Aktywność ruchowa w schorzeniach neurologicznych.doc

Aktywność ruchowa w schorzeniach neurologicznych

Schorzeniami neurologicznymi nazywa się wszystkie te choroby, które związane są z nieprawidłowym funkcjonowaniem ośrodkowego bądź obwodowego układu nerwowego.

W przebiegu starzenia dochodzi do zmniejszenia się masy mózgu, zmiany te nie są nasilone jednakowo we wszystkich strukturach mózgu. Dotyczą one zawartości płynu, ale również poszczególnych komórek. Najsilniej kurczą się płaty czołowe, siedlisko myśli. Następstwem tego mogą być kłopoty z koncentracją i zmniejszenie zdolności skupienia się na kilku rzeczach jednocześnie. Obserwujemy również zmiany w hipokampie, w narządzie odpowiedzialnym za powstawanie i przywoływanie wspomnień procesie starzenia dochodzi do starzenia się komórek glejowych, przez co nie mogą one prawidłowo „opiekować się” komórkami nerwowymi komórkach nerwowych dochodzi do kurczenia i łysienia dendrytów. Zmniejsza się liczba połączeń pomiędzy komórkami nerwowymi. Mózg traci komórki, a wraz z nimi zdolność wykonywania pewnych czynności. Obniżeniu ulega sprawność receptorów, wydłuża się czas reakcji i zmniejsza szybkość ruchów dowolnych. U osób w starszym wieku częściej występują zaburzenia psychiczne. Najczęściej spotykane to otępienie, zwłaszcza choroba Alzheimera, depresja i zaburzenia świadomości.

U osób starszych jedną z podstawowych przyczyn zgonów i inwalidztwa są choroby naczyniowe mózgu, najczęściej występujący jest udar mózgu. Jest to zespół klinicznych rozwijających się szybko objawów ogniskowego a czasami również uogólnionego zaburzenia czynności mózgu. Najważniejszym biologicznym czynnikiem ryzyka udaru mózgu jest wiek, występuje częściej u mężczyzn, a zapadalność podwaja się z każdą dekadą po 50 r.ż.
 

Do chorób neurologicznych należą m.in.:

·         Padaczka

·         stwardnienie zanikowe boczne

·         choroba i zespół Parkinsona (zespół parkinsonowski)

·         choroba Alzheimera

·         choroba Huntingtona

·         choroba Creutzfeldta-Jakoba

·         zespół Guillaina-Barrégo

·         stwardnienie rozsiane

·         migrena

·         klasterowy ból głowy

·         udar mózgu

·         zapalenie opon mózgowych

·         encefalopatia wątrobowa

Najważniejsza metoda w rehabilitacji osób starszych, ze schorzeniami neurologicznymi, obejmuje ćwiczenia ogólno- usprawniające oraz metody kinezyterapeutyczne. Ćwiczenia lecznicze wykorzystują różne rodzaje pracy mięśniowej do utrzymania lub poprawy ruchomości w stawach, a także zwiększenie siły, mocy i wytrzymałości mięśniowej. Stosuje się również ćwiczenia koordynacji ruchów, pionizacji, nauki chodzenia, ćwiczenia oddechowe, ogólno-kondycyjne i relaksacyjne. W metodach kinezyterapeutycznych wykorzystuje się różne rodzaje pracy mięśniowej łącznie z innymi metodami oddziaływania.