AUSTRALIJSKI SILKY TERIER.pdf

Wzorzec FCI nr 236 /25.05.2005/F/D/GB

AUSTRALIJSKI SILKY TERIER

(Australian Silky Terrier)

Pochodzenie: Australia

Data publikacji obowiązującego wzorca: 19.04.2005

Użytkowanie: terier.

Klasyfikacja FCI:

teriery

sekcja 2

teriery miniaturowe (do towarzystwa)

Próby pracy nie są wymagane.

WYGLĄD OGÓLNY:

Pies zwartej budowy, raczej niskonożny, o średniej długości tułowia, wysmukłej

sylwetce. Dostatecznie przy tym silny by polować i zabijać domowe gryzonie. Do czego

był używany. Jedwabista, prosta sierść z przedziałkiem biegnącym wzdłuż ciała stanowi

dopełnienie obrazu i sprawia, że odnosimy wrażenie iż pies jest wypielęgnowany.

USPOSOBIENIE/CHARAKTER:

Ma typowe dla teriera cechy, jest pełen temperamentu, odważny i żywotny.

GŁOWA:

Średniej długości, kufa jest nieco krótsza od mózgoczaszki. Głowa powinna być mocna,

charakterystyczna dla teriera, umiarkowanie szeroka między uszami.

Mózgoczaszka płaska, nie wysklepiona między oczami, z jedwabistą, delikatną w

dotyku czuprynką, która nie opada na oczy (długa sierść, opadająca na kufę i policzki jest

wysoce niepożądana).

Trzewioczaszka:

Trufla nosowa czarna.

Wargi cienkie, ściśle przylegające.

Uzębienie: szczęka i żuchwa mocne. Zęby regularnie rozstawione, nie ściśnięte. Siekacze

szczęki ściśle przykrywają siekacze żuchwy tworząc zgryz nożycowy.

Oczy powinny być małe, owalne, nigdy okrągłe, ani wyłupiaste, jak najciemniejsze. Ich

wyraz jest żywy, inteligentny.

Uszy małe, w kształcie litery „V”. Małżowina winna być cienka. Są osadzone na szczycie

czaszki, wyprostowane, nie obrośnięte długą sierścią.

SZYJA:

Średniej długości, zgrabna, z lekkim łukiem, harmonijnie wtapia się w łopatki. Jest

okryta długą, jedwabistą sierścią.

TUŁÓW:

Umiarkowanie długi w porównaniu z wysokością psa mierzoną w kłębie.

Górna linia w postawie i akcji zawsze prosta. Poważną wadą jest wysklepienie, bądź

zapadnięcie.

grupa 3

Lędźwie silne.

Klatka piersiowa umiarkowanej szerokości i głębokości. Żebra dobrze wysklepione,

sięgające ku mocnym lędźwiom.

OGON:

Zwykle jest kopiowany, wysoko osadzony, noszony do góry, ale nie „wesoło”. Nie może

być na nim frędzli.

Ogon niekopiowany: trzy pierwsze kręgi powinny być noszone prosto, lub lekko zagięte,

ale nie zakręcone nad grzbietem. Ogon nie może być zwinięty. Jego długość pasuje do

sylwetki psa.

Ogon kopiowany , jest taki jak naturalny. Tak skrócony, jak i naturalny ogon nie mogą

mieć frędzli.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie o delikatnym obrysie, okrągłej (w przekroju poprzecznym) kości.

Proste, dobrze ustawione pod tułowiem, bez oznak słabości w nadgarstkach.

Łopatki smukłe, wyraźnie pochylone ku tyłowi. Tworzą odpowiedni kąt z ramionami i

ściśle przylegają do żeber.

Łokcie nie są skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.

Kończyny tylne:

Uda dobrze rozwinięte.

Stawy kolanowe dobrze kątowane.

Stawy skokowe odpowiednio kątowane. Oglądane od tyłu powinny być nisko położone

i równoległe.

Łapy małe, kocie, o jędrnych opuszkach i zwartych palcach. Pazury czarne lub bardzo

ciemne.

RUCH:

Swobodny, ale nie luźny w łopatkach i łokciach. Łapy i śródręcza nie powinny kierować

się ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. Kończyny tylne dają mocny impuls, wypchnięcie,

dzięki elastyczności stawów kolanowych i skokowych. Oglądane od tyłu nie powinny

być zanadto rozstawione, ani wąskie.

OKRYWA WŁOSOWA:

Włos winien być gładki, delikatny, błyszczący i jedwabisty. Takiej długości, by nie

krępować ruchów psa. Pod tułowiem ma być widoczny prześwit. Tak przednie, jak i tylne

łapy nie są porośnięte długą sierścią.

Umaszczenie: wszystkie odcienie niebieskie z płowym podpalaniem są uznawane.

Bardziej ceni się intensywne odcienie i wyraźnie odgraniczone podpalania. Srebrna i

biała maść są niedopuszczalne. Błękitna sierść na ogonie powinna być bardzo ciemna.

Pożądane jest, by czuprynka była błękitno-srebrna lub płowa.

Kolor błękitny i podpalanie są następująco rozmieszczone: podpalanie wokół nasady

uszu, na kufie i bokach policzków, błękit od nasady głowy po koniuszek ogona. Na

przednich kończynach błękitne umaszczenie sięga nadgarstka, na tylnych stawów

skokowych. Podpalanie na przednich kończynach jest do nadgarstków, a na tylnych

stopniowo schodzi od kolan, przez stawy skokowe do łap. Podpalanie występuje też

wokół odbytu.

Błękitna maść ma być czysta, bez płowych lub brązowych nalotów. Podpalanie jest także

czyste, bez czerwonego przesiania. Dopuszcza się maść czarną u szczeniąt, jednak od 18

miesiąca życia pies powinien być już błękitny.

WZROST I WAGA:

Wysokość w kłębie: dla samca ok. 23- 26 cm. Suki są nieco mniejsze.

Waga jest proporcjonalna do wzrostu.

WADY:

Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i

oceniane w zależności od ich stopnia.

Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być

dyskwalifikowane.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, umieszczone w worku mosznowym.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: