I. Nikt nie jest samotną wyspą

1, 2. Wprowadzenie
w wymagania katechezy
w klasie III gimnazjum. (Rozpoczynamy katechezę
w klasie III gimnazjum).

IX

Wytworzenie postawy otwartości na przyjęcie orędzia zbawczego.

Twórcze zaangażowanie
w realizowany program.

Wywołanie poczucia odpowiedzialności za własny rozwój religijny.

Pogłębianie przez ucznia potrzeby uczestniczenia
w katechizacji.

Zaciekawienia proponowaną tematyką zajęć.

Zapoznanie z zasadami przygotowania w parafii do przyjęcia sakramentu bierzmowania.

Program nauczania w klasie III gimnazjum, kryteria oceniania, zasady zachowania, główne środki rozwoju religijnego (codzienna modlitwa, częsta lektura Pisma Świętego, niedzielna Eucharystia, częsta spowiedź), wymagania w zakresie przygotowania do przyjęcia sakramentu bierzmowania w parafii (obecność na niedzielnych Mszach świętych, spowiedź pierwszopiątkowa, nabożeństwa okresowe, spotkania formacyjne, Katechizm Bierzmowanych, wymagania formalne (świadectwo chrztu).

Rozmowa kierowana, wykład,

Formy pracy: frontalna

Katechizowany:

- zna zasady zachowania na katechezie,

- zapoznaje się z programem nauczania religii w kl. III gimnazjum,

- zna system oceniania na religii,

- zgłasza potrzeby i oczekiwania w zakresie własnego rozwoju religijnego,

- zna zasady przygotowania do sakramentu bierzmowania w parafii.

3. Odkrywanie tajemnicy człowieka.
(1. Tajemnica człowieka).

IX

Ukazanie, że człowiek jest powołany do życia we wspólnocie z innymi.

Uświadomienie, że najgłębszą podstawą społecznej natury człowieka jest jego godność. Zachęcenie do odkrywania swojej i innych godności.

Rdz 1, 26-27.31; Rdz 2, 7-8.18;
Rz 8, 14-24.28-30; Ps 8.
Godność człowieka. Celem życia jest Bóg i relacje z innymi oparte na bezinteresownym darze z samego siebie. Chrystus odnowił
w nas godność dziecka Bożego.
 

„Słoneczko”, nagranie CD, pogadanka,
praca z tekstem.
Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna

Człowiek istotą społeczną (wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany:
– uzasadnia, iż człowiek jest istotą społeczną;
– określa, co jest podstawą więzi łączących ludzi;
– wskazuje źródłowe podstawy godności człowieka;
– rozumie, na czym polega jego godność.

Poszanowanie swojej i innych godności w ramach nawiązywanych relacji z Bogiem
i ludźmi.

4. Pogłębianie zaangażowania
w życie Kościoła.
(2. We wspólnotach).

IX

Ukazanie cech charakterystycznych dla wspólnot religijnych
i struktury Kościoła katolickiego.

Zachęcanie
do osobistego zaangażowania w życie wspólnoty parafialnej.

ChL 26, 27.
Wspólnoty religijne, kult liturgiczny, struktura.
Kościół partykularny.
Kościół jest wspólnotą Ludu Bożego.

Pogadanka, praca z tekstem, praca
z podręcznikiem nagranie CD, szablony.
Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Wspólnoty
religijne
(historia, wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany:
– wylicza elementy typowe dla Kościoła katolickiego;
– wyjaśnia, do czego dążą wspólnoty religijne;
– wyjaśnia, co to jest Kościół partykularny;
– dowodzi konieczności osobistego uczestniczenia w życiu Kościoła.

Uczestnictwo w życiu wspólnoty parafialnej.

5. Kształtowanie troski o dobro wspólne.
(3. Dobro wspólne).

IX

Ukazanie dobra wspólnego jako zasady życia społecznego.

Zachęcanie do osobistej troski o dobro wspólne.

Dobro osobiste i wspólne wzajemnie się dopełniają. Elementy dobra wspólnego: poszanowanie osoby, dobrobyt społeczny i rozwój społeczności, zapewnienie pokoju.
Sprawiedliwość społeczna.

Pogadanka, praca z podręcznikiem, „zdanie niedokończone”, plakat, wystawa, nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna, grupowa, jednostkowa.

Dobro wspólne (wiedza o społeczeństwie, geografia, edukacja europejska, edukacja filozoficzna).

Katechizowany:
– wylicza zasady dobra wspólnego;
– podaje definicję dobra wspólnego;
– tłumaczy, dlaczego państwo ma obowiązek dbania o dobro wspólne;
– wykazuje zależność dobra wspólnego od dobra osobistego.

Świadomość troski o dobro wspólne.

6. Przedstawienie istoty międzyludzkiej solidarności.
(4. Ludzka solidarność).

IX

Ukazanie, że sposobem obrony przed egoizmem jest ludzka solidarność.

Kształtowanie przekonania
o możliwości kierowania się zasadą międzyludzkiej solidarności.

Mt 25, 35-36. Porządek społeczny. Konieczność wyeliminowania egoizmu i pychy. Miłość jest podstawą służby drugiemu. Czyny miłosierdzia odnoszące się do ciała i duszy człowieka.

Pogadanka, tworzenie łańcucha przyjaźni, uzupełnianie tabeli, opowiadanie, nagranie CD.
Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Zasady życia we wspólnocie (wiedza o społeczeństwie, wychowanie prozdrowotne, edukacja filozoficzna).

Katechizowany:
– wymienia sposoby realizacji solidarności międzyludzkiej;
– tłumaczy, w jaki sposób można obronić się przed egoizmem;
– wylicza uczynki miłosierdzia;
– interpretuje tekst biblijny Mt 25, 35-36.

Czynne praktykowanie miłości solidarnej.

7. Rozwijanie wiary
w zbawczą działalność Kościoła.
(5. Wspólnota wierzących
w Chrystusa).

IX

Odkrywanie istoty Kościoła.

Wyjaśnienie odmienności wspólnoty Kościoła na tle innych społeczności oraz znaczenia Kościoła dla każdego z jego członków.

J 10, 1-16; 15, 1-11; 14, 1-6.
Mk 3, 31-35.
Obrazy, którymi posługuje się Jezus, by przybliżyć i objaśnić tajemnicę Kościoła. Solidarność we wspólnocie Kościoła. Rzeczywistość Kościoła. Kościół jako wspólnota wierzących w Chrystusa.

Audycja, nagranie CD, praca z tekstem, analogie,
fotosymbole,
teksty biblijne.
Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Identyfikacja ze wspólnotą (wiedza o społeczeństwie, wychowanie prozdrowotne, edukacja filozoficzna).

Katechizowany:
– wykazuje, że niechętne nastawienie do Kościoła spowodowane jest niewiedzą;
– wyjaśnia eklezjalne teksty biblijne,
– wyjaśnia, co wyjątkowego można odkryć w Kościele, jako wspólnocie wierzących;
– wymienia zadania ochrzczonych.

Identyfikacja ze wspólnotą wiary – Kościołem.

8. Ukazanie Różańca jako drogi życia chrześcijańskiego
(Różaniec – droga życia chrześcijanina)

IX

Pogłębienie świadomości ważności modlitwy Różańcowej.

Ukazanie Różańca jako modlitwy odzwierciedlającej życie człowieka.

...