Brzozowski Stanisław - Legenda Młodej Polski Studia o strukturze duszy kulturalnej(1).doc

Stanisław Brzozowski

LEGENDA MŁODEJ POLSKI

STUDIA O STRUKTURZE

DUSZY KULTURALNEJ

Wirtualna Biblioteka Literatury Polskiej

Uniwersytet Gda ński              c              Polska.pl c NASK

Tekst pochodzi ze zbiorów

„Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej”

Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego

2

Ze zbiorów „Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej” Instytutu Filologii Polskiej UG

SPIS TREŚCI

DEDYKACJA........................................................................................ 3

I. NASZE „JA” I HISTORIA................................................................. 4

II. KRYZYS ROMANTYZMU ........................................................... 20

III. POLSKA ZDZIECINNIAŁA ........................................................ 37

IV. MITY I LEGENDY ....................................................................... 67

V. DUSZY NIE POTRZEBA!............................................................. 94

VI. WYPRZEDAŻ STARYCH ZABAWEK .................................... 105

VII. POLSKIE OBERAMMERGAU ................................................ 119

VIII. ROZBROJENIE DUSZY.......................................................... 164

IX. NIEBOSKA DNI NASZYCH ..................................................... 184

X. NATURALIZM, DEKADENTYZM, SYMBOLIZM.................. 206

XI. HUMOR I PRAWO ..................................................................... 229

XII. DUSZA SAMOTNA .................................................................. 267

XIII. CZCICIELE TAJEMNIC.......................................................... 284

XIV. SAM NA SAM Z KLĘSKĄ ..................................................... 299

XVI. STANISŁAW WYSPIAŃSKI.................................................. 328

NASK

IFP UG

Ze zbiorów „Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej” Instytutu Filologii Polskiej UG

DEDYKACJA

No! Io non sono morto.

Dietro me – cadavere

Lasciai la prima vita!

Carducci

Trovan mi duro

E io lo so:

Pensar li fo!

Alfieri

Myśli rodzące się i pojawiające jak pokusa, – myśli, co

wkradają się, jak wróg, który mąci spokój – myśli, co wio-

dą precz i każą się rozstawać z drogimi, jak sad dzieciń-

stwa, widnokręgami – 

(Ilekroć wykradać się trzeba chyłkiem starym nawyknie-

niom, omijać pewne słowa, stawiać się im hardo, by nie

zajrzały głębiej w oczy, nie odnalazły słabości);

Chwile rozstania z duchowym światem, pustki, zsychania

się wewnętrznego –

Chwile najstraszniejsze, gdy dusza zawisa w próżni a osa-

czy ją świat nienawiścią –

Wam, których wierna, drogocenna przyjaźń była mi pod-

trzymaniem, gruntem, do którego dążyło słowo niewypo-

wiedziane, jak ziarno do swojej gleby;

którzy byliście mi pewnością, że mnie ten grunt nie zawie-

dzie;

Wam – przyjaciele moi – a przede wszystkim

Tobie, najwierniejszej i najbliższej z przyjaciół –

(wszystko, co żyć jeszcze może we mnie, jest z Was i przez

Was drodzy, z Ciebie i przez Ciebie – jedyna)

więc mając Was wszystkich na myśli, wszystkich, których

twarze mam przed sobą...