Cabot Patricia - Portret.pdf - Romanse - aneciakurczaczek

PATRICIA CABOT

Przełożyła

Zuzanna Maj

Wydawnictwo Da Capo

Warszawa

I Yllll nl\ iMlKlkl

POI KIA! I (U MY H1ART

Copyrir.hl • I '>'>" by Patricia Cabot

koncepcja serii

Mar/cna W as; lew ska-Ginalska

Iltisnac|a na okładce

Kobelr Pawlicki

Opracowanie graficzne okładki

Sławomir Skrcśkicwicz

Część pierwsza

Skład i łamanie

„Kolonel"

For the Polish translation

For the Polish edition

Wydanie I

ISBN 83-7157-466-5

DRUKARNIA GS: Kraków, id. (0121 65 65 902

Yorkshire, maj 1871

Powiedz mi, że to nieprawda -jęknął lord Edward Rawlings,

łapiąc się za głowę. - Przecież nie z Oksfordu, Jeremy.

Jeremy patrzył na stryja z troską w oczach. Zastanawiał się, czy

nie powinien zamówić czegoś mocniejszego niż piwo. Edward

niechybnie potrzebował napić się whisky. Jednak było jeszcze zbyt

wcześnie, a piwiarnia Pod Kowadłem, w której siedzieli, sąsiadowa

ła z Rawlings Manor. Obsługa byłaby zaskoczona, widząc księcia

Rawlings i jego stryja, raczących się whisky w godzinach porannych.

- To wcale nie jest tak straszne, jak się wydaje, stryju Edwar

dzie - powiedział niefrasobliwie. Nie powiesz mi, że nie mogłeś

się tego spodziewać. Przecież zostałem już wyrzucony z Eton

i Harrow. Nie chciałem pozbawiać tego przywileju również twojej

uczelni.

Edward nie roześmiał się, zresztą Jeremy nie oczekiwał tego.

Patrzył uważnie na stryja. W sześć miesięcy od Bożego Narodzenia,

kiedy Jeremy widział go ostatni raz, w ciemnych włosach stryja

pojawiło się sporo siwych. Jeremy nie był tak zarozumiały, żeby

uważać, że to on był tego przyczyną. Stryj był obecnie jednym

z najbardziej wpływowych członków Izby Lordów, a siwiejące

włosy dodawały autorytetu człowiekowi, który ledwie ukończył

czterdzieści lat i mógłby być uznany przez swoich konserwatyw

nych kolegów za zbyt młodego.

- Wyrzucony z Oksfordu - powtórnie jęknął Edward, pochylając

się nad swoim kuflem piwa.

P.IIR/t i I C MIOT

PORTRET

Od chwili kiedy Jeremy poinformował go, jaki był powód jego

nagłego przybycia do Yorkshire, stryj Edward zdążył już wielokrot

nie powtórzyć to zdanie. Jeremy żałował, że mu o tym powiedział.

Powinien był zaczekać z tą wiadomością do momentu, kiedy

znajdzie się we dworze, gdzie będzie ciotka Pegeen. Chociaż ciotka

była jedyną osobą na świecie, której Jeremy nie chciałby sprawić

nawet najmniejszej przykrości, to jednak, w przeciwieństwie do

swojego męża, potrafiła spojrzeć na liczne przygody Jeremy'ego

z szerszej perspektywy. Fakt, że został wyrzucony z Oksfordu,

skwitowałaby jedynie uniesieniem brwi do góry. Naturalnie, gdyby

wiedziała, z jakiego powodu to się stało... zapewne byłaby wypro

wadzona z równowagi. Dlatego właśnie Jeremy postanowił spotkać

się ze stryjem, zanim zjawi się we dworze.

Niech to wszystko diabli wezmą! zaklął Edward, patrząc

w szare oczy bratanka, podobne do jego oczu. Czy musiałeś

zabić tego człowieka, Jeny? Nie mogłeś go tylko zranić?

- Kiedy ktoś mówi, że chce walczyć, dopóki cię nie zabije -

powiedział Jeremy - jest słuszne, aby pozbyć się go na zawsze,

jeśli to jest możliwe. Gdybym go tylko zranił, doszedłby do siebie

i znowu zaczął mnie prześladować. Nie mogę spędzić całego życia

na ukrywaniu się przed zwariowanym zabójcą.

- Jak twierdzisz, nigdy nawet nie dotknąłeś tej dziewczyny

powiedział Edward.

Teraz Jeremy stracił poprzednią pewność siebie. Był wzrostu

stryja, czyli miał prawie metr dziewięćdziesiąt, i nie było mu

wygodnie przy ciasno stojących stołach piwiarni. Ale nie to było

przyczyną jego zakłopotania.

- Nie mówiłem, że jej nigdy nie dotknąłem... wykrztusił.

- Jeremy -- wtrącił stryj surowym tonem.

- ...ale w żadnym wypadku nie chciałem się z nią ożenić!

dokończył Jeremy.

- Jeremy - powtórzył Edward tonem, którego używał w par

lamencie oraz kiedy karcił dzieci. Czy nie tłumaczyłem ci, że

są kobiety, z którymi mężczyzna może... flirtować i one nie będą

spodziewać się propozycji małżeństwa, ale są też inne, z. którymi

nie może się zadawać, chyba że jego zamiary...

- Wiem wtrącił Jeremy, aby przerwać wykład, który znał na

pamięć i słyszał co najmniej dwa razy w miesiącu. Wiem,

stryju Edwardzie. 1 umiem je odróżniać. Ale ta młoda dama

została mi przedstawiona, celowo, jak się teraz domyślam, przez

swojego własnego brata, i co w tym najobrzydliwsze, to w taki

sposób, że każdy mężczyzna musiałby ją uznać za panienkę

lekkich obyczajów. Chętnie przyjęła ode mnie pieniądze. Dopie

ro po fakcie Pierce wystąpił z pretensją, że zbrukałem cześć jego

siostry. Jeremy wstrząsnął się z lekka. Powiedział, że jeśli

nie poślubię tej kokoty, to będę musiał zmierzyć się z ostrzem

jego broni. Jeremy podniósł kufel do ust. Pierce niefortunnie

wybrał białą broń. Myślę, że miałby większe szczęście w poje

dynku na pistolety.

Jeremy!

Edward miał poważny wyraz twarzy. Jeremy po raz pierwszy

spotkał swojego stryja jedenaście lat temu. Od tego czasu Edward,

który zaczął prowadzić ustabilizowany tryb życia, hardzi) się

zmienił.

- Zdajesz sobie sprawę, że popełniłeś morderstwo, prawda?

- Ależ stryju Edwardzie zaprotestował Jeremy. To był

uczciwy pojedynek. Nawet jego sekundant to przyznał. Chciałem

pchnąć go w ramię, nie celowałem w serce. Ale ten głupiec

wykonał ruch, którym usiłował mnie zmylić, i wtedy...

Nic akceptuję pojedynków - przerwał mu Edward. - Usiło

wałem cię o tym przekonać po twoim poprzednim pojedynku.

Pamiętam, że mówiłem ci wtedy, że jeśli już musisz walczyć, to

rób to na kontynencie, a nie w Anglii. Posiadasz co prawda tytuł,

ale to nie stawia cię ponad prawem. Teraz nie masz wyboru -

musisz wyjechać z kraju.

- Wiem o tym - przyznał Jeremy, któremu dobrze był znany

również i ten wykład.

- Myślę, że willa w Portofino byłaby najlepszym miejscem

ciągnął Edward, który nie zauważył znudzonej miny bratanka.

Również apartament w Paryżu jest wolny. Sześć miesięcy powinno

wystarczyć. Masz szczęście, że uniwersytet nie ma wystarczających

dowodów, aby wnieść przeciwko tobie oskarżenie, ani też...

Cabot Patricia - Portret.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: