Chruściki (Trichoptera) źródeł okolic Olsztyna.pdf

(2542 KB) Pobierz
SPIS TREŚCI
Uniwersytet Warmińsko–Mazurski
w Olsztynie
Wydział Biologii
W ITOLD S ZCZEPAŃSKI
Chruściki ( Trichoptera )
źródeł okolic Olsztyna
Praca magisterska wykonana
w Katedrze Ekologii i Ochrony Środowiska
pod kierunkiem
dr hab. Stanisława Czachorowskiego prof. UWM
OLSZTYN 2003
260422522.051.png 260422522.062.png 260422522.068.png 260422522.069.png 260422522.001.png 260422522.002.png 260422522.003.png 260422522.004.png 260422522.005.png 260422522.006.png 260422522.007.png 260422522.008.png 260422522.009.png 260422522.010.png 260422522.011.png 260422522.012.png 260422522.013.png 260422522.014.png 260422522.015.png 260422522.016.png 260422522.017.png 260422522.018.png 260422522.019.png 260422522.020.png 260422522.021.png 260422522.022.png 260422522.023.png 260422522.024.png 260422522.025.png 260422522.026.png 260422522.027.png 260422522.028.png 260422522.029.png 260422522.030.png 260422522.031.png 260422522.032.png 260422522.033.png 260422522.034.png 260422522.035.png 260422522.036.png 260422522.037.png 260422522.038.png 260422522.039.png 260422522.040.png 260422522.041.png 260422522.042.png 260422522.043.png 260422522.044.png 260422522.045.png 260422522.046.png 260422522.047.png 260422522.048.png 260422522.049.png 260422522.050.png 260422522.052.png 260422522.053.png 260422522.054.png 260422522.055.png 260422522.056.png 260422522.057.png 260422522.058.png 260422522.059.png 260422522.060.png 260422522.061.png 260422522.063.png 260422522.064.png 260422522.065.png 260422522.066.png 260422522.067.png
Składam serdeczne wyrazy podziękowania
Panu dr hab. Stanisławowi Czachorowskiemu prof. UWM
Za inspiracje do twórczego działania,
życzliwą pomoc i cenne wskazówki.
Moim Rodzicom za poświęcenie i trud włożone
w moje wychowanie oraz
Rodzinie i Przyjaciołom za wszelką pomoc i wsparcie
serdecznie dziękuję.
2
SPIS TREŚCI
3
1. WSTĘP
1.1 C HRUŚCIKI ( T RICHOPTERA ) - CHARAKTERYSTYKA RZĘDU
Chruściki ( Trichoptera ) są owadami ( Insecta ) o przeobrażeniu zupełnym. Swą łacińską
nazwę zawdzięczają obecnym na skrzydłach imagines licznym włoskom (łac. trichos – włos,
pteron – skrzydło, czyli włoskoskrzydłe). Chruściki są blisko spokrewnione z motylami
( Lepidoptera – łuskoskrzydłe) i bywają łączone z nimi we wspólną grupę
„odzianoskrzydłych” – Aphiesmenoptera (K RISTENSEN 1984 za C ZACHOROWSKIM 2003).
Owady te występują na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy i w niektórych
wodach mogą stanowić blisko 50 procent dennej fauny (Ł OSZEWSKI 2001). Zasiedlają
wszystkie typy wód śródlądowych a także niektóre zalewy morskie, niektóre żyją wysoko
w górach (np. w Himalajach do 5800 m n.p.m.). Larwy niektórych gatunków żyją w wilgotnej
ściółce. W pewnych przypadkach można spotkać chruściki dla których środowiskiem życia
jest cienka błonka wody (około 2 mm) występująca na podłożu stałym. Przypadek ten
występuje w siedliskach źródliskowych, na obmywanych wodą skałach (głównie
wodospadach) oraz u gatunków tropikalnych żyjących w lasach deszczowych na pniach
drzew bezustannie ociekających wodą. Zasiedlająca naszą strefę klimatyczną trichopterofauna
jest najbogatsza, zarówno pod względem jakościowym jak i ilościowym, w potokach,
strumieniach i chłodnych rzekach górskich. Uboższa fauna występuje w dużych rzekach
i wodach stojących, zwłaszcza ciepłych. Duża liczba gatunków żyje w wodach okresowych,
natomiast nieliczne w torfowiskach (C ZACHOROWSKI 2003).
Do tej pory opisano 11 185 gatunków, w tym 642 kopalne (M ORSE 1999 za
C ZACHOROWSKIM 2003). Opisane gatunki zgrupowano w 45 rodzinach, w tym 12 kopalnych
(624 rodzaje obecnie występujące i 107 fosylne). Szacuje się, że współcześnie występuje
ok. 50 000 gatunków (S CHMID 1984 za C ZACHOROWSKIM 2003), z których zdecydowana
większość (szacunkowo ok. 40 000) występuje w tropikalnych regionach południowo-
zachodniej Azji. W Europie opisano ponad 900 gatunków, z czego w Polsce
udokumentowano występowanie 288 z 18 rodzin (C ZACHOROWSKI 2002). W ostatnich latach
ciągle wykazywane są nowe gatunki dla fauny Polski. Wynika to z jeszcze niedostatecznego
poznania tej grupy, jak i z dyspersji gatunków, czemu sprzyjają antropogeniczne zmiany
krajobrazu.
Chruściki są jednym z najliczniejszych elementów bentosu źródeł. Z 900 europejskich
gatunków w źródłach występuje około 170 (B OTOSANEAU I M ALICKY 1978). Z tej liczby do
4
krenobiontów zaliczyć można ponad 40 gatunków. Krenobionty w Europie odznaczają się
wąskimi zasięgami występowania, często są endemitami. Dużo więcej jest krenofili (około
120 gatunków). Poza gatunkami typowymi dla źródeł (krenobionty i krenofile) liczne są także
gatunki przypadkowe – krenokseny (C ZACHOROWSKI 1999).
Trichoptera przechodzą rozwój z przeobrażeniem zupełnym. W cyklu życiowym
występuje jajo, kilka, zazwyczaj 5, stadiów larwalnych, poczwarka, i owad doskonały –
imago. Cały cykl trwa zazwyczaj jeden rok (jedno pokolenie w roku). Cykliczność rozwoju
jest wyraźniejsza u gatunków klimatu umiarkowanego. Niektóre z gatunków (z ciepłych
jezior ) mogą wydać dwa pokolenia w jednym roku. Acykliczność rozwoju jest obserwowana
u gatunków źródliskowych, natomiast częściowa cykliczność u zasiedlających wody zimne.
Wielkość larw Trichoptera wynosi od 2 do 40 mm, natomiast długość ich domków
dochodzi do 50–60 mm. Wyróżnić można wolnożyjące larwy kampodeoidalne, gąsienicowate
larwy budujące domki oraz formy pośrednie. Wszystkie larwy mają silnie zesklerotyzowaną
głowę, a większość nieschitynizowany odwłok. Natomiast segmenty tułowia wykazują różny
stopień sklerotyzacji w zależności od rodziny, co jest cechą diagnostyczną. Larwy oddychają
licznymi nitkowatymi skrzelotchawkami umieszczonymi na odwłoku.
Dorosłe chruściki ( imago ) są aktywnie latającymi owadami i prowadzą typowo lądowy
tryb życia. Ich rozmiary wahają się w granicach 2–30 mm. Zazwyczaj są niepozornie
ubarwione, głównie w odcieniach brązowych, szarych i czarnych, z rysunkiem brązowym
żółtym lub czarnym. Jedynie gatunki tropikalne mogą być jaskrawo ubarwione. Posiadają
dwie pary dużych skrzydeł, przeważnie podłużnie żyłkowanych. Zawsze w pozycji
spoczynkowej złożone są one w charakterystyczny daszek, zaś długie czułki skierowane są do
przodu.
Aparat gębowy dorosłych chruścików przystosowany jest do zlizywania soków
roślinnych. Imagines niektórych gatunków mogą w ogóle nie pobierać pokarmu. Larwy
posiadają natomiast dobrze rozwinięty aparat gębowy i reprezentują niemal wszystkie
konsumenckie formy odżywiania. Są wśród nich drapieżcy, detrytusofagi, fitofagi, gatunki
wszystkożerne. Niektóre gatunki są wyspecjalizowanymi glonojadami, żywią się gąbkami,
występuje wśród nich także kanibalizm. Pod względem funkcjonalnym wśród larw są aktywni
drapieżcy, filtratorzy, zdrapywacze, zbieracze, wysysacze i rozdrabniacze (C ZACHOROWSKI
2003, Ł OSZEWSKI 2001).
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin