Wiera Iwanowna Krzyżanowska v1 Eliksir Życia.pdf

Wiera Iwanowna

Krzy˝anowska

Pi´cioksiàg ezotoryczny

dziewi´ciotomowy

E L I K S I R ˚ Y C I A

wydane przez

Powrót do Natury

Katolickie publikacje

80-345 Gdaƒsk-Oliwa ul. Pomorska 86/d

tel/fax. (058) 556-33-32

Spis Rozdzia∏ów

Rozdzia∏ I str - 21

Rozdzia∏ II str - 31

Rozdzia∏ III str - 40

Rozdzia∏ VI str - 49

Rozdzia∏ V str - 60

Rozdzia∏ VI str - 69

Rozdzia∏ VII str - 77

Rozdzia∏ VIII str - 86

Rozdzia∏ IX str - 97

Rozdzia∏ X str - 108

Rozdzia∏ XI str - 115

Rozdzia∏ XII str - 123

Rozdzia∏ XIII str - 130

W naszej bibliotece elektronicznej

znajdziesz ciekawà literatur´” duchowà – leczniczà.

P r z e d m o w a

którà warto przeczytaç

Wiera Iwanowna Krzy˝anowskaja urodzi∏a si´ dnia 2 lipca 1861r. w Petersburgu, jako córka

genera∏a wojsk carskich. Dziecinne lata sp´dzi∏a szcz´Êliwie w warunkach ca∏kowitej niezale˝-

noÊci materialnej, otoczona dobrobytem, pod opiekà goràco kochajàcej jà matki. Ojciec, zaj´ty

stale s∏u˝bà, wychowanie córki w zupe∏noÊci powierzy∏ ˝onie, tote˝ dzieci´ wzrasta∏o w atmosfe-

rze ogólnej mi∏oÊci i szacunku, by∏o pos∏uszne i u∏o˝one, lecz jednoczeÊnie pe∏ne ˝ycia i tempe-

ramentu. Szczególnym zaufaniem darzy∏a dziewczynka starszà swà siostr´, w której mia∏a nie

tylko przyjació∏k´, lecz i niezawodnà powiernic´ swych dzieci´cych sekretów; i mimo dzielàcej je

doÊç du˝ej ró˝nicy lat, ta g∏´boka i szczera przyjaêƒ przetrwa∏a a˝ do Êmierci siostry.

Gdy podros∏a, oddano jà do Instytutu Katarzyny w Petersburgu, gdzie przebywa∏a kilka lat ja-

ko pensjonarka. Niestety, póêniejszy bieg zdarzeƒ nie pozwoli∏ jej ukoƒczyç Instytutu; nawiedzi-

∏a bowiem w tych latach rodzin´ zupe∏na ruina majàtkowa, spowodowana por´kà, nieopatrznie

udzielonà przez genera∏a Krzy˝anowskiego za jednego z przyjació∏, wskutek czego ca∏y majàtek

zosta∏ sprzedany na licytacji, a wkrótce potem nieoczekiwana Êmierç ojca zakoƒczy∏a t´ bolesnà

tragedi´ rodzinnà.

W nied∏ugim czasie po Êmierci ojca, majàc zaledwie 18 lat, rozpoczyna Wiera dzia∏alnoÊç li-

terackà, która z czasem przyniesie jej s∏aw´ pisarskà i materialny dobrobyt.

W tym czasie wychodzi za mà˝ za szambelana Siemianowa, cz∏owieka o wiele od niej star-

szego, zajmujàcego powa˝ne stanowisko na dworze carskim. Wkrótce rodzi im si´ córka Tama-

ra. S∏awa literacka Wiery Iwanowny jest ju˝ wtedy mocno ugruntowana, niemniej jednak popu-

larnoÊç jej roÊnie w dalszym ciàgu, a wydawnictwo ksià˝ek przynosi rodzinie Wiery powa˝ne do-

chody, pozwalajàce jej na wysokà stop´ ˝ycia. Pracuje niezmordowanie i bezustannie na polu li-

terackim, a jedynà powa˝nà przeszkodà w tej pracy jest gruêlica p∏uc, która mimo wszelkich wy-

si∏ków lekarzy, stopniowo os∏abia jej si∏y.

W pewnym momencie jej ˝ycia zostaje – jak sama opowiada – wyleczona w cudowny spo-

sób przez swego duchowego opiekuna, nie˝yjàcego ksi´cia Rochestera, który drogà wewn´trz-

nego s∏owa przekaza∏ jej, ca∏à spuÊcizn´ literackà, i z podwójnà energià oddaje si´ swemu po-

wo∏aniu.

Nowy i to fatalny okres ˝ycia W.Krzy˝anowskiej otwiera rewolucja rosyjska. Nieszcz´Êcia

i cierpienia stajà si´ odtàd sta∏ymi towarzyszami gasnàcego jej ˝ycia.

W ciàgu ostatnich siedmiu lat swego ziemskiego bytowania prze˝ywa prawdziwà gehenn´:

tragicznà Êmierç m´˝a, utrat´ bliskich i kochanych przyjació∏, bezdomnoÊç, poni˝enie i g∏ód,

awÊlad za tym odnowienie si´ z˝erajàcej ostatnie si∏y choroby. Jest to straszna i nie dajàca si´

opisaç niedola wygnaƒcza.

Wyemigrowawszy z Rosji, Krzy˝anowskaja schroni∏a si´ w Estonii. Nie znalaz∏a tam jednak

Êrodków na znoÊnà egzystencj´. Zmuszona wi´c by∏a pracowaç fizycznie przez przesz∏o dwa

lata na tartaku „Forest´ w Narwie i ta ci´˝ka praca, a poza tym poniewierka po ró˝nych bara-

kach i sza∏asach, g∏ód i n´dza, wszystko to wspó∏dzia∏a∏o w nawrocie gruêlicy. Przenosi si´ wi´c

do Rewla.

Jednak˝e nie zmienia to na lepsze tragicznego jej po∏o˝enia, bo brak jakichkolwiek Êrodków

finansowych uniemo˝liwia, ponowne wydanie jej dzie∏.

W tym czasie w ca∏ej kulturalnej Europie, po strasznych wstrzàsach wojennych, zaintereso-

wanie okultyzmem by∏o minimalne, a ludzie sk∏aniali si´ raczej ku materialistycznym teoriom,

szukajàc dróg wyjÊcia z materialnego kryzysu i lekarstwa na blizny i rany, jakie pozostawi∏a po

sobie wojna.

Kilkakrotne próby wydawnicze Wiery Iwanowny Krzy˝anowskiej koƒczy∏y si´ wi´c fiaskiem,

gdy˝ trafia∏a zwykle na ludzi nieuczciwych, którzy wykorzystujàc ∏atwowiernoÊç autorki, umieli jà

eksploatowaç dla swego zysku i swych celów. Jedynà pociechà i os∏odà ostatnich jej m´czeƒ-

skich lat by∏a córka Tamara oraz kilku starszych i wiernych przyjació∏.

Wiera Krzy˝anowskaja zmar∏a dnia 29 grudnia 1924r. w 64 roku ˝ycia. Przy Êmierci jej by∏a

obecna tylko córka Tamara oraz jeden z dawnych przyjació∏ ich domu. Âmiertelne szczàtki wiel-

kiej pisarki pochowane zosta∏y w Rewelu na Aleksandro-Newskim cmentarzu.

SpuÊcizn´ literackà Krzy˝anowskiej podzieliç mo˝emy na 3 grupy. Pierwsza grupa to powie-

Êci wspó∏czesne, drugà grup´ stanowià powieÊci o pod∏o˝u ezoterycznym. Zajmiemy si´ kolejno

ka˝dà z tych grup.

PowieÊci wspó∏czesne obejmujà swymi tematami przewa˝nie ˝ycie spo∏eczeƒstwa rosyjskie-

go.

PowieÊç „Sieç Paj´cza´ zrywa Êmia∏o zas∏on´ z rozk∏adu i zgnilizny moralnej spo∏eczeƒstwa,

uwypukla niemoc duchowà rosyjskiego kolosa na glinianych nogach oraz rysuje poczàtek roz∏a-

mu spo∏ecznego i politycznego, uwydatniajàcego si´ z jednej strony przegranà wojnà rosyjsko-

japoƒskà, a z drugiej strony aktami rewolucji 1904-5 roku.

Przygotowujàcy si´ rozpad moralny Rosji pi´tnuje autorka w powieÊciach „Zemsta ˚yda´

i „Hrabina Rekenstein´.

PowieÊci historyczne przynoszà autorce szersze ju˝ uznanie i ugruntowujà jej pisarskà s∏a-

w´.

Krzy˝anowskaja ma wybitny talent i zdolnoÊç ˝ywego odtwarzania bytowania, zwyczajów,

obyczajów i duchowego pod∏o˝a epoki, którà opisuje.

ZdolnoÊci te uzna∏a i oceni∏a nale˝ycie instytucja tak powa˝na, jak Akademia Francuska, któ-

ra za powieÊç „˚elazny Kanclerz Staro˝ytnego Egiptu” przyzna∏a autorce wawrzyny literackie

i zaszczyci∏a jà stopniem i tytu∏em „Oficera Akademii”.

Autorka w∏ada∏a j´zykiem francuskim równie dobrze, jak rosyjskim i dlatego wiele jej powie-

Êci by∏o wydawanych we Francji. Stàd te˝ pochodzi owo wyró˝nienie przez Akademi´ Francu-

skà.

Drugà nagrod´ i wyró˝nienie otrzyma∏a Krzy˝anowskaja tym razem ze strony Akademii Ro-

syjskiej za powieÊç z czasów walk religijnych w Czechach, zatytu∏owanà „Pochodzenie Cze-

chów”. Tematem tej powieÊci sà czasy przejÊciowe z XIV na XV-ty wiek – okres budzenia si´

ÊwiadomoÊci narodowej i religijnej narodu czeskiego.

Do epoki staroegipskiej odnosi si´ jeszcze bardzo ciekawa powieÊç „Faraon Mernefa”, która

opisuje wystàpienie Moj˝esza, tak jak widzieli je rodowici Egipcjanie.

Krzy˝anowskaja zajmuje si´ równie˝ epokà rzymskà, której poÊwi´ca szereg utworów. Sà to

powieÊci: „W Tym Znaku Zwyci´˝ysz”, „Z ˚ycia Tyberiusza”, „Herkulanum” i inne.

Za najcenniejszà z nich uchodzi bezprzecznie powieÊç: „W Tym Znaku Zwyci´˝ysz”, która

omawia czasy przeÊladowania chrzeÊcijan za Dioklecjana.

Autorka nadzwyczaj interesujàco i wiernie zestawia tu dwa obrazy: obraz rozsypujàcego

i chylàcego si´ do upadku Êwiata pogaƒskiego oraz cichà i Êwietlanà glori´ m´czeƒstwa po-

wstajàcego chrzeÊcijaƒstwa, krzepnàcego w swej etycznej sile i niez∏omnej wierze.

Epok´ Êredniowiecza, poza wspomnianà ju˝ powieÊcià „Pochodzenie Czechów”, odtwarzajà

jeszcze inne powieÊci. Obszerna nowela „Na Rubie˝y” maluje obraz Êwiatów staroruskiego

i germaƒskiego, walczàcych z sobà na terenie Inflant, na rubie˝ach budzàcego si´ do ˝ycia mo-

skiewskiego kolosa.

Inne ciekawe, a ma∏o dotàd wyjaÊnione tematy Êredniowiecza, porusza autorka w powie-

Êciach: „Templariusze”, „S∏udzy Z∏ego”. „Noc Âw. Bart∏omieja”, Benedyktyƒskie Opactwo”, „Trzy

Spowiedzi” i w szeregu innych.

W powieÊciach tej grupy talent literacki autorki rozb∏ysnà∏ ju˝ w ca∏ej pe∏ni. Sà to pi´kne, za-

mkni´te w sobie, po mistrzowsku kreÊlone dzie∏a, odtwarzajàce danà epok´ niezmiernie ˝ywo

przed naszymi oczami, malujàce szczegó∏y nadzwyczaj plastycznie i wyraziÊcie i pozostawiajà-

ce niezatarte wra˝enie. Stanowià one równie˝ jakby ∏agodne przejÊcie od tematów historycz-

nych do tematów ju˝ wyraênie ezotorycznych.

O trzeciej grupie, to jest, o powieÊciach ezotorycznych Krzy˝anowskiej nale˝y pomówiç nie-

co szerzej.

Uwaga – trzeba tu powiedzieç, ˝e zastàpienie terminu „okultyzm´ terminem „ezoteryzm´ –

z czym stykamy si´ w powieÊciach Krzy˝anowskiej – nie jest ca∏kiem s∏uszne. Okultyzm bowiem

zajmowa∏ si´ (i w dalszym ciàgu zajmuje si´) tym wszystkim, co stanowi natur´ szeroko pojmo-

wanà, czyli ca∏okszta∏t przedmiotu wiedzy rzeczy stworzonych, a przez nauk´ niewyjaÊnionych,

natomiast „ezoteryzm´ traktuje o tajemnej stronie religii. Nietajemna jej strona, to znaczy, religia

oficjalna (czyli doktryna oficjalna) bywa okreÊlanà religià egzotorycznà, to znaczy, ukazujàcà tyl-

ko zewn´trznà stron´ rzeczy. O tym co jest w religii ukryte, czyli o wewn´trznej stronie religii,

traktuje ezoteryzm. Jak zatem widzimy, ró˝nica jest istotna.

