Turner Linda - Stara miłość nie rdzewieje.pdf - A. E-BOOKI - NAJNOWSZE U MNIE - katerina8609

Linda Turner

Stara miłość nie

rdzewieje

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Zatrąbiły klaksony, zapiszczały opony. Zoe Murdock

zaklęła pod nosem, kiedy droga szybkiego ruchu numer

trzydzieści pięć w jednej sekundzie zmieniła się w ogromny

parking.

- No, ludzie, ruszać się! - Niecierpliwie bębniła palcami w

kierownicę. W dodatku temperatura w ciągu ostatniej nocy

spadła poniżej pięciu stopni, a w jej aucie akurat wysiadło

ogrzewanie. Szczękając zębami, z tęsknotą wspominała

gorącą teksaską plażę.

Spojrzała na zegar i wiedziała już, że nie zdąży na

umówione na dziewiątą spotkanie z Curtem Elliotem. W

dodatku sama była temu winna. Niepotrzebnie wpadła na

śniadanie do rodziców.

- Przecież nie musisz tak pędzić - zaprotestowała mama,

kiedy próbowała wyjść zaraz po wypiciu drugiej filiżanki

kawy. - Dopiero przyszłaś, a nie widziałam cię od stu lat. Tata

będzie bardzo rozczarowany, że cię nie zobaczył, ale akurat

pojechał na konferencję do San Antonio. Wypij jeszcze

filiżankę i opowiedz, co u ciebie słychać.

Wpatrując się w światła hamulcowe auta stojącego przed

nią, Zoe potrząsnęła głową. Matka jest niesamowita. Dobrze

wie, co robi jej córka, ale woli udawać, że jest inaczej.

- Pracuję, mamo. W ciągu ostatniego półrocza lista moich

klientów prawie się podwoiła. Jestem bardzo zajęta.

Nie powinna tego mówić. Rodzice nigdy nie pochwalali

jej pracy jako prywatnego detektywa.

- Odetchnę z ulgą, kiedy minie ci ta fascynacja

niebezpieczeństwem - odparła Frances Murdock. - Córka

burmistrza nie powinna grzebać w brudach innych ludzi!

Nawet teraz, zmarznięta niemal jak sopel lodu, Zoe nie

mogła nie roześmiać się na wspomnienie słów, jakimi matka

określiła jej pracę. Dla niej detektyw to ktoś, kto skrada się

ciemnymi uliczkami w butach na miękkiej gumowej

podeszwie i w wymiętym trenczu. Robota absolutnie

wykluczona dla córki burmistrza. Co powiedzą na to sąsiedzi,

a przede wszystkim wyborcy?

Właściwie nie było to nic nowego. Od kiedy ojciec zajął

się polityką, a Zoe była jeszcze dzieckiem, matka liczyła się z

opinią innych. Wszystkie trzy córki Terrence'a Murdocka

musiały mieć zawsze odpowiednie koleżanki, szkoły i zajęcia.

Wystarczyło, by Frances wspomniała tylko o pozycji ojca, by

przywołać dwie starsze dziewczynki do porządku. Z Zoe było

jednak inaczej.

Zawsze była buntowniczką. Miała talent do zawierania

niewłaściwych przyjaźni i zajmowania się tym, co córce

burmistrza nie przystoi, a w wieku lat osiemnastu oczywiście

wybrała sobie niewłaściwego mężczyznę. Kiedy, zgodnie

zresztą z przewidywaniami rodziców, ten związek się rozpadł,

wzięła sobie nauczkę do serca i chcąc zaspokoić oczekiwania

rodziny, wybrała kogoś ze swej sfery.

I skończyło się to rozwodem. Tak, pomyślała ze

smutkiem, jest dla swych rodziców wyłącznie źródłem

rozczarowań.

Rząd stojących przed nią aut ruszył wreszcie, więc gdy

tylko mogła, przycisnęła do końca pedał gazu w swym starym

fordzie, którego używała do pracy. Starała się nadrobić

stracony czas.

Z piętnastominutowym opóźnieniem wpadła do

odrestaurowanej wiktoriańskiej willi, w której mieściła się

kancelaria prawnicza Curta Elliota. A Harriet Lane, pulchna,

podstarzała sekretarka, która rządziła biurem jak sierżant, nie

powstrzymała się od komentarza.

- Spóźniłaś się - mruknęła znad maszyny, kiedy tylko Zoe

stanęła w drzwiach.

Każdy inny zacząłby się jakoś usprawiedliwiać, ale Zoe

nigdy nie dała się nabrać na pozorną szorstkość i chłód

sekretarki. Wiedziała, że pod tą fasadą kryje się ciepło i

czułość.

- Tylko piętnaście minut - odparła. - Curt jest taki

roztargniony, że pewnie nawet nie zauważył mojej

nieobecności.

- Tak myślisz? Kiedy zjawiłam się tu o ósmej, klient już

czekał na schodach, a tuż za nim wpadł Curt. Całą godzinę

wcześniej niż zazwyczaj.

Zoe spojrzała na nią z niedowierzaniem.

- Czy mówimy o tym samym człowieku, który nawet do

sądu wpada w ostatniej chwili? Przecież on nigdy nie

przychodzi wcześniej!

- Tak - zaśmiała się Harry. - Sama nie wiem, co mu się

stało. Pierwszy raz widzę go tak przejętego jakąś sprawą.

Można by pomyśleć, że to jego pierwsze zlecenie w życiu.

Zoe musiała przyznać jej rację. Kiedy Curt zadzwonił do

niej wczoraj wieczorem, żeby umówić się na to spotkanie, był

bardzo tajemniczy i nie chciał nic powiedzieć przez telefon.

Miała nadzieję, że porozmawiają chwilę przed przyjściem

klienta, ale cóż, przez jej spóźnienie i nadgorliwość Curta

okazało się to niemożliwe.

Z nadzieją że jej policzki nie są już czerwone od mrozu,

zdjęła grubą welwetową kurtkę i wygładziła brzoskwiniowy

sweter z angory, który znakomicie pasował do czarnych

spodni. Wiedziała, że włosy rozczochrał jej wiatr, ale na

prawdziwe czesanie nie było już czasu, przygładziła więc

tylko ręką długie do ramion jasne loki i podeszła do drzwi

wiodących do sanktuarium Curta.

- Lepiej wejdę, zanim wyśle po mnie pułk wojska.

Ciemne, antyczne meble, biała skóra, książki od podłogi

do sufitu i wspaniały widok z okien zazwyczaj działały na nią

uspokajająco. Dziś jednak od razu poczuła, że coś wisi w

powietrzu.

Bezszelestnie weszła do środka. Mężczyźni siedzący przy

dominującym we wnętrzu mahoniowym biurku nawet jej nie

zauważyli. Przez moment mogła przyjrzeć się odwróconemu

tyłem klientowi - szerokie ramiona, ciemne włosy, czarny

kowbojski kapelusz na kolanach i nerwowe palce, mnące jego

rondo.

Nie zdążyła zauważyć niczego więcej, bo dostrzegł ją Curt

i zerwał się z fotela.

- Murdock! Szkoda, że nie później! Co się stało? Czyżby

któraś z tych twoich łysych opon wreszcie rozerwała się na

strzępy?

Często tak żartował, czyniąc aluzję do jej zdezelowanego

forda, którego używała zamiast eleganckiego jaguara,

czekającego w garażu rodziców. Dziś jednak zrobił to chyba

tylko z przyzwyczajenia i bez cienia uśmiechu. Curt,

rudowłosy, zielonooki, o chłopięcej urodzie, był wyjątkowo

poważny.

- Szczerze mówiąc, popełniłam błąd, wstępując po drodze

do rodziców - wyjaśniła. - A potem utknęłam w korku.

Przepraszam, że musiałeś na mnie czekać.

Curt wzruszył tylko ramionami. Wyraźnie od razu chciał

przejść do rzeczy.

- Nie ma sprawy. Muszę być w sądzie dopiero koło

jedenastej, więc mamy mnóstwo czasu.

Spojrzał na siedzącego przy biurku klienta, który na

dźwięk głosu Zoe wyraźnie zesztywniał.

- Jake, pozwól, że ci przedstawię...

Jake jednak nie pozwolił mu skończyć. Zerwał się na

równe nogi i obrzucił go wściekłym spojrzeniem.

- To jest ten detektyw, którego tak zachwalałeś? Córka

burmistrza?

Turner Linda - Stara miłość nie rdzewieje.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: