BOKSER.pdf

Wzorzec FCI nr 144

BOKSER

(Deutscher Boxer, German Boxer)

Kraj pochodzenia: Niemcy

Data publikacji obowiązujacego wzorca: 13.03.2001

Przeznaczenie: Pies towarzyszący, obrończy i użytkowy.

Klasyfikacja FCI:

Grupa 2 - Sznaucery, pinczery, molosy,

szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne

Sekcja 2.1 - Molosy, typ dogowaty.

Rasa podlega próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Za bezpośredniego przodka boksera uważa się brabanckiego bullenbeis-

sera. Ówczesną hodowlę bullenbeisserów prowadzili myśliwi, wyko-

rzystujący je do polowania. Zadaniem bullenbeissera było złapanie

osaczonej przez psy naganiające zwierzyny i przytrzymanie jej do

momentu przybycia myśliwego. Aby dobrze spełnić swoją rolę pies ten

musiał mieć możliwie szeroką kufę z szeroko rozstawionymi zębami.

Mógł w ten sposób mocno wgryźć się i przytrzymać ofiarę. Każdy

bullenbeisser, który posiadał te cechy był przydatny w polowaniu i tym

samym nadawał się do dalszej hodowli, która dawniej kierowała się

wyłącznie użytecznością psa i jego przydatnością do konkretnych celów.

W ten sposób wyselekcjonowano psa o szerokiej kufie i z wysoko

umieszczoną truflą nosa.

WYGLĄD OGÓLNY:

Bokser jest psem średniej wielkości, krótkowłosym, krępym o kwadra-

towej budowie, mocnym kośćcu oraz suchym, silnie rozwinięte i plasty-

cznie uwidocznionym umięśnieniu. W ruchu jest żywy, pełen siły

i szlachetności. Nie może być ociężały, ani niezgrabny jak również wątły

i zbyt lekki.

WAŻNE PROPORCJE:

Długość korpusu do wysokości w kłębie - kwadratowa sylwetka, tzn.

linie poziome - podłoża i górna poprowadzona na wysokości kłębu oraz

pionowe - na wysokości łopatki oraz guza siedzeniowego - tworzą

kwadrat.

Głębokość klatki piersiowej do wysokości w kłębie = klatka piersiowa

sięga do łokci. Głębokość klatki piersiowej wynosi połowę wysokości

w kłębie.

Długość grzbietu nosa do długości głowy = długość grzbietu nosa w sto-

sunku do długości mózgoczaszki ma się jak 1:2 (mierząc od trufli nosa

do wewnętrznego kąta oka oraz od wewnętrznego kąta oka do kości

potylicznej).

ZACHOWANIE/CHARAKTER:

Bokser powinien mieć silny system nerwowy, być pewny siebie, spokoj-

ny i opanowany. Jego charakter należy do najważniejszych cech rasy

i powinno się zwracać nań wielką uwagę. Przywiązanie i wierność

w stosunku do właściciela i całego domu, jego czujność i odwaga jako

obrońcy słynne od dawna. Bokser jest łagodny wobec domowników, ale

nieufny w stosunku do obcych, radosny i przyjazny w zabawie, ale

nieustraszony w poważnych sytuacjach. Jest łatwy w szkoleniu ze

względu na swoją karność, rezolutność, wrodzoną odwagę, naturalną

ostrość i rozwinięty zmysł węchu. Jako pies mało wymagającym

a równocześnie bardzo czysty jest ceniony zarówno w rodzinie jak i jako

pies obrończy, towarzyszący i służbowy. Ma pewny charakter, również

w starszym wieku pozbawiony fałszu.

GŁOWA:

Nadaje bokserowi charakterystyczny wygląd, jej wielkość musi

zachowywać odpowiednie proporcje w stosunku do całego ciała, nie

może sprawiać wrażenia ani za lekkiej, ani za ciężkiej. Kufa powinna

być możliwie szeroka i mocna. Piękny wygląd głowy zależy od harmo-

nijnej proporcji pomiędzy wielkością kufy i mózgoczaszki.

Kufa oglądana z dowolnej strony - od przodu, z góry lub z boku - zawsze

musi pozostawać w odpowiedniej proporcji do mózgowioczaszki,

tzn. nigdy nie może sprawiać wrażenia zbyt małej. Głowa powin-

na być sucha, tzn. bez żadnych fałd. Przy wytężonej uwadze psa,

w naturalny sposób na głowie tworzą się jednak fałdy. Od nasady

nosa po obu stronach przebiegają w dół trwale zaznaczone fałdy.

Ciemna maska ogranicza się do kufy i musi wyraźnie różnić się od

umaszczenia głowy, aby część twarzowa nie sprawiała zbyt

ponurego wrażenia.

Mózgoczaszka:

Czaszka: Mózgoczaszka powinna być możliwie wąska i graniasta. Jest

lekko wysklepiona, nie może być ani zbyt kulista i krótka, ani

płaska i zbyt szeroka, potylica nie powinna być zbyt wysoka.

Bruzda czołowa słabo zaznaczona, szczególnie pomiędzy oczami

nie może być zbyt głęboka.

Stop: Czoło tworzy w stronę grzbietu nosa wyraźny uskok. Grzbiet nosa

nie może przechodzić w część czołową jak u buldoga, ale nie

może również być opadający.

Trzewioczaszka:

Nos: Nos jest szeroki i czarny, bardzo lekko zadarty, szerokie nozdrza,

koniuszek nosa umieszczony nieco wyżej niż nasada.

Kufa: Kufa powinna być mocna we wszystkich trzech wymiarach, tzn.

nie może być spiczasta, wąska, krótka ani zbyt płaska. Jej kształt

określany jest przez: a) kształt szczęk, b) ustawienie kłów, c)

kształt fafli. Kły muszą być rozstawione możliwie szeroko i mieć

odpowiednią długość, dzięki czemu widziana od przodu kufa jest

szeroka, niemal kwadratowa i tworzy z grzbietem nosa kąt

rozwarty. Od frontu krawędź górnej wargi opiera się na krawędzi

wargi dolnej. Wygięta do góry część żuchwy z dolną wargą, zwana

brodą, nie może w sposób widoczny wysuwać się przed górną

wargę, ani tym bardziej chować się pod nią, lecz powinna być

zarówno od przodu, jak i z boku dobrze zaznaczona. Przy

zamkniętym pysku kły i siekacze żuchwy, podobnie jak język nie

mogą być widoczne. Wyraźnie widoczna jest frontalna bruzda

górnej wargi.

Fafle: Fafle dopełniają kształt kufy. Górna warga jest gruba i mięsista.

Wypełnia ona lukę powstała na skutek wysunięcia żuchwy,

opierając się jednocześnie na jej kłach.

Zgryz: Żuchwa jest wysunięta przed górną szczękę i lekko wygięta ku

górze. Charakterystycznym zgryzem boksera jest przodozgryz.

Szczęka jest szeroka u nasady i jedynie w bardzo niewielkim stop-

niu zwęża się ku przodowi. Uzębienie jest silne i zdrowe.

Siekacze powinny być równo ustawione w prostej linii, kły sze-

roko rozstawione i odpowiedniej wielkości.

Policzki: Policzki są wykształcone odpowiednio do mocnych szczęk, nie

wystają jednak zbyt wyraźnie, przechodząc raczej lekkim łukiem

w kufę.

Oczy: Oczy ciemne, nie mogą być ani zbyt małe, ani wyłupiaste, ani też

zbyt głęboko osadzone. Powinny wyrażać energię i inteligencję,

spojrzenie nie może jednak być groźne ani zbyt przenikliwe.

Oprawa oczu powinna być ciemna;

Uszy: Zachowane w stanie naturalnym są odpowiedniej wielkości,

osadzone po bokach w najwyższej części mózgoczaszki.

W spoczynku przylegają do policzków, w stanie wytężonej uwagi

skierowane są do przodu tworząc wyraźną fałdę.

SZYJA:

Górna linia przebiega eleganckim łukiem od wyraźnie zaznaczonej

nasady karku do kłębu. Szyja powinna być wystarczająco długa, okrągła,

mocna, muskularna i sucha.

TUŁÓW:

Kwadratowy, oparty na silnych, prostych kończynach.

Kłąb: Powinien być zaznaczony.

Grzbiet: Włącznie z partią lędźwiową powinien być krótki, zwarty,

prosty, szeroki i silnie umięśniony.

Zad: Lekko opadający, nieznacznie wypukły i szeroki. Miednica powin-

na być długa i zwłaszcza u suk, szeroka.

Klatka piersiowa: Głęboka, sięgająca aż do łokci. Głębokość klatki pier-

siowej równa jest połowie wysokości psa w kłębie. Dobrze

wykształcone przedpiersie. Żebra dobrze wysklepione, ale nie

beczkowate, sięgające daleko do tyłu.

Dolna linia: Przebiega eleganckim łukiem do tyłu, krótkie, napięte

i lekko podciągnięte boki.

OGON:

Osadzony raczej wysoko niż nisko, zachowany w stanie naturalnym.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie: Patrząc od przodu powinny być proste, ustawione

równolegle, o silnym kośćcu.

Łopatki: Długie, ukośne, mocno powiązane z tułowiem, nieprzesadnie

umięśnione.

Ramiona: Długie i tworzące z łopatką kąt prosty.

Łokcie: Ani zbyt mocno przylegające do klatki piersiowej ani zbyt

odstające.

Przedramię: Pionowe, długie i sucho umięśnione.

Staw nadgarstkowy: Mocny, dobrze zaznaczony lecz bez zgrubień.

Śródręcze: Krótkie, ustawione niemal pionowo do podłoża.

Łapy: Małe, okrągłe, zwarte; opuszki grube o twardej podeszwie.

Kończyny tylne: Bardzo silnie umięśnione, mięśnie twarde i plastycznie

uwidocznione. Kończyny oglądane z tyłu powinny być proste.

Udo: Długie i szerokie. Kąt stawu biodrowego i kolanowego jak najmniej

rozwarty.

Kolano: W swobodnej postawie powinno sięgać linii poprowadzonej

pionowo od guza biodrowego do podłoża.

Podudzie: Bardzo muskularne.

Staw skokowy: Mocny, dobrze zaznaczony, lecz bez zgrubień. Kąt

w stawie skokowym wynosi ok. 140°.

Śródstopie: Krótkie, ustawione do podłoża pod kątem 95°-100°

Łapy tylne (stopy): Nieco dłuższe niż przednie, zwarte, grube opuszki

o twardych podeszwach

CHODY:

Energiczne, pełne siły i elegancji.

SKÓRA:

Sucha, elastyczna, bez fałd.

SZATA:

Włos: Krótki, twardy, lśniący i przylegający do skóry.

Umaszczenie: Żółte lub pręgowane. Maść żółta występuje w różnych

odcieniach, od jasnożółtego do ciemnorudobrązowego, przy czym

za najładniejsze uważane jest umaszczenie pośrednie (czerwono-

żółte). Maska czarna. Odmiana pręgowana ma na żółtym tle

w wymienionych powyżej odcieniach, ciemne lub czarne pręgi

przebiegające w kierunku żeber. Barwa tła musi wyraźnie

kontrastować z barwą pręg. Białe znaczenia nie są zasadniczo

niepożądane, mogą wręcz korzystnie wpływać na estetykę

umaszczenia.

WIELKOŚĆ:

Mierzona w kłębie, wzdłuż łokci do podłoża: psy 57-63 cm, suki

53-59 cm.

Waga: psy powyżej 30 kg (przy wysokości w kłębie ok. 60 cm), suki ok.

25 kg (przy wysokości w kłębie ok. 56 cm)

WADY:

Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena

powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.

Usposobienie i charakter: Agresywność, złośliwość, podstępność,

niezrównoważenie, brak temperamentu, bojaźliwość.

Głowa: Brak szlachetności i wyrazu, ponury wyraz, głowa pinczera lub

buldoga, ślinienie się, widoczne zęby lub język, zbyt spiczasta lub

zbyt lekka kufa, opadający grzbiet nosa, brązowa, jasna lub

sezonowo rozjaśniająca się trufla nosa, tzw. jastrzębie oczy,

niedopigmentowana trzecia powieka, uszy jeśli nie kopiowane -

powiewające, na wpół lub całkiem stojące, uszy w kształcie płatka

róży. Skrzywiona żuchwa lub listwa zębowa, wadliwe ustawienie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: