 1994 r. 76 krajów zakończyło procedurę ratyfikacyjną. Z krajów europejskich tylko: Cypr, Turcja, Słowenia, Szwajcaria, Liechtenstein i Polska nie zostały członkami WTO z dniem 1 stycznia 1995 r. Umowa o ustanowieniu organizacji składa się z preambuły, 16 artykułów, 4 aneksów.
Cele
• stanowi forum negocjacji dotyczących wielostronnych stosunków handlowych jej członków w dziedzinach, które są objęte porozumieniami wymienionymi w aneksach;
• stanowi forum do dalszych negocjacji między członkami na temat wielostonnych stosunków handlowych oraz stanowi ramy do wdrażania tych rokowań
• administruje Uzgodnieniem w Sprawie Reguł i Procedur Dotyczących Rozstrzygania Sporów;
• zarządza Mechanizmem Przeglądu Polityki Handlowej;
• Współpracuje z Międzynarodowym Funduszem Walutowym, Międzynarodowym Bankiem Odbudowy i Rozwoju oraz Grupą Banku Światowego w celu zapewnienia spoistości w formułowaniu globalnej polityki gospodarczej.
Funkcje
• Regulacyjna- Forum negocjacji, współpracy oraz rozstrzygania sporów;
• Kontrolna- Nadzór nad wcielaniem w życie porozumień i ich praktycznym funkcjonowaniem;
• Operacyjna- Udzielanie pomocy technicznej państwom członkowskim;
Do WTO należy 151 krajów, z Polską włącznie. Na czele tej organizacji stoi Przewodniczący, którym aktualnie jest Pascal Lamy. Najwyższą władzą WTO jest Konferencja Ministerialna, która jest organem decyzyjnym.
"Działaność WTO jest finansowana ze składek członkowskich ustalanych na podstawie ich udziału w światowych obrotach towarowych, usługowych i praw własności intelektualnej." ( K. Budzowski, S. Wydymus 2000, s.31)
Siedzibą WTO jest Genewa. Organizacja ta posiada osobowść prawną. Realizuje swe funkcje poprzez szereg konferencji, z których najbardziej sławna pozostaje konferencja w Seattle. Zakończyła się ona niepowodzeniem i naraziła WTO na falę krytyki.
Najnowsza runda negocjacyjna nosi nazwę Doha Development Agenda i wg planów miała być zakończona w 2005 roku, ale trwa nadal.
1.Konferencja Ministralna
To najwyższy organ WTO złożony z przedstawicieli wszystkich krajów członkowskich, zwoływany co najmniej raz na dwa lata. Organ ten podejmuje decyzje we wszystkich sprawach związanych z wielostronnymi porozumieniami handlowymi oraz wszystkimi najważniejszymi sprawami związanymi z WTO.
2.Rada Generalna
Organ wykonawczy składający się z wszystkich państw członkowskich, zbierający się w miarę potrzeby. Wykonuje również czynności Organu Rozstrzygania Sporów oraz Organu Przeglądu Polityki Handlowej
3 Rady podporządkowane Radzie Generalnej:
• Rada do spraw Handlu Towarami
• Rada do spraw Handlu Usługami
• Rada do spraw Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej
Argumentem najczęściej spotykanym przeciwko WTO jest zarzucanie tej organizacji, iż jest instytucją niedemokratyczną, która służy interesom jedynie wielonarodowych korporacji. Inna grupa zarzutów dotyczy negatywnych konsekwencji globalizacji, czyli likwidację krajowych miejsc pracy na skutek upadku niekonkurencyjnych przedsiębiorstw oraz pogłębianie się dysproprocji rozwojowych. Spotyka się również argumenty, że WTO nie dba o ochronę środowiska.
Lorrain