I tu nale˝y podziwiaç odwag´ i Êmia∏oÊç autorki. Przed stu laty, gdy wszechw∏adnie panoszy∏

si´ gruby materializm, gdy nauka oficjalna pot´pia∏a w czambu∏ i oÊmiesza∏a ka˝dego, kto

o sprawach ducha i o sprawach Êwiatów nadzmys∏owych odwa˝a∏ si´ mówiç, a tym bardziej pi-

saç, ogromny cykl, wydanych przez Wier´ Krzy˝anowskà, wybitnie okultystyczno-ezotorycznych

powieÊci, uwa˝aç musimy za dzie∏o du˝ej, osobistej odwagi i zaparcia si´ siebie.

Pami´tamy, ˝e by∏y to czasy, gdy spirytyzm dopiero nieÊmia∏o torowa∏ sobie drog´ w Amery-

ce i na zachodzie Europy, a dzie∏a Krzy˝anowskiej, przeszczepiajàce zasadnicze tezy wschod-

niego ezotoryzmu, z trudem przesiàka∏y przez twardy i zbity mur ironii i uprzedzeƒ, drwin i szy-

derstwa, a tak˝e fanatyzmu i ko∏tuƒstwa religijnego.

Wiemy dobrze, co przeszed∏ nasz wielki rodak prof. Julian Ochrowicz, który jako mà˝ nauki

stworzy∏ zasadnicze podstawy parafizyki i parapsychologii. Rzucano mu z∏oÊliwie na ró˝ne spo-

soby k∏ody pod nogi, i jak si´ mówi „psy na nim wieszano´, tak i˝ zirytowany g∏upotà, krótko-

wzrocznoÊcià i zawiÊcià rodaków, opuÊci∏ Polsk´ i osiad∏szy we Francji, zaczà∏ pisaç po francu-

sku; co znów miano mu za z∏e; przedtem jednak nikt nie stanà∏ odwa˝nie w jego obronie, jak

równie˝ i w obronie nowych pràdów w nauce.

Iwtym to w∏aÊnie czasie Krzy˝anowskaja rzuca w Êwiat tom za tomem swych pi´knych inte-

resujàcych i inspirujàcych powieÊci. Mo˝e fabu∏a jest czasem zbytnio fantastyczna i nie na mia-

r´ nauki, ale dla tego, kto chce w nich szukaç najwa˝niejszych prawd i zasad okultyzmu i ezote-

ryzmu, sà one w tych powieÊciach ∏atwe do zauwa˝enia i do znalezienia.

Autorka uczy, bawiàc, w myÊl przys∏owia ∏aciƒskiego: „ludendo discimus´. Nie ka˝dy jest

zdolny do ÊciÊle naukowych badaƒ, syntezy, analizy i samodzielnych dociekaƒ. Ogó∏ chce do-

staç te prawdy w formie lekkiej, powieÊciowej – na tle fabu∏y, b∏yskotliwej i fantastycznej. Chce

ponadto widzieç i podziwiaç bohaterów- wtajemniczonych, Êmia∏o wkraczajàcych w ˝ycie i losy,

ludzi rzàdzàcych naturà i kierujàcych losem wypadków.

Postulat ten spe∏niajà przewybornie okultystyczno- ezotoryczne powieÊci Krzy˝anowskiej.

Pisze o nich sama autorka nast´pujàco:

„Dzie∏a niniejsze, wydane w formie powieÊci, sà przyst´pne dla szerokich kó∏ czytelników,

dajàc im mo˝noÊç ∏atwiejszego orientowania si´ w trudnych do zrozumienia, oderwanych i nie-

kiedy mglistych poczàtkach wiedzy tajemnej. Mo˝na by wy∏o˝yç te prawdy i teorie w formie su-

chych, naukowo-filozoficznych traktatów, ale czy wielu znajdzie si´ czytelników, poÊwi´cajàcych

si´ powa˝nym studiom okultyzmu i czy b´dà oni w mo˝noÊci, ze wzgl´du na warunki ˝ycia, cza-

su i miejsca, prowadziç systematyczne zaj´cia praktyczne z dziedziny wiedzy tajemnej?

Wszak nie ka˝dy mo˝e byç lekarzem, a jednak, nawet najbardziej ogólne poj´cie o anatomii

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: