Apelacja 116)
Biegli, tłumacze, specjaliści. 37)
Czynności procesowe i zdarzenia procesowe 31)
czynności procesowych Dokumentacja (42)
Czynności sądowe w postępowaniu przygotowawczym 65)
czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu Zawieszenie 111)
dewolutywność 5)
Dokument, taśma filmowa lub magnetofonowa, fotografia, okazanie dowodu z dokumentu. 81)
dowodów Pojęcie i rodzaje 32)
Dowody z wyjaśnień oskarżonego. 38)
Dowód rzeczowy. 115)
Dozór policji i przełożonego wojskowego. 109)
eksperyment procesowy 71)
fotografia 81)
Gwarancje procesowe 59)
in dubio pro reo 87)
Interwenient 28)
Kasacja 8)
KONWALIDACJA I KONWERSJA CZYNNOŚCI PROCESOWYCH. 50)
List gończy 14)
List żelazny 15)
Modyfikacja zarzutów. 63)
Obrona 29)
Odszkodowanie za niesłuszne skazanie / zatrzymanie 54)
odwołania Przyczyny 40)
Oględziny, otwarcie zwłok, eksperyment procesowy 71)
okazanie dowodu z dokumentu. 81)
onus probandi – zasada ciężaru dowodu 33)
Orzeczenia 52)
orzeczeń Sądu Odwoławczego. Rodzaje 7)
ORZECZEŃ. NIEWAŻNOŚĆ 53)
oskarżonego Prawa i obowiązki 67)
Oskarżony – pozycja i pojęcie. 26)
Oskarżyciel posiłkowy. 22)
otwarcie zwłok 71)
Podejrzany, a osoba podejrzana. 27)
Podsłuch 11)
Pokrzywdzony 25)
POLECENIA. 105)
Poręczenie (majątkowe) 13)
Poręczenie osoby godnej zaufania. 108)
Poręczenie społeczne. 107)
postępowania przygotowawczego Podjęcie 73)
postępowania przygotowawczego Umorzenie 60)
postępowania przygotowawczego Wszczęcie 74)
postępowania przygotowawczego Wznowienie 58)
postępowania warunkowo umorzonego Podjęcie 75)
postępowania Wznowienie zakończonego prawomocnym wyrokiem. 9)
Postępowanie (dochodzenie) w niezbędnym zakresie 66)
Postępowanie nakazowe 100)
Postępowanie prywatno – skargowe 103)
Postępowanie zażaleniowe 102)
Poszlaka 35)
Powód cywilny i proces adhezyjny 82)
PRAWA KARNEGO PROCESOWEGO: FUNKCJE 104)
Prawomocność (orzeczeń) 41)
proces adhezyjny 82)
Proces wpadkowy 64)
procesu karnego Pojęcie i istota 56)
procesu prywatnoskargowego Przesłanki 99)
PROCESU. UCZESTNICY 106)
Przedmiot procesu 61.1)
Przerwa w rozprawie. 69)
Przesłanki procesowe 61)
Przesłuchanie 113)
Przeszukanie 46)
Przymus adwokacko – radcowski 10)
Sądowe czynności sprawdzające 49)
sądów Właściwość 30)
Schronisko dla nieletnich. 112)
sędziego Wyłączenie 16)
specjaliści 37)
Stan rzeczy osądzonej 84)
Stan zawisłości sprawy 101)
Strona postępowania karnego. 24)
suspensywność 5)
Środek dowodowy Źródła dowodowe. 68)
środka odwoławczego. Cofnięcie 1)
środka odwoławczego. Granice 3)
środka odwoławczego. Kierunek 2)
środków odwoławczych Charakter (dewolutywność i suspensywność). 5)
środków odwoławczych. Kontrola formalna 55)
środków zapobiegawczych. Podstawy zastosowania 17)
Świadek – pojęcie i zeznania 38)
Świadek incognito (anonimowy). 20)
Świadek koronny. 21)
taśma filmowa lub magnetofonowa, 81)
Terminy 45)
tłumacze 37)
trybów szczególnych. Konstrukcja i podział 48)
tymczasowego aresztowania. Podstawy 18)
umorzenie postępowania. Warunkowe 83)
Uprawdopodobnienie 34)
USTAWY KARNEJ PROCESOWEJ OBOWIĄZYWANIE W MIEJSCU I CZASIE. 57)
votum sepatatum zdanie odrębne 23)
wątpliwości na korzyść oskarżonego (in dubio pro reo) Wyrażanie 87)
Wniosek dowodowy 36)
Wyroki i wyrokowanie 43)
Wywiad środowiskowy 114)
Wywiad środowiskowy 70)
Zabezpieczenie majątkowe 12)
Zakaz opuszczania kraju. 110)
Zakaz reformationis in peius (zakaz pogarszania sytuacji oskarżonego). 4)
Zakazy dotyczące świadków: 44)
Zakazy dowodowe. Zakazy dotyczące świadków: 44)
Zarządzenia 51)
Zasada bezpośredniości postępowania 85)
Zasada ciężaru dowodu (onus probandi) 33)
Zasada domniemania niewinności 62)
Zasada jawności (publiczności procesu) 93)
Zasada koncentracji materiału procesowego. 96)
Zasada kontradyktoryjności = sporności 90)
Zasada kontroli decyzji procesowych. 97)
Zasada legalizmu 76)
Zasada obiektywizmu 89)
Zasada prawa do obrony. 92)
Zasada prawdy materialnej (prawdy obiektywnej, zasada prawdy) 88)
Zasada równouprawnienia stron 91)
Zasada skargowości 78)
Zasada swobodnej oceny dowodów 77)
Zasada ścigania / postępowania z urzędu 79)
Zasada uczciwego / rzetelnego / sprawiedliwego procesu. 95)
Zasada udziału czynnika społecznego w postępowaniu karnym. 98)
Zasada ustności , pisemności 94)
zasady bezpośredniości postępowania Wyjątki / odstępstwa od 86)
zasady ścigania / postępowania z urzędu Wyjątki od 80)
Zatrzymanie 19)
Zatrzymanie rzeczy 47)
Zażalenie 6)
Zdanie odrębne (votum separatum). 23)
zdarzenia procesowe i czynności procesowe 31)
Źródła dowodowe. Środek dowodowy 68)
1
1) Cofnięcie środka odwoławczego.
- przyjęty środek odwoławczy może być przez skarżącego cofnięty;- cofnięcie nie jest limitowane czasem, może nastąpić od chwili jego przyjęcia do momentu wydania ostatecznego rozstrzygnięcia przez sąd odwoławczy (art. 431 par. 1);- cofający nie musi tłumaczyć swojego kroku;- cofnięcie może nastąpić: a) na piśmie, b) ustnie do protokołu na rozprawie apelacyjnej albo posiedzeniu;- ograniczenia cofnięcia środka odwoławczego dot. jedynie środka wniesionego na korzyść oskarżonego;- środka wniesionego przez podmiot inny niż sam oskarżony (obrońca oskarżyciel publiczny) nie można cofnąć bez zgody oskarżonego (art. 431 par. 3). Zgoda ta powinna być wykazana niebudzącym wątpliwości oświadczeniem oskarżonego.- zgodnie z art. 431 par. 2 oskarżony może samodzielnie wycofać taki środek, ale z wyłączeniem sytuacji, gdy pochodzi on od oskarżyciela publicznego lub gdy obroną jest obowiązkowa z przyczyn wskazanych w art. 79 par. 1 i 2);- cofnięty środek sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania, chyba, że zachodzi jedna z przyczyn stanowiących: a) powód nieważności (art. 101); b) tzw. bezwzględne powody odwoławcze (art. 439) ; c) rażąca niesprawiedliwość orzeczenia w ujęciu art. 440 (art. 432), które to okoliczności sąd bada z urzędu;- decyzja o pozostawieniu środka odwoławczego bez rozpoznania z uwagi na cofnięcie należy wyłącznie do sądu odwoławczego, choćby cofnięcie nastąpiło jeszcze przed przekazaniem temu sądowi przyjętego środka przez prezesa sądu I instancji.- zaskarżone orzeczenie staje się prawomocne z chwilą wydania przez sąd odwoławczy decyzji o pozostawieniu środka odwoławczego bez rozpoznania.2) Kierunek środka odwoławczego.- kierunek środka odwoławczego to stosunek tego środka do interesów procesowych oskarżonego.- środek odwoławczy może być wniesiony: a) na korzyść oskarżonego; b) na niekorzyść oskarżonego;- kierunek środka powinien wynikać z faktu:a) wniesienia go lub przez określony podmiot, mogący zaskarżyć orzeczenia tylko na korzyść lub na niekorzyść oskarżonego;b) przy podmiocie mającym możliwość zaskarżenia w obu kierunkach (oskarżyciel posiłkowy) – kierunek winien być w nim wskazany;- każda osoba uprawniona do złożenia środka odwoławczego musi wykazać, że zaskarżone orzeczenie lub ustalenie narusza jej prawa lub szkodzi jej interesom. Jest to tzw. gravamen, które jest określone w art. 425 par. 3.- na korzyść oskarżonego środek wnieść może:a) on sam (art. 425 par. 1 i 3; b) jego obrońca (art. 86 w zw. z art. 425); c) przedstawiciel ustawowy i opiekun w sytuacjach wskazanych w art. 77, 78; d) oskarżyciel publiczny (art. 425 par. 4);- oskarżyciel prywatny, posiłkowy i powód cywilny wnoszą środek na niekorzyść oskarżonego, tak jak i z założenia oskarżyciel publiczny realizujący funkcję ścigania;- w obecnym k.p.k. pojawia się środek obojętny dla oskarżonego, a więc bez kierunku, jest nim środek odwoławczy wnoszony przez nową qasi – stronę – osobę zobowiązaną do zwrotu korzyści Skarbowi Państwa. - kierunek środka odwoławczego ogranicza możliwość orzekania przez sąd (organ) odwoławczy na niekorzyść oskarżonego. Sąd może orzec w tym kierunku jedynie, gdy wniesiono środek odwoławczy na niekorzyść (art. 434 par. 1). Jest to tzw. zakaz reformationis in peius – zakaz pogarszania sytuacji prawnej oskarżonego, jeżeli nie złożono środka odwoławczego domagającego się takiej zmiany. Ma to chronić oskarżonego przed narażeniem się na orzeczenie niekorzystne w razie zaskarżenia orzeczenia wyłącznie na korzyść. Sytuacja oskarżonego nie może ulec pogorszeniu w jakimkolwiek zakresie, w tym także w sferze ustaleń faktycznych powodujących lub mogących powodować negatywne skutki w sytuacji prawnej oskarżonego;- jeżeli środek pochodzi od oskarżyciela publicznego lub pełnomocnika dodatkowym warunkiem orzekania na niekorzyść jest też stwierdzenie uchybienia podniesionego w środku odwoławczym lub podlegającego uwzględnieniu z urzędu (art. 434 par. zd. II);- wyjątek stanowi art. 434 par. 2 środek wniesiony na niekorzyść oskarżonego może spowodować także orzeczenie na korzyść oskarżonego. 3) Granice środka odwoławczego.- przeprowadzając kontrolę zaskarżonego orzeczenia sąd musi mieć na uwadze granice środka odwoławczego – zakres, w jakim zaskarżono dane orzeczenie lub zarządzenie;- podział granic na:a) granice przedmiotowe (rzeczowe): -- określane są przez skarżącego, który wykazuje jakie rozstrzygnięcia zawarte w orzeczeniu (zarządzeniu) lub ustalenia zawarte w uzasadnieniu poddaje kontroli organu odwoławczego, gdyż naruszają one jego prawa lub szkodzą jego interesom; -- oskarżony może np.: zaskarżyć np. jedynie uzasadnienie wyroku uniewinniającego, gdyż ustalono tam, że brak jest dostatecznych dowodów jego sprawstwa, podczas gdy uważał że jest niewinny.b) granice podmiotowe (osobowe): -- występują w procesach wieloosobowych (także postępowanie, gdzie występuje jeden oskarżony, ale obok niego jest także osoba odpowiedzialna posiłkowo lub zobowiązana do zwrotu korzyści Skarbowi Państwa); -- ma ujecie w postępowaniu, gdzie orzeczenie zawiera rozstrzygnięcia dot. więcej niż jednej osoby; -- granice zaskarżenia wyznaczone są zatem przez osobę, której środek ten dotyczy; -- złożenie środka przez kilku współoskarżonych oznacza, że sąd odwoławczy rozpatruje jedynie te rozstrzygnięcia zaskarżonego orzeczenia, które dot. skarżących; -- jeżeli środek składa oskarżyciel może on zaskarżyć wyrok w całości, obejmując wszystkich oskarżonych, bądź jedynie wskazać w odniesieniu do których z nich orzeczenie to skarży;- przy określaniu zakresu orzekania sądu odwoławczego istotne znaczenie mają zarzuty odwoławcze – twierdzenia wnoszącego środek odwoławczy o istnieniu określonego uchybienia w zaskarżonym rozstrzygnięciu lub w jego uzasadnieniu. Zarzuty te mogą być w dalszym toku postępowania uzupełnione; ale muszą mieścić się w granicach zaskarżenia.- w zasadzie sąd odwoławczy jest obowiązany rozważyć wszystkie zarzuty wskazane w środku odwoławczym, chyba że ustawa stanowi inaczej – art. 433 par. 2;- art. 436 sąd może ograniczyć rozpoznanie środka tylko do poszczególnych uchybień podniesionych przez strony lub podlegających uwzględnieniu z urzędu, jeżeli zapoznanie w tym zakresie wystarczające do wydania orzeczenia, a rozpoznanie pozostałych uchybień byłoby przedwczesne lub przeprowadzone dla dalszego toku postępowania.
4) Zakaz reformationis in peius (zakaz pogarszania sytuacji oskarżonego).- jedna z gwarancji praw oskarżonego w procesie karnym, gdy został wniesiony środek odwoławczy jedynie na korzyść oskarżonego;- zakaz ten zabezpiecza prawo oskarżonego do wnoszenia środków odwoławczych a także ma znaczenie z punktu widzenia realizacji zasady prawdy obiektywnej;- zakaz ten nie działa gdy orzeczenie sądu I instancji zostało zaskarżone jedynie na niekorzyść oskarżonego lub gdy orzeczenie zaskarżyli jednocześnie oskarżony oraz na niekorzyść oskarżonego oskarżyciel;- zakaz ten jest związany z kierunkiem środka odwoławczego. Organ odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego, tylko wtedy gdy złożony został środek odwoławczy na niekorzyść, a także tylko w granicach zaskarżenia, chyba że ustawa stanowi inaczej – art. 434 par. 1 zd. I. Jeżeli środek odwoławczy pochodzi od oskarżyciela publicznego lub pełnomocnika, sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego, ponadto tylko w razie stwierdzenia uchybień podniesionych w środku odwoławczym lub podlegających uwzględnieniu z urzędu – art. 434 par. 1 zd. II;- przy rozpoznawaniu przez sąd odwoławczy środka odwoławczego na niekorzyść oskarżonego ustawa wprowadza następujące reguły – reguły ne peius: -- sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w I instancji lub co do którego w I instancji umorzono lub warunkowo umorzono postępowanie – art. 454 par. 1; -- sąd odwoławczy nie może zaostrzyć kary przez wymierzenie kary dożywotniego pozbawienia wolności – art. 454 par. 3; -- sąd odwoławczy może orzec surowszą karę pozbawienia wolności jedynie, gdy nie zmienia ustaleń faktycznych przyjętych na podstawie zaskarżonego wyroku – art. 454 par. 2 - zakaz ten obowiązuje nie tylko w postępowaniu odwoławczym ale ma także zastosowanie w postępowaniu przed sądem ponownie rozpoznającym sprawę po uchyleniu zaskarżonego orzeczenia – art. 443.5) Charakter środków odwoławczych (dewolutywność i suspensywność).a) dewolutywność:- przeniesienie sprawy do wyższego instancyjnie lub innego organu;- podział na: -- bezwzględna – samo wniesienie środka powoduje, że sprawa musi być przekazana do rozpoznania wyższemu (innemu) organowi; -- względna – gdy środek rozpoznaje organ wyższy (inny) jedynie jeżeli żądania skarżącego nie będą uwzględnione przez organ, którego czynności środek dotyczy;b) suspensywność:- wstrzymanie wykonalności zaskarżonego rozstrzygnięcia;- podział na: -- bezwzględna – wstrzymanie wykonalności przez samo wniesienie środka odwoławczego; -- względna – gdy wstrzymanie wykonalności zaskarżonej decyzji procesowej uzależnione jest od organu procesowego.6) Zażalenie
- środek odwoławczy; - zażalenie służy na: -- wszelkie postanowienia zamykające drogę do wydania wyroku, chyba że ustawa stanowi inaczej – wyłącza zaskarżalność – art. 459 par. 1 -- wszelkie postanowienia „co do środka zabezpieczającego” art. 459 par. 2; -- inne postanowienia w wypadkach przewidzianych w ustawie np.: o ukaraniu za nieudzielenie wyjaśnień w ramach tzw. sygnalizacji -- zarządzenia odpowiadające podobnym wymogom – zamykające drogę do wydania wyroku, dot. środka zabezpiczającego -- wszelkie postanowienia i zarządzenia, ale wyłącznie w postanowieniu przygotowawczym i tylko w odniesieniu do osób nie będących stronami, gdy naruszają one ich prawa lub interesy – art. 302 par. 1. -- czynności lub zaniechania czynności w wypadkach przewidzianych w ustawie - zażalenie służy: -- stronom (oskarżyciel publiczny, posiłkowy, prywatny, powód cywilny, oskarżony (podejrzany), pokrzywdzony, obrońca oskarżonego)) art. 425 par. 1; -- osobie, której postanowienie, zarządzenie lub czynność bezpośrednio dotyczy, chyba, że ustawa stanowi inaczej – art. 459 par. 3.
-- wyjątkowo - osobom nie będącym stronami- zażalenie wnosi się do organu, który wydał zaskarżoną decyzję w terminie zawitym 7 dni od ogłoszenia postanowienia, a jeżeli ustawa przewiduje doręczenie od daty jego doręczenia;- nie wstrzymuje zaskarżonego postanowienia, ale sąd może wstrzymać;
- może być objęte przymusem adwokacko – radcowskim, obecnie dot. to zażaleń na: -- odmowę przyjęcia kasacji -- odmowę przyjęcia wniosku o wznowienie –- względnie suspensywne – złożenie zażalenia nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego orzeczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej
- względnie dewolutywne, nie musi przenieść sprawy do wyższej instancji;- Sąd na którego postanowienie złożono zażalenie może je uwzględnić jeżeli orzeka w tym samym składzie. W innych przypadkach Prezes Sądu przekazuje zażalenie niezwłocznie wraz z aktami sprawy lub niezbędnymi odpisami sądowi uprawnionemu do rozpoznania zażalenia;- rozpatrywane jest przez sąd na posiedzeniu.
7) Rodzaje orzeczeń Sądu Odwoławczego.Sąd po dokonaniu kontroli, jeżeli wymogi są spełnione dokonuje kontroli zaskarżonego orzeczenia i wydaje orzeczenie (wyrok, postanowienie);- w orzeczeniu kończącym postępowanie odwoławcze sąd musi zdecydować o:
a) utrzymanie w mocy: - gdy nie popełnił sąd I instancji uchybienia; - wyrok uprawomocnia się z chwilą orzeczenia sądu II instancji; - uzasadnienie na wniosek stron lub zdanie odrębne;b) uchyleniu i umorzenie postępowania / przekazanie do ponownego rozpoznania – pociąga za sobą konieczność wydania rozstrzygnięcia następczego w postaci umorzenia postępowania lub przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. W razie uchylenia wyroku i przekazania do ponownego rozpoznania sąd I instancji orzeka jedynie w granicach, w jakich nastąpiło przekazanie, z tym że uchylenie wyroku tylko w zakresie rozstrzygnięcia o karze lub innym środku nie stoi na przeszkodzie uniewinnieniu oskarżonego lub umorzenia postępowania – art. 422 par. 1.c) zmianie zaskarżonego rozstrzygnięcia – art. 437 par. 1 – polega na orzekaniu odmiennie co do istoty i jest możliwe jedynie, gdy pozwalają na to zebrane dowody. Zmieniając wyrok sądu I instancji sąd skazuje lub uniewinnia. Sąd te może też dokonać: np.: poprawić błędną kwalifikację prawną czynu czy zasądzić powództwo cywilne. Niekiedy zmiana zaskarżonego wyroku nastąpi tylko w zakresie kary.(b + c – następuje w drodze stwierdzenia uchybień podniesionych przez skarżącego lub uwzględnianych ex oficio);- forma rozstrzygnięcia organu odwoławczego uzależniona jest od rodzaju środka, który rozpoznano. Jeżeli był to zażalenie rozstrzyga się je postanowieniem, a jeżeli była to apelacja to wyrokiem gdy decyduje co do meritum, wydaje postanowienie gdy apelacja odniosła się do uzasadnienia wyroku. 8) Kasacja- kasację mogą wnieść: a) Strony; b) Prokurator Generalny; c) Rzecznik Praw Obywatelskich – art. 521;- strona - kasacja służy jedynie do prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie;- Prokurator Generalny, RPO. Mogą wnosić kasację od każdego prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie art. 521.- strona może wnieść kasacje zawsze jeżeli skarżyła wyrok I instancji;- strony są ograniczone w występowaniu z kasacją, gdyż kasację: -- na korzyść oskarżonego można wnieść tylko w razie skazania za przestępstwo na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania – art.523 par. 2; -- na niekorzyść oskarżonego można jedynie wnieść w razie uniewinnienia oskarżonego albo umorzenia postępowania z przyczyn wskazanych w art. 17 par. 1 albo z powodu niepoczytalności sprawcy;- podstawa kasacji: -- uchybienia będące bezwzględnymi powodami do uchylenia orzeczenia w trybie środka odwoławczego; -- inne rażące naruszenia prawa jeżeli mogło ono mieć wpływ na treść orzeczenia przy czym kasacji nie można wnieść z powodu niewspółmierności kary;- termin do wniesienia kasacji przez strony wynosi 30 dni od daty doręczenia wyroku z uzasadnieniem;- niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść oskarżonego wniesionej po upływie 6 m-cy od uprawomocnienia się orzeczenia art. 524 par. 3;- kasację rozpoznaje Sąd Najwyższy;- strony wnoszą do SN za pośrednictwem sądu odwoławczego;- w kasacji należy podać na czym polega zarzucane uchybienie art. 526 par. 1;- jeżeli kasacja nie spełnia wymogów formalnych prezes sądu odwoławczego zwraca kasację stronie do uzupełnienia braków w terminie 7 dni – art. 120 par. 1;- prezes sądu odwołuje zarządzeniem odmawia przyjęcie kasacji, gdy uzupełniono braki formalne lecz uchybiono terminowi;- SN rozpoznaje kasacje na rozprawie lub posiedzeniu; - może oddalić kasację w razie jej oczywistej niezasadności;- kasację rozpoznaje się w granicach zaskarżenia i poniesionych zarzutów;- po rozpoznaniu sprawy SN kasacje oddala albo zaskarżone orzeczenie uchyla w całości lub w części – art. 537 par. 1.
9) Wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem.- nadzwyczajny środek zaskarżenia obok kasacji;- ma na celu uchylenie orzeczenia z uwagi na okoliczności jakie zaistniały poza postępowaniem, a mogły mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia;- nie jest ograniczone żadnym terminem;- wznowienie może nastąpić na wniosek strony – art. 542 par. 1;- wznowienie z urzędu dopuszczalne jest z przyczyn wskazanych w art. 439 par.1; Podstawy do wznowienia procesu:a) na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego jedynie gdy w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa (tzw. propter falsa, propter crimina, ex delicto), a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia;b) na korzyść oskarżonego – jeżeli:1) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nieznane przedtem sądowi (podstawa propter nova, de novi), wskazujące na to, że: -- skazany nie popełnił czynu albo jego czyn nie stanowił przestępstwa lub nie podlegał karze; -- skazano go za przestępstwo zagrożone karą surowszą albo nie uwzględniono okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego złagodzenia kary lub też błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie kary; -- sąd umorzył lub warunkowo umorzył postępowanie karne, błędnie przyjmując popełniane przez oskarżonego zarzucanego mu czynu;2) w wyniku orzeczenia TK stracił moc lub uległ zmianie przepis prawny będący podstawą skazania lub warunkowego umorzenia;3) potrzeba wznowienia (na korzyść) wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego, działającego na mocy umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Polskę;4) ujawnia się bezwzględne podstawy odwoławcze z art. 439 par. 1 pkt. 9-11;c) na niekorzyść oskarżonego – art. 540a, może ono nastąpić na wniosek jeżeli:1) skazany do którego zastosowano art. 60 par. 3 lub 4 kk nie potwierdził w postępowaniu karnym ujawnionych przez siebie informacji; -- wniosek o wznowienie: podlega kontroli formalnej prezesa sądu, który odmawia przyjęcia wniosku, gdy pochodzi on od osoby nieuprawnionej lub jest niedopuszczalny, a także gdy braki wniosku usunięto już po terminie ich usunięcia; może być cofnięty na tych samych zasadach co cofanie środka odwoławczego; może zostać oddalony lub może orzec o wznowieniu -- orzekając o wznowieniu sąd może od razu na posiedzeniu wyrokiem uniewinnić oskarżonego, jeżeli nowe fakty lub dowody wskazują na to, że zaskarżone orzeczenie jest oczywiście niesłuszne lub postępowanie umorzyć.10) Przymus adwokacko - radcowski - przymus adwokacko – radcowski – pewne czynności dokonane muszą być przez adwokata;- przymus ten występuje przy: -- akcie skarżenia wnoszonym samodzielnie przez oskarżyciela posiłkowego – art. 55 par. 2; -- apelacji od wyroku sądu okręgowego, gdy nie pochodzi ona od prokuratora lub radcy prawnego – art. 446 par. 1. -- kasacji, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, Prokuratora Generalnego lub Rzecznika Praw Obywatelskich – art. 526 par. 2; -- zażaleniu na odmowę przyjęcia kasacji – art. 530 w zw. z art. 526 par. 2; -- wniosku o wznowienie procesu, gdy nie pochodzi od prokuratora – art. 526 par. 2, a także zażalenia na odmowę przyjęcia takiego wniosku – art. 545 par. 1 w zw. z art. 530 par. 3.- we wskazanych sytuacjach ustawa wymaga, aby dane pismo było sporządzone i podpisane: -- przez adwokata – art. 55 par. 2 i 446 par. 2; -- przez obrońcę lub pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym – art. 526 i 530 par. 2 oraz 545 par. 1; --przez adwokata lub radcę prawnego – art. 545 par. 2;11) Podsłuch- art. 237;...
Joanat