Pod terminem starożytny Rzym rozumie się zazwyczaj państwo stworzone przez mieszkańców miasta Rzym, leżącego w Italii nad rzeką Tyber. Historia starożytnego Rzymu zaczyna się wraz z założeniem miasta w 753 roku p.n.e., a kończy obaleniem cesarza Romulusa Augustulusa w 476 roku n.e.
Dzieje miasta Rzym i imperium rzymskiego zostały opisane w następujących artykułach:
· Królestwo rzymskie – dzieje miasta Rzym i państwa rzymskiego do roku 509 p.n.e.
· Republika rzymska – losy państwa rzymskiego w latach 509-27 p.n.e.
· Cesarstwo rzymskie – historia imperium rzymskiego od 27 p.n.e. do 395 n.e. oraz
· Cesarstwo zachodniorzymskie od 395 roku do jego końca w 476.
Do ważniejszych dat związanych z Rzymem zaliczamy także:
· 15 marca 44 p.n.e. – śmierć Juliusza Cezara,
· 212 – nadanie obywatelstwa rzymskiego wszystkim mieszkańcom Rzymu,
· 313 – zezwolenie przez Konstantyna I Wielkiego na swobodne wyznawanie chrześcijaństwa.
Najstarsze ślady osadnictwa pochodzą znad rzeki Tyber. Państwo rzymskie zasiedlali najpierw Etruskowie, którzy wykształcili wysoko rozwiniętą kulturę – byli wspaniałymi rolnikami i kupcami, a w pewnym okresie mogli się równać nawet z Fenicjanami. Produkowali narzędzia ozdobne i praktyczne. Dzięki nim rozpowszechniła się w Italii kultura grecka. Przełomem było właśnie pojawienie się Etrusków nad Tybrem, ponieważ bardzo mocno przyczynili się do rozwinięcia tego regionu. Panowanie Etrusków w tym rejonie doprowadziło także częściowo do powstania Rzymu. Wzniesiono w tym czasie Forum Romanum które stanowiło centrum gospodarcze Rzymu. Od tego centrum powstawały ulice, domy i budynki(także świątynie). W okolicach Rzymu była bardzo urodzajna ziemia która bardzo przyczyniła się do rozwoju Rzymu i jego okolic.
Grecy to naród pochodzenia indoeuropejskiego. Tworzące go plemiona dotarły na tereny Grecji w II tysiącleciu p.n.e
Starożytność [edytuj]
W starożytności Grecy dzielili się na wiele plemion, wśród których wyróżnia się kilka podstawowych grup: plemiona północno-zachodnie, do których zaliczali się Dorowie, następnie Jonowie i Achajowie (w tym Arkadyjczycy, Eolowie, Tessalowie, Beoci i Grecy z Cypru). Prawdopodobnie w czasie inwazji Dorów skolonizowali wybrzeże Azji Mniejszej, wywierając od tego czasu znaczny wpływ na kulturę innych ludów tego półwyspu. W VII i VI w. p.n.e. skolonizowali znaczną część basenu Morza Śródziemnego i Czarnego, przede wszystkim Sycylię i południową Italię. Od czasu podbojów Aleksandra Wielkiego rozprzestrzenili się na Bliskim Wschodzie, w licznych miastach między Egiptem (Aleksandria) a Baktrią. Grecy dzięki morskim podróżom i kolonizacji zetknęli się z cywilizacjami Wschodu, od których przejęli wiele osiągnięć. Po wojnach perskich ich stosunek do innych ludów uległ zmianie. Zaczęli uważać ich za barbarzyńców-ludzi niższego rzędu.
sofijaaa