Ponad 300 sztuczek dla użytkowników PC!

Spis treści

1. MS Office

o        MS Excel

o        MS Outlook

o        MS PowerPoint

o        MS Word

2. Winamp
3. Windows
4. WinZip
5. MP3
6. Microsoft Internet Explorer
7. DVD
8. Nagrywarki
9. BIOS

MS Office

Przyspieszenie działania pakietu 
Można nieznacznie przyspieszyć działanie pakietu Office, wyłączając domyślnie włączoną w programie Outlook 97 opcję rejestrowania zdarzeń w dzienniku. Standardowo włączone jest monitorowanie operacji na plikach Worda i Excela. Jeżeli w ogóle nie wykorzystujemy zapisów dziennika, możemy tę opcję wyłączyć. W tym celu w programie Outlook 97 zaznaczamy z menu „Narzędzia” pozycję „Opcje” i pod zakładką „Dziennik” odznaczamy w ramce „Zapisuj także pliki z:” opcje dotyczące Excela, Worda i ewentualnie innych składników pakietu. 

Office 2000 a pamięć komputera
W zależności od liczby uruchomionych 
naraz programów wchodzących w skład pakietu Office, potrzebujemy odpowiedniej pojemności pamięci RAM dla ich poprawnego funkcjonowania. W przypadku Windows 98 dla samego systemu operacyjnego potrzebne jest 16 MB RAM. Do tego należy dodać (dla każdego uruchomionego programu): Word – 4 MB, Excel – 4 MB, PowerPoint – 4 MB, Access – 8 MB, FrontPage – 8 MB, Outlook – 8 MB i PhotoDraw – 16 MB. 
Jeżeli używamy Windows NT (z Service Pack 4 lub późniejszym) na sam system trzeba przeznaczyć 32 MB. 

Przełączniki instalatora Office 2000
Uruchamiając program instalacyjny MS Office 2000 możemy zmienić jego funkcjonowanie w zależności od naszych potrzeb, posługując się przełącznikami. Polecenie z odpowiednim przełącznikiem możemy wprowadzić posługując się opcją „Uruchom” z menu Start lub wpisując polecenie (wraz ze ścieżką dostępu, np.: E:\Setup.exe /?) do linii adresu w oknie Eksploratora. Oto lista przydatnych przełączników: 

/? – wyświetla okno dialogowe z listą i krótkim opisem przełączników instalatora. 

/f[opcja] – naprawia instalację pakietu. Działanie tego przełącznika zależne jest od użytej opcji:
a wymusza reinstalację wszystkich plików pakietu niezależnie od ich wersji i sum kontrolnych, 
c reinstaluje plik w przypadku jego braku lub uszkodzenia (sprawdzana jest zgodność sumy kontrolnej przechowywanej w pliku instalacyjnym z sumą kontrolną zainstalowanego pliku), 
d reinstalacja pliku w przypadku jego braku lub innej wersji, 
e reinstaluje pliki, jeżeli ich nie ma lub ich wersje są starsze bądź równe, 
m ponowny zapis wszystkich wymaganych dla lokalnej maszyny zmiennych Rejestru, 
o reinstalacja plików w przypadku ich braku lub starszych wersji, 
p reinstalacja pliku tylko w przypadku jego braku,
s reinstalacja wszystkich skrótów (nadpisywane są w takim przypadku wszystkie skróty do programów i składników pakietu, dotyczy to także tych modyfikowanych przez użytkownika), 
u ponowny zapis zmiennych Rejestru dotyczących użytkownika.

Wskazówka: w celu naprawy instalacji pakietu nie musimy jednak używać przełączników instalatora – można skorzystać z dostępnej w menu „Pomoc” opcji „Wykryj i napraw...”. Funkcjonalnie opcja ta odpowiada wywołaniu polecenia: Setup.exe /focums. Jeżeli natomiast skorzystamy z dostępnej po uruchomieniu instalatora (już po zainstalowaniu pakietu) opcji „Reinstaluj”, jest to równoznaczne z wywołaniem polecenia: Setup.exe /fecum. 

/l [opcja] [nazwa_pliku] – przełącznik umożliwiający monitorowanie programu msiexec.exe (instalatora Windows) podczas instalacji pakietu Office i zapisanie wysyłanych przez ten program komunikatów do pliku dziennika (logfile). Pozwala to na dokładniejszą analizę problemów z instalacją pakietu Office 2000. Przełącznik ten może być wywoływany z następującymi opcjami: 
a monitorowanie rozpoczęcia każdej akcji,
e odnotowywanie wszystkich komunikatów błędów,
i odnotowywanie informacji dotyczących stanu instalacji,
m odnotowywanie błędów wynikających z braku pamięci,
o jw., ale dotyczy błędów twardego dysku,
* odnotowywanie wszystkich komunikatów (np.: Setup.exe /l* c:\logoffice.txt).

/q [opcja] – umożliwia wybór poziomu interfejsu instalatora. Dostępne opcje to: 
n interfejs instalatora nie jest w ogóle wyświetlany,
b interfejs podstawowy, wyświetlany jest tylko postęp instalacji w formie najbardziej uproszczonej i ewentualne komunikaty błędów, 
r postęp instalacji w formie pełnej, okna dialogowe wyświetlane pod koniec instalacji, ale bez zbierania danych o użytkownikach,
f pełny interfejs instalatora.
Przykład: Setup.exe /qn

Zmiana domyślnego foldera dokumentów 
Standardowo domyślnym folderem dla wszystkich dokumentów pakietu Office jest folder „Moje dokumenty”. Jeżeli jednak nam to nie odpowiada, możemy to zmienić. Choć istnieje sposób na modyfikację domyślnego miejsca zapisu dokumentów przez edycję Rejestru, to nie polecamy takiego działania. Znacznie prościej i chyba szybciej, a przede wszystkim – bezpieczniej, możemy to zrobić wykorzystując odpowiednie okna dialogowe w poszczególnych programach pakietu. 
Word: wybierz z menu „Narzędzia” polecenie „Opcje”, a następnie w wyświetlonym oknie zaznacz zakładkę „File Locations...”, zaznacz linię określającą miejsce przechowywania dokumentów i kliknij „Modyfikuj”. Teraz wybierz nowy folder dla dokumentów Worda i potwierdź działanie kliknięciem na OK. 
Excel: z menu „Narzędzia” wybierz „Opcje”. Następnie zakładkę „Ogólne” i zmodyfikuj ścieżkę do foldera w polu „Default file location:”. Pamiętaj o tym, by wcześniej utworzyć odpowiedni folder zastępczy. Zmiany potwierdzasz kliknięciem na OK. 
PowerPoint: z menu „Narzędzia” wybierz „Opcje”, a następnie (dla Office 97) kliknij przycisk „Zaawansowane” lub (dla Office 2000) kliknij zakładkę „Save”. Następnie zmodyfikuj zawartość pola „Default file locations:” podając tam ścieżkę do nowego foldera. Klikasz OK i gotowe. 
Access: z menu „Narzędzia” klikasz „Opcje”, a następnie zakładkę „Ogólne”. Wprowadzasz ścieżkę do nowego foldera w polu „Default database folder:”; potwierdzasz zmiany klikając OK. 

WordArt nie tylko w dokumentach
Możliwość wstawiania do dokumentów Office'a estetycznych tytułów to funkcja znana pod nazwą „WordArt”. Zarówno w prezentacjach PowerPointa, dokumentach Worda czy arkuszach Excela tego typu element wstawiamy stosując z menu „Wstaw” opcje „Obrazek” Ţ „WordArt”. W momencie zapisu dokumentu ten graficzny tytuł przechowywany jest w jednym pliku razem z pozostałą treścią dokumentu. Co jednak zrobić w przypadku, gdy chcemy wykorzystać WordArta w programach poza pakietem Office. Jest na to prosty sposób. Otwórzmy wybrany program pakietu (np. Worda), następnie wstawmy element WordArta edytując jego parametry, jak: wygląd, treść napisu, czcionka, wielkość itp. Gdy napis jest już wykonany, klikamy go prawym klawiszem myszki i wybieramy opcję „Kopiuj”. Teraz wystarczy uruchomić dowolną aplikację do obróbki grafiki (wystarczy nawet windowsowy Paint) i za pomocą polecenia „Wklej” (lub podobnego) wstawiamy przygotowanego wcześniej WordArta do danej aplikacji. 

Jedno czy wiele okien dokumentów

Pakiety Office 2000 i XP charakteryzują się niezbyt lubianym przez niektórych użytkowników interfejsem SDI (Single Document Interface). SDI sprawia, że każdy otwarty dokument danego typu (np. DOC, XLS, czy PPT) zajmuje oddzielne okno aplikacji i – co za tym idzie – oddzielną przestrzeń na pasku zadań. W przypadku pracy nad wieloma jednocześnie otwartymi dokumentami przyciski na pasku zadań (odpowiadające uruchomionym aplikacjom / otwartym dokumentom) stają się tak małe, że szybkie przełączanie między oknami z użyciem myszki staje się bardzo niewygodne. 

Właściciele Office XP zmieniają SDI na MDI, wyłączając opcję „Okna na pasku zadań” (w menu „Narzędzia”, „Opcje...”, zakładka „Widok”). Analogiczną opcję znajdziemy również w aplikacjach wchodzących w skład Office 2000 – lecz niestety nie we wszystkich! Brakuje jej w Wordzie, lecz Excel i PowerPoint da się przełączyć w tryb MDI. 

Tu nasuwa się jeszcze dodatkowy aspekt paska zadań związany z Windows XP. W wymienionym systemie, gdy pasek staje się „zatłoczony”, kilka otwartych okien tej samej aplikacji zostanie zgrupowanych w jeden przycisk na pasku, z nazwami poszczególnych dokumentów pojawiającymi się po kliknięciu. Tak więc, pod kontrolą systemu Windows XP interfejs SDI pakietu Office wcale nie musi być „nieprzyjazny” – duża liczba otwartych dokumentów zajmie na pasku zadań tylko pojedyncze miejsce, natomiast by szybko przełączyć się na żądany dokument, musimy kliknąć dwa razy.

MS Excel

Drukowanie wybranych  fragmentów arkusza

Możesz samodzielnie określić obszar arkusza, jaki ma się pojawić na wydruku. W tym celu zaznacz myszką wybrany obszar. Następnie z menu "Plik" wybierz opcję "Drukuj..." i w oknie, jakie się pojawi zaznacz opcję "Zaznaczony fragment". Dzięki temu bez względu na objętość dokumentu wydrukujesz tylko potrzebny w danej chwili fragment arkusza.

Zliczanie pustych komórek

Dzięki funkcji LICZ.PUSTE możesz w prosty sposób sprawdzić, ile jest pustych komórek pomiędzy dwiema podanymi jako argumenty funkcji.

Przykładowo wpisując w pasku formuły =(LICZ.PUSTE(A1:A20)), Excel zliczy liczbę pustych komórek pomiędzy A1 i A20. Jeżeli jako argumenty podasz adresy komórek nie będących w tym samym wierszu, Excel zwróci liczbę pustych komórek tworzących prostokątny obszar, którego brzegami są podane adresy komórek (np. funkcja =(LICZ.PU-STE(A1:B2)) zwróci wartość 4 (wliczając także komórki referencyjne)).

Zmiana formatu daty

Jeżeli nie odpowiada Ci domyślny format wyświetlania daty, możesz go w prosty sposób zmienić. W tym celu z menu "Format" wybierz "Komórki" (lub posłuż się podanym wcześniej skrótem Ctrl-1), kliknij zakładkę "Liczby" i wybierz z listy kategorii pozycję "Data". Pozostaje wybrać odpowiadający typ wyświetlania dat i potwierdzić zmiany kliknięciem na OK.

Przeciąganie WWW

Excel ma dość użyteczną (niekiedy) właściwość. Chcąc umieścić tabelę ze strony WWW w aktualnie edytowanym arkuszu, wystarczy (UWAGA! Jako przeglądarki internetowej trzeba używać Internet Explorera 5) zaznaczyć tabelę na stronie WWW za pomocą myszki, a następnie przeciągnąć ją do otwartego arkusza. Jeżeli obydwa okna (przeglądarki i Excela) nie mieszczą się na ekranie, można przeciągnąć tabelę na przycisk Excela widoczny na pasku zadań. Chwilę potrzymamy nad nim tabelę i otworzy się arkusz, umożliwiając upuszczenie tabeli do arkusza.

Ustawianie wydruku na stronie
Jeżeli pieczołowicie opracowana tabela w arkuszu nie chce zmieścić się na pojedynczej kartce papieru, można nieco "zmusić" Excela, aby postarał się rozmieścić treść na jednej stronie wydruku. W tym celu zaznacz za pomocą myszki obszar, jaki ma być wydrukowany, a następnie z menu Plik wybierz kolejno Obszar wydruku i Ustaw obszar wydruku.

Wybrany arkusz na starcie
Chcesz, by po uruchomieniu Excela automatycznie otwierał się dokument, nad którym od dłuższego czasu pracujesz? Nic prostszego. Zapisując ów dokument skorzystaj z opcji Zapisz jako..., a następnie odszukaj folder o nazwie XLStart i zapisz edytowany dokument właśnie tam.

Adresy WWW jako tekst
Kiedy wpisujesz adres strony WWW w komórkę arkusza, Excel automatycznie zamienia treść w odnośnik internetowy. Jeżeli chcesz jednak, by adres był przechowywany jako zwykły tekst, wystarczy, że przed adresem wstawisz apostrof (np. 'www.enter.pl). 
Adresy już zamienione na odsyłacze możesz "odmienić" w prosty sposób. Wystarczy kliknąć prawym przyciskiem myszki na odnośnik i wybrać z menu kontekstowego kolejno opcje Hiperłącze, a następnie Usuń hiperłącze. 

Przydatne skróty klawiaturowe
Chcąc odpocząć od ciągłych ruchów myszką, możesz posłużyć się skrótami klawiaturowymi - oto zestaw (dotyczy on także Excela 97): 
F2- edycja komórki
Ctrl-; wstawienie aktualnej daty do aktywnej komórki
Ctrl-Shift-: wstawienie aktualnej godziny
Ctrl-K wstawienie odnośnika (hiperłącza)
Ctrl-Shift-$ uaktywnienie formatu walutowego
Ctrl-Shift-% uaktywnienie formatu procentowego
Ctrl-Shift-# uaktywnienie formatu daty
Ctrl-Shift-_ usuwanie wszelkich obramowań
Ctrl-1 wyświetlanie okna dialogowego "Formatuj komórki"

Widoczne tytuły i nagłówki kolumn/wierszy na wydruku
Jeżeli arkusz nie mieści się na jednej stronie wydruku, warto tak ustawić opcje wydruku, by tytuły tabeli drukowane były na każdej stronie. Aby tak zrobić, wystarczy z menu Plik wybrać opcję Ustawienia strony..., a następnie kliknąć zakładkę Arkusz. Jeśli w określonych komórkach (wierszu i/lub kolumnie) zdefiniowaliśmy tytuły tabeli, wystarczy wprowadzić odpowiednie adresy w pola U góry powtarzaj... oraz ewentualnie Z lewej powtarzaj.... Ponadto gdy chcemy, by wydruk zawierał także nagłówki kolumn i wierszy arkusza (czyli np. A, B, C, 1, 2, 3 itd.), wystarczy, że w tym samym oknie zaznaczymy dodatkowo opcję Nagłówki wierszy i kolumn umieszczoną w polu Drukuj. 

Własne odnośniki
Podobnie jak w dokumentach Worda czy PowerPointa możesz dodać hiperłącze do arkuszy Excela. Jest jednak mały kłopot (dotyczy tylko wersji 97). Excel 97 nie chce przekształcić zwykłych słów w odnośniki, akceptując tylko nazwy plików lub URLe. Aby jednak utworzyć odnośnik z dowolnego tekstu, konieczne jest skorzystanie z formuły: 

- kliknij ikonkę/przycisk Wklej funkcję (jest na głównym pasku narzędziowym) - otworzy się okno dialogowe, 
- na liście kategorii odszukaj pozycję Wyszukiwania i adresu, a następnie jako nazwę funkcji wybierz HIPERŁĄCZE i kliknij OK, 
- w kolejnym oknie dialogowym wpisz fizyczny adres oraz własną nazwę, pod jaką odnośnik ma istnieć w arkuszu, 
- kliknij OK i w arkuszu jest nowy odnośnik podkreślony na niebiesko, zawierający naszą nazwę. 
W Excelu 2000 cała procedura została znacznie uproszczona. Chcąc stworzyć odnośnik pod własną nazwą, wystarczy kliknąć prawym klawiszem na komórce, w której ma on być wstawiony. Następnie wybieramy opcję Hiperłącze..., co spowoduje otwarcie okna Wstaw hiperłącze, zawierającego opcje dotyczące typu danych, do jakich ten odnośnik ma się odwoływać (konkretna komórka, strona WWW, inny dokument, nowy dokument itp.). Nazwę odnośnika, jaka ma być wyświetlana w arkuszu, wpisujemy w pole Tekst do wyświetlenia.

Przydatna konwersja
Jeżeli potrzebujesz szybkiego przeliczenia stopni Celsjusza na stosowane za „wielką wodą” stopnie Fahrenheita lub metrów na mile czy funtów na kilogramy, możesz skorzystać z wbudowanej w Excela formuły CONVERT. Przykładowo: w komórce A1 wpisz 50, teraz przejdź do komórki np. A2, wprowadź =CONVERT(A1; „kg”; „lbm”) i wciśnij Enter. Dzięki temu dowiesz się, że 50 kg to ok. 110 funtów. Wartości, które chcesz przekonwertować można także wprowadzać bezpośrednio do formuły, ale powyższy sposób jest wygodniejszy. Jeśli interesuje Cię inna wartość, wystarczy, że w komórce A1 wprowadzisz inną liczbę. Uwaga – jeżeli zastosowanie powyższej formuły nie daje spodziewanych rezultatów, to należy włączyć opcję o nazwie „Analysis ToolPak” posługując się poleceniem „Dodatki” z menu „Narzędzia”. 

Autouzupełnianie
Jedną z bardzo przydatnych funkcji w Excelu jest automatyczne uzupełnianie zawartości komórek. Przykładowo: chcąc wprowadzić do arkusza dni tygodnia lub daty nie musimy ich pracowicie wstukiwać. Wystarczy, że w pierwszej komórce wpiszemy np. „Poniedziałek”, a następnie chwycimy myszką uchwyt (w dolnym prawym rogu komórki) i przeciągniemy go przez komórki w innych rzędach (lub kolumnach). Gdy puścimy uchwyt, wszystkie zaznaczone w ten sposób komórki wypełnią się – w zależności od pierwszej wprowadzonej wartości – kolejnymi dniami tygodnia, datami lub liczbami. 

Automatyczny kalkulator 
Jeżeli chcesz poznać sumę wartości wprowadzonych przez Ciebie w kolumnie lub wierszu arkusza, a nie chcesz wstawiać komórki z funkcją sumy, wystarczy że zaznaczysz myszką interesujący się zakres, a na pasku stanu Excela (u dołu okna) otrzymasz sumę. Możesz też zmusić pasek stanu, by pokazywał inne wartości, np. maksymalną w zaznaczonym zakresie, minimalną, średnią itp. Wystarczy kliknąć prawym klawiszem pole wyświetlania sumy na pasku i wybrać żądany rodzaj informacji.

Zmiana szerokości kolumn i/lub wysokości wierszy

W Excelu można dokonywać różnorodnych zmian szerokości kolumn i wysokości wierszy. Jednym ze sposobów jest wykorzystanie w tym celu menu formatowania.

·         a. Zaznacz odpowiednie kolumny za pomocą myszy. W menu "Format" wybierz pozycję "Kolumna/Szerokość" lub "Wiersz" "Wysokość".

·         b. W kolejnym polu wprowadź odpowiednią szerokość.

Jednak szybciej i łatwiej można to zrobić za pomocą myszy. Ustaw kursor myszy na brzegu kolumny/wiersza w rzędzie z opisami kolumn/wierszy. Przytrzymując wciśnięty klawisz myszy rozciągnij kolumnę/wiersz do odpowiedniej szerokości.
Możesz również zmienić szerokość kolumn/wysokość wierszy zaznaczonego obszaru. W takim przypadku rozciągnięcie myszką kolumny/wiersza z zaznaczonego obszaru, automatycznie rozciąga pozostałe zaznaczone kolumny/wiersze.

Nowy akapit w tej samej komórce

Znacie z pewnością następujący problem: czasami tabela w Excelu staje się bardzo obszerna, w związku z czym poszczególne jej kolumny muszą zostać bardzo zwężone. W takiej sytuacji ograniczeniu ulega tekst znajdujący się w kolumnach. Aby rozwiązać problem, można albo inaczej rozmieścić tekst, albo skorzystać z łamania akapitu.

·         a. Kliknij na komórkę, do której ma być wprowadzany tekst i rozpocznij jego wprowadzanie.

·         b. Po dotarciu do końca komórki wciśnij kombinację klawiszy "(lewy) Alt"+"Enter", która umożliwia zmianę akapitu wewnątrz komórki.

Nowy arkusz

Aby utworzyć nowy arkusz dla tego samego skoroszytu, można oszczędzić sobie kłopotliwego korzystania z menu, wciskając zamiast tego kombinację klawiszy "Shift+Alt+F1".

Wprowadzanie danych do kilku arkuszy

Czasami mamy do czynienia z tabelami, do których musimy wprowadzać powtarzające się zestawy danych, np. zestawienia miesięczne, podpisy lub też kwoty stałych opłat przypadających w dłuższych okresach czasu. Za pomocą prostej sztuczki można dane te wprowadzić jednocześnie do wielu arkuszy tego samego skoroszytu.

·         a. Otwórz odpowiedni arkusz. Przytrzymując wciśnięty przycisk "Ctrl" kliknij na zakładkę umieszczoną przy dolnej krawędzi ekranu, na której znajduje się jego nazwa, zaznaczając w ten sposób kolejno wybrane arkusze. Nazwy zaznaczonych arkuszy są podkreślone na biało.

·         b. Jeśli teraz wprowadzimy jakieś wartości do komórki jednego arkusza, pojawią się one automatycznie w pozostałych zaznaczonych arkuszach. Jeśli zaś chcemy ponownie pracować tylko na jednej tabeli, musimy znów kliknąć myszą na zakładkę z jej nazwą, co odznaczy pozostałe arkusze.

Tworzenie kolorowych tabel

Niekiedy niewielka liczba kolorów przyczynia się do lepszej czytelności arkusza. Poniższe czynności umożliwiają dodanie kolorów szybko i łatwo:

·         a. Najpierw zaznacz myszą wybrany fragment tabeli. Następnie kliknij kursorem myszki na przycisk ramek. Otwiera się okienko z paletą ramek. Zaznaczony fragment tabeli zostaje obwiedziony.

·         b. Jeśli chcesz pokolorować tło zaznaczonego fragmentu, skorzystaj z przycisku wybierania koloru tła.

·         c. Jeśli zaś pragniesz wypełnić fragment barwnym tekstem, posłuż się przyciskiem wyboru koloru tekstu.

Formatowanie warunkowe

Przydaje się, gdy chcemy zwrócić uwagę na komórki o wartościach wykraczających poza ustalone przez nas granice. Zmiana np. koloru czcionki lub jej wytłuszczenie pozwoli na łatwiejszą obserwację ważnych części dużego arkusza – szczególnie, gdy np. sporządzamy analizę. Dzięki formatowaniu warunkowemu Excel blokuje nieco swobodę modyfikowania wyglądu komórki. Możemy wpłynąć na styl czcionki (kursywa, wytłuszczenie, podkreślenie czy przekreślenie), jej kolor i kolor tła (wraz z deseniem), lecz zmiana czcionki lub rozmiaru leży już poza naszym zasięgiem. Excel dopuszcza za to włączenie/wyłączenie obramowania komórki. 

W trakcie konfigurowania formatowania warunkowego określamy co najmniej jeden warunek (maksymalnie trzy), jaki musi być spełniony, by wygląd komórki (lub zakresu komórek) uległ zmianie. Służy do tego polecenie „Formatowanie warunkowe...” z menu „Format”. Pamiętajmy o wcześniejszym ustawieniu kursora na żądanej komórce, ewentualnie o zaznaczeniu obszaru arkusza, którego ma dotyczyć formatowanie warunkowe. Obszary komórek nieprzylegających do siebie, którym chcemy nadać to samo formatowanie warunkowe, zaznaczamy trzymając wciśnięty klawisz CTRL. 

Jak to działa? Gdy komórka spełni zadany przez nas warunek, Excel wykorzysta odpowiadające mu formatowanie. Warunki pierwszy, drugi i trzeci są traktowane niezależnie, tzn. nie są one połączone żadnym operatorem logicznym – po prostu nie istnieje możliwość „miksowania” różnych formatów, bo np. jak przedstawić podwójne wytłuszczenie? Jednak ta niezależność warunków nie do końca zachowuje się zgodnie z naszą intuicją. Excel, po znalezieniu prawdziwego (spełnionego) warunku, nie sprawdza już następnych – więc jeśli „Warunek 1” i „Warunek 2” są spełnione jednocześnie, Excel zastosuje wyłącznie formatowanie określone w pierwszym z nich, nieuwzględniając pozostałych. Czasami może to prowadzić do wyników niezgodnych z oczekiwaniami, dlatego uważnie konstruujmy warunki i ustalajmy prawidłową ich kolejność! 

Z formatowaniem warunkowym wiąże się nieco prostsze zagadnienie: przedstawianie w Excelu ujemnych liczb za pomocą czerwonego koloru. Wystarczy, że podczas ustalania formatu komórki na „liczbowy” lub „walutowy” zaznaczymy odpowiadający naszym potrzebom wygląd liczb ujemnych. 

Kontrola wprowadzanych danych

Gdy przygotowujemy arkusz na własne potrzeby, z reguły wiemy, co należy wprowadzić w odpowiednie miejsca, by uzyskać poprawny wynik. Trudności zaczynają się, gdy utworzony arkusz ma być wykorzystywany przez innych użytkowników. Wprowadzenie bezsensownych danych najczęściej powoduje trudne do wytropienia błędy w pracy arkusza, szczególnie, jeśli zawiera on zaawansowane formuły lub procedury napisane w „Visual Basic for Applications”. Na szczęście Excel dysponuje metodą na ograniczenie takich kłopotów: kontrolą poprawności typu danych. A oto, jak się zabezpieczyć: 

wybieramy komórki do ochrony przed wprowadzeniem złego typu danych (obszary rozłączne zaznaczamy za pomocą CTRL i myszy); 

w menu „Dane” klikamy na poleceniu „Sprawdzanie poprawności...”; 

w zakładce „Ustawienia” definiujemy żądane ograniczenia na typ danych (kontrolka „Dozwolone” w grupie „Kryteria poprawności”), np. liczba, data, godzina itp.;

przechodzimy do zakładki „Ostrzeżenie o błędzie”. Tu wprowadzamy rodzaj komunikatu (zatrzymanie, ostrzeżenie, informacja), tytuł okienka ostrzegawczego oraz tekst samego ostrzeżenia. Upewniamy się, że opcja „pokazuj ostrzeżenia po wprowadzeniu nieprawidłowych danych” pozostaje włączona.

Usunięcie „Sprawdzania poprawności danych” wymaga od nas zaznaczenia całego obszaru objętego kontrolą, przejścia d